Dyrektywa przewiduje zrównanie praw pracowników tymczasowych z zatrudnionymi na stałe na tym samym stanowisku już od pierwszego dnia zatrudnienia, chyba że inaczej postanowią partnerzy społeczni w danym kraju członkowskim.
Taki kształt dyrektywy zaaprobowali w czerwcu ministrowie pracy krajów UE. Kompromis był do zaakceptowania dla Wielkiej Brytanii, gdzie w maju została zawarta umowa między związkowcami a pracodawcami. Wcześniej Londyn, gdzie pracownicy tymczasowi stanowią 5 proc. ogółu zatrudnionych, najgłośniej protestował, twierdząc, że propozycja grozi zachwianiem równowagi na rynku pracy, wzrostem kosztów i utratą konkurencyjności.
Dotyczy to nie tylko płacy, lecz także czasu pracy, przerw, urlopów, dostępu do szkoleń czy swobód związkowych.
Agencje pracy tymczasowej, jeszcze niedawno nieznane w wielu krajach, są coraz silniejsze na europejskim rynku pracy. Obecnie z nich usług korzysta ok. 20 tys. firm w UE.
"Agencje pracy tymczasowej zatrudniają 3 miliony pracowników w całej UE, wykonując usługi o łącznej wartości około 75 miliardów euro" - powiedział podczas debaty w Strasburgu sprawozdawca projektu, francuski socjalista Harlem Desir. "Dyrektywa stanowi przykład legislacji o charakterze socjalnym w czasach, kiedy powszechne jest oczekiwanie na bardziej socjalną Europę" - dodał.
W pracach legislacyjnych Parlament Europejski od początku opowiadał się za pełną ochroną pracowników już od pierwszego dnia pracy. A nie dopiero po sześciu tygodniach, jak chciała w pierwotnej propozycji z 2002 roku Komisja Europejska.
Ale na Zachodzie jest inaczej: w sumie tylko dziesięć krajów UE przewiduje obecnie równą płacę dla pracowników stałych i tymczasowych. Istnieją znaczne rozbieżności między poszczególnymi krajami i występują duże różnice w zakresie wynagrodzeń i warunków pracy, które są gorsze dla pracowników tymczasowych, a intensywność i tempo pracy są często wyższe niż obowiązujące pozostałych pracowników.
