Instrukcja ma ratować złe prawo

Ministerstwo Finansów chce, aby fiskus nadal przyjmował NIP-1 od osób wykonujących wolny zawód i od przedsiębiorców aktualizujących dane nieobjęte wpisem do ewidencji działalności gospodarczej.

"Rz" dotarła do zaleceń, jakie trafiły do wszystkich urzędów i izb skarbowych w kraju w związku z uruchomieniem jednego okienka w gminach. Pismo (nr AP15/0683/ 4IB/09/ 2337) podpisał Henryk Świniarski, dyrektor Departamentu Administracji Podatkowej Ministerstwa Finansów – ten sam, który zalecał już organom podatkowym przekazywanie 1 proc. podatku na rzecz organizacji pożytku publicznego po uprzednim sprawdzeniu, czy darczyńca nie ma żadnych zaległości podatkowych. Teraz fiskus ma przyjmować zgłoszenia identyfikacyjne i aktualizacyjne na formularzu NIP-1, który formalnie już nie istnieje.

Stanowisku ministerstwa nadziwić się nie mogą sami urzędnicy skarbowi, z którymi rozmawialiśmy.

_ Zalecenia dotyczące stosowania NIP-1 nie mają podstaw prawnych, bo formularz ten został zastąpiony drukiem EDG _ - mówią. I choć pismo datowane jest na 1 kwietnia 2009 r., to nikt w służbach podległych ministrowi finansów nie traktuje go jako żartu.

EDG zamiast NIP-1

Od 31 marca 2009 r. obowiązują znowelizowane przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które umożliwiają zakładanie firmy w jednym okienku w gminie (DzU z 2009 r. nr 18, poz. 97). Na ich podstawie składany w urzędzie skarbowym formularz NIP-1 stanowiący zgłoszenie identyfikacyjne lub aktualizacyjne osoby fizycznej samodzielnie prowadzącej działalność gospodarczą został zastąpiony jednym wnioskiem EDG. W myśl bowiem art. 7b ust. 4 wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej jest jednocześnie wnioskiem o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszeniem identyfikacyjnym i aktualizacyjnym, o którym mowa w przepisach ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Nie dotyczy to sytuacji, gdy - jak czytamy w ostatnim zdaniu art. 7b ust. 4 - wniosek dotyczy zmiany danych nieobjętych wpisem do działalności gospodarczej, np. rodzaju dokumentu stwierdzającego tożsamość czy jego numeru i serii.

Ewentualne wątpliwości dotyczące losów NIP-1 rozwiewa art. 14 noweli ustawy o swobodzie, który zmienia przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (DzU z 2004 r. nr 269, poz. 2681 ze zm.). Chodzi o dodany w art. 5 ust. 5a, który stanowi, że do osób fizycznych składających wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej stosuje się zgłoszenie według wzoru określonego na podstawie przepisów o działalności gospodarczej.

Mimo to Ministerstwo Finansów stoi na stanowisku, że NIP-1 nadal ma być stosowany na obowiązującym do tej pory formularzu jako zgłoszenie identyfikacyjne albo aktualizacyjne osoby fizycznej prowadzącej samodzielnie działalność gospodarczą, a niebędącej przedsiębiorcą (tj. osoby wykonującej wolny zawód), oraz jako zgłoszenie aktualizacyjne osoby fizycznej będącej przedsiębiorcą, gdy nastąpiły zmiany danych nieobjętych wpisem do ewidencji działalności gospodarczej.

Uwaga na terminy

W ramach zapowiadanych ułatwień przedsiębiorcy będą zgłaszać zmiany danych nie tylko w gminie, ale i w urzędzie skarbowym. Tyle tylko, że znowelizowana razem z ustawą o swobodzie ustawa o ewidencji i identyfikacji podatników i płatników nakazuje zaktualizowanie danych w ciągu siedmiu dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych, podczas gdy art. 7d prawa działalności gospodarczej daje przedsiębiorcy 14 dni na zgłoszenie zmian objętych wnioskiem EDG.

Grażyna J. Leśniak

| Renata Dłuska, partner w firmie doradczej MDDP Jeżeli wprowadza się nowy system, który ma zrewolucjonizować relacje przedsiębiorców z urzędem gminy czy urzędem skarbowym, to należałoby wyraźnie odciąć się od przeszłości i zadbać przede wszystkim o to, aby nowy system został odebrany jako absolutnie nowa jakość. Przedsiębiorcy oczekiwali autentycznego uproszczenia - w jednym okienku na jednym formularzu zgłoszeń do wszystkich urzędów. Ta sama zasada powinna dotyczyć aktualizacji danych. Stosowanie dwóch formularzy - starego i nowego, nie jest ułatwieniem. Dobra ustawa nie wymaga wydawania wyjaśnień/zaleceń etc. A pismo MF nie rozwiewa wszystkich wątpliwości. Rozczarowanie jest tym większe, że długo czekaliśmy na rewolucyjne zmiany. |
| --- |