Aukcja EBC, dane w cieniu ropy

Droga ropa to jednak efekt spekulacji dotyczących strony podażowej, a to oznacza, iż nie pasuje tu ani drożejące euro, ani hossa na rynkach akcji, ani silny złoty. Rozwój wydarzeń na rynku ropy może przysłonić bardzo bogaty kalendarz na najbliższe dni.

Ubiegły tydzień zakończył się szturmem cen ropy powyżej poziomu 125 USD za baryłkę po tym jak na rynek napłynęły informacje z ONZ, iż Iran znacznie przyspieszył prace nad wzbogacaniem uranu. To zaś może oznaczać, iż międzynarodowa presja na ten kraj wzrośnie i rynek zaczyna spekulować co się stanie, jeśli choćby przez pewien czas podaż z Iranu nie będzie dostępna.

O konsekwencjach wysokich cen ropy pisaliśmy m.in. w piątek (http://www.xtb.pl/media/pl/newsletter/market-snapshots/pkr240212.pdf), wskazując również, iż w ubiegłym roku koniunktura rynkowa popsuła się na stałe w ok. 3 tygodnie po tym, jak notowania ropy osiągnęły roczny szczyt. Tym razem inwestorzy są jednak bogatsi o zeszłoroczne doświadczenia i mogą zareagować wcześniej.

Jednym z ważniejszych wydarzeń bieżącego tygodnia będzie drugi przetarg EBC na 3-letnie pożyczki dla banków komercyjnych strefy euro. Na rynku panuje dość powszechna zgoda co do tego, iż uruchomienie pierwszej transzy pożyczek (wraz z sygnałami poprawy koniunktury) przyczyniło się do wyraźnej poprawy nastrojów na rynku, w tym do spadku premii za ryzyko na europejskim rynku obligacji (czego konsekwencją było również silne umocnienie złotego). Konsensus rynkowy zakłada, iż banki zgłoszą zapotrzebowanie na pożyczki na kwotę bliską 630 mld EUR. Bardziej stabilna struktura pasywów banków może sprzyjać podejmowaniu ryzyka. Jednak jednocześnie gigantyczna operacja EBC sprawia, iż system bankowy nie funkcjonuje normalnie. Z EBC płynęły już głosy, że druga runda będzie ostatnią. Gdyby zostało to potwierdzone (np. przy okazji posiedzenia EBC za tydzień ) byłoby to doskonałym pretekstem do realizacji zysków.

W środę i czwartek czekają nas półroczne wystąpienia szefa Fed w amerykańskim Kongresie, gdzie będzie on zdawał raport z polityki monetarnej. Rosnąca systematycznie inflacja bazowa w USA, coraz lepsze dane z amerykańskiego pracy oraz rosnące ceny ropy (stanowiące w owych ryzykach ryzyko presji płacowej) stanowią mieszankę, która w normalnych okolicznościach mogłaby skłonić bank centralny do zaostrzenia retoryki (co byłoby ciosem dla wykupionych rynków akcji, mogłoby też pomóc obniżyć ceny ropy). Naszym zdaniem jest to jednak skrajnie mało prawdopodobne, gdyż członkom Fed lepsze dane nie przeszkodziły miesiąc temu w deklaracji, iż stopy nie zostaną podniesione przez niemal trzy lata. Na moment obecny wygląda na to, że Fed problemem inflacji zajmie się ewentualnie po wyborach, w międzyczasie dając pretekst do wzrostów cen na rynku ropy czy złota.

W USA na dane z rynku pracy poczekamy aż do 9 marca, jednak i w tym tygodniu mamy kilka ciekawych raportów. Opublikowane dotychczas indeksy regionalne sugerują kolejny wzrost kluczowego indeksu ISM (czwartek), choc jeszcze w środę opublikowany będzie ostatni regionalny indeks Chicago PMI. Warto zwrócic uwagę także na indeks nastrojów Conference Board i dane o zamówieniach na dobra trwałego użytku (obydwa wtorek).

W styczniu Szwajcaria była niechlubnym wyjątkiem jeśli chodzi o sygnały poprawy koniunktury w Europie i kurs CHF jest tu postrzegany jako główny winowajca. W tym tygodniu mamy dwa ważne raporty z tego kraju: indeks KOF (środa) oraz PMI (czwartek). W obydwu przypadkach rynek oczekuje poprawy. Jeśli byłoby inaczej, frank może być pod presją, szczególnie, iż kurs EURCHF jest bardzo blisko poziomu 1,20, a na rynku już w ubiegłym tygodniu pojawiały się plotki o gotowości SNB do interwencji.

OIL (Brent) – to co jeszcze dwa miesiące temu wydawało się nierealne, właśnie się realizuje. Kurs ropy po wybiciu górą z formacji flagi na wykresie tygodniowym z dużą konsekwencją realizuje scenariusz wzrosty, którego modelowy zasięg to co najmniej 133,40 USD. W tym tygodniu prawdopodobnie czeka nas test ubiegłorocznych szczytów (126,88 USD)

EURUSD – na wykresie dziennym zarysował się nam wyraźny kanał wzrostowy, którego górne ograniczenie spotyka się z górnym ograniczeniem spadkowego kanału długoterminowego na poziomie 1,3590. Na tę chwilę to kluczowy opór dla pary EURUSD. Wsparciem pozostaje pokonany w ubiegłym tygodniu poziom 1,3320
S&P500 (kontrakty) – na rynku kasowym w ubiegłym tygodniu miało miejsce zamknięcie powyżej ubiegłorocznych szczytów (a tym samym najwyższe od 2008 roku) – dla wielu inwestorów zatem cel tego marszu mógł zostać już osiągnięty. Jednocześnie, na wykresie kontraktów ubiegły tydzień zakończył się wyrysowaniem formacji wisielca, po tym jak po pokonaniu poziomu 1289 pkt. w styczniu rynek odnotował pięć kolejnych białych świec. Pokonanie linii trendu to wstęp do korekty, na większy ruch można będzie liczyć jednak dopiero po udanym teście 1330 pkt.

dr Przemysław Kwiecień
Główny Ekonomista
X-Trade Brokers Dom Maklerski S.A.