Ośrodki narciarskie wydają miliony euro na dośnieżanie. Winna aura

W tym roku zima w górach na razie nie dopisała. Podobnie było na przełomie grudnia i stycznia w poprzednich latach. Stacje narciarskie inwestują więc miliony euro, by narciarze i snowboardziści mogli korzystać ze śniegu na stokach przez cały zimowy sezon.

W ostatnich latach zima nie rozpieszcza narciarzy i tak też jest w tym roku - w grudniu stoki są zielone. W Alpach mówi się o tym Schneearmut, czyli "śnieżna bieda". Ośrodki narciarskie rokrocznie wydają więc miliony euro na sztuczny śnieg w okresie małych opadów.

Jak wyliczają przedstawiciele Tatry Mountain Resorts, właściciela kilku stacji narciarskich, w ciągu zaledwie jednej godziny naśnieżania nartostrad o łącznej długości 20-30 kilometrów potrzeba tyle energii, ile prądu zużyje czteroosobowa rodzina przez cały rok.

- Z kolei wodę, z której powstaje sztuczny śnieg potrzebny w ciągu jednego sezonu do pokrycia stoku, można wykorzystać do kąpieli wszystkich mieszkańców niewielkiego miasta - mówi Jan Kozubik, snow-master Tatry Mountain Resorts.

Godzina pracy jednej armatki - i to biorąc pod uwagę tylko pobór prądu - kosztuje średnio ok. 70 złotych. A na jeden metr sześcienny śniegu potrzeba ok. 400-500 litrów wody. Oprócz armatek każda stacja musi przygotować zbiornik z wodą, z której powstanie śnieg, oraz pompy i węże dostarczające wodę pod wysokim ciśnieniem. Woda nie może być zbyt ciepła ani zbyt zimna. Musi też być filtrowana.

W przeliczeniu na konkretne sumy pokrycie warstwą śniegu o grubości pół metra kilometrowej trasy o szerokości 60 metrów kosztować będzie jednorazowo co najmniej ok. 20-30 tysięcy złotych.

Na tym nie koniec kosztów, bo przecież każdy narciarz kocha szybką i gładką jazdę po "sztruksie". A sztruks to ciężka praca operatorów ratraków, którzy każdego wieczora lub nocy wyrównują muldy, rozbijają grudy śniegu oraz kruszą lód, przygotowując idealną do szusowania nawierzchnię.

- Za cenę jednego ratraka James Bond może aż dwa razy rozbić Astona Martina DBS. Z kolei ilość ropy potrzebnej do zaledwie jednej godziny pracy ratraków pozwoliłaby przejechać całą trasę Rajdu Monte Carlo, i to również dwukrotnie - mówi Jaroslav Sokol, operator ratraka Tatr Wysokich.

Jak dodaje dyrektor marketingu Tatry Mountain Resorts Juraj Chovaniak, w sumie stacje narciarskie na całym świecie wydają 200-250 milionów euro rocznie na samą produkcję śniegu. - Sztuczne naśnieżanie to w dzisiejszych czasach konieczność. Pozwala zachować dobrą jakość nartostrad przez cały sezon zimowy, od grudnia do kwietnia. Nasze stoki przygotowujemy tak, aby mogły na nich jeździć całe rodziny i ci, którzy zaczynają swoją przygodę z nartami - mówi.

Na cenę skipassu w 50 proc. składa się przygotowanie i obsługa stoków. Kolejne 25 procent to koszt działania kolejek.

Każda stacja narciarska, oprócz bieżącej obsługi nartostrad, musi też dużo inwestować w infrastrukturę. Na przykład budowa zbiornika wodnego, który będzie obsługiwać narciarskie trasy, to wydatek sięgający nawet kilku milionów euro. Z kolei jedna armatka czy lanca może kosztować kilkadziesiąt tysięcy euro, a za ratraka zapłacimy ponad pół miliona euro. - Stacje narciarskie to coraz droższe przedsięwzięcie. I zarazem coraz większa satysfakcja, jeśli w każdym sezonie nasi klienci są zadowoleni, świetnie się bawią i chcą w kolejne ferie znów szusować po naszych stokach - podsumowuje Juraj Chovaniak.