Nieudana próba przełamania strefy: 2480 – 2485 pkt

Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią, przedmiotem moich analiz będzie już dzisiaj czerwcowa seria kontraktów: FW20M10. Biorąc pod uwagę fakt, że na serii marcowej nadal obowiązuje sygnał kupna (nie doszło w ostatnim czasie do przełamania żadnej istotnej zapory popytowej Fibonacciego), pozycje długie (przynajmniej w jakiejś części) powinno zostać zrolowane.

Przyglądając się układowi technicznemu serii czerwcowej warto zwrócić uwagę, że w miniony czwartek doszło do naruszenia ważnej bariery podażowej: 2480 – 2485 pkt. Co istotne, strefa została skonstruowana na bazie zniesienia: 88.6% ruchu spadkowego – zaznaczonego na wykresie czerwoną, przerywaną linią.
Po takim przełamaniu rynek bez problemu dociera zazwyczaj w okolice rejonu cenowego wytyczonego na bazie poprzedniego szczytu (bądź dołka, w zależności od kierunku trendu). Tutaj jednak zabrakło determinacji w obozie popytowym i ostatecznie nie doszło do przetestowania poziomu: 2520 pkt. Warto w tym kontekście również podkreślić, że dodatkowo czwartkowe zamknięcie uplasowało się poniżej strefy: 2480 – 2485 pkt. Tym samym wygenerowany został wstępny sygnał słabości rynku, a przebieg wczorajszej sesji ten sygnał w jakimś stopniu potwierdził. Istotną kwestią pozostaje jednak to, że niedźwiedziom nie udało się przedrzeć poniżej pierwszego istotnego zakresu wsparcia: 2435 – 2439 pkt.

Jak widać na załączonym wykresie, oprócz koncentrujących się tutaj zniesień i projekcji Fibonacciego, przebiegają dodatkowo dwie linie: czerwona median line i szara linia krótkoterminowego trendu wzrostowego. Wydaje się zatem, że jest to potencjalnie nieprzypadkowy obszar cenowy na wykresie czerwcowej serii kontraktów i aktywność kupujących powinna być tutaj cały czas bardzo silnie odczuwalna.
Jeśli zatem wskazany przedział ugiąłby się pod naporem podaży, realnym wariantem pozostałby w takiej sytuacji test kolejnej zapory popytowej Fibonacciego: 2402 – 2405 pkt. Osobiście dopiero w przypadku przełamania tej właśnie strefy cenowej podjąłbym działania rynkowe, związane z zamknięciem części (bądź całości) długich pozycji i ewentualnym otwarciem pozycji krótkich. Biorąc pod uwagę charakter dzisiejszej sesji (wygasa marcowa seria instrumentów pochodnych), wcześniej – czyli na przykład w przypadku naruszenia strefy: 2435 – 2439 pkt – raczej nie podejmowałbym żadnych działań transakcyjnych związanych ze sprzedażą kontraktów. Niemniej zanegowanie w/w strefy mogłoby posłużyć jako argument przemawiający za koniecznością zmniejszenia stanu posiadania długich pozycji w portfelu.

Cały czas ważną rolę pełni również według mnie wspomniany już zakres: 2480 – 2485 pkt. Jak widać na wykresie, bykom nie udało się już wczoraj przedrzeć ponad poziom: 2485 pkt. Można zatem założyć, że pomimo czwartkowego naruszenia strefy, wskazany rejon cenowy w dalszym ciągu charakteryzuje się nieprzypadkowym umiejscowieniem. Tak więc jego ponowne przełamanie powinno w konsekwencji wyzwolić z rynku odpowiednią energię, dzięki której kontrakty mogłoby poszybować w okolice styczniowego szczytu. Czy jednak na sesji, podczas której dojdzie do wygaśnięcia (czyli również ostatecznego rozliczenia) marcowej serii kontraktów warto konstruować jakiekolwiek strategie transakcyjne bazujące na technikach Fibonacciego? Jak zwykle mam tutaj spore wątpliwości i tym samym raczej sceptycznie odnoszę się do takich pomysłów. Niemniej jednak w swoich opracowaniach online spróbuję na bieżąco interpretować ruchu cenowe, wykorzystując w tym celu wykresy intradayowe czerwcowej serii kontraktów: FW20M10.
Paweł Danielewicz DM BZ WBK