Od 1996 r. z rehabilitacji leczniczej skorzystało ok. 540 tys. osób

Członek zarządu ZUS ds. świadczeń Tomasz Bujak poinformował w środę na konferencji prasowej, że program rehabilitacji leczniczej jest skierowany do osób zagrożonych w wyniku chorób i następstw urazów długotrwałą niezdolnością do pracy. ZUS pokrywa koszty takiej rehabilitacji, w tym zakwaterowania, żywienia, zabiegów leczniczych, opieki medycznej, konsultacji medycznych oraz dojazdu.

Bujak podkreślił, że rehabilitacja lecznicza, którą ZUS prowadzi od 11 lat, oprócz dużego znaczenia społecznego, czyli szansy odzyskania zdolności do pracy, ma także znaczenie ekonomiczne.

Z badań ZUS wynika, że w 2005 r. rehabilitację leczniczą ukończyło 54 tys. osób, a jej koszt wyniósł 77 mln zł. Z tej grupy, rok po rehabilitacji ok. 38 proc. (ok. 21 tys. osób) nie pobierało żadnych świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Gdyby osoby te nie przeszły rehabilitacji, prawdopodobnie pobierałyby świadczenia rentowe, a ich roczny koszt wyniósłby ponad 240 mln zł, czyli o ok. 160 mln zł więcej niż koszty rehabilitacji.

Czas oczekiwania na miejsce w ośrodku rehabilitacyjnych wynosi od 3 tygodni do 1,5 miesiąca. Rehabilitacja jest prowadzona w trybie stacjonarnym oraz ambulatoryjnym. Wniosek o przeprowadzenie rehabilitacji może wydać każdy lekarz prowadzący leczenia, ale o potrzebie rehabilitacji decyduje lekarz orzecznik ZUS.

Dyrektor departamentu prewencji i rehabilitacji Jadwiga Kawwa, poinformowała, że spada liczba przyznanych rent z tytułu niezdolności do pracy. W 1995 r. było to ok. 170 tys. przyznanych rent, w 2000 r. - ok. 102 tys., zaś w 2006 r. - ok. 50 tys. Jak podkreśliła, jest to w znacznej mierze efekt rehabilitacji leczniczej. Wpływ na to mają ponadto uwarunkowania ekonomiczne, bardziej nowoczesne formy leczenia, dwuinstancyjność przyznawania świadczeń rentowych, częste kontrole.

ZUS nie ma własnych ośrodków rehabilitacyjnych, ale zawiera umowy z placówkami medycznymi na terenie całej Polski, na podstawie konkursów.

Najczęstsze schorzenia, które podlegają rehabilitacji to schorzenia i następstwa urazów narządów ruchu, w szczególności zespół objawów określanych jako "bóle krzyża", choroby niedokrwienne serca oraz nadciśnienie tętnicze, a także schorzenia psychosomatyczne związane z przepracowaniem i stresem.