Księża mogą być "cool". Gdzie?

Sutanna i koloratka to tradycyjny strój księdza w katolickiej Polsce. Zupełnie inaczej wygląda ewangelicki pastor w Niemczech. W marynarce, pod krawatem bardziej przypomina urzędnika czy menedżera niż sługę Bożego. Taki ubiór skraca dystans między osobą duchowną a „zwykłym zjadaczem chleba”.

Nowoczesny, korporacyjny "dress code" to nie jedyny znak rozpoznawczy ewangelickich duchownych. Po odzieżowej rewolucji przyszła bowiem pora na rewolucję w nazewnictwie. Według teologa Ludwiga Frambacha, tytuł biskupa krajowego powinien zostać zmieniony na tytuł prezydenta Kościoła. Powód? „Biskupi tak pasują do protestantyzmu jak książęta do demokracji”. Przy okazji Frambach przypuścił atak na ornaty, rytuały i gesty katolickich księży, które są – jego zdaniem – oznaką zacofania i kościelnej arogancji.

Dariusz Bruncz, komentując na portalu www.ekumenizm.pl, pomysł niemieckiego teologa, nie wyklucza, że Ludwig Frambach może mieć jak najlepsze intencje. Przerost formy nad treścią nie służy przecież niczemu i nikomu. Nadmiar tradycyjnych tytułów i rytuałów czy patetyczny język kazań (Bóg, honor, ojczyzna itp.) sprawiają, że między księżmi, a wiernymi rośnie mur niezrozumienia i obcości. Kościół ma być przecież blisko ludzi i ma nadążać za duchem czasu.

Bruncz twierdzi jednak, że postulaty Frambacha sprowadzają posługę pastora do zwykłego fachu, do sposobu zarabiania na życie. „[Ewangeliccy księża] podczas spotkań opowiadają sobie na ile etatu zostali zatrudnieni w danej parafii. Coraz częściej traktują swoją służbę/powołanie właśnie jako zwykły zawód. Urząd duchownego mylony jest z urzędniczym etacikiem”.

Mirosław Sikorski