Prezesi zarabiają krocie, a ludzie mdleją w wagonach
Aż 1,5 mln zł miesięcznie na pensje prezesów 21 spółek kolejowych, ponad 350 członków zarządów i rad nadzorczych, 25 mln zł na roczne utrzymanie prawie 200 związkowców, a nasza kolej wygląda jak w krajach trzeciego świata
Ścisk, tłok, leżenie na korytarzach i omdlenia – tak wyglądają wakacyjne podróże Polaków, którzy podróżują koleją. Przykład? Podróż pociągiem z Przemyśla do Szczecina trwa 25 godzin!
Po czymś takim pasażerowie wymagają sanatorium. Władze kolei zachowują się tak, jakby nie docierało do nich, że podczas wakacji transportu potrzebuje więcej osób niż zwykle. W efekcie na najbardziej popularnych trasach kursują składy z kilkoma wagonami. Znalezienie miejsca graniczy z cudem. Podróżni zmuszeni są koczować na korytarzach w potwornym ścisku. O klimatyzacji też najczęściej mowy nie ma.
Jak to możliwe? W Polsce niestety wszystko jest możliwe. Po 1989 roku nie powstał u nas nawet kilometr nowej linii kolejowej! Remonty trwają w nieskończoność, o ile w ogóle są robione. Linie kolejowe najczęściej się zamyka – ostatnio niemal jedną czwartą! Połączenia są likwidowane, bo „nie są rentowne”. Szkoda tylko, że o swojej „rentowności” nie mówią szefowie kolei.
Zawiadujący tym całym bałaganem ludzie mają się świetnie! Na ich pensje idzie aż 1,5 mln zł, bo rozproszone kolejowe spółki i spółeczki mają aż 350 prezesów i szefów rad nadzorczych. Inna spółka zajmuje się dworcami, inna torami, jeszcze kolejna wagonami. Do tego potrzeba całej rzeszy dyrektorów.
Nie dziwne, że nawet zwykła zmiana rozkładu jazdy powoduje paraliż, a sezon wakacyjny to dla podróżnych prawdziwy horror. Ale jak w PKP może być dobrze, jeśli taka fortuna idzie na utrzymanie darmozjadów?!
Polecamy wydanie internetowe Fakt.pl:
Ekstraemerytury dla posłów. Tego chcą sejmowe lenie!