Reakcja popytu w rejonie wsparcia - analiza futures na WIG20
Na wstępie warto odnieść się jeszcze do wtorkowych wydarzeń i przypomnieć ważną kwestię związaną z testem i obroną strefy wsparcia Fibonacciego: 2240 – 2250 pkt. Co prawda liczyłem mocno na to, że popyt uaktywni się już w węźle: 2275 – 2282 pkt. (wypadały tutaj projekcje symetrycznej formacji ABCD), ale siła niedźwiedzi okazała się na tyle duża, iż wymieniony obszar cenowy został ostatecznie z łatwością zanegowany. Niejako automatycznie wygenerowało to sygnał kontynuacji ruchu spadkowego, właśnie z możliwością przetestowania kolejnego wsparcia Fibonacciego: 2240 – 2250 pkt.
[ Wykres FW20Z1420 - skala dzienna
]( http://finanse.wp.pl/isin,PL0GF0006239,notowania-podsumowanie.html )
Obóz byków podjął tutaj działania odwetowe, kontynuowane również w trakcie wczorajszej sesji.
W przedpołudniowej fazie handlu okazało się jednak, że cel związany z negacją lokalnej zapory podażowej: 2288 – 2293 pkt. wykracza na razie poza możliwości byków (dokładnie we wskazanym rejonie ukształtował się lokalny punkt zwrotny).
Niemniej jednak sesja miała zdecydowanie spokojniejszy przebieg w odniesieniu do ostatnich, niezwykle dynamicznych odsłon. Popyt wielokrotnie podejmował próby wykreowania ruchu odreagowującego, choć ewidentnie brakowało tutaj trochę determinacji.
Niepokojącym czynnikiem pozostawała także wielkość wolumenu obrotu generowanego na rynku kasowym. Niestety przy spadających indeksach akcyjnych aktywność inwestorów była na tym polu zdecydowanie większa. Ten czynnik wpływał negatywnie na poziom wiarygodności inicjowanego ruchu wzrostowego.
Ostatecznie doszło jednak do naruszenia lokalnej zapory podażowej: 2288 – 2293 pkt. W popołudniowej odsłonie popyt nadal wykazywał się bowiem większą aktywnością, a odzwierciedleniem tego faktu była właśnie udana próba ataku na w/w zakres cenowy. Z załączonego wykresu wynika jednak, że nie do końca zrealizował się scenariusz bazowy, czyli test kolejnej zapory podażowej: 2320 – 2325 pkt. Niemniej zamknięcie wypadło ponad naruszonym wcześniej węzłem cenowym Fibonacciego: 2288 – 2293 pkt. (strefa powinna funkcjonować teraz jako lokalna zapora popytowa).
Kluczową kwestią pozostaje jednak to, że obóz byków w ogóle podjął działania odwetowe, zainicjowane jak wiadomo w ważnym węźle popytowym: 2240 – 2250 pkt. Jak już wielokrotnie podkreślałem, brak reakcji popytu na tak istotnym wsparciu świadczyłby o ogromnej słabości rynku, co raczej nieuchronnie musiałoby znaleźć swoje odzwierciedlenie w postaci dalszych spadków.
Tym samym prowzrostowy układ XABCD (kolejny już zresztą) zostałby zanegowany (warto przypomnieć, że w korytarzu cenowym: 2240 – 2250 pkt. wypadają projekcje w/w formacji), a wariantem bazowym pozostałby wówczas test kolejnego węzła: 2200 – 2210 pkt. Dzisiejsza sesja powinna jednak rozpocząć się po myśli byków. Wczorajsze, niezwykle silne wzrosty za oceanem (efekt oddalenia perspektywy podwyżki stóp procentowych przez FOMC) już przełożyły się pozytywnie na rynki azjatyckie. Problem oczywiście w tym, że często poranne zrywy popytu – zwłaszcza na słabym rynku warszawskim – nie doprowadzają do żadnego przełomu, w wręcz są wykorzystywane szybko przez obóz przeciwnika. Istnieje ryzyko, że ten często występujący mechanizm na FW20 po raz kolejny znajdzie swoje potwierdzenie w realnym handlu.
Tym samym nadal obserwowałbym znany nam już węzeł podażowy: 2320 – 2325 pkt. Tak jak bowiem podkreślałem w swoich wczorajszych opracowaniach, udana próba negacji (włącznie z ceną zamknięcia) również i tej przeszkody cenowej mogłaby stać się czynnikiem wzmacniającym obóz byków, uwiarygadniając przy okazji cały, inicjowany przez popyt ruch odreagowujący (powrócę do tej kwestii w swoich komentarzach intradayowych).
Pierwszy, niepokojący sygnał pojawiłby się natomiast w momencie powrotu kontraktów poniżej naruszonej wczoraj strefy cenowej: 2288 – 2293 pkt.
Paweł Danielewicz
Analityk techniczny, makler
DM BZ WBK