Kosztem mogą być tylko wydatki poniesione w związku z obroną interesów firmy.
Jeśli zatem to przedsiębiorca popada w długi i zostaje wytoczone przeciwko niemu postępowanie sądowe lub administracyjne, wydatki związane z wyegzekwowaniem od niego zaległych płatności – czyli koszty egzekucyjne związane z niewykonaniem zobowiązań – nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu (ale już naliczone przez wierzyciela opłaty z tytułu sporządzenia monitu lub wezwania do zapłaty, otrzymane przez dłużnika, będą kosztem). Jeśli jednak to przedsiębiorca ma problem z odzyskaniem należnych mu płatności, wydatki związane ze ściągnięciem długów, związane z obroną interesów firmy, będą kosztem nawet bez względu na końcowe rozstrzygnięcie sprawy.
Ustawa nie precyzuje, czym są koszty egzekucyjne związane z niewykonaniem zobowiązań, których nie można zaliczyć w koszty uzyskania przychodu. Należy jednak rozumieć, że należą do nich:
- koszty egzekucji sądowej, czyli koszt procesu (m.in. opłata za wpis sądowy, opłata kancelaryjna, koszty zastępstwa procesowego;
- koszty egzekucji administracyjnej (komorniczej), do których należą m.in.:
opłata manipulacyjna czy wydatki egzekucyjne wynikające z działania komornika w zakresie egzekucji długu (np. koszty przejazdów, sporządzania dokumentów).
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.);
- ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176, z późn. zm.);
- ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954 z późn. zm.).
Bożena Gadomska, księgowa Tax Care
