Blisko ważnej zapory popytowej Fibonacciego

W komentarzu porannym zwracałem jednak uwagę, że strona popytowa może mieć obecnie problem z zanegowaniem znanej nam już z minionego tygodnia strefy oporu na FW20M10: 2541 – 2545 pkt. Jak się okazało przedstawione sugestie znalazły potwierdzenie w realnym handlu, gdyż dokładnie z tego właśnie rejonu cenowego niedźwiedziom udało się zainicjować silny ruch kontrujący (maksimum sesji wypadło na poziomie: 2545 pkt). Tym samym piątkowe naruszenie bariery podażowej: 2541 – 2545 pkt wraz przebiegającą tutaj median line przemieniło się ostatecznie w dość silny sygnał techniczny.

Warto nadmienić, że fala spadkowa wytraciła swój impet w rejonie: 2508 – 2512 pkt. Nie ukrywam, że spodziewałem się w tym rejonie zdecydowanie większej presji ze strony kupujących. Niestety byki tylko przez moment były w stanie nawiązać tutaj równorzędną walę ze swoim przeciwnikiem. W konsekwencji wskazany zakres uległ przełamaniu, co niejako automatycznie wygenerowało techniczny sygnał słabości rynku, sugerując tym samym kontynuację ruchu korekcyjnego.

Podobny los spotkał również kolejną zaporę popytową Fibonacciego: 2484 – 2488 pkt, której zanegowanie wygenerowało już intradayowy sygnał sprzedaży (choć w swoich wcześniejszych opracowaniach zwracałem uwagę, że inwestorzy preferujący nieco bardziej agresywny styl handlu mogą również uwzględnić w tym kontekście przełamanie zakresu wsparcia: 2508 – 2512 pkt).

Po anulowaniu strefy: 2484 – 2488 pkt kontrakty weszły w kolejną, niezwykle silną fazę przeceny. Ostatecznie impet tej fali uległ wyczerpaniu dopiero w rejonie dość istotnej obecnie strefy wsparcia: 2408 – 2412 pkt.

Nie da się zatem ukryć, że przełamanie strefy cenowej Fibonacciego wraz z przebiegającą również tutaj median line (mam na myśli zakres cenowy: 2484 – 2488 pkt) po raz kolejny okazało się wiarygodnym wskazaniem technicznym. Warto także nadmienić, że kontrakty – po porannym przetestowaniu górnej ML – w końcowej fazie notowań znalazły się w rejonie dolnej ML. Cały czas zatem eksponowany już przeze mnie wielokrotnie Pitchfork odgrywa na wykresie FW20M10 ważną i nieprzypadkową rolę.

Wspominałem jednak, że kontrakty dotarły wczoraj do ważnego obszaru wsparcia Fibonacciego: 2408 – 2412 pkt. Strefa jest istotna, gdyż między innymi koncentrują się tutaj projekcje hipotetycznej formacji ABCD, spełniającej zależność: AB = CD. Przebiega również dolna ML (kolor fioletowy). Trzeba jednak obiektywnie przyznać, że wymieniona formacja jest stosunkowo złożonym układem fal, co w pewnym stopniu osłabia jej znaczenie. Niemniej w rejonie: 2408 – 2412 pkt strona popytowa powinna już z nieco większą aktywnością podejmować działania obronne. Osobiście, respektując zasady zarządzania wielkością pozycji, zamknąłbym tutaj część krótkich pozycji. Podobnie postąpiłbym również w przypadku zanegowania dość istotnej obecnie zapory podażowej: 2461 – 2466 pkt.

Biorąc pod uwagę istotność zakresu: 2408 – 2412 pkt powinniśmy również uwzględniać w jakimś stopniu scenariusz związany z możliwością jedynie krótkotrwałego naruszenia poziomu: 2408 pkt. Jeśli zatem urzeczywistni się taki wariant, to jego konsekwencją może być silny ruch odreagowujący. Bezsprzecznie zatem z odpowiednim poziomem elastyczności i sporym wyczuciem należy przyglądać się obecnie przedziałowi cenowemu: 2408 – 2412 pkt (choć dzisiejsze otwarcie kontraktów może uplasować się w rejonie wczorajszego zamknięcia, czyli poziomu: 2421 pkt).

Nie ukrywam jednak, że w przypadku zanegowania w/w strefy cenowej układ techniczny wykresu ulegnie zdecydowanemu pogorszeniu. W takiej sytuacji realnym wariantem pozostałby test kolejnego obszaru wsparcia Fibonacciego: 2369 – 2374 pkt. Kluczowa bariera popytowa plasuje się jednak w rejonie: 2332 – 2338 pkt, gdyż również na wykresie tygodniowym (kontynuacyjnym) kontraktów koncentrują się tutaj ważne zniesienia i projekcje cenowe Fibonacciego.

Paweł Danielewicz
Analityk Techniczny