CIR: obradowała Rada Ministrów (komunikat)

27.03. Warszawa - CIR informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął założenia polskiej polityki zagranicznej na 2012 rok (dokument opatrzony klauzulą zastrzeżone).

Zaakceptowano dokument: "Priorytety polskiej polityki zagranicznej 2012-2016".

Rada Ministrów przyjęła:

- projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych,

- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw.

Rząd podjął uchwałę w sprawie przedłożenia Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych sporządzonej w Nowym Jorku 13 grudnia 2006 r. do ratyfikacji.

Rada Ministrów przyjęła do wiadomości "Plan prywatyzacji na lata 2012-2013".

Zaakceptowano program "Solidarność pokoleń. Działania dla zwiększenia aktywności zawodowej osób w wieku 50+ Dokument Implementacyjny (aktualizacja)".

Rada Ministrów przyjęła dokument: "Priorytety polskiej polityki zagranicznej 2012-2016", przedłożony przez ministra spraw zagranicznych.

Dokument ma służyć koordynacji działań organów administracji rządowej w odniesieniu do polityki zagranicznej. Jego zadaniem jest także przedstawienie wizji, priorytetów i generalnych zadań polityki zagranicznej w perspektywie 2016 r.

Podstawowe priorytety polskiej polityki zagranicznej to:

- Silna Polska w silnej unii politycznej:

budowanie Unii konkurencyjnej, solidarnej, otwartej i bezpiecznej; ponoszenie współodpowiedzialności za przyszłość integracji europejskiej w interakcji z troską o poszanowanie interesów Polski przez pozostałych członków; konstruktywne uczestnictwo w procesie decyzyjnym Unii Europejskiej na rzecz sukcesu zarówno Polski na arenie europejskiej, jak i UE na arenie globalnej.

- Polska jako wiarygodny sojusznik w stabilnym ładzie euroatlantyckim:

rozwój własnych zdolności odstraszania i utrzymanie wiarygodności NATO jako sojuszu obronnego; rozwijanie zdolności Unii Europejskiej w sferze samodzielnych oraz komplementarnych wobec NATO środków i zasobów budowania bezpieczeństwa; udział w budowie środków wzajemnego zaufania między Zachodem a Rosją; ścisła współpraca z Ukrainą i innymi państwami Europy Wschodniej oraz Kaukazu Południowego; zwalczanie terroryzmu i przeciwdziałanie proliferacji broni masowego rażenia.

- Polska otwarta na różne wymiary współpracy regionalnej:

współpraca z Zachodem na rzecz bezpieczeństwa i silnej gospodarki; otwarcie i solidarność ze Wschodem; korzystanie z wzorców Północy w trosce o jakość życia obywateli; partnerstwo z Południem w realizacji wspólnych celów cywilizacyjnych; umacnianie współdziałania Grupy Wyszehradzkiej.

- Strategia polskiej współpracy rozwojowej, promocji demokracji i praw człowieka:

zwiększenie roli współpracy rozwojowej w polityce zagranicznej Polski tak, aby także ten zakres działalności międzynarodowej wpływał na bezpieczeństwo naszego kraju oraz stabilność jego sąsiadów i partnerów współpracy rozwojowej; wspieranie działań służących upowszechnianiu praw człowieka, rządów prawa i demokracji w celu kształtowania przyjaznego środowiska międzynarodowego i zapobiegania konfliktom.

- Promocja Polski za granicą:

wypracowanie kampanii promocyjnej, która wpłynie na wzmocnienie pozycji Polski w Europie i na świecie, a także uczyni Polskę krajem bardziej konkurencyjnym i mocniej przyciągającym inwestorów oraz turystów; rozwój polskiej gospodarki, w szczególności promocja eksportu.

- Nowa jakość w relacjach z Polonią i Polakami za granicą:

realizacja nowej strategii polonijnej: partnerska współpraca z Polonią i Polakami za granicą, prowadząca do uzyskania zrozumienia i skutecznego poparcia dla polskiej racji stanu i polskiej polityki zagranicznej oraz skorzystanie z potencjału Polonii i Polaków za granicą do promocji oraz budowy pozytywnego wizerunku naszego kraju w świecie.

- Skuteczna służba zagraniczna:

profesjonalna dyplomacja, oparta na prawidłowym doborze kadr i funkcjonowaniu struktur służby zagranicznej; poprawa spójności i koordynacji działań międzynarodowych podejmowanych przez MSZ oraz inne organy administracji, instytucje i organizacje pozarządowe; nowoczesna infrastruktura budująca wizerunek państwa.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych, przedłożony przez ministra pracy i polityki społecznej.

Od 1 stycznia 2013 r. jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia dziecka, tzw. becikowe, ma trafiać jedynie do rodzin uzyskujących roczne dochody poniżej 85 tys. zł. To realizacja postulatu zawartego w listopadowym expose premiera Donalda Tuska.

Chodzi o to, aby dodatkową pomoc od państwa uzyskiwały rodziny najbardziej potrzebujące, czyli takie w których dochód w przeliczeniu na osobę nie przekracza 1922 zł. Kwotę tę skalkulowano dla progu podatkowego (85 tys. zł) i rodziny trzyosobowej (takie rodziny stanowią ok. 50 proc. wszystkich rodzin ubiegających się o to świadczenie). Oznacza to, że rodzice ubiegający się o becikowe będą musieli złożyć oświadczenia lub zaświadczenia dokumentujące ich dochody. Obecnie becikowe (1000 zł) wypłaca się na każde dziecko niezależnie od dochodu na osobę w rodzinie.

Wysokość kryterium dochodowego, uprawniającego do otrzymania becikowego, będzie weryfikowana co 3 lata (z uwzględnieniem wyników badań progu wsparcia dochodowego rodzin). Oznacza to, że taka weryfikacja nastąpi w 2015 r.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej.

Nowe rozwiązania przygotowano ze względu na konieczność wdrożenia do polskiego prawa dyrektywy 2007/46/WE, określającej szczegółowe wymagania homologacyjne, których spełnienie jest konieczne do dopuszczenia nowych typów pojazdów, przedmiotów ich wyposażenia lub części, do ruchu drogowego w Unii Europejskiej. Wprowadzenie i stosowanie przez wszystkie państwa UE jednolitej (uniwersalnej) unijnej procedury homologacji zagwarantuje możliwie najwyższy poziom bezpieczeństwa uczestnikom ruchu drogowego. Oznacza to zakończenie wdrożenia dyrektywy unijnej do polskiego prawa.

Projekt nowelizacji zakłada, że świadectwo homologacji dla nowego typu pojazdu wydane, zgodnie z wymaganiami dyrektywy, w jednym z krajów członkowskich UE, będzie ważne na terytorium wszystkich pozostałych państw unijnych. Oznacza to, że obecne koszty - ponoszone przez podmioty ubiegające się o krajowe świadectwa homologacji w 27 krajach członkowskich UE - zostaną zastąpione wydatkiem poniesionym, w ramach unijnej procedury homologacji, tylko w jednym państwie. Takie rozwiązanie spowoduje obniżenie wydatków ponoszonych w związku z uzyskaniem świadectw homologacji typu dla nowych pojazdów.

Te regulacje powinny przyczynić się także do poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym i zwiększenia ochrony środowiska. Spowodują bowiem wyeliminowanie z obrotu pojazdów wprowadzanych z pominięciem szczegółowych procedur homologacyjnych.

Projektowane przepisy nie będą miały wpływu na cenę produkowanych w Polsce przedmiotów wyposażenia i części, ponieważ nie wprowadzają w zakresie ich homologacji dodatkowych wymogów, poza tymi, które już obowiązują w ramach przepisów Unii Europejskiej oraz Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ.

Nowe zharmonizowane procedury dotyczące badań homologacyjnych i świadectw homologacji powinny zwiększyć obrót gospodarczy i poprawić konkurencyjność na rynku pojazdów oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części.

Znowelizowane przepisy wejdą w życie po 6 miesiącach od daty ogłoszenia ich w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem zmian w ustawie o VAT, które zaczną obowiązywać od dnia 1 stycznia 2013 r.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przedłożenia Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych sporządzonej w Nowym Jorku 13 grudnia 2006 r. do ratyfikacji, przedłożoną przez ministra spraw zagranicznych.

"Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych", jest pierwszym międzynarodowym aktem prawnym całościowo ujmującym prawa osób niepełnosprawnych. Została przyjęta w grudniu 2006 r. na sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ i weszła w życie 3 maja 2008 r. Do połowy marca 2012 r. podpisały ją 153 państwa, a jej stronami jest 110 krajów. Polska podpisała Konwencję w marcu 2007 r.

Propozycja ratyfikacji Konwencji została poparta przez partnerów społecznych oraz organizacje pozarządowe osób niepełnosprawnych. Konwencja jest zgodna z polskim prawem. Ma przede wszystkim przyczynić się do poprawy sytuacji osób niepełnosprawnych przez zapewnienie im rzeczywistego korzystania ze wszystkich praw i wolności.

Celem Konwencji jest popieranie, ochrona, zapewnienie pełnego i równego korzystania z praw człowieka oraz podstawowych wolności przez wszystkie osoby niepełnosprawne. Zgodnie z Konwencją, pojęcie "osoby niepełnosprawne" obejmuje osoby, które - oprócz długotrwale naruszonej sprawności fizycznej, umysłowej, intelektualnej lub w zakresie zmysłów - mają także problemy z pokonywaniem różnych barier, wynikające np. z postaw innych ludzi i środowiska. W praktyce dopiero powiązanie obu czynników - naruszonej sprawności i występujących barier - utrudnia niepełnosprawnym pełny i skuteczny udział w życiu społecznym na równi z innymi osobami. Dlatego wdrożenie postanowień Konwencji powinno polegać głównie na likwidacji tych barier, a tym samym przyczynić się do polepszenia sytuacji osób niepełnosprawnych.

Konwencja zawiera przepisy zakazujące dyskryminowania niepełnosprawnych, a także nakazujące: tworzenie warunków do korzystania przez nich z praw, na zasadzie równości z innymi osobami, oraz wprowadzenie rozwiązań specjalnie do nich adresowanych. Chodzi o rozbudowę szeroko rozumianych praw społecznych (lub poprawę ich wdrażania) na poziomie odpowiadającym ich oczekiwaniom i, szerzej, całego społeczeństwa.

Konwencja uznaje wkład niepełnosprawnych w dobrobyt i różnorodność społeczeństw. Podkreśla znaczenie, jakie ma dla nich samodzielność i niezależność. Zwraca uwagę na potrzebę ich udziału w procesach decyzyjnych, a także znaczenie dostępności np. do opieki zdrowotnej, edukacji, informacji i komunikacji.

Rząd, po ratyfikacji Konwencji - stanowiącej potwierdzenie, że jest ona w Polsce realizowana - nadal będzie podejmował działania na rzecz poprawy sytuacji osób niepełnosprawnych, a w szczególności wspierania ich udziału we wszystkich aspektach życia społecznego. Będą one wykonywane stopniowo z uwzględnieniem już osiągniętego poziomu polityki na rzecz niepełnosprawnych, ich oczekiwań, postępu technicznego i możliwości finansowych (w szczególności budżetu państwa, a przede wszystkim PFRON, który jest podstawowym źródłem finansowania działań adresowanych do niepełnosprawnych).

Z danych Narodowego Spisu Powszechnego wynika, że w Polsce w 2002 r. było 5,5 mln niepełnosprawnych, w tym 4,5 mln z orzeczeniem o niepełnosprawności (z tych osób 4,3 mln stanowiły osoby w wieku 15 lat i więcej). Najczęstszą przyczyną niepełnosprawności są schorzenia układu krążenia, narządów ruchu i neurologiczne. W 2010 r. niepełnosprawni najczęściej utrzymywali się z renty z tytułu niezdolności do pracy (46,8 proc.) i emerytury (23,4 proc.) Z zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia przedemerytalnego i innych świadczeń społecznych korzystało 11,8 proc. osób. W 2007 r. stopa bezrobocia wśród niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym wynosiła 14,1 proc., w 2009 - 12,8 proc., a w 2010 r. - wzrosła do 15,3 proc.

Rada Ministrów przyjęła do wiadomości "Plan prywatyzacji na lata 2012-2013", przedłożony przez ministra skarbu państwa.

W latach 2012-13 przychody z prywatyzacji powinny wynieść ok. 15 mld zł. Sprywatyzowanych zostanie 300 spółek (279 nadzorowanych przez ministra skarbu państwa i 21 nadzorowanych przez innych ministrów).

Minister skarbu państwa planuje całkowite wyjście z akcjonariatu/udziału w 85 proc. nadzorowanych przez siebie spółkach. W pozostałych 15 proc. spółek (o istotnym znaczeniu dla Skarbu Państwa) utrzymane zostaną pakiety większościowe lub pozwalające zachować władztwo korporacyjne (dotyczy to m.in. firm sektora energetycznego, finansowego i obronnego).

Przy wyborze podmiotów planowanych do prywatyzacji MSP kierowało się zasadą racjonalizacji posiadanych aktywów, czyli dążeniem do jak najlepszego zabezpieczenia interesów gospodarczych państwa oraz efektywnym oddziaływaniem na podmioty gospodarcze przez prowadzenie przemian własnościowych. Minister skarbu państwa chce - przez działania prywatyzacyjne - ograniczyć rolę państwa w tych obszarach gospodarczych, w których nie jest konieczne sprawowanie nadzoru właścicielskiego przez organy administracji publicznej. Nie wyklucza jednak obecności Skarbu Państwa w spółkach o istotnym znaczeniu strategicznym dla kraju.

W najbliższych latach cele strategiczne prywatyzacji skoncentrują się na:

- modernizacji gospodarki i stworzeniu lepszych warunków do rozwoju gospodarczego Polski (prywatyzacja ma przyczynić się do konkurencyjności i innowacyjności polskich firm);

- wsparciu polityk publicznych (prywatyzacja ma zmniejszyć ryzyko w zarządzaniu finansami publicznymi, a środki z niej pozyskane będą nadal wspierać fundusze celowe np. reprywatyzacji i rezerwy demograficznej);

- rozwoju rynku kapitałowego (działania prywatyzacyjne mają wzmocnić rynek kapitałowy i rolę Warszawy, jako regionalnego centrum finansowego Europy Środkowo-Wschodniej).

Skarb Państwa będzie wspierał spółki, w których zachowa władztwo korporacyjne, we wzmacnianiu swojej pozycji na rynku krajowym i międzynarodowym w szczególności poprzez uczestnictwo w przejęciach i fuzjach oraz nabywanie akcji lub udziałów Skarbu Państwa w mniejszych podmiotach, które stają się częścią silnej grupy kapitałowej.

Procesy prywatyzacyjne będą odbywać się przez transakcje: giełdowe (wzmacniające rodzinny rynek kapitałowy) i branżowe (wzmacniające konkurencyjność polskiej gospodarki). Podstawowym celem prywatyzacji giełdowej będzie rozwijanie rynku kapitałowego w Polsce, umacnianie roli Warszawy, jako regionalnego centrum finansowego, maksymalizacja przychodów z prywatyzacji przez rynek kapitałowy oraz pozyskanie środków finansowych dla samych spółek.

Cel prywatyzacji branżowej to wyłonienie inwestorów, którzy zagwarantują większą efektywność działania i funkcjonowania spółek, co podniesie ich wartość. Przekształceniami własnościowymi objęte będą spółki ze wszystkich branż i sektorów gospodarki.

Planowane działania prywatyzacyjne w wybranych sektorach:

- sektor energetyczny: prywatyzacja obejmie 12; chodzi m.in. o spółki: Energa SA, ENEA SA, PGE Polska Grupa Energetyczna SA, Zespół Elektrowni Pątnów Adamów Konin SA, Zespół Elektrowni Wodnych Niedzica SA; dla tych spółek preferowana będzie prywatyzacja przez GPW;

- sektor instytucji finansowych: planowana jest kontynuacja prywatyzacji 5 spółek; przewiduje się zbycie wszystkich, należących do Skarbu Państwa, akcji Banku Gospodarki Żywnościowej SA i Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych; w przypadku PZU SA i PKO BP SA kolejne pakiety akcji tych spółek będą zbywane do poziomu pozwalającego zachować władztwo korporacyjne;

- sektor obronny: w 2012 r. przewidywane jest zakończenie konsolidacji kapitałowej spółek w Grupie Bumar; na 2013 r. planowany jest debiut giełdowy Bumar sp. z o.o. (po wcześniejszym przekształceniu w spółkę akcyjną); zaplanowane są także przekształcenia własnościowe w spółkach nadzorowanych przez ministra skarbu państwa (8 podmiotów) i ministra obrony narodowej (15 podmiotów);

- sektor maszynowy i metalowy: zaplanowano prywatyzację 36 podmiotów, w tym 26 jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, dwóch z większościowym i ośmiu z mniejszościowym udziałem Skarbu Państwa;

- sektor transportu: prywatyzacja obejmie 44 spółki, w przeważającej części przedsiębiorstwa komunikacji samochodowej;

- sektor chemiczny: prywatyzacja ma dotyczyć 9 spółek, w 4 będzie kontynuowana, w 5 dopiero się rozpocznie; zbywanie kolejnych pakietów akcji spółek notowanych na GPW (Ciech SA, Zakłady Azotowe Puławy SA, Zakłady Chemiczne Police SA, Zakłady Azotowe w Tarnowie Mościcach SA) będzie zależeć od sytuacji na rynku kapitałowym;

- sektor naftowy: zaplanowano prywatyzację 2 spółek: Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Rafineryjnego SA i Rafinerii Nafty GLIMAR SA;

- sektor górnictwa: prywatyzacja będzie dotyczyć spółek już notowanych na GPW i tych, dla których rozważane jest upublicznienie; prywatyzacji przez GPW będą podlegać spółki nadzorowane przez ministra gospodarki: Węglokoks SA, Jastrzębska Spółka Węglowa SA, Katowicki Holding Węglowy SA i Kompania Węglowa SA; prywatyzacja obejmie także 6 spółek nadzorowanych przez ministra skarbu, w tym kopalnie węgla brunatnego "Adamów" i "Konin";

- sektor uzdrowisk: przewidywana jest dalsza prywatyzacja 13 spółek uzdrowiskowych, w tym np. "Uzdrowiska Szczawno-Jedlina SA", "Uzdrowiska Rabka SA";

- sektor turystyczny: zaplanowano prywatyzację 6 spółek, w tym 2 jednoosobowych spółek Skarbu Państwa;

- sektor spożywczy i rolnictwo - prywatyzacja obejmie 35 spółek; kontynuowana będzie sprzedaż akcji Krajowej Spółki Cukrowej SA.

Rada Ministrów przyjęła program "Solidarność pokoleń. Działania dla zwiększenia aktywności zawodowej osób w wieku 50+ Dokument Implementacyjny (aktualizacja)", przedłożony przez ministra pracy i polityki społecznej.

Rząd w październiku 2008 r. przyjął program "Solidarność pokoleń. Działania dla zwiększenia aktywności zawodowej osób w wieku 50+". Okres jego realizacji przewidziano na lata 2008-2020. Zawiera on pakiet działań rządowych i samorządowych, które szczególny nacisk kładą na poprawę aktywności zawodowej osób w wieku 50+ (w części także osób 45+). W pierwszych trzech latach realizacji programu zauważono systematyczny wzrost liczby uczestników aktywnych programów rynku pracy w wieku 50-59/64.

Głównym celem programu jest osiągnięcie do 2020 r. wskaźnika zatrudnienia na poziomie 50 proc. dla osób w wieku 55-64 lat. Wymaga to realizacji takich działań jak:

- poprawa równowagi w systemie zachęt finansowych do zatrudniania osób po 50. roku życia i wydłużania okresu pracy przez te osoby;

- przeciwdziałanie dyskryminacji ze względu na wiek;

- pomoc niepełnosprawnym, w szczególności powyżej 50. roku życia;

- promocja szkoleń w celu zwiększenia zatrudnienia i produktywności pracowników po 45. roku życia;

- poprawa atrakcyjności i warunków pracy;

- promowanie aktywnego starzenia się i równouprawnienia płci.

Program stał się podstawą przygotowania Dokumentu Implementacyjnego. Zawiera on szczegółowy zestaw zadań realizowanych w ramach programu, których znaczna część jest finansowana lub współfinansowana ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS). Zgodnie z obecną perspektywą finansową, okres realizacji tych zadań przypada lata 2007-2013 (powinny się one zakończyć się do 2015 roku).

Biorąc jednak pod uwagę potrzebę rozwijania i poszerzania działań na rzecz osób starszych przygotowano projekt aktualizacji Dokumentu Implementacyjnego. Uzupełniono go o 55 zadań, które w większości są wykonywane przez urzędy marszałkowskie i wojewódzkie urzędy pracy w ramach programu operacyjnego "Kapitał Ludzki". Poszerzony zakres zadań dotyczy m.in.:

- wspierania kształcenia ustawicznego osób w wieku 50+;

- wsparcia na rzecz osób zatrudnionych w wieku 50+;

- działania na rzecz integracji społecznej osób w wieku 50+;

- aktywizacji zawodowej osób w wieku 50+, z uwzględnieniem niepełnosprawnych;

- promocji przedsiębiorczości wśród osób w wieku 45 i więcej lat.

W wyniku aktualizacji Dokumentu Implementacyjnego zdecydowano, że z realizacji programu zostanie opracowane jedno sprawozdanie końcowe przekazane do wiadomości rządowi, Komisji Trójstronnej i parlamentowi. Dodatkowo, nie rzadziej niż raz na dwa lata, wykonywane będą sprawozdania cząstkowe zamieszczane na stronie BIP MPiPS.

Zaktualizowany Dokument Implementacyjny zamieszczony jest na stronie Biuletynu Informacji Publicznej MPiPS.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść. (PAP)

kom/ aja/