Do określania stanu nierówności płacowych wykorzystuje się najczęściej tzw. współczynnik Giniego. Jego wartość zawiera się w przedziale od 0 do 1, przy czym wyższa wartość współczynnika, oznacza większą skalę nierówności.
Współczynnik Giniego równy 0, oznacza brak jakichkolwiek dysproporcji, natomiast wartość 1 - skrajną nierówność (jedna osoba zarabia 0 proc., a druga 100 proc.). W państwach, w których pensje większości obywateli nie odbiegają zbytnio od średniej pensji, to nierówność jest niewielka. Wysokie poziomy wskaźnika notuje się w krajach, w których niewielka grupa ludzi uzyskuje większość dochodu narodowego.
Na czele rankingu krajów o największym stopniu nierówności znajdują się państwa afrykańskie i latynoamerykańskie. W czołówce uplasowały się Namibia (0,7), RPA (0,65) i Lesoto (0,63). Brazylia, która słynie z rozwarstwienia ekonomicznego społeczeństwa, znalazła się na 10. miejscu z wynikiem 0,56.
USA, dla których współczynnik Giniego wynosi 0,45 znalazły się na 39. pozycji. Najwyżej sklasyfikowane państwo europejskie to Rosja, która z wynikiem 0,42 uplasowała się na 51. miejscu, o jedną pozycję wyżej niż Chiny (0,41).
Stosunkowo niski poziom nierówności notuje się w krajach UE. Najwyższą pozycję (70.) zajmuje Portugalia z wynikiem 0.38. Miejsca 84. i 85. zajmują Litwa i Łotwa z wskaźnikiem na poziomie 0,36, a na 87. uplasowała się Polska z wynikiem 0,34. Podobną wartość wskaźnika mają: Wielka Brytania (92. miejsce), Szwajcaria (93.) i Bułgaria (94.). Nieco niższy poziom nierówności występuje we Włoszech, Hiszpanii i na Ukrainie.
W końcówce rankingu znalazły się Czechy, Malta, Luksmeburg i Serbia, gdzie współczynnik wynosi 0,26. Jeszcze mniejsze nierówności płacowe występują w Norwegii (0,25) i na Węgrzech (0,24). Zestawienie zamyka Szwecja z wynikiem 0,23.
ES/AS