W tych branżach piją najwięcej

Pracodawcy najczęściej udają, że nie widzą problemu. Uważają nawet, że alkohol "pomaga" podwładnemu. Reagują dopiero, gdy problem się nasila.

- Sprzedawałem nieruchomości, reprezentowałem dużą firmę. Muszę przyznać, że najlepsze kontrakty podpisywałem z kontrahentem po kilku głębszych. Niestety w tej branży to wręcz standard, tyle że nikt o tym nie mówi głośno. Czasem po takim całonocnym "podpisywaniu umowy", nie przychodziłem do pracy następnego dnia. Dzwoniłem do szefa i mówiłem mu prawdę. Gratulował mi kontraktu i twierdził, że należy mi się wolne po takiej nocy. Nieraz w biurze robiłem kalkulacje "na gazie". Szef zamawiał mi taksówkę, całkowicie tolerował to, że piję. Po dwóch latach wpadłem w alkoholizm, bez kilkunastu piw dziennie, nie funkcjonowałem. Dziś się leczę, zmieniłem pracę, jestem teraz szefem działu obsługi klienta w innej firmie. Oczywiście sam sobie jestem winny, ale czuję się trochę ofiarą tamtej firmy i poprzedniego pracodawcy - przyznaje Adam, ma 38 lat.

Ofiarą czuje się też Remigiusz, dziennikarz z Krakowa. Twierdzi, że w środowisku dziennikarskim alkoholizm jest już prawdziwą plagą. - Oczywiście przez stres i zabójcze tempo pracy. Byłem reporterem w codziennej gazecie, zajmowałem się tzw. wydarzeniówką. Żeby uspokoić nerwy codziennie chodziłem z kumplami do pubu. Alkohol był moim jedynym sposobem na odstresowanie się i zaśnięcie. Zauważyłem też, że po alkoholu pisze mi się łatwiej i mam więcej pomysłów. Byłem najlepszym dziennikarzem. Niestety piłem coraz więcej, wreszcie zacząłem robić błędy. Spóźniałem się na konferencje prasowe, bo musiałem skoczyć na jedno szybkie piwo. Myliłem w tekstach fakty, nazwiska. Szef nieraz ze mną pił w pubie i chwalił mnie. To była dla mnie nobilitacja. Gdy jednak wpadłem w nałóg, wyrzucił mnie jak śmiecia, chociaż ciężko dla niego pracowałem. Uważam, że mój alkoholizm to jego wina. Mój szef mnie po prostu zniszczył - twierdzi Remigiusz, prosi o anonimowość, ma 42 lat. Andrzej był lekarzem. Podobnie jak Remigiusz, zaczął
pić, żeby się odstresować. Twierdzi, że alkohol był jedynym lekiem na przepracowanie. Jak przekonuje musiał pracować dużo, żeby utrzymać rodzinę. Dziś jest rehabilitantem w prywatnej klinice. Leczy się z nałogu.

- Z alkoholizmem jest tak, że ktoś może pić dużo po pracy i w weekendy i nie zachorować na chorobę alkoholową. Zacząłem pić, żeby przetrwać trudny czas. Kłopot w tym, że nie przestałem, żeby żyć musiałem pić więcej i więcej. Miałem kłopoty finansowe, musiałem pracować więcej, brałem więc dodatkowe dyżury. Często piłem w pracy. Uważałem, żeby pacjenci nie poczuli alkoholu. Na szczęście nie było skarg, a mój przełożony niczego nie zauważył. Zauważyła żona, to dzięki niej wybrałem się na leczenie i odszedłem z pracy. Wziąłem urlop, bo nie byłem w stanie pracować. I tak cieszę się, że nie zrobiłem nikomu krzywdy - mówi Andrzej, ma 46 lat, mieszka pod Poznaniem.

Kto więc jest winny? Pracodawcy, którzy wymagają za dużo, utrzymują stresujące warunki pracy i jest im obojętne jakim kosztem osiągany jest efekt? A może to wyłączna wina pracowników?

- Nałogu nie można usprawiedliwiać stresem, czy tolerancyjnym pracodawcą. Ale rzeczywiście istnieje lista zawodów, których przedstawicie są bardziej narażeni na to, by wpaść w alkoholizm lub narkomanię. Na liście przodują niestety lekarze, na następnych miejscach są dziennikarze, artyści, ale też osoby, które prowadzą własny biznes - twierdzi Anna Podolska, psycholog, prowadzi terapie dla alkoholików.

Alkoholizmu w pracy nie można tolerować w żadnym wypadku - dodaje Anna Podolska, psycholog. - Mam wielu pacjentów, którzy twierdzą, że alkohol pomaga w biznesie. To nie jest prawda. Pomóc może nieformalne spotkanie, ale na pewno nie nadużywanie alkoholu. Taka powtarzająca się sytuacja prędzej czy później prowadzi do błędów w pracy, czy awantur w domu. Dobry szef w żadnym wypadku nie może tolerować nietrzeźwości w pracy. Niestety coraz więcej pracowników wpada w alkoholizm. O ile jeszcze kilka lat temu picie było domeną pracowników fizycznych, o tyle coraz częściej piją osoby wykształcone, na odpowiedzialnych stanowiskach.

Krzysztof Winnicki/JK