osoby z niepełnosprawnością

30 września wygasła ważność orzeczeń o niepełnosprawności, które zostały automatycznie przedłużone w trakcie pandemii i stanu zagrożenia epidemicznego. Co ważne, dotyczy to także kart parkingowych i świadczeń rodzinnych.

Zbliża się koniec terminu ważności orzeczeń o niepełnosprawności, który został wydłużony podczas pandemii COVID-19. Jeśli beneficjenci nie złożą wniosku o nowe dokumenty w ciągu najbliższych tygodni, to stracą dostęp do świadczeń i ulg.

Od stycznia 2024 Polacy mogą ubiegać się o świadczenia wspierające, które są kierowane do osób z niepełnosprawnością. Obecnie ich wysokość waha się od ponad 700 zł do prawie 4 tys. zł miesięcznie. W przyszłym roku najwyższe świadczenia sięgną jednak prawie 4,2 tys. zł. Do ZUS-u wpłynęły setki tysięcy wniosków.

Świadczenie wspierające to program obowiązujący od stycznia 2024 roku. Wsparcie jest kierowane bezpośrednio do osoby z niepełnosprawnością - by je uzyskać niezbędne jest złożenie wniosku o ustalenie poziomu potrzeby wsparcia. W przypadku tego świadczenia pod uwagę nie bierze się jednak kryterium dochodowego.

Świadczenie wspierające funkcjonuje od 1 stycznia 2024 roku. To rozwiązanie skierowane do pełnoletnich osób z niepełnosprawnościami. By je otrzymać, trzeba jednak spełnić określone kryteria. Jakie? Jaka jest wysokość wsparcia?

Od 1 stycznia 2024 r. dorosłe osoby niepełnosprawne mogą liczyć na świadczenie wspierające. Jednak samo orzeczenie nie wystarczy, by otrzymać pieniądze. Co więc należy zrobić? Podpowiadamy, jak skutecznie ubiegać się o świadczenie.

Od 1 stycznia 2024 r. dorosłe osoby z niepełnosprawnością będą mogły liczyć na świadczenie wspierające. Najpierw jednak muszą uzyskać orzeczenie lekarskie określające poziom wsparcia. Od niego jest uzależniona wysokość wypłaty, jaka trafi na konto świadczeniobiorcy - podaje "Fakt".

Od 1 stycznia 2024 r. dorosłe osoby niepełnosprawne będą mogły liczyć na świadczenie wspierające. Samo orzeczenie nie wystarczy, by otrzymać pieniądze. Konieczne jest uzyskanie decyzji komisji lekarskiej.

Nie na sali medycznej, nie podczas wielomiesięcznych rehabilitacji. W Polsce medyczne cuda najczęściej zdarzają się na papierze. Gdy przed komisją staje osoba z niepełnosprawnością, może usłyszeć, że "zmyśla", "przesadza", "studia nie są potrzebne" lub po prostu, że "sama sobie da radę".