Senat zgłosił sześć poprawek do ustawy o likwidacji zatorów płatniczych

Za przyjęciem uchwały w sprawie przyjęcia ustawy wraz z zaproponowanymi poprawkami głosowało 82 senatorów, czyli wszyscy uczestniczący w głosowaniu.

Według nowych przepisów termin uregulowania należności między przedsiębiorcami nie powinien przekraczać 60 dni kalendarzowych, a rozliczenia z urzędem 30 dni. W ten sposób mają zostać zlikwidowane zatory płatnicze.

Dotychczas obowiązujące rozwiązania okazały się mało skuteczne, regulowanie płatności trwa zbyt długo, co negatywnie wpływa na płynność finansową i rentowność przedsiębiorstw.

Ustawa wprowadza zasadę, że terminy zapłaty w transakcjach między przedsiębiorcami nie powinny przekraczać 60 dni kalendarzowych, chyba że strony ustalą inny termin i że nie będzie to rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela. Przekroczenie 60 dni traktowane będzie jako opóźnienie pod warunkiem, że wierzyciel udowodni, że okoliczności takiej umowy były rażąco nieuczciwe. Po wypełnieniu zobowiązań umownych, wierzycielowi przysługiwać będą odsetki za opóźnienie w wysokości określonej w ustawie lub w wysokości uzgodnionej między stronami.

Przyjęto 30-dniowy termin zapłaty w transakcjach między przedsiębiorcami a organami publicznymi. Oznacza to, że termin uregulowania należnej zapłaty za dostarczone towary lub wykonane usługi nie może przekroczyć 30 dni od daty otrzymania faktury lub rachunku. W przypadku transakcji skomplikowanych, złożonych procedur oraz dużej liczby podmiotów w niej uczestniczących - możliwe będzie wydłużenie terminu zapłaty - maksymalnie do 60 dni kalendarzowych, ale pod warunkiem ustalenia tego przez strony. Po tym terminie wierzycielowi będą przysługiwać odsetki.

W ustawie znajduje się ponadto przepis, dzięki któremu wierzyciel będzie mógł odzyskać koszty poniesione podczas dochodzenia od dłużnika należności. Będzie to stała rekompensata w wysokości równej 40 euro. Ma być ona naliczana od momentu, gdy wymagalne staną się odsetki za opóźnienie w płatnościach.

Nowe przepisy obejmą również przedsiębiorców z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.

Wprowadzenie nowego prawa wynikało z obowiązku wdrożenia do krajowego systemu prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 2011 roku ws. zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych.