Polska alkoholami regionalnymi stoi
Polacy wytwarzają znakomite alkohole. Zarówno te znane i powszechnie dostępne, które okupują półki niemal każdego sklepu, jak i lokalne, powstające na dużo mniejszą skalę. Są one jednak na tyle dobre, że cenią je zarówno konsumenci, jak i znawcy.
Niektóre z nich zyskują miano produktu regionalnego. Za taki należy uznać wyrób, z którym utożsamiają się mieszkańcy regionu, produkowany w przyjazny dla środowiska i jedyny w swoim rodzaju sposób, z surowców lokalnie dostępnych. Produkt lokalny staje się wizytówką regionu poprzez wykorzystanie jego specyficznego i niepowtarzalnego charakteru oraz angażowanie mieszkańców w rozwój przedsiębiorczości lokalnej.
Zobacz, jakie niesamowite napitki możemy znaleźć nad Wisłą i Odrą. Wszystkie zostały wpisane na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Czy już któregoś z nich próbowałeś?
Polska alkoholami regionalnymi stoi
Polacy wytwarzają znakomite alkohole. Zarówno te znane i powszechnie dostępne, które okupują półki niemal każdego sklepu, jak i lokalne, powstające na dużo mniejszą skalę. Są one jednak na tyle dobre, że cenią je zarówno konsumenci, jak i znawcy.
Niektóre z nich zyskują miano produktu regionalnego. Za taki należy uznać wyrób, z którym utożsamiają się mieszkańcy regionu, produkowany w przyjazny dla środowiska i jedyny w swoim rodzaju sposób, z surowców lokalnie dostępnych. Produkt lokalny staje się wizytówką regionu poprzez wykorzystanie jego specyficznego i niepowtarzalnego charakteru oraz angażowanie mieszkańców w rozwój przedsiębiorczości lokalnej.
Zobacz, jakie niesamowite napitki możemy znaleźć nad Wisłą i Odrą. Wszystkie zostały wpisane na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Czy już któregoś z nich próbowałeś?
Miodonka zbójnicka
Nazwa: Miodonka zbójnicka
Gatunek: wódka
Data wpisania na listę: 31.08.2006
Pochodzenie: woj. śląskie
Wygląd: płyn w kolorze słomkowym, mętny, z lekkim osadem z miodu.
Moc: 30-40 proc.
Ta góralska wódka znana jest w Beskidzie Śląskim od 1882 roku. Robi się ją ze spirytusu, górskiej źródlanej wody oraz miodu. Leżakuje minimum rok, a najlepiej smakuje na ciepło, podgrzana w rondlu. Powinno się ją spożywać w temperaturze około 40 stopni.
Jak mawiają sami Ślązacy: "miodula je lepko a klejónco. Mo szmak miodu, a wónio też miodym. Miodula musi mieć w sobie trzicet, sztyrycet procynt szpyrytusu. Na Cieszyńskij Ziymi gorzołke się piło dycki, a pije się jóm fórt."
31 sierpnia 2006 roku została wpisana na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Piwo książęce z Lwówka
Nazwa: Lwówek Książęce
Browar: Lwówek Śląski
Gatunek: lager, jasne pełne dolnej fermentacji
Data wpisania na listę: 25.06.2010
Pochodzenie: woj. dolnośląskie
Wygląd: jasnozłocisty płyn z dość obfitą, długo utrzymującą się, białą pianą o gęstej konsystencji
Moc: 5,4 proc.
Piwo Książęce powstaje w browarze Lwówek Śląski, który szczyci się 800-letnią tradycją browarnictwa. Na początku lat 70-tych na stałe do produkcji wprowadzono piwo Książęce w nawiązaniu do dawnych receptur. 27 stycznia 2007 browar zakończył produkcję złotego trunku, a jesienią ogłoszono jego upadłość. Przyczyna: niezapłacone podatki i akcyza.
Upadły browar przejął Ciechan. Zakład w Lwówku Śląskim przeszedł gruntowną modernizację. Browar produkuje obecnie siedem rodzajów piw. W 2010 roku Lwówek Książęcy został wpisany na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Niedźwiedziówka mazurska
Nazwa: Niedźwiedziówka mazurska
Gatunek: nalewka
Data wpisania na listę: 29.02.2008
Pochodzenie: woj. warmińsko-mazurskie
Wygląd: płyn w kolorze jasnego bursztynu
Moc: 35-40 proc.
Tradycja sporządzania alkoholowych napojów, których głównym składnikiem jest miód i spirytus, sięga na ziemiach zwanymi dziś Warmią i Mazurami kilku stuleci. Najsłynniejsza w tej grupie alkoholi była na pewno niedźwiedziówka (niem. Baerenfang). Tego trunek na miodzie, wedle tradycji używano niegdyś do odurzania niedźwiedzi, aby móc je następnie schwytać żywcem. Pod koniec XIX wieku stała się ona narodowym trunkiem wschodniopruskim.
Do jej wytworzenia używa się: laski cynamonu, goździków, wanilii, cytryn, spirytusu oraz miodu.
Dzisiaj, choć dawnych mieszkańców jest coraz mniej, tradycja sporządzania tego - bywa, że zdradziecko smakowitego napoju - przekazywana jest z pokolenia na pokolenie przez polskich mieszkańców tego regionu, a trunek przygotowuje się nadal z miejscowych produktów - znakomitego mazurskiego miodu i spirytusu.
Na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi trafiła 29 lutego 2008 roku.
Naleweczka gruszkówka z Kraśnika
Nazwa: Naleweczka gruszkówka z Kraśnika
Gatunek: nalewka
Data wpisania na listę: 30.11.2006
Pochodzenie: woj. lubelskie
Wygląd: ciecz koloru bursztynowego
Moc: 50 proc.
Tradycja robienia nalewek z gruszek datuje się na koniec XIX wieku. Jest to wyrób charakterystyczny dla okolic Kraśnika, gdzie w sprzyjającym klimacie rosną smaczne gruszki, które w czasie dojrzewania wkłada się do butelki, a następnie zalewa je wódką.
Charakterystyczną cechą tej nalewki jest jej lekko słodkawy smak z wyczuwalną nutką wanilii.
Na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi trafiła 30 listopada 2006 roku.
Księżycówka z Kujaw
Nazwa: Księżycówka z Kujaw
Gatunek: wódka
Data wpisania na listę: 04.03.2008
Pochodzenie: woj. kujawsko-pomorskie
Wygląd:raczej bezbarwny z lekką domieszką ecry
Moc: ok. 40 proc.
Księżycówkę z Kujaw tradycyjnie wytwarzano w Nieszawie i jej okolicach. Tamtejsi mieszkańcy recepturę przekazywali sobie z pokolenia na pokolenie. Od kilkudziesięciu lat Księżycówka produkowana jest lokalnie na własne potrzeby. Nazwa produktu pochodzi stąd, że przeważnie wytwarzano ją nocą.
Jest to napój alkoholowy, rozlewany do szklanych, zielonych butelek zamkniętych korkiem. Na korek nakłada się papierową serwetkę i przewiązuje ją gumką lub sznurkiem.
Wzmianki na temat produkcji Księżycówki możemy znaleźć w filmie "Wiosna panie sierżancie" z 1974 roku w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego. W jednej ze scen podana została receptura tego trunku. Według niej alkohol wytwarzany jest z 2 kg cukru, 1 kg gruszek bergamotek oraz 5 l przegotowanej wody.
Na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi trafiła 4 marca 2008 roku.
Janowska nalewka miodowa
Nazwa: Janowska nalewka miodowa
Gatunek: nalewka
Data wpisania na listę: 06.05.2008
Pochodzenie: woj. lubelskie
Wygląd: ciecz koloru bursztynowego
Moc: 50 proc.
Ziemia janowska od lat słynie z uprawy zbóż, ziemniaków i gryki. Właśnie te surowce - jęczmień i kartofle - służyły do wyrobu wódki i spirytusu. Historia produkcji miodu w Janowie sięga natomiast XVII wieku. Janowska nalewka miodowa nawiązuje do dawnych lokalnych tradycji.
Nalewka ma kolor bursztynowy. W smaku wyczuwalny jest miód gryczany, ostry i lekko piekący. .
Na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi trafiła 6 maja 2008 roku.
Jabłecznik Trzebnicki
Nazwa: Jabłecznik Trzebnicki
Producent: Henryk Nowakowski z Trzebnicy
Gatunek: cydr
Data wpisania na listę: 21.09.2012
Pochodzenie: woj. dolnośląskie
Wygląd: płyn o wyglądzie od lekko mętnego do klarownego
Moc: ok. 5 proc.
Historia cydru sięga czasów starożytnych, kiedy podobno sam Juliusz Cezar przedkładał picie lokalnego cydru nad picie wina. Na Dolny Śląsk przepis na Jabłecznik Trzebnicki trafił z Wileńszczyzny, zaś proces i metoda wytwarzania na tych terenach nie uległy zmianie na przestrzeni co najmniej 80 lat.
Tradycyjny Jabłecznik Trzebnicki sporządzany jest z dojrzałych, winnych jabłek, pochodzących z sadów położonych na Wzgórzach Trzebnickich. Do produkcji wykorzystywane są jabłka takich odmian jak: idared, lobo, mekintosz, champion, reneta, cortland, jonatan.
Produkcją Jabłecznika Trzebnickiego (cydru) zajmuje się Henryk Nowakowski z Trzebnicy. 21 września 2012 roku Jabłecznik Trzebnicki został wpisany na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
- Tak naprawdę jest to kwestia bardziej prestiżu niż rzeczywistych, praktycznych korzyści. Jabłecznik Trzebnicki ma dzięki temu ugruntowane, udowodnione pochodzenie. Teraz nazwa i receptura wytwarzania są zastrzeżone dla mnie - mówi w wywiadzie dla "Krainy cydru" producent.
Maliniak kraśnicki
Nazwa: Maliniak kraśnicki
Gatunek: wódka
Data wpisania na listę: 15.02.2011
Pochodzenie: woj. lubelskie
Wygląd: przezroczysta, bezbarwna ciecz o charakterystycznym malinowym smaku i gęstości nieco większej niż woda
Moc: 35-40 proc.
W powiecie kraśnickim położonym w zachodniej części województwa lubelskiego od wielu lat dominuje uprawa malin. Obecnie stanowi ona już ponad 50 proc. produkcji krajowej, a powiat zyskał miano "malinowego zagłębia". Maliniak kraśnicki zwany również wódką malinówką przygotowywany jest z owoców pochodzących tylko z tego regionu.
Trudno jednoznacznie określić, kto i kiedy po raz pierwszy wyprodukował wódkę malinówkę, gdyż jej receptura przekazywana była najczęściej ustnie, z pokolenia na pokolenie.
W dniu 15 lutego 2011 roku został wpisany na Listę Produktów Tradycyjnych w kategorii napoje.
