Poradnik urlopowy

Urlop należy się każdemu pracownikowi, jednakże wątpliwości pojawiają się w momencie, kiedy trzeba wyliczyć ile w rzeczywistości dni nam przysługuje. Kodeks pracy jasno to określa, ale nie jest tak łatwo, jakby mogło się wydawać.

Pracownik zatrudniony dłużej niż 10 lat, może liczyć na 26 dni wolnego rocznie, jeżeli mniej to na 20. Tu zaczynają się komplikacje. Do okresu pracy wlicza się bowiem lata nauki w szkołach zawodowych, ogólnokształcących i wyższych.

Jeżeli pracujesz w niepełnym wymiarze godzin, urlop naliczany jest proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy. Każdy niepełny dzień wolnego, zaokrągla się do pełnego.

Masz prawo do czterech dni urlopu na żądanie, pod warunkiem, że został ci jeszcze zaległy urlop wypoczynkowy. Możesz zgłosić go szefowi mailowo lub telefonicznie, najpóźniej w dniu jego rozpoczęcia.

Pracodawca nie ma prawa odmówić dodatkowych 2 dni wolnego w przypadku:
- twojego ślubu
- urodzenia twojego dziecka
- śmierci żony, męża, dziecka, matki, ojca

Dodatkowy 1 dzień urlopu okolicznościowego należy się w przypadku śmierci:
- siostry, brata
- teściowej, teścia
- babci, dziadka
- innej osoby pozostającej na twoim utrzymaniu lub pod twoją opieką

Według kodeksu pracy, co najmniej raz w roku należy wziąć urlop na 14 dni. Niestety nie zawsze ten przepis jest przestrzegany. Po pierwsze - dużo pracy, po drugie - bardzo dużo pracy. Szefowie nie mogą dopuścić do sytuacji, gdzie pracownicy powołując się na konieczność 14 dniowego urlopu, zostawiają ich w gorączkowych okresach w firmie. Pracodawca może narzucić nam okres w którym możemy iść na wypoczynek. Już w grudniu powinien ustalić plan urlopowy na cały kolejny rok, oczywiście w porozumieniu z pracownikami. Ma jednak prawo odmówić udzielenia urlopu w sytuacji, kiedy mogłoby to negatywnie wpłynąć na pracę działu czy całej firmy. Jeżeli złośliwie nie chce go przyznać - grozi mu do 2 lat więzienia.

Twój urlop w pełni, wylegujesz się na słońcu, nagle dzwoni szef i każe wrócić natychmiast do firmy. Takie sytuacje również mają miejsce i są określone przez kodeks. Szef ma prawo wezwać do pracy tylko wtedy, gdy obecność tego pracownika jest niezbędna. Jeżeli dojdzie do takiej sytuacji, pracownik powinien dostać zwrot kosztów, poniesionych w związku z odwołaniem urlopu, np. koszty przejazdu lub pobytu.

W przypadku gdy pracownik nie chce iść na urlop a dni mu się zsumują z roku poprzedniego z obecnym, powinien wykorzystać zaległe dni do końca marca br. W takim przypadku pracodawca może wysłać pracownika na urlop, nawet jeśli ten sobie tego nie życzy. Jeżeli do tego nie dojdzie, urlop kumuluje się. Po trzech latach - przepada.