Kredyt we frankach. UOKiK po raz kolejny staje po stronie frankowiczów

Osiem istotnych poglądów w sprawie sporów frankowiczów z siedmioma bankami przedstawił prezes UOKiK Piotr Niechciał. Dotyczą wysokości opłat pobieranych przez bank oraz ubezpieczenia wkładu własnego. Niektóre, zdaniem UOKiK, mogą skutkować nieważnością umów.

Istotne poglądy Marka Niechciała dotyczą sporów przed sądami w Warszawie, Krakowie i Łodzi między konsumentami a bankami o postanowienia umów kredytów hipotecznych waloryzowanych kursem franka szwajcarskiego.

"Większość spraw odnosi się do opłat pobranych w oparciu o niedozwolone postanowienia dotyczące obliczania kwoty i rat kredytu, jedna - do ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, a w jednej z nich poruszone są obie kwestie" - informuje UOKiK.

Spory konsumentów z bankami BPH, BZ WBK, Deutsche Bank, Getin Noble Bank (2 spory), Millenium i PKO BP dotyczą, jak zaznacza UOKiK, opłat pobranych na podstawie kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych.

"Urząd wskazał, że na ich mocy banki ustalają sposób wyliczania wysokości kwoty i poszczególnych rat kredytu w oparciu o kursy kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego zawarte w tabeli. Jednocześnie kredytobiorcy nie są w stanie zweryfikować, czym kierują się banki w podejmowaniu decyzji o wysokości kursów walut" - czytamy w komunikacie.

Dlatego, zdaniem prezesa UOKiK, klauzule te są niedozwolone.

"Co więcej, w sześciu poglądach Urząd wskazał, że uznanie przez sąd postanowień dotyczących waloryzacji kwoty kredytu i rat kredytu za niedozwolone może powodować nieważność umowy. Dzieje się tak, ponieważ szkodliwe dla konsumenta postanowienia nie obowiązują od momentu zawarcia umowy. W dodatku nie ma możliwości ich zastąpienia przepisami prawa. W ocenie urzędu, orzeczenie unieważniające umowę powinno nastąpić jedynie w sytuacji, gdy konsument w pełni zaakceptuje takie rozwiązanie" - dodaje komunikat.

Urząd wydał też pogląd odnoszący się do sporów konsumentów z mBankiem oraz BZ WBK o postanowienia dotyczące ubezpieczenia niskiego wkładu własnego.

"UOKiK uznał je za sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszające interesy konsumentów. Nie informują one kredytobiorców jakie są warunki ubezpieczenia, jego zakres ani w jaki sposób przedsiębiorca wylicza opłaty z tego tytułu. Obciążają kredytobiorców kosztami świadczenia, którego jedynym jego beneficjentem jest bank. Jednocześnie konsumenci nie mogą sprawdzić, za co tak naprawdę płacą" - czytamy.