Nadal poniżej 2460 – 2466 pkt.

(jak pamiętamy strefa została zbudowana na bazie projekcji cenowych odzwierciedlających istnienie zależności pomiędzy podfalami elliottowskiej struktury 5 – falowej).

Ostatecznie nie doszło tutaj do bezpośredniego starcia byków z niedźwiedziami, gdyż lokalny punkt zwrotny ukształtował się nieco niżej.

Warto w tym kontekście podkreślić, że zarówno końcowa faza czwartkowego handlu, jak i przedpołudniowy fragment piątkowej sesji przebiegły pod znakiem niegroźnie wyglądającego ruchu kontrującego. Trzeba przyznać, że po tak silnym uderzeniu popytu taka sytuacja nie powinna specjalnie dziwić. Problem polegał jedynie na tym, że właściwie od początku piątkowej sesji dość wyraźnie zarysowała się na naszym rynku postawa defensywna. Zupełnie odmiennie na tle GPW prezentowały się natomiast wiodące rynki europejskie. Z biegiem czasu podaż zaczęła jednak dyktować warunki gry w całym Eurolandzie, co w przypadku GPW w jeszcze większym stopniu umocniło obóz sprzedających. W efekcie na FW20Z11 doszło do naruszenia strefy: 2417 – 2423 pkt., choć należy podkreślić, że popyt dość szybko podjął działania obronne. Wspomniane wyłamanie nie przerodziło się zatem w ruch cenowy, który mógłby wpłynąć negatywnie na krótkoterminowy wizerunek techniczny wykresu.

Ostatecznie zamknięcie grudniowej serii kontraktów uplasowało się na poziomie 2419 pkt. Stanowiło to spadek wartości FW20Z11 w stosunku do czwartkowej ceny odniesienia wynoszący 0.74%.

Analizując bieżący układ techniczny w dalszym ciągu musimy liczyć się ze sporą aktywnością niedźwiedzi w rejonie: 2460 – 2466 pkt. Co prawda w wymienionym przedziale oporu nie wypadają projekcje formacji ABCD, czy też XABCD, niemniej jednak należy pamiętać, że na wykresie FW20Z11 doszło do ukształtowania się elliottowskiego układu pięciofalowego. Strefa: 2460 – 2466 pkt. odzwierciedla istnienie zależności miedzy podfalami tworzącymi formację 1-2-3-4-5. Według mnie w/w zakres cechuje się zatem sporą wiarygodnością. Z wykresu wynika dodatkowo, że również tutaj przebiega wewnętrzna linia trendu, a nieco niżej median line (kolor czerwony).
Jak zwykle jednak dojścia kontraktów do potencjalnie istotnej zapory podażowej nie traktuję jako bezpośredniego sygnału sprzedaży. W tym kontekście zwróciłbym tradycyjnie uwagę na pierwszą, w miarę wiarygodną strefę wsparcia Fibonacciego (na załączonym wykresie jest to: 2365 – 2369 pkt.) i dopiero w przypadku jej sforsowania oczekiwałbym znaczącego wzrostu presji podażowej na FW20Z11.

W swoim pierwszym opracowaniu online ustosunkuję się do konsekwencji jakie wynikałyby z trwałego przełamania zapory popytowej: 2365 – 2369 pkt. Niemniej w wymienionym rejonie należy oczekiwać, że obóz byków przystąpi do aktywnej obrony rynku i nie dopuści do zanegowania tej strefy.

Gdy przygotowuję opracowanie nastroje na rynkach światowych wskazują jednak, że początek sesji na FW20Z11 ułoży się po myśli obozu podażowego. Kontrakty oddalą się zatem automatycznie od strefy: 2460 – 2466 pkt., co w pewnym stopniu skomplikuje nam intradayowy wizerunek techniczny wykresu.

Już na tym etapie wydarzeń rynkowych można stwierdzić, że z punktu widzenia techniki bardzo niekorzystnym zjawiskiem byłby ruch cenowy przedostający się ponownie poniżej zielonej ML (powinna obecnie pełnić funkcję zapory popytowej). Wątpię jednak, by dzisiejsza sesja przebiegała pod znakiem aż tak silnej wyprzedaży. W pierwszej kolejności zwróciłbym również uwagę na znany nam już zakres wsparcia: 2365 – 2369 pkt.

Paweł Danielewicz
Analityk Techniczny