Test kolejnej zapory podażowej

W minionym tygodniu bykom udało się jak wiadomo sforsować strefę oporu: 2249 – 2253 pkt. zbudowaną na bazie ważnych zniesień i projekcji cenowych Fibonacciego (miedzy innymi wypadały tutaj projekcje symetrycznej formacji ABCD).

Co prawda styl tego wyłamania mógł pozostawiać wiele do życzenia (eksponowałem tę kwestię w swoich opracowaniach), niemniej w następstwie wspomnianego wybicia doszło jednak do wzrostu presji popytowej (choć działania kreowane przez popyt nadal nacechowane były pewną niewiarą i bojaźliwością).

W porannej fazie dzisiejszego handlu obóz byków zaatakował jednak z nieco większym impetem i zdecydowaniem. Wizualnym odzwierciedleniem tego ataku było między innymi dość spektakularne sforsowanie na FW20H12 intradayowej zapory podażowej: 2270 – 2272 pkt. (warto przypomnieć, że w miniony piątek wymieniony zakres odgrywał istotną rolę).

Można zatem stwierdzić, że poranny wzrost presji popytowej na warszawskim rynku terminowym korespondował w jakimś stopniu z wygenerowanym wcześniej sygnałem technicznym (przełamanie 2249 – 2253 pkt.). Dodatkowym czynnikiem potwierdzającym determinację byków było wybicie się kontraktów ponad zakres cenowy: 2270 – 2272 pkt.

W efekcie kontrakty bardzo szybko dotarły do kolejnego węzła podażowego Fibonacciego: 2287 – 2292 pkt., który pełnił na wykresie analogiczną rolę, jak znany nam już obszar cenowy: 2249 – 2253 pkt. Niestety fala wzrostowa wytraciła tutaj swój impet, po czym kontrakty weszły w fazę ruchu bocznego. Warto podkreślić, że taki styl handlu dominował przez kilka następnych godzin.

Sesja miała zatem generalnie bardzo nudny przebieg i była pod tym względem podobna do piątkowych notowań. Niemniej obóz byków cały czas kontrolował sytuację na warszawskim parkiecie.

W końcówce handlu również nie doszło do żadnych istotnych zmian. W efekcie zamknięcie marcowej serii kontraktów uplasowało się na poziomie 2290 pkt. Stanowiło to jednoprocentowy wzrost wartości FW20H12 w stosunku do piątkowej ceny odniesienia.

Z wykresu wynika, że kupującym udało się wczoraj przedrzeć ponad poziom cenowy wytyczony na bazie wewnętrznej linii trendu (WLT) i linii kanału trendowego. Istotną przeszkodą okazał się jednak zakres cenowy Fibonacciego: 2287 – 2292 pkt. wraz z przebiegającą w tym rejonie median line.

W swoich opracowaniach online podkreślałem, że następstwem sforsowania również i tej zapory podażowej powinien być test pułapu cenowego wytyczonego na bazie zniesienia 61.8%. (poziom 2333 pkt.). Ponieważ obóz byków (w ujęciu krótkoterminowym) ma przewagę techniczną, niejako z założenia scenariuszem bazowym pozostaje w tej chwili wariant kontynuacji ruchu wzrostowego.

Warto jednak po raz kolejny wyeksponować znaczenie strefy: 2287 – 2292 pkt. Dodatkowym elementem uwiarygodniającym analizowany przedział jest wspomniana już linia ML. Tak naprawdę, to już w trakcie wczorajszej sesji mogliśmy się przekonać, że mamy do czynienia z nieprzypadkowym obszarem cenowym. Obóz byków, pomimo licznych prób, nie był bowiem w stanie sforsować tej przeszkody. W kontekście przebiegu najbliższych sesji istotny powinien zatem okazać się wynik konfrontacji w przedziale: 2287 – 2292 pkt.

Silnym wsparciem pozostaje natomiast znany nam już z moich wcześniejszych opracowań zakres cenowy: 2249 – 2253 pkt. Strefa, co bardzo istotne, również posiada wzmocnienie w postaci median line. Wychodzę z założenia, że do momentu utrzymywania się kontraktów ponad wskazanym zakresem cenowym przewagę techniczną będzie posiadał obóz kupujących. Warto jednak podkreślić, że w przypadku wykrystalizowania się ruchu korekcyjnego przełamującego strefę: 2249 – 2253 pkt., kontrakty znalazłyby się również poniżej zielonej WLT i czerwonej linii kanału trendowego. Tym samym układ techniczny wykresu uległby wyraźnemu pogorszeniu, co niejako automatycznie zaczęłoby faworyzować obóz podażowy.

W pierwszej kolejności skupiłbym się jednak na wnikliwej obserwacji kontraktów w rejonie: 2287 – 2292 pkt. Jak zwykle w przypadku istotnych stref cenowych Fibonacciego negatywnie należałoby się tutaj odnieść do jedynie krótkotrwałego naruszenia strefy. O tych jednak kwestiach napiszę nieco szerzej w swoim pierwszym opracowaniu online, gdzie przedstawię także intradayową zaporę popytową Fibonacciego, po przełamaniu której uzyskalibyśmy wstępny sygnał wyczerpywania się impetu bieżącego ruchu wzrostowego.

Opracowanie:
Paweł Danielewicz
DM BZ WBK