Czy wdowiec mający dorosłe dzieci może zostać księdzem?

Tylko kandydat, który cieszy się idealnym zdrowiem fizycznym i psychicznym może być klerykiem. Nie może nim być więc np. głuchy, niedowidzący, mężczyzna poruszający się na wózku lub borykający się z impotencją. Co ciekawe, wdowiec, który ma dorosłe dzieci, może otrzymać święcenia kapłańskie.

Tomasz Fijałek studiuje teologię i w przyszłości chciałby pracować jako katecheta w szkole. Jak twierdzi, to nie do końca zawód, o którym marzył. Zawsze był religijny i chciał wstąpić do seminarium duchownego. Ale nie udało się. Chociaż miał nienaganne referencje, wsparcie proboszcza parafii, do której należy, nie mógł zostać klerykiem. W klasie maturalnej miał wypadek. Potrącił go na przejściu dla pieszych pijany kierowca. Niewiele brakowało, a zostałby sparaliżowany do końca życia. Przez rok jeździł na wózku. Dzięki regularnym ćwiczeniom i rehabilitacji, odstawił wózek i zaczął chodzić przy kulach. Złożył dokumenty do seminarium. Okazało się jednak, że jego stan zdrowia uniemożliwia mu wstąpienie do grona kleryków.

- Widać tak musiało być. Zgodnie z prawem kanonicznym klerykiem może być tylko osoba w pełni zdrowa. To nie może być ktoś, kto jest niepełnosprawny. Dlatego moje podanie zostało odrzucone i zostałem uznany za niezdolnego do kapłaństwa. Poszedłem jednak na studia teologiczne. Jestem zadowolony z tego kierunku, chociaż odczuwam niedosyt. Marzyłem o sutannie, byłem ministrantem, potem lektorem. Do dziś angażuję się w życie parafii, ale wiem że kapłanem nie zostanę – mówi Tomasz Głowacki, student z Lublina.

Dlaczego klerykiem nie może być niepełnosprawny chłopak? Bo już w biblijnej "Księdze Kapłańskiej" uszczerbki na zdrowiu uważano za dyskwalifikujący znak od Boga. Obecnie zgodnie z prawem kanonicznym, od kandydata na księdza wymaga się przedłożenia zaświadczenia o stanie zdrowia fizycznego. Klerykiem nie może też zostać impotent. Takie schorzenie również dyskwalifikuje kandydata.

Niektórzy uważają, że cierpienie związane z niepełnosprawnością może nawet zbliżać do Boga. Ktoś, kto ma kłopoty ze zdrowiem, mógłby być gorliwszym klerykiem. Jednak specjaliści tłumaczą, że kapłaństwo nie może być drogą ucieczki.

- Kapłaństwo ma być świadomym wyborem zdrowego człowieka. Nic i nikt nie może skłaniać, sugerować czy zmuszać do tego, by kandydować do seminarium. Zdarza się, że niepełnosprawni uważają, że kapłaństwo może być dla nich wyjściem asekuracyjnym czy wręcz wygodnym. Ktoś, kto ma kłopoty ze zdrowiem, zastanawiając się, co robić w życiu, mógłby stwierdzić że zostanie księdzem, bo nie może zostać np. sportowcem czy lotnikiem. Zewnętrzne okoliczności nie mogą wpływać na ten wybór. Tak samo jest z problemem impotencji. Kandydat mógłby powiedzieć, że skoro nie może mieć dzieci, to zostanie księdzem. Prawo kanoniczne to wyklucza - mówi Jacek Zalewski, prawnik, specjalizuje się również w prawie kanonicznym.

Czy jednak odrzucenie niepełnosprawnych kandydatów nie jest dyskryminacją?

- Nie jest, bo „proces rekrutacji” odbywa się zgodnie z prawem kanonicznym, a nie prawem pracy. Kapłaństwo zaś jest powołaniem, a nie zawodem – dodaje Jacek Zalewski.

Zdarzały się jednak przypadki, gdy chłopak który już studiował w seminarium i stał się osobą niepełnosprawną, nie został skreślony z listy kleryków.

- Kleryk, który ma kłopoty z poruszaniem się lub np. stracił wzrok, mógł więc otrzymać święcenia, jeśli urazu doznał w czasie studiów. Ale decyzję o wyświęceniu podejmuje wówczas biskup. Również mężczyzna, który otrzymał już święcenia i potem stał się niepełnosprawny, nadal będzie kapłanem. Ale z powodu niepełnosprawności, biskup może ograniczyć jego obowiązki – tłumaczy Zalewski.

Do seminarium nie zostanie też przyjęty kandydat chory psychicznie. Może zaś wdowiec, który ma już dorosłe, usamodzielnione dzieci. Jakiś czas temu "Rzeczpospolita" opisywała przypadek 69-letniego wówczas wdowca, który otrzymał święcenia kapłańskie. Mężczyzna miał czworo dzieci. Co ciekawe, jego syn również jest księdzem.

toy/ak