Te zawody są zbędne?

Jaka może być reakcja kogoś, kto posłyszy, że wykonuje niepotrzebny zawód? Większość się oburzy i zaprzeczy, a niektórzy tylko smętnie pokiwają głowami. Zbędność zawodów można rozpatrywać pod różnymi kątami. Są takie, które po prostu odchodzą do lamusa. Ale są też i takie, których znaczenie budzi wątpliwości, mimo że należą niby do nowoczesnych i rozwojowych. Kryteria zbędności są więc różne, a wszelkie rankingi powinny być traktowane z przymrużeniem oka.

O ileż prostsze byłoby życie bez urzędników i urzędów! Nie musielibyśmy składać zeznań podatkowych, rejestrować samochodów, dokonywać zmian związanych z miejscem zamieszkania i wielu innych rzeczy, które zabierają nam czas i nerwy. Inna sprawa, że nie moglibyśmy też liczyć na pozyskanie kredytu, odebranie zasiłku. Nie wysłalibyśmy dzieci do szkoły. W przypadku urzędników jest chyba tak, że wiele zależy od wydolności i sprawnej organizacji. Jeśli one kuleją, przekłada się to na nasz odbiór pracy urzędnika. A jeśli sam urzędnik, na którego trafimy, będzie nieuprzejmy lub mało operatywny, to złego zdania o tej profesji raczej nie zmienimy. Początkujący urzędnik najniższego szczebla zarabia poniżej 2 tys., najwyższego – ponad 10 tys

Zdecydowany numer jeden w kategorii zajęć zbędnych w opinii internautów. Zmieniają priorytety i kompetencje, reorganizują, redukują, jednym słowem – mącą. Skutkiem ich działań ma być czytelniejsza struktura firmy, jaśniejszy podział pracy, a w konsekwencji – lepsza jej jakość. To teoria, bo w praktyce bywa z tym różnie. Dodatkowo na ich niekorzyść przemawiają angielskie dodatki w nazwach stanowisk, które im samym przydają ważności, zaś innych irytują. Kiedyś to samo robili personalni lub kadrowi, i zakład jakoś działał – to argument obecny na forach. Rozpiętość zarobków – od 3 tys. do… Jeśli przyjąć, że menedżerem jest również prezes banku, to specjalista w tej branży może zarobić i 400 tys. zł.

Na ten zawód wielu z nas spuściłoby najchętniej zasłonę milczenia. O politykach zresztą dobrego zdania nie ma chyba żadna nacja. W dyktaturach nie lubi się ich, bo są ucieleśnieniem nacisku i represji. Ale i w demokracji nie jest lepiej. Tu dla odmiany politycy kojarzą się z korupcją, „kolesiostwem”, nieudacznością, wykorzystywaniem piastowanych stanowisk do własnych celów. Zły PR robią też politykom ich przeciwnicy z opozycyjnych partii. Jedno trzeba powiedzieć: na polityce można się nieźle obłowić. Pierwsza liga polityków zarabia po kilkanaście tys. zł. Prezydent i premier ponad 20 tys., szefowie resortów po ok. 14 tys. Prezydenci miast – po 11-12 tys. zł.

Sami przedstawiciele tych zawodów pytani o to, co robią, machają tylko ręką. Komu dziś potrzebny jest filozof? Najwyżej temu, kto chce… studiować filozofię. Filozofowie wykładają więc na uczelniach. Czasami też pytają ich o zdanie co ambitniejsze gazety lub programy telewizyjne. Etyk czy filozof znalazłby też pracę w szkołach podstawowych i średnich, gdyby do etyki podchodziły one z równą powagą, jak do religii. Tymczasem dane są bezlitosne – etyka jest nauczana zaledwie w 2,4% szkół. Wniosek z tego taki, że etyk dzisiaj z wyuczonego zawodu raczej się nie wyżywi. Nauczyciel etyki może liczyć na ok. 2 tys. zł miesięcznie.

Zawód z szacownymi tradycjami, niestety odchodzący do lamusa. Przyczyna prozaiczna – coraz mniej kaflowych pieców w mieszkaniach. Proces ich zanikania zaczął się w latach 50. ub. wieku. Centralne ogrzewanie okazało się wygodniejsze i bardziej ekonomiczne. Przede wszystkim ze względu na masowe powstawanie wielkich osiedli – blokowisk. Ale i w domach jednorodzinnych piece należą już dziś do rzadkości. Niedawno w branży nastąpiło niewielkie ożywienie za sprawą mody na kominki. Liczba fachowców zduńskich jednak stale maleje. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że szkoły zawodowe nie kontynuują już kształcenia w tej dziedzinie. Zdun z renomą zarobi jednak dziś ponad 3 tys. zł

Ten zawód już w XIX wieku był w zaniku za sprawą tramwajów, najpierw konnych, a później elektrycznych. Dziś dorożki występują wyłącznie jako atrakcja turystyczna, i to w miastach przesiąkniętych tradycją, takich jak Kraków. Dorożkarz to jednak zawód urokliwy i romantyczny, budzący nostalgię za dawnymi czasami. Niby więc niepotrzebny, ale czasami się jednak przydaje. Z usług dorożkarzy chętnie korzystają nowożeńcy, a poza nimi turyści i nadzwyczajni goście wizytujący stare miasta. Koszty utrzymania dorożki są duże. Tym bardziej, że do niej potrzebnych jest przynajmniej kilka koni… Dorożkarze są zdania, że z samego dorożkarstwa nikt się dzisiaj raczej nie utrzyma. Serwis Interia podaje, że krakowski dorożkarz, wraz z pomocnikami, może zarobić od 500 zł zimą do 5 tys. w sezonie.

Przodek dzisiejszego składacza, korzystającego w pracy ze zdobyczy najnowszych technologii. Jeszcze 20 lat temu książki czy gazety drukowano maszynowo. Składanie czcionek, odlewanie monotypów, przygotowywanie form drukarskich – dziś te umiejętności nie są już nikomu potrzebne. Mało tego, padają głosy o zbędności słowa drukowanego w ogóle, w związku z rozwojem sieci internetowej. I pomyśleć, że nie tak dawno zecerzy byli poważani jako ludzie posiadający trudną i rozległą wiedzę! Jeszcze w końcu lat 90. ub. stulecia zajęcia na zecerni prowadzono w warszawskim Zespole Szkół Poligraficznych. Dziś drukarz, przedstawiciel zawodu zbliżonego do zecera, zarabia średnio 2,8 tys. zł.