25.09. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd skierował wniosek do prezydenta RP o przedłużenie okresu użycia Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Islamskiej Republice Afganistanu.
Rada Ministrów przyjęła: projekt ustawy Prawo pocztowe, projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw; projekt ustawy o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów.
Podjęto: uchwałę w sprawie przyjęcia Strategii Rozwoju Kraju 2020 - Aktywne społeczeństwo, konkurencyjna gospodarka, sprawne państwo, uchwałę w sprawie określenia "Szczegółowych kierunków przebudowy i modernizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej na lata 2013-2018 (materiał rozpatrywany w trybie zastrzeżonym).
Rada Ministrów skierowała wniosek do prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o przedłużenie okresu użycia Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Islamskiej Republice Afganistanu, przedłożony przez ministra obrony narodowej.
Rząd zwraca się do prezydenta o przedłużenie pobytu Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie - od 14 października 2012 r. do 13 kwietnia 2013 r. (termin pobytu polskich żołnierzy w tym kraju upływa 13 października 2012 r.) PKW będzie liczył do 1800 żołnierzy i pracowników wojska, odwód strategiczny to 200 żołnierzy w Polsce z możliwością ich krótkotrwałego użycia w Afganistanie. Oznacza to zmniejszenie liczebności kontyngentu o 700 osób. Redukcja ta wynika z uzgodnionej przez prezydenta i rząd strategii, zawartej w dokumencie "Kierunki zaangażowania Polski w Afganistanie w latach 2011-2014" z września 2011 r.
Polski Kontyngent Wojskowy w Afganistanie uczestniczy w operacji Międzynarodowych Sił Wspierania Bezpieczeństwa (ISAF). Zapewnia bezpieczeństwo w prowincji Ghazni, w tym ochronę odcinka drogi Kabul-Kandahar oraz drogi Ghazni-Sharana. Polscy żołnierze zajmują się także szkoleniem afgańskich sił bezpieczeństwa oraz wspieraniem afgańskich władz i administracji lokalnej w odbudowie infrastruktury cywilnej. Zadaniem polskiego kontyngentu jest również realizacja projektów rozwojowych i pomocowych poprawiających sytuację życiową lokalnej społeczności. Nie bez znaczenia jest też wspieranie organizacji międzynarodowych i pozarządowych w udzielaniu pomocy humanitarnej.
Planowane wydatki MON związane z użyciem kontyngentu w 2012 r. wyniosą ok. 502,894 mln zł (w tym 417,397 mln zł koszty bieżące), a w 2013 r. - ok. 531,1 mln zł (w tym wydatki bieżące w wysokości 374,9 mln zł).
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy Prawo pocztowe, przedłożony przez ministra administracji i cyfryzacji.
W projekcie ustawy uwzględniono przepisy wynikające z konieczności wdrożenia do polskiego prawa tzw. III unijnej dyrektywy pocztowej, która finalizuje rozpoczęty w krajach członkowskich w 1997 r. proces liberalizacji rynku usług pocztowych. Do nowej ustawy przeniesiono wiele obowiązujących przepisów zawartych w ustawie z 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe.
Do najważniejszych zmian przyjętych w projekcie ustawy, które określają zasady funkcjonowania zliberalizowanego rynku usług pocztowych, należą:
- Likwidacja obszaru zastrzeżonego w ramach usług powszechnych.
Chodzi o obszar usług zastrzeżony do tej pory dla operatora świadczącego usługi powszechne w ramach nałożonego przez państwo obowiązku (przesyłki z korespondencją lub reklamowe o wadze do 50 g). Zgodnie z III dyrektywą, rynek usług pocztowych powinien zostać w pełni zliberalizowany z początkiem 2013 r.
- Wprowadzenie nowej, rozłącznej definicji usługi pocztowej.
Dotychczas usługą pocztową był cały proces postępowania z przesyłką lub drukiem bezadresowym - od momentu przejęcia do doręczenia. Nowe przepisy wprowadzają rozdzielczość i określają, że samodzielną usługą pocztową będzie także każdy dotychczasowy jej etap - czyli przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie przesyłek pocztowych i druków bezadresowych. Dzięki temu status operatora pocztowego będzie mógł uzyskać przedsiębiorca, który wykonuje wszystkie czynności - od momentu przyjęcia przesyłki do jej doręczenia - lub wykonuje tylko jedną z nich (wyjątkiem jest przewóz wykonywany jako samodzielna usługa). Usługą pocztową będzie również przesyłanie przesyłek pocztowych przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej, jeżeli na etapie przyjmowania, przemieszczania lub doręczania przekazu informacyjnego przyjmą one fizyczną formę przesyłki listowej, oraz realizowanie przekazów pocztowych.
- Uzyskiwanie uprawnień operatorskich na podstawie wpisu do rejestru operatorów pocztowych.
Rejestr, tak jak obecnie, będzie prowadzony przez prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Z obowiązku wpisu do rejestru będą zwolnieni przedsiębiorcy doręczający przesyłki z korespondencją do 2000 g i przesyłki dla ociemniałych oraz - tak jak obecnie - przedsiębiorcy doręczający druki bezadresowe i agenci pocztowi. Zgodnie z nowym rozwiązaniem, wpisu do rejestru nie będzie wymagać działalność pocztowa wykonywana przez podwykonawcę w imieniu operatora pocztowego na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej.
- Dostęp do usługi powszechnej ma być zapewniony przez wyznaczenie operatora pocztowego, który ma świadczyć usługi w obrocie krajowym i zagranicznym.
Operator będzie wyznaczany (na 10 lat) przez prezesa UKE na podstawie wyników konkursu. Do konkursu będzie mógł przystąpić każdy operator pocztowy wpisany do rejestru, posiadający m.in.: odpowiednią sieć placówek pocztowych, centrów rozdzielczych, środki transportu oraz odpowiednią organizację przedsiębiorstwa i płynność finansową, umożliwiające realizację zadań operatora wyznaczonego. Określono ponadto sytuacje, w jakich prezes UKE może uchylić decyzję o wyborze operatora wyznaczonego (naruszenie warunków, nierentowność usług powszechnych, rażąco wysoki koszt netto obowiązku świadczenia usług powszechnych). Pierwszym operatorem wyznaczonym z mocy ustawy na 3-letni okres będzie Poczta Polska SA, czyli dotychczasowy operator publiczny.
Operator wyznaczony ma świadczyć usługi powszechne na terenie całego kraju. W związku z tym powinien zapewnić odpowiednią gęstość swoich placówek oraz stosowne do zapotrzebowania rozmieszczenie skrzynek nadawczych. Usługi powinny być wykonywane z określoną częstotliwością (chodzi o minimalną liczbę dni w tygodniu przeznaczonych na doręczenia przesyłek i opróżnienia skrzynek nadawczych), jakością i po przystępnej cenie. Operator wyznaczony będzie także zobowiązany do prowadzenia rachunkowości regulacyjnej oraz odpowiedniej kalkulacji kosztów. Rachunkowość regulacyjna ma zapewnić rozdzielność rachunków zarówno po stronie kosztów, jak i przychodów.
Nowe przepisy zapewniają operatorowi wyznaczonemu bardziej elastyczne niż obecnie zasady kształtowania opłat za usługi powszechne. Zgodnie z nowym prawem, prezes UKE będzie określał - na trzyletnie okresy - maksymalne roczne poziomy opłat, biorąc pod uwagę koszty usług powszechnych, ich przystępność cenową oraz uwarunkowania rynkowe i ekonomiczne. Przepisy projektowanej ustawy przewidują również, że przyjmowanie przekazów pocztowych obejmujących świadczenia z ubezpieczeń społecznych (m.in. renty i emerytury) czy przekazów pocztowych na terenach wiejskich będzie należeć wyłącznie do kompetencji operatora wyznaczonego. Będzie on najlepszym gwarantem realizacji zadań państwa w zakresie doręczania przysługujących obywatelom świadczeń i docierania do terenów słabo zurbanizowanych.
- Określenie zakresu przedmiotowego usług powszechnych i sposobu ich świadczenia.
Zakres tych usług - w stosunku do obecnie obowiązującego - będzie ograniczony. Wyłączone zostaną przesyłki reklamowe i przesyłki masowe. Nie będzie także obowiązku doręczania na poste restante. Usługi te powinny być realizowane na zasadach komercyjnych. Z usługi powszechnej wyłączone będą także przekazy pocztowe jako usługi o charakterze mieszanym, pocztowo-finansowym.
- Stosowanie optymalnej metody finansowania kosztu netto wynikającego z obowiązku świadczenia usług powszechnych nałożonego na operatora wyznaczonego.
W projekcie ustawy przyjęto rozwiązanie, że koszt netto będzie finansowany z:
a) dopłat operatorów pocztowych świadczących usługi powszechne lub wchodzące w zakres powszechnych od przychodów z tych usług przekraczających 1 mln zł w skali roku obrotowego. Ważne, aby kwota udziału operatora w finansowaniu kosztu netto nie przekroczyła 2 proc. przychodów. Ponadto przychody, będące podstawą obliczenia udziału, mają być liczone w ramach grupy kapitałowej, do której należy operator,
b) budżetu państwa jako uzupełnienie w sytuacji, gdy suma udziałów w dopłacie jest niewystarczająca dla sfinansowania kosztu netto (pod warunkiem wystąpienia straty na usługach powszechnych i gdy kwota finansowania nie przekroczy poziomu straty). W przypadku wystąpienia straty, operator wyznaczony zobowiązany będzie do przedstawienia prezesowi UKE planu działań naprawczych i podania sposobu likwidacji niedoboru.
- Ustalenia zasad dostępu operatorów pocztowych do sieci pocztowej i elementów infrastruktury pocztowej.
Operator wyznaczony będzie zobowiązany do zapewnienia uprawnionym operatorom dostępu do określonej części swojej sieci pocztowej zwanej elementami infrastruktury pocztowej. Chodzi o kody pocztowe, skrzynki oddawcze i skrytki pocztowe, bazy informacji o zmianie adresu, które są własnością operatora wyznaczonego. W projekcie ustawy określono warunki i wysokość opłat za dostęp do tych elementów. Regulamin dostępu i cennik będą zatwierdzane przez prezesa UKE. Dostęp do pozostałej części sieci pocztowej operatora wyznaczonego (m.in. centra rozdzielcze i sortujące, placówki) nie jest regulowany ustawą, co oznacza, że może być zapewniony na warunkach umowy zawartej między zainteresowanymi stronami na zasadach rynkowych.
- Zapewnienie niezbędnej interoperacyjności w warunkach świadczenia pojedynczej usługi przez kilku operatorów (np. jeden przyjmuje przesyłki, drugi je sortuje, przemieszcza i doręcza).
Projekt ustawy przewiduje konieczność podpisywania przez operatorów umów o współpracy. Określono także tryb postępowania ze zwrotami przesyłek niewłaściwie doręczonych do oddawczej skrzynki pocztowej.
- Wzmocnienie ochrony konsumentów.
Nowe przepisy przewidują, że ochrona ma być dokonywana przez: wprowadzenie prostych i zrozumiałych reguł reklamacyjnych dotyczących np.: utraty, uszczerbku zawartości lub uszkodzenia przesyłki. Wszyscy operatorzy pocztowi zobowiązani będą stosować jednolite procedury reklamacyjne. Wprowadzono odpowiedzialność operatorów pocztowych w sprawach dotyczących poprawności doręczeń, m.in. pism sądowych czy decyzji administracyjnych.
Nowym rozwiązaniem jest możliwość nałożenia kary na operatora wyznaczonego z powodu niezachowania obowiązujących wskaźników czasu przebiegu przesyłek nadawanych w ramach usług powszechnych. Ponadto rozszerzono dotychczasową odpowiedzialność operatora na przypadki spowodowane winą umyślną operatora lub jego rażącym niedbalstwem bądź opóźnionego doręczenia rejestrowanych przesyłek listowych, tzw. priorytetowych.
- Rozszerzenie uprawnień regulacyjnych prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej stosownie do potrzeb rynku pocztowego funkcjonującego w warunkach konkurencyjnych.
Dotyczy to m.in.: przeprowadzenia postępowania konkursowego na operatora wyznaczonego, ustalania poziomu kosztu netto, wysokości udziałów operatorów w dopłacie do kosztu netto oraz ich egzekucji, możliwości interwencji w sytuacji niezawarcia umowy o dostęp do elementów infrastruktury pocztowej, ustalania odstępstw od warunków świadczenia usługi powszechnej w określonych ustawą sytuacjach, nadzoru nad realizacją obowiązków operatora wyznaczonego, m.in. w zakresie prowadzenia rachunkowości regulacyjnej.
Projekt określa również obowiązki operatorów pocztowych związane z obronnością i bezpieczeństwem państwa oraz bezpieczeństwem i porządkiem publicznym. Wprowadza także karę administracyjną nakładaną na właścicieli lub współwłaścicieli budynków mieszkalnych za niezrealizowanie obowiązku umieszczenia oddawczej skrzynki pocztowej spełniającej określone wymogi konstrukcyjne - chodzi o tzw. "euroskrzynkę". Obowiązek wymiany starych skrzynek na nowe, nałożony przepisami ustawy z 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe, miał być zrealizowany w ciągu 5 lat od jej wejścia w życie.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej.
Konieczność nowelizacji ustawy o transporcie drogowym wynika z obowiązku wdrożenia do polskiego prawa niektórych przepisów z "pakietu drogowego" Parlamentu Europejskiego i Rady z października 2009 r., na który składają się trzy rozporządzenia dotyczące warunków dostępu do zawodu przewoźnika drogowego oraz zasad wykonywania przewozów drogowych.
Zgodnie z nowymi przepisami, wykonywanie krajowego transportu drogowego wymagać będzie uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego. Wzór zezwolenia oraz zakres danych w nim zawartych zostanie określony w rozporządzeniu ministra transportu. Podjęcie i wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego będzie uwarunkowane uzyskaniem odpowiedniej licencji wspólnotowej.
Działalność gospodarcza polegająca wykonywaniu krajowego przewozu osób samochodem: osobowym, samochodem przeznaczonym do przewozu osób, powyżej 7 (ale nie więcej niż 9 łącznie z kierowcą)
lub taksówką - zgodnie z nowym prawem - wymagać będzie uzyskania licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego.
Tym samym w miejsce dotychczasowych licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób autokarem lub autobusem oraz licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy obowiązywać będzie zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego. Przewiduje się, że wymiana dokumentów na zezwolenie będzie dokonywana stopniowo, bez dodatkowych obciążeń dla przedsiębiorców.
Uzyskanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego będzie uprawniało do ubiegania się o licencję wspólnotową.
Udzielaniem, odmową, zmianą, zawieszeniem lub cofnięciem zezwolenia będzie zajmował się starosta właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby przedsiębiorcy, a w sprawach dotyczących ubiegania się o licencję wspólnotową - Główny Inspektor Transportu Drogowego.
Nowe przepisy dotyczą również wymogów związanych z uzyskiwaniem certyfikatu kompetencji zawodowych przewoźnika drogowego, chodzi m.in. o przebieg egzaminu pisemnego i zwolnienie z niego. Certyfikat jest dokumentem niezbędnym do uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego. Minister transportu w rozporządzeniu wskaże m.in. jednostki certyfikujące, wymagania wobec członków komisji egzaminacyjnej oraz zasady ustalania jej składu, a także tryb zwalniania z egzaminu pisemnego.
W projekcie ustawy przewidziano, że certyfikat kompetencji zawodowych w krajowym transporcie drogowym osób lub rzeczy, wydany przed 4 grudnia 2011 r., będzie równoważny z certyfikatem, o którym mowa w rozporządzeniu wspólnotowym (WE nr 1071/2009) i osoby go posiadające będą zwolnione z obowiązku zdawania egzaminu uzupełniającego. Opłata za wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego nie będzie wyższa niż równowartość 300 euro.
Przedstawiono sposób postępowania w sytuacji, gdy przedsiębiorca złożył wniosek o przedłużenie uprawnień przewozowych wynikających z licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego (i odpowiednio międzynarodowego) przed dniem wejścia w życie przepisów znowelizowanej ustawy.
Do projektu ustawy dodano nowy rozdział, w którym określono czas pracy przedsiębiorców - kierowców i kierowców pracujących na własny rachunek. Średni tygodniowy czas ich pracy nie będzie mógł przekroczyć 48 godzin. Możliwe będzie wydłużenie tego okresu do 60 godzin, jednak przy założeniu, że w ciągu ostatnich czterech miesięcy nie została przekroczona średnia norma 48 godzin.
Projekt określa, że czas pracy kierowców pracujących na własny rachunek ma być ewidencjonowany, co jest zgodne z dyrektywą 2002/15/WE. Przedsiębiorca prowadzący osobiście działalność gospodarczą, polegającą na kierowaniu pojazdem, ewidencję czasu pracy będzie prowadził sam. W przypadku przedsiębiorców świadczących usługi na rzecz innych podmiotów i kierowców niebędących przedsiębiorcami, ale świadczącymi usługi dla innych - ewidencję czasu pracy będzie prowadził podmiot (pracodawca), na rzecz którego te usługi są wykonywane.
Do zadań Inspekcji Transportu Drogowego dodano kontrolę czasu przedsiębiorców i kierowców. Inspekcja za naruszenia przepisów dotyczących czasu pracy będzie orzekać kary finansowe.
Nowe regulacje, z uwagi na interes przewoźników drogowych, ich klientów i całej gospodarki, powinny przyczynić się do podniesienia poziomu jakości świadczonych usług, zwiększenia bezpieczeństwa drogowego, a także liczby przedsiębiorców zajmujących się międzynarodowym transportem drogowym.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.
Projekt tzw. ustawy deregulacyjnej realizuje zapowiedź zmian legislacyjnych ogłoszonych przez premiera Donalda Tuska w listopadowym expose. Znalazło się w nim zobowiązanie do podjęcia działań skutkujących zmniejszeniem liczby zawodów regulowanych w Polsce. Nasz kraj pod względem ich liczby jest rekordzistą w Europie - mamy ich 380.
Projekt ustawy stanowi pierwszy etap otwierania dostępu do zawodów regulowanych. Deregulacja, przez ograniczenie lub likwidację obecnych wymogów (np. certyfikatów, licencji), ułatwi wejście do danego zawodu. Lista zawodów, które w pierwszej kolejności zaproponowano do deregulacji, została stworzona w trakcie uzgodnień międzyresortowych. Ponadto, kilkadziesiąt instytucji i organizacji uczestniczyło w konsultacjach społecznych nad projektem. Przy wskazywaniu zawodu do umieszczenia na liście brano pod uwagę złożoność regulacji, oczekiwania społeczne, stopień zaawansowania analiz nad daną profesją, łatwość uzyskania wpływu na rynek pracy. Szczegółowe rozwiązania powstawały w ścisłej współpracy z ministerstwami (dokładne przepisy w zakresie wymagań zawodowych przedstawiono w poszczególnych ustawach). W efekcie zaproponowano objęcie deregulacją 50 zawodów, co wymaga wprowadzenia zmian w kilkunastu ustawach.
Lista zawodów przewidzianych do otwarcia:
1) adwokat
2) radca prawny
3) notariusz
4) komornik
5) syndyk
6) urzędnik sądowy i prokuratury
7) detektyw
8) pracownik ochrony fizycznej I stopnia
9) pracownik ochrony fizycznej II stopnia
10) pracownik zabezpieczenia technicznego I stopnia
11) pracownik zabezpieczenia technicznego II stopnia
12) pośrednik w obrocie nieruchomościami
13) zarządca nieruchomości
14) trener klasy drugiej
15) trener klasy pierwszej
16) trener klasy mistrzowskiej
17) instruktor sportu
18) przewodnik turystyczny miejski
19) przewodnik turystyczny terenowy
20) przewodnik turystyczny górski
21) międzynarodowy przewodnik wysokogórski
22) pilot wycieczek
23) doradca zawodowy
24) pośrednik pracy
25) specjalista do spraw rozwoju zawodowego
26) specjalista do spraw programów
27) lider klubu pracy
28) doradca EURES (Europejskich Służb Zatrudnienia)
29) asystent EURES (Europejskich Służb Zatrudnienia)
30) bibliotekarz
31) pracownik dokumentacji i informacji naukowej
32) instruktor nauki jazdy
33) egzaminator osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdem i osób poddawanych kontrolnemu sprawdzaniu kwalifikacji
34) taksówkarz
35) geodeta w zakresie geodezyjnych pomiarów sytuacyjno-wysokościowych, realizacyjnych i inwentaryzacyjnych
36) geodeta w zakresie rozgraniczania i podziałów nieruchomości (gruntów) oraz sporządzania dokumentacji do celów prawnych
37) geodeta w zakresach geodezyjnych pomiarów podstawowych
38) geodeta w zakresie geodezyjnej obsługi inwestycji
39) geodeta w zakresie geodezyjnego urządzania terenów rolnych i leśnych
40) geodeta w zakresie redakcji map
41) geodeta w zakresach fotogrametrii i teledetekcji
a pośrednio także zawody:
42) marynarz motorzysta żeglugi śródlądowej
43) mechanik statkowy żeglugi śródlądowej
44) obserwator radarowy żeglugi śródlądowej
45) przewoźnik żeglugi śródlądowej
46) stermotorzysta żeglugi śródlądowej
47) szyper żeglugi śródlądowej
48) starszy marynarz żeglugi śródlądowej
49) bosman żeglugi śródlądowej
50) sternik żeglugi śródlądowej.
Rząd ocenia, że dzięki przeprowadzonej deregulacji zwiększy się liczba miejsc pracy, a konkurencja wymusi obniżkę cen za oferowane usługi, spowoduje podniesienie ich jakości i zwiększy dostępność. Jest to szczególnie ważne z punktu widzenia możliwości zatrudniania ludzi młodych. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego za drugi kwartał 2012 r. stopa rejestrowanego bezrobocia wśród osób od 18 do 24 roku życia wyniosła 19,4 proc., a w kategorii 25-34 lata - 29,7 proc. Dlatego oczekuje się, że deregulacja doprowadzi do rozszerzenia możliwości zawodowych i spadku bezrobocia w tych grupach.
Należy podkreślić, że mniejszy dostęp do wykonywania określonych zawodów niesie za sobą wiele negatywnych skutków społeczno-gospodarczych. Najważniejsze z nich to: niższy poziom zatrudnienia w sektorach objętych regulacją, wyższy poziom bezrobocia wśród osób młodych wchodzących na rynek pracy oraz kobiet zamierzających na niego wrócić po urlopie macierzyńskim lub wychowawczym.
W wielu przypadkach rygorystyczne wymogi konieczne do wykonywania zawodu regulowanego zniechęcają do podejmowania wysiłku w celu zdobycia odpowiednich kwalifikacji, co przyczynia się do zmniejszenia elastyczności na rynku pracy. Ponadto, negatywne konsekwencje nie ograniczają się jedynie do przedstawicieli zawodów regulowanych. Niekorzystne zjawiska na rynku pracy (bezrobocie, niższe wynagrodzenia) zaczynają dotykać także osoby wykonujące profesje powiązane z zawodami regulowanymi, a nawet przedstawicieli zawodów nieregulowanych. "Odstraszające" działanie regulacji prowadzi bowiem do nieuzasadnionego zainteresowania zawodami nieregulowanymi. To z kolei skutkuje spadkiem innowacyjności w obrębie profesji regulowanej, bo najaktywniejsi (potencjalni innowatorzy) zostają zniechęceni do wyboru takiego zawodu, np. ze względu na koszty zdobycia określonych licencji i certyfikatów.
W konsekwencji objęcie gospodarki szeroką regulacją może przyczynić się do spadku - zależnego od innowacyjności - wskaźnika produktywności, uznawanego za źródło wzrostu gospodarczego.
Nadmierne regulowanie zawodów obniża także konkurencyjność gospodarki. W ostatnich latach pogorszyła się pozycja Polski w rankingach międzynarodowych badających konkurencyjność poszczególnych gospodarek. Przykładem takiego rankingu może być raport pt. Global Competitiveness 2011-2012 przygotowywany przez Światowe Forum Ekonomiczne w Davos. Wynika z niego, że zarówno ocena konkurencyjności polskiej gospodarki, jak i stopień regulacji dostępu do wybranych zawodów lokuje nas w rankingach poniżej większości rozwiniętych gospodarek.
Szeroki zakres regulacji osłabia również konkurencję w regulowanych branżach, co prowadzi do wzrostu cen i spadku dostępności usług dla najuboższych członków społeczeństwa. Wzrost cen usług, a co za tym idzie wzrost wynagrodzeń przedstawicieli zawodów regulowanych (o tzw. rentę ekonomiczną), został wykazany w badaniach tak różnych profesji, jak np. technicy radiologii, farmaceuci czy księgowi. Z analiz wynika, że dzięki deregulacji mogą zmniejszyć się obciążenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zwłaszcza przez małe i średnie firmy, które mogłyby płacić mniej, np. za usługi prawne i księgowe oraz ochronę obiektów.
Negatywnym efektem nadmiernej regulacji zawodów są także rosnące koszty funkcjonowania państwa. Wiąże się to z koniecznością ponoszenia wydatków związanych np. z funkcjonowania rejestrów czy też wypłacaniem wynagrodzeń członkom komisji egzaminacyjnych. Do tego dochodzą również koszty związane z przygotowywaniem nowelizacji ustaw i rozporządzeń regulujących dany zawód, bowiem jeden akt prawny nie może na trwałe regulować zawodu w zmieniających się warunkach rynkowych (w praktyce oznacza to jego wielokrotną nowelizację).
Regulowane zawody nie poprawiają również sytuacji konsumentów, a czasami wręcz im szkodzą. Chodzi np. o praktyki stosowane przez różne grupy wykonujące zawody regulowane, takie jak: narzucanie cen, ograniczenie możliwości reklamy, tworzenie barier wejścia do danego zawodu, narzucanie sposobu produkcji. Tym zjawiskom towarzyszy również mniejsza skłonność do wydajnej pracy, obniżania kosztów, w tym cen, a także zwiększania jakości oferowanych usług oraz proponowania nowych produktów.
Ponadto, nadmierne ograniczanie dostępu do zawodów jest sprzeczne z unijną zasadą swobody przepływu pracowników. Jej niepełna realizacja utrudnia rozwój jednolitego rynku wspólnotowego, a w konsekwencji nie sprzyja zwiększaniu konkurencyjności Unii Europejskiej, której niezbędnym elementem jest mobilność zawodowa jej obywateli. Należy podkreślić, że deregulacja zawodów objętych projektem ustawy nie ograniczy wolności świadczenia usług transgranicznych mających charakter okazjonalny i tymczasowy.
Założono, że ustawa wejdzie w życie po 30 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem niektórych regulacji, które zaczną obowiązywać 1 stycznia 2014 r.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia Strategii Rozwoju Kraju 2020 - Aktywne społeczeństwo, konkurencyjna gospodarka, sprawne państwo, przedłożoną przez ministra rozwoju regionalnego.
Strategia Rozwoju Kraju 2020 to dokument przedstawiający strategiczne zadania państwa w perspektywie średniookresowej (ŚSRK), których realizacja ma przyczynić się do lepszego rozwoju Polski. Strategia jest elementem nowego systemu zarządzania rozwojem kraju, którego podstawy określono w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz założeniach systemu zarządzania rozwojem Polski. Ma integrować wokół celów strategicznych wszystkie podmioty publiczne, a także środowiska społeczne i gospodarcze, które uczestniczą w procesach rozwojowych i mogą je wspomagać na szczeblu centralnym oraz regionalnym. Dokument ten zastąpi SRK 2007-2015.
Należy podkreślić, że najbliższe lata będą kluczowe dla rozwoju gospodarczego Polski. Ma to być dekada równoważenia finansów publicznych i zwiększania oszczędności - przy równolegle trwającym rozwoju opartym na likwidowaniu najpoważniejszych barier, w tym zwłaszcza odrabianiu zaległości infrastrukturalnych. Rozwój naszego kraju musi w coraz większym stopniu opierać się na: edukacji, cyfryzacji i innowacyjności. W 2020 r. Polska ma osiągnąć 74-79 proc. średniego unijnego PKB per capita. Dużym wyzwaniem będzie odpowiednie połączenie rozwoju gospodarczego z wymogami ochrony środowiska. Do zrealizowania tych zamierzeń niezbędne jest wykonanie zadań wskazanych w ŚSRK, której głównym celem jest wzmocnienie i wykorzystanie gospodarczych, społecznych oraz instytucjonalnych potencjałów zapewniających szybszy i zrównoważony rozwój kraju oraz poprawę życia ludności. Najważniejsze zadania będą realizowane w 3 obszarach strategicznych: sprawne i efektywne państwo, konkurencyjna gospodarka, spójność społeczna i
terytorialna.
Sprawne państwo jest: przejrzyste, przyjazne, pomocnicze i partycypacyjne. Jego sprawność zależy od sprawności instytucji i zdolności przeprowadzania reform w warunkach współpracy i akceptacji społecznej, przy dysponowaniu ograniczonymi środkami. Dlatego konieczne będzie dokończenie procesu przechodzenia od administrowania do zarządzania rozwojem, prowadzącego do zwiększenia efektywności instytucji publicznych. Mają one też być dostępne dla obywatela, otwarte na jego potrzeby oraz wspomagać obywatelskie i społeczne inicjatywy. Sprawne państwo to sprawna administracja i lepsza komunikacja obywateli z instytucjami publicznymi. Dlatego przewidziano utworzenie jednego centrum informatycznego dla całej administracji rządowej, a także stworzenie warunków umożliwiających udostępnianie jak najszerszego zakresu usług publicznych świadczonych elektronicznie, czyli załatwianie spraw urzędowych na odległość.
Podejmowane będą także działania służące poprawie tworzonego prawa. Jego jakość determinuje sposób funkcjonowania państwa, przesądza o skuteczności działania organów państwa, wpływa na standard życia obywateli, decyduje o konkurencyjności gospodarki. Dlatego polskie prawo ma większym stopniu sprzyjać rozwojowi przedsiębiorczości i być przyjazne obywatelowi. Do efektywnego zarządzania państwem konieczne będzie także zapewnienie ładu przestrzennego - pokrycie planami zagospodarowania przestrzennego większej powierzchni kraju, a obowiązkowo terenów rozwojowych.
Konsekwentnie kontynuowana będzie reforma wymiaru sprawiedliwości, której celem będzie zwiększenie sprawności, jakości i efektywności funkcjonowania sądownictwa, z zastosowaniem nowoczesnych technologii informatycznych.
Potrzebny jest także dalszy rozwój kapitału społecznego. To jedno z najważniejszych wyzwań przed jakim stoi Polska. Rozwój takiego kapitału oznacza większe zaangażowanie obywateli w działania polityczno-społeczne i rozwojowe. Aby stymulować rozwój kapitału społecznego państwo będzie wzmacniać postawy aktywnego, świadomego obywatelstwa, a także postawy proprzedsiębiorcze i proinnowacyjne. Podejmowane będą działania zwiększające aktywność zawodową, zwłaszcza wśród ludzi młodych i niepełnosprawnych. Do programów nauczania zostaną włączone w większym stopniu zagadnienia obejmujące edukację obywatelską, kulturalną i medialną oraz rozwijające kreatywne myślenie i umiejętność współpracy. Wzrośnie znaczenie uczenia się przez całe życie (life long learning). Szkolnictwo wyższe ma funkcjonować według modelu uniwersytetu trzeciej generacji, tj. łączącego rolę edukacyjną i badawczą z wdrażaniem innowacji i biznesem. Wzmocnieniu ulegną jego związki z przemysłem. Promowana będzie idea wolontariatu. Planowane jest większe
włączenie obywateli w proces stanowienia prawa (chodzi o łatwiejsze korzystanie z referendum, wprowadzenie nowych metod głosowania w wyborach powszechnych, cyfryzację konsultacji społecznych).
Realizowane będą zadania zapewniające obywatelom bezpieczeństwo. Chodzi przede wszystkim o bezpieczeństwo: narodowe, zdrowotne i na drogach.
W strategii dużo miejsca poświęcono także stworzeniu konkurencyjnej gospodarki. Priorytetem będzie poprawa sytuacji finansów publicznych. Chodzi nie tylko o zmniejszenie deficytu sektora finansów publicznych i utrwalenie pozytywnych zmian (osiągniecie i utrzymanie średniookresowego celu budżetowego), ale także o zabezpieczenie środków na inwestycje prorozwojowe oraz stworzenie zachęt do intensywniejszego inwestowania, oszczędzania i pracy.
Oznacza to, że z jednej strony konieczne będzie podjęcie wielu działań służących dalszemu równoważeniu finansów publicznych, z drugiej - zwiększenie środków na działania prorozwojowe, efektywniejsze ich wydatkowanie, a także poszukiwanie pozabudżetowych źródeł finansowania. Wskazane jest lepsze wykorzystywanie partnerstwa publiczno-prywatnego, a nawet publiczno-prywatno-społecznego, jako źródła finansowania przedsięwzięć rozwojowych. Dostępne środki budżetowe zostaną przeznaczone na przede wszystkim na dziedziny, które w największym stopniu przyczynią się do zwiększenia konkurencyjności gospodarki. Wydatki będą koncentrować się na działaniach rozwojowych (edukacja, zdrowie, transport, infrastruktura telekomunikacyjna i środowiskowa, badania i rozwój, kultura).
Polska gospodarka będzie w coraz większym stopniu oparta na wiedzy. Podejmowane będą działania służące zwiększeniu jej produktywności oraz wydajności pracy. Realizowane będą zadania mające na celu wzrost udziału przemysłów i usług średnio oraz wysoko zaawansowanych technologicznie. Przewidywane jest także zwiększenie konkurencyjności sektora rolno-spożywczego i jego modernizacja.
Konieczna będzie poprawa warunków do prowadzenia działalności gospodarczej. Do 2015 r. niezbędna jest redukcja zbędnych obciążeń i barier administracyjnych, a po 2015 r. - pełny rozwój cyfrowych usług publicznych (e-administracja), tak aby przedsiębiorca mógł załatwić większość spraw administracyjnych przez internet.
Prowadzone będą działania zmierzające do zwiększenia innowacyjności gospodarki. Promowane będzie szerokie postrzeganie innowacji, czyli nie tylko w wymiarze technologicznym i produktowym, ale także organizacyjnym, procesowym, marketingowym, a także usług. Kreowane będzie zapotrzebowanie na wyniki badań naukowych, które są podstawą innowacyjnej gospodarki. Niezbędne będzie zwiększenie wykorzystania rozwiązań innowacyjnych. Przeprowadzona zostanie przebudowa systemu wspierania innowacji oraz sektora badawczo-rozwojowego. Konieczne będzie zapewnienie powszechnego dostępu do szerokopasmowego internetu, a także upowszechnianie wykorzystania technologii cyfrowych (budowanie Polski cyfrowej). Niezwykle istotne będzie zwiększenie efektywności transportu, ponieważ polska infrastruktura transportowa jest jednym z najsłabszych elementów polskiej gospodarki.
W obszarze spójności społecznej i terytorialnej priorytetowe będzie zwiększenie aktywności osób wykluczonych i zagrożonych wykluczeniem społecznym, a także zmniejszenie ubóstwa w grupach najbardziej nim zagrożonych. Przewidziano wzmocnienie mechanizmów terytorialnego równoważenia rozwoju oraz założono integrację przestrzenną konieczną do rozwijania i pełnego wykorzystania potencjałów regionalnych. Przewidywane jest wzmacnianie ośrodków wojewódzkich, tworzenie warunków dla rozwoju ośrodków regionalnych, subregionalnych i lokalnych oraz wzmacniania potencjału obszarów wiejskich.
Sfinansowanie wszystkich priorytetów rozwojowych przewidzianych do zrealizowania do 2020 r. będzie wymagało zaangażowania znacznych środków publicznych (krajowych i unijnych). Aby możliwa była realizacja przedsięwzięć rozwojowych - przy zachowaniu stabilności makroekonomicznej kraju - publiczne nakłady na tego typu działania powinny w 2020 r. osiągnąć 17,6 proc. PKB. Założono, że 23-25 proc. wydatków rozwojowych będzie finansowane środkami unijnymi.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść. (PAP)
kom/ stav/