Erotyczne skandale zniszczyły ich karierę

Walczył z gospodarką, przegrał z samym sobą

Dominique Strauss-Kahn (znany jako DSK) był w przeszłości radcą prawnym, ministrem gospodarki i finansów. Wykładał też ekonomię. To on stał za wprowadzeniem we Francji 35-godzinnego tygodnia pracy. Zyskał powszechne uznanie jako prezes Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Potrafił radzić sobie z kryzysem. Jako szef MSW umiał wyjaśniać przyczyny problemów i znajdować sposoby na ich przezwyciężanie. W walce z nimi zwracał uwagę, by cięcia finansowe omijały najbiedniejszych. Wyrobił sobie na tyle mocną pozycję, że jego decyzje były z najwyższą uwagą śledzone przez najpotężniejszych szefów państw.

Jego spotkanie z Nicolasem Sarkozym, podczas którego – co natychmiast wychwycili dziennikarze – nonszalancko trzymał rękę w kieszeni, określono jako rozmowę obecnego prezydenta z przyszłym. W sondażach popularności jego przewaga nad Sarkozym wynosiła 62 do 38 procent. Tyle tylko, że DSK do maja nie zdecydował się na start w wyścigu do prezydentury. Dziś wiadomo, że już się nie zdecyduje.

Bardzo zdolny, popularny i lubiany, nie jest jednak postacią nieskazitelną. Miewał już problemy przez swą niepohamowaną skłonność do kobiet. W niewybredny sposób dobierał się do młodej pisarki, która umówiła się z nim na rozmowę o… błędach sławnych ludzi. Nawiązał też romans z pracownicą departamentu MSW do spraw Afryki. W tym drugim przypadku nie było wprawdzie mowy o próbie gwałtu czy wymuszeniu seksu. Strauss-Kahn nie popisał się natomiast jako szef – podejrzewano, że nadużył swoich uprawnień w stosunku do podwładnej. Uratował go kryzys

Fakt, że kobieta zgodziła się na romans, nie uratowałby go jednak przed skandalem i prawdopodobną dymisją. Z pomocą przyszła mu sytuacja w światowej gospodarce. Ujawnienie związku z podwładną zbiegło się w czasie z upadkiem banku Lehman Brothers. W takiej sytuacji MFW nie mógł zostać pozbawiony szefa. Zaważyłoby to na decyzyjności Funduszu. Prezesowi więc się – wtedy – upiekło. Nie upiekło się jednak tym razem. Były szef MFW trafił do więzienia Rikers Island, gdzie przebywa w odosobnionej celi. Naturalnie nie grozi mu wspólne chodzenie pod prysznic i stosowanie się do reguł ustalanych przez lokalne grupy więźniów. Jak wszyscy musiał się jednak poddać szczegółowemu badaniu, mającemu m.in. stwierdzić, czy nie ma… gangsterskich tatuaży.

Jako ekonomista i polityk, DSK jest – czy może: był? – gwiazdą. Spełnił więc warunki, by stać się klientem Benjamina Brafmana. Ten nowojorski adwokat był jednym z obrońców Michaela Jacksona w sprawie o molestowanie seksualne, której negatywnym bohaterem stał się nieżyjący już król popu. Brafman nie wahał się też przed podjęciem obrony eks-członka mafii Sammy’ego Gravano, zwanego „Bykiem”, i znanego rapera, Jaya-Z. Widać z tego, że mecenas nie stroni od przypadków trudnych. Być może jego francuski klient zalicza się do najtrudniejszych. Strauss-Kahnowi grozi od roku do 25 lat więzienia. Jeśli jednak Brafmanowi uda się go wybronić, jego sława – a w ślad za nią apanaże – jeszcze wzrośnie. Seksualne historie – ile ich było?

Strauss-Kahn wcale nie był pierwszy. Historia erotycznych skandali w polityce sięga najdawniejszych czasów. „Po drodze” pojawiali się tacy specjaliści, jak król angielski Henryk VIII, który nie wahał się przed zabiciem własnej żony czy zmianą religii, aby tylko dopiąć swego.

Nowsze czasy też przynoszą przypadki afer o męsko-damskim podłożu. W 1963 roku na pierwszych stronach europejskich gazet znalazła się tzw. sprawa Profumo. Minister John Profumo pełnił funkcję sekretarza stanu ds. wojny w rządzie konserwatystów w Wlk. Brytanii. Wdał się w krótkotrwały romans z niejaką Christine Keeler. Wśród znajomych dziewczyny był też attache ambasady ZSRR w Londynie. Profumo wypierał się początkowo znajomości z nią, a przyłapany na kłamstwie – odszedł z rządu. Afera spowodowała przejęcie władzy przez Partię Pracy. Na jej skutki miał wpływ fakt, iż wydarzyła się w najciemniejszych latach zimnej wojny, kiedy to konflikt nuklearny wisiał na włosku.

Innemu bohaterowi skandalu seksualnego wprawdzie się udało, ale do katastrofy brakowało niewiele. W 1998 roku media prześcigały się w doniesieniach o romansie prezydenta USA ze stażystką. Za Billem Clintonem ciągnęły się też afery o podłożu erotycznym z czasów, gdy był gubernatorem stanu Arkansas. Ostatecznie afera zwana „rozporkową” nie wysadziła go z prezydenckiego siodła. Najadł się jednak wstydu. Cały świat słuchał dyskusji o szczegółach anatomicznych i zachowaniach najpotężniejszego człowieka świata. Co ciekawe, purytańska Ameryka podeszła jednak do afery Clintona „po europejsku” i wybaczyła mu skok w bok. Dzisiaj pozostaje jednym z najpopularniejszych byłych prezydentów USA.

Historycy wskazują tu na dwa sposoby podejścia do podobnych afer: bardziej tolerancyjny europejski i surowy amerykański. Strauss-Kahn jest wprawdzie Europejczykiem, jednak jego pech polega na tym, że narozrabiał w USA. Nie wiadomo, jak skończy się jego sprawa, pewne jest natomiast jedno: były szef MFW ma poważne kłopoty.

tk/JK