05.02. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszych obrad Rada Ministrów przyjęła:
- projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, - projekt ustawy o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, - projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych.
Podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia Długookresowej Strategii Rozwoju Kraju. Polska 2030. Trzecia Fala Nowoczesności.
Rada Ministrów zaakceptowała strategię "Sprawne Państwo 2020". Zdecydowała jednak, że uchwała w sprawie formalnego przyjęcia strategii zostanie podjęta w trybie obiegowym, po wniesieniu do dokumentu zgłoszonych podczas obrad uwag i poprawek redakcyjnych.
Rząd przyjął informację o realizacji "Planu prywatyzacji na lata 2012 - 2013" w roku 2012.
Rada Ministrów zaakceptowała stanowisko Polski na posiedzenie Rady Europejskiej (Bruksela, 7-8 lutego 2013 r.).
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.
W projekcie nowelizacji ustawy zawarto rozwiązania, które kompleksowo regulują postępowanie w sprawach nieletnich oraz precyzują zasady funkcjonowania sądów powszechnych, w tym: sędziów, kuratorów sądowych, pracowników placówek, schronisk i zakładów poprawczych. Uwzględniono w nim też przepisy dotyczące postępowania prokuratury i Policji w sprawach nieletnich, a ponadto określono regulacje odnoszące się do nieletnich, ich rodziców bądź opiekunów oraz osób zaangażowanych w tego typu postępowania - pełnomocników, obrońców, pokrzywdzonych, świadków i biegłych.
Istotne zmiany dotyczą kwestii zarządzania obserwacji psychiatrycznej nieletnich. Przyjęto, że w celu uzyskania opinii o stanie zdrowia psychicznego nieletniego sąd rodzinny będzie nakazywał zbadanie nieletniego przez co najmniej dwóch biegłych lekarzy psychiatrów. Określono, że pobyt nieletniego w zakładzie leczniczym na obserwacji nie może trwać dłużej niż 4 tygodnie. Pobyt może zostać przedłużony na wniosek zakładu leczniczego, ale łączny czas obserwacji (w danej sprawie) nie może być dłuższy niż 6 tygodni. Doprecyzowano, że badanie stanu zdrowia psychicznego osoby nieletniej połączone z obserwacją w zakładzie leczniczym może być zarządzone jedynie wówczas, gdy zebrane dowody wskazują np. na wysoki stopień demoralizacji. Przyjęte regulacje gwarantują, że zarządzanie obserwacji nie będzie nadużywane.
Zmodyfikowano dotychczasowy dwuetapowy model procedowania w sprawie nieletniego przed wydaniem orzeczenia. Zniesiono podział postępowania na postępowanie wyjaśniające i opiekuńczo-wychowawcze albo poprawcze. Dzięki temu znikną praktyki polegające na wydawaniu przez sędziego rodzinnego orzeczenia, w którym wyraża on swoje przekonanie o winie nieletniego przed rozpoznaniem sprawy na rozprawie lub posiedzeniu.
Wprowadzono zasadę, że gospodarzem postępowania w sprawach nieletnich, niezależnie od jego fazy, jest sąd rodzinny. Sąd rodzinny, wszczynając postępowanie, określi osobę, której postępowanie dotyczy, oraz przedmiot postępowania. Postanowienie ma być doręczone stronom oraz pokrzywdzonemu wraz z pouczeniem o przysługujących prawach i obowiązkach. Wprowadzono również przepis dający nieletniemu prawo do odmowy składania wyjaśnień lub odpowiedzi na poszczególne pytania. Bardziej precyzyjnie niż obecnie zostało sformułowane prawo nieletniego do posiadania obrońcy. Wskazano wyraźnie, że obrońca nieletniego może wykonywać czynności procesowe jedynie na korzyść nieletniego. Nie przewidziano specjalnych zmian dotyczących roli Policji w postępowaniu w sprawach nieletnich. Oprócz Policji uprawnienia do zatrzymania nieletnich będzie mieć również Straż Graniczna.
W projekcie nowelizacji ustawy określono termin pobytu nieletniego w policyjnej izbie dziecka. Pobyt nieletniego w izbie dziecka - po podjęciu przez sąd decyzji o umieszczeniu go w rodzinie zastępczej zawodowej, młodzieżowym ośrodku wychowawczym lub w schronisku - nie może przekraczać 5 dni. Takie rozwiązanie ma zahamować zjawisko nieuzasadnionego przetrzymywania nieletnich w policyjnych placówkach. Nowe rozwiązania dotyczą kwestii związanych z przyznawaniem nagród i stosowaniem środków dyscyplinarnych wobec nieletnich umieszczonych w zakładach poprawczych i schroniskach. Przyjęto generalną zasadę, że zarówno udzielenie nagrody, jak i zastosowanie środka dyscyplinarnego nie może prowadzić do upokarzającego i poniżającego traktowania nieletniego. Za jedno przewinienie będzie stosowany jeden środek dyscyplinarny. Informacje o nagrodach i zastosowanych środkach dyscyplinarnych wobec nieletniego dyrektor placówki powinien przekazywać sądowi wykonującemu orzeczenie.
Do projektu nowelizacji włączono przepisy dotyczące stosowania wobec nieletnich środków przymusu bezpośredniego. Wyraźnie wskazano, że stosowanie środków przymusu bezpośredniego nie może upokarzać lub poniżać nieletnich, a zastosowane środki nie mogą nosić znamion okrucieństwa. Dołączono również przepis określający, na czym polega użycie poszczególnych środków przymusu bezpośredniego w stosunku do nieletnich. Dyrektor zakładu został zobowiązany do prowadzenia rejestru zastosowanych środków przymusu. Przewiduje się także, że nieletni wobec których zastosowano środki przymusu bezpośredniego, muszą być objęci wzmożonym oddziaływaniem psychologiczno-pedagogicznym.
Projekt ustawy dostosowuje przyjęte rozwiązania do orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Wdraża ponadto sugestie i wnioski formułowane przez Rzecznika Praw Obywatelskich, dotyczące wykonywania Krajowego Mechanizmu Prewencji w policyjnych izbach dziecka, zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich oraz młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, szczególnie w kwestii przedłużających się pobytów w tych ośrodkach.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, przedłożony przez ministra rozwoju regionalnego.
Zaproponowano rozwiązania, które zmienią przepisy ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, uznane przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodne z ustawą zasadniczą.
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 12 grudnia 2011 r., dotyczącym systemów realizacji programów operacyjnych, ocenił, że niekonstytucyjne są rozwiązania w zakresie procedury odwoławczej, a nie systemu ubiegania się i udzielania dofinansowania w ramach tych programów. Trybunał uznał, że rozwiązania ustawowe są niezgodne z art. 87 Konstytucji i utracą moc prawną po upływie 18-stu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw, czyli przestaną obowiązywać 27 czerwca 2013 r. TK, odraczając utratę mocy tych przepisów na osiemnaście miesięcy, wyszedł naprzeciw stanowisku ministra rozwoju regionalnego, który zwrócił uwagę, że zbyt szybkie zmiany dotyczące procedury odwoławczej mogą naruszyć proces wdrażania programów operacyjnych i zagrozić efektywnemu wykorzystaniu środków europejskich przeznaczonych na ich realizację. Trybunał uznał, że odroczenie utraty mocy wskazanych przepisów umożliwi sprawne zakończenie obecnego okresu programowania na lata 2007-2013. Jednak maksymalny okres odroczenia nie jest
wystarczający, aby dokończyć wdrażanie programów na lata 2007-2013, dlatego do ustawy wprowadzono takie zmiany, które jeszcze w tym okresie programowania umożliwią prowadzenie procedury odwoławczej na podstawie przepisów, których konstytucyjność nie będzie budziła zastrzeżeń.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych, przedłożony przez ministra pracy i polityki społecznej.
Zaproponowane rozwiązania wprowadzają dwie zasadnicze zmiany: pierwsza dotyczy wydłużenia okresu rozliczeniowego czasu pracy, druga - reguluje zasady ruchomego czasu pracy. Nowe przepisy realizują zapowiadane przez premiera Donalda Tuska w tzw. II expos, postulaty dotyczące zmian w organizacji czasu pracy.
Wydłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy Zgodnie z nowymi przepisami, okres rozliczeniowy został wydłużony - nie więcej niż do 12 miesięcy. Będzie on dotyczył każdego systemu czasu pracy.
Wprowadzenie wydłużonego okresu rozliczeniowego pozwoli pracodawcom bardziej elastycznie gospodarować czasem pracy pracowników, w zależności od zapotrzebowania na pracę w poszczególnych miesiącach. Okresy dłuższej pracy będą równoważone okresami pracy krótszej lub dniami wolnymi od pracy. Będzie się to odbywać z zachowaniem wymiaru czasu pracy danego pracownika ustalonego na przyjęty okres rozliczeniowy. Pracownik będzie miał prawo do minimalnego wynagrodzenia za pracę, jeżeli np. w danym miesiącu nie miałby prawa do wynagrodzenia ze względu na rozkład czasu przyjęty w okresie rozliczeniowym.
Zgodnie z nowymi przepisami, możliwe będzie sporządzenie indywidualnego rozkładu czasu pracy pracownika (w formie pisemnej lub elektronicznej) na okres krótszy niż przyjęty okres rozliczeniowy - musi on obejmować jednak co najmniej 2 miesiące. W kwestii przedłużonego do 12 miesięcy okresu rozliczeniowego nowe przepisy przewidują, że w tej sprawie powinno być zawarte porozumienie pracodawcy z przedstawicielami pracowników. Dłuższy okres powinien być uwzględniony np. w układzie zbiorowym lub w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi. Kopię porozumienia o stosowaniu zasady wydłużonego okresu rozliczeniowego pracodawca musi przekazać okręgowemu inspektorowi pracy.
Wprowadzenie dłuższego okresu rozliczeniowego służy lepszej organizacji pracy i rozliczaniu przez pracodawców czasu faktycznie przepracowanego przez pracowników. Jest to również mechanizm umożliwiający przedsiębiorcom elastyczne reagowanie na zmieniającą się koniunkturę gospodarczą. Najważniejsze jest jednak to, że przyjęte rozwiązania pozwolą zachować miejsca pracy. Podobne rozwiązania sprawdziły się doskonale w okresie obowiązywania tzw. ustawy antykryzysowej (sierpień 2009 r.- grudzień 2011 r.).
Ruchomy czasu pracy
Nowe przepisy zakładają ustalenie rozkładów czasu pracy uwzględniających różne godziny rozpoczynania pracy. Przyjęto tu dwa warianty. W pierwszym - pracodawca może wyznaczyć pracownikom różne godziny rozpoczynania pracy w poszczególne dni, z zachowaniem przepisów dotyczących wymiaru czasu pracy, odpoczynku dobowego i tygodniowego. W drugim wariancie określany będzie przedział czasu, w którym pracownik powinien rozpocząć pracę (czyli zostanie określony czas, w jakim pracownicy powinni stawiać się do pracy). Warianty ruchomego czasu pracy powinny zostać uwzględnione w układzie zbiorowym lub w porozumieniu ze związkami zawodowymi. Ponadto wykonywanie pracy w systemie ruchomym będzie możliwe także na wniosek zainteresowanego pracownika, co przyczyni się do lepszego godzenia życia zawodowego i rodzinnego.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia Długookresowej Strategii Rozwoju Kraju Polska 2030. Trzecia fala nowoczesności, przedłożoną przez ministra administracji i cyfryzacji.
Dokument jest filarem nowego systemu zarządzania państwem, który został określony w ustawie z 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju i "Założeniach systemu zarządzania rozwojem Polski", przyjętych przez rząd 2009 r. Strategia z jednej strony jest kontynuacją raportu "Polska 2030. Wyzwania rozwojowe", z drugiej - stanowi jego rozwinięcie.
Głównym celem strategii jest poprawa życia Polaków, która będzie mierzona tempem wzrostu PKB na mieszkańca do 2030 r., a także wzrostem spójności społecznej i terytorialnej oraz innowacyjności gospodarki. W tym kontekście Trzecia fala nowoczesności oznacza umiejętne łączenie modernizacji, innowacji i impetu cyfrowego z poprawą jakości życia obywateli, powiązaną ze skokiem cywilizacyjnym, jakiego Polska musi dokonać w ciągu najbliższych 18 lat, aby uniknąć dryfu rozwojowego. Wymaga to realizacji przez administrację państwową działań w 3 obszarach strategicznych:
- obszar konkurencyjności i innowacyjności gospodarki: Innowacyjność gospodarki i kreatywność indywidualna; Polska Cyfrowa; Kapitał Ludzki; Bezpieczeństwo energetyczne i środowisko, - obszar równoważenia potencjału rozwojowego regionów: Rozwój regionalny i Transport, - obszar efektywności i sprawności państwa: Kapitał Społeczny i Sprawne Państwo.
W obszarze innowacyjności gospodarki i kreatywności indywidualnej opisywane zamierzenia dotyczą przede wszystkim: wzmacniania powiązań między nauką i gospodarką; rozwijania kompetencji, które pozwolą Polakom konkurować na globalnym rynku; rozwijania instytucji otoczenia biznesu; znoszenia barier legislacyjnych i administracyjnych blokujących lub spowalniających rozwój firm. W obszarze Polska Cyfrowa rząd stawia na przyspieszenie przemian technologicznych w naszym kraju. Do tego konieczne będą inwestycje infrastrukturalne w szerokopasmowy internet dostępny dla wszystkich (to zwiększy szanse rozwoju obszarów peryferyjnych i przyczyni się do równoważenia rozwoju terytorialnego) oraz zwiększenie i stymulowanie potrzeby używania internetu (przez rozwój e-usług oraz e-gospodarki i wzrost sprawności państwa). Niezbędne będzie także działanie na rzecz zwiększenia kompetencji cyfrowych społeczeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem przeciwdziałania wykluczeniu cyfrowemu osób starszych.
Obszar Kapitał Ludzki skoncentruje się na rozwoju w sektorach: ochrony zdrowia i edukacji, a także funkcjonowaniu absolwentów na rynku pracy oraz aktywności zawodowej społeczeństwa. Istotna jest również demografia. Dzięki aktywnej polityce prorodzinnej Polska ma szanse ograniczyć zagrożenia związane z demografią w najbliższych 20 latach.
Bezpieczeństwo energetyczne i środowisko to obszar szczególnie ważny dla Polski. Nasz kraj ma ogromne potrzeby energetyczne, które należy zabezpieczyć w perspektywie średniookresowej i długookresowej, czyli do 2030 r. Wskazano w nim działania dotyczące inwestycji energetycznych, np. w gazoport, elektrownie wykorzystujące energię jądrową, a także odnoszące się do poprawy jakości sieci przesyłowych i dystrybucyjnych. Ważne będzie także szersze wykorzystywanie odnawialnych źródeł energii, ograniczenie zużycia węgla w energetyce oraz dbałość o środowisko. Podejmowane będą także działania zapewniające obywatelom bezpieczeństwo w przypadku nagłych zjawisk przyrodniczych czy zmian klimatycznych. Ważne jest też, aby Polska do 2030 r. umiejętnie wykorzystywała zasoby naturalne, np. węgiel, gaz łupkowy czy miedź. Nasz kraj, mając jedne z największych złóż kopalin na świecie, ma szansę budować, przy ich wykorzystaniu, konkurencyjną gospodarkę.
W obszarze Rozwoju regionalnego będzie realizowany model terytorialnego równoważenia rozwoju (zapewni on lepsze wykorzystanie przestrzeni kraju i jego różnych potencjałów rozwojowych). Nie oznacza to rezygnacji z modelu rozwoju metropolii, jako ważnego elementu systemu europejskiego. Transport to z kolei obszar, w ramach którego realizowana polityka transportowa będzie sprzyjać dostępności, spójności oraz rozwojowi regionów.
Kapitał społeczny zawiera zestaw zadań, które służą wzrostowi społecznego kapitału rozwoju. Chodzi o zwiększenie wzajemnego zaufania ludzi do siebie i do instytucji. Kolejny problem to brak zaufania instytucji do obywatela, czego efektem jest m.in. tworzenie nowych procedur, nakładanie obowiązków administracyjnych na przedsiębiorców. Niski poziom zaufania społecznego blokuje szybszy rozwój Polski. Dlatego konieczne są zadania zachęcające obywateli do współpracy oraz udziału w ważnych dla kraju inicjatywach i działaniach Z kolei Sprawne Państwo tworzy przede wszystkim wzrost efektywności administracji publicznej i wymiaru sprawiedliwości, a także spójność i stabilność stanowionego prawa. Do zrealizowania zadania "sprawne państwo" konieczne będzie wdrożenie 4 zasad: pomocniczości (zapewnienia realizacji praw i swobód obywatelskich); przyjazności (zapewnienia otwartości i dwustronnej komunikacji); partycypacyjności (umożliwienia obywatelom udziału w sprawowaniu władzy przez konsultacje społeczne i udział w
debatach publicznych); przejrzystości (tłumaczenia obywatelom w sposób zrozumiały przyczyn podejmowania ważnych decyzji, przedsięwzięć, itp.). Strategia zawiera opis nowego projektu cywilizacyjnego zorientowanego na przyszłość, jej realizacja jest ważna dla modernizacji kraju i wyrównywania dysproporcji rozwojowych. Wykonanie zamierzeń w niej wskazanych wymaga jednak stabilnego wzrostu gospodarczego, a także zwiększenia zatrudnienia i wydatków rozwojowych.
Rada Ministrów zaakceptowała strategię "Sprawne Państwo 2020", przedłożoną przez ministra administracji i cyfryzacji. Zdecydowała jednak, że uchwała w sprawie formalnego przyjęcia strategii zostanie podjęta w trybie obiegowym, po wniesieniu do dokumentu zgłoszonych podczas obrad uwag i poprawek redakcyjnych.
Głównym celem strategii jest zwiększenie skuteczności i efektywności państwa otwartego na współpracę z obywatelami. W strategii prezentowany jest model państwa - państwo optimum. Założono w nim podniesienie sprawności i efektywności działania administracji publicznej na rzecz obywatela i szeroką z nim współpracę - przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych. Wszystkie działania mają służyć obywatelowi, który jest "klientem" instytucji publicznych, wyborcą, odbiorcą tworzonych regulacji prawnych, nadawcą wniosków i petycji, współdecydentem w rządzeniu, a także odbiorcom usług zdrowotnych, prawnych i z zakresu bezpieczeństwa, itp. Osiągnięcie celu głównego strategii wymaga realizowania modelu nowoczesnego rządzenia, który charakteryzuje się: przejrzystością (np. prawa, procedur i procesu decyzyjnego); efektywnością (np. sprawną komunikacją i wymianą dokumentów); szeroką współpracą przy realizacji zadań i rozwiązywaniu problemów między różnymi podmiotami, w tym między rządem a
samorządem terytorialnym); zaangażowaniem i uczestnictwem obywateli w procesie podejmowania decyzji przez administrację publiczną, w tworzeniu lepszego prawa oraz dążeniu do wysokich standardów świadczonych usług. Realizację celu głównego umożliwią następujące działania:
- wprowadzenie zasad otwartego rządu (chodzi o zwiększenie zdolności administracji do angażowania obywateli w proces rządzenia i konsultacji oraz rozwijania dialogu i współpracy między urzędem a obywatelem, a także większą dostępność do zasobów sektora publicznego); - zwiększenie sprawności instytucjonalnej państwa przez m.in. uporządkowanie kompetencji organów administracji publicznej, obniżenie udziału kosztów obsługi urzędu w kosztach ogółem (chodzi o optymalne wykorzystanie sprzętu, ludzi i zasobów finansowych); większą sprawność państwa dzięki podniesienie jakości i dostępności świadczonych usług przez urzędy administracji publicznej oraz usprawnienie funkcjonowania samorządu terytorialnego; - zapewnienie sprawnego zarządzania oraz koordynacji obszarów istotnych dla rozwoju kraju i podniesienie prestiżu państwa na arenie międzynarodowej - chodzi o realizowanie zadań w takich obszarach jak: zarządzanie finansami i rozwojem kraju oraz koordynacja prowadzenia spraw międzynarodowych; - upraszczanie procedur
administracyjnych i likwidacja barier administracyjnych - chodzi o skracanie czasu koniecznego do otrzymania odpowiednich pozwoleń i usprawnienie tworzenia regulacji prawnych, a także tworzenie przyjaznego dla obywateli i przedsiębiorców prawa na podstawie rzetelnych analiz ekonomiczno-prawnych i wyników konsultacji społecznych; - efektywne świadczenie usług publicznych (chodzi o zwiększenie dostępności świadczenia usług publicznych, w tym rejestrów centralnych, wprowadzenie standaryzacji i nowoczesnego zarządzania usługami publicznymi; będą też podejmowane działania służące podniesieniu efektywności systemu ochrony zdrowia, udostępniania informacji prawnej czy konsularnych, ochrony praw konsumenta; to także konieczność utworzenia zintegrowanej platformy informatycznej o usługach publicznych); - zreformowanie wymiaru sprawiedliwości i usprawnienie funkcjonowania prokuratury (chodzi o przedsięwzięcia zmierzające do zwiększenia efektywności egzekucji orzeczeń sądowych, ochrony pokrzywdzonych, a także
wykorzystania nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych w relacjach między sądami oraz sądami i obywatelami); - zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa i porządku publicznego (nacisk zostanie położony na poprawę sprawności funkcjonowania, wizerunku i zaufania do służb i instytucji; realizowane będą zadania służące rozwojowi partnerstwa z jednostkami samorządu terytorialnego, organizacjami społecznymi i pozarządowymi, a także sektorem prywatnym w obszarze bezpieczeństwa publicznego; będą podejmowane przedsięwzięcia usprawniające zarządzanie kryzysowe i ochronę ludności, a także funkcjonowanie państwowego ratownictwa medycznego.
Strategia będzie realizowana w latach 2013-2020. Nadzór nad jej realizacją będzie sprawował minister administracji i cyfryzacji. Głównym narzędziem jej wdrażania i bieżącego monitoringu będzie plan działań, przygotowany przez ministra administracji i cyfryzacji we współpracy z ministrami i centralnymi organami administracji rządowej.
Punktem wyjścia do opracowania projektu strategii był Raport "Polska 2030 - Wyzwania rozwojowe". Konieczność przygotowania tego opracowania wynikała także z przyjętego przez rząd w listopadzie 2009 r. dokumentu "Plan uporządkowania strategii rozwoju" (ograniczono w nim liczbę strategii z 42 do 9 nowych strategii realizujących średniookresową strategię rozwoju kraju i długookresową strategię rozwoju kraju). Strategia wpisuje się także w nowy model zarządzania rozwojem kraju określony w "Założeniach systemu zarządzania rozwojem Polski", przyjętych przez Radę Ministrów w kwietniu 2009 r. (zmierza on do zwiększenia skuteczności programowania i wdrażania polityki rozwoju oraz podniesienia jakości funkcjonowania instytucji publicznych). Działania zaproponowane w strategii wpisują się również w realizację nowej strategii gospodarczej Unii Europejskiej "Europa 2020 - Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu", a część z nich, bezpośrednio wiążąca się z wiodącymi
celami strategii unijnej lub przezwyciężaniem barier wzrostu, będzie uwzględniana w corocznie aktualizowanym Krajowym Programie Reform.
Rada Ministrów przyjęła informację o realizacji "Planu prywatyzacji na lata 2012-2013" w roku 2012, przedłożoną przez ministra skarbu państwa.
W 2012 r. zakończono sukcesem 113 projektów prywatyzacyjnych dla 111 spółek. W 2013 r. planowana jest sprzedaż kolejnych 160 spółek. Przychody z prywatyzacji w 2012 r. wyniosły 9,158 mld zł, co oznacza realizację planu w 91,58 proc. (w ustawie budżetowej na 2012 r. zaplanowano je na 10 mld zł). Z prywatyzacji pozagiełdowej uzyskano 1,965 mld zł, a z giełdowej - 7,193 mld zł. Zrealizowano 8 projektów giełdowych. Prywatyzacja giełdowa przyniosła najwięcej przychodów - stanowiła niemal 80 proc. wszystkich przychodów osiągniętych w 2012 r. Do największych sukcesów giełdowych należy zbycie 7,6 proc. akcji PKO BP SA za 3,1 mld zł oraz zbycie 7 proc. akcji spółki PGE Polska Grupa Energetyczna SA za ponad 2,5 mld zł. Sukcesem zakończyło się także upublicznienie akcji spółki Zespół Elektrowni Pątnów Adamów Konin SA - pod koniec października 2012 r. SP sprzedał wszystkie posiadane akcje w tej spółce (50 proc.) za 681,5 mln zł. W ramach prywatyzacji branżowej zawarto umowy dla 89 spółek, w tym dla 72 objętych Planem
prywatyzacji oraz dla 17 dodatkowych. Pakiety inwestycyjne w sprywatyzowanych spółkach, do których zobowiązali się nowi inwestorzy, wyniosły 335 mln zł. Pakiety socjalne zostały zawarte w 72 proc. umów w trybie negocjacji i 15 proc. umów w trybie przetargu publicznego.
W 2012 r. przekazano nieodpłatnie na rzecz jednostek samorządu terytorialnego akcje/udziały Skarbu Państwa w 9 spółkach. Komunalizacja objęła spółki z branż: uzdrowiska, jednostki usługowe, budownictwo, transport, turystyka, siarka. Dokonano również 2 umorzeń oraz 3 wniesień akcji na podwyższenie kapitału innych spółek.
O 95 zmniejszyła się liczba spółek nadzorowanych przez ministra skarbu państwa, w tym 34 spółki wykreślono z Krajowego Rejestru Sądowego. Na koniec poprzedniego roku w nadzorze MSP 291 spółek z udziałem Skarbu Państwa prowadziło działalność (z wyłączeniem spółek tylko z akcjami pracowniczymi), a 256 było w stanie likwidacji, upadłości lub nie prowadziło działalności.
Ministerstwo Skarbu Państwa realizowało działania legislacyjne służące przede wszystkim uproszczeniu i przyspieszeniu prywatyzacji. Resort uczestniczył także w kampaniach promocyjnych i edukacyjnych dotyczących prywatyzacji i rozwoju rynkowego kapitałowego w Polsce.
Minister skarbu państwa zobowiązał, w ramach porządku korporacyjnego, 2 sierpnia 2012 r. reprezentantów Skarbu Państwa w radach nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa do niezwłocznego wprowadzenia do porządku obrad rad nadzorczych punktu dotyczącego przeprowadzenia analizy struktur nadzorowanych grup kapitałowych, ze szczególnym uwzględnieniem liczby podmiotów zależnych, ich usytuowania w grupie kapitałowej, przedmiotu działalności oraz znaczenia dla podstawowej działalności grupy kapitałowej. Istotnym elementem tych analiz jest również ocena celowości utrzymywania funkcjonowania poszczególnych podmiotów w ramach grupy kapitałowej. Skutkiem przeprowadzenia ww. analiz jest opracowanie przez zarządy harmonogramów działań mających na celu doprowadzenie do uzyskania ostatecznych, docelowych struktur grup kapitałowych. Dokumenty te szczegółowo określają niezbędne, z punktu widzenia optymalizacji struktur grup kapitałowych i racjonalizacji kosztów, projekty konsolidacyjne, jak i dezinwestycyjne. Dokumenty
te, zatwierdzone przez rady nadzorcze, stanowią element strategii grup kapitałowych.
Zgodnie z obowiązującym ładem korporacyjnym, organem właściwym w kwestii opracowania i wdrażania nowych struktur oraz strategii funkcjonowania grup kapitałowych są zarządy spółek. Dlatego też minister skarbu państwa zwrócił się do reprezentantów Skarbu Państwa, członków rad nadzorczych, z prośbą o stałe monitorowanie i egzekwowanie realizacji działań zarządów w tym zakresie. Oczekuje się, że procesy optymalizacji struktur grup kapitałowych, do czasu ich zakończenia, będą stałym tematem posiedzeń rad nadzorczych.
Rada Ministrów zaakceptowała stanowisko Polski na posiedzenie Rady Europejskiej w dniach 7-8 lutego 2013 r., przedłożone przez ministra spraw zagranicznych.
W dokumencie przedstawiono stanowisko, jakie Polska zaprezentuje wobec zagadnień, które będą przedmiotem posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 7-8 lutego br. w Brukseli. Najważniejsze elementy tego stanowiska dotyczą następujących zagadnień:
Handel
W ocenie Polski należy podjąć aktywne działania wzmacniające pozycję Unii Europejskiej w gospodarce światowej. Szczególnie dotyczy to: zintensyfikowania współpracy gospodarczo-handlowej z najbliższymi sąsiadami (kraje Partnerstwa Wschodniego, Rosja, kraje Południowego Sąsiedztwa), bliższych relacji transatlantyckich (Kanada, USA), zacieśnienia współpracy z Japonią oraz przyjęcia spójnej gospodarczo-handlowej strategii UE wobec Chin.
Istotną kwestią dla Polski jest doprowadzenie do jak najszybszego podpisania i tymczasowego stosowania umowy z Ukrainą (AA/DCFTA) i potwierdzenie, że część handlowa umowy wejdzie tymczasowo w życie od momentu podpisania podczas szczytu PW w Wilnie w listopadzie br. Szczyt w Wilnie powinien być również okazją do ogłoszenia zakończenia negocjacji umów handlowych z partnerami regionu: Armenią, Gruzją i Mołdawią.
Polska uważa, że ważnym instrumentem służącym wychodzeniu z kryzysu może być liberalizacja handlu w drodze negocjacji wielostronnych na forum WTO.
Stosunki zewnętrzne
Polska popiera wysiłki na rzecz przemian demokratycznych w państwach arabskich. Deklaruje swoje uczestnictwo w działaniach podejmowanych przez Unię Europejską na rzecz przemian w tym regionie, szczególnie w odniesieniu do Tunezji, Egiptu i Libii.
Wspiera także wysiłki na rzecz przezwyciężenia konfliktu syryjskiego, który może zagrozić stabilizacji całego regionu. W 2012 r. Polska przeznaczyła 4,3 mln zł na pomoc humanitarną dla Syrii, rozważa też dalsze działania humanitarne w 2013 r. Polska deklaruje również wsparcie dla władz libijskich w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony granic. Zamierza się włączyć w działania unijne, w tym w planowaną misję WPBiO. Polska rozważa udział w programie rozminowywania. Wieloletnie Ramy Finansowe W ocenie Polski projekt Wieloletnich Ram Finansowych, przedstawiony przez Komisję Europejską, był próbą wypośrodkowania różnych interesów państw członkowskich.
W przypadku konieczności wprowadzenia cięć, Polska stoi na stanowisku, by dotyczyły one tych działów budżetu, które wzrosły realnie najbardziej w stosunku do lat 2007-2013 lub roku 2013.
Polska popiera podejście, zgodnie, z którym polityka spójności, obejmując wszystkie regiony UE, powinna koncentrować środki na tych najsłabiej rozwiniętych. Z tego względu sprzeciwiamy się ograniczaniu budżetu przeznaczanego z polityki spójności na kraje najbiedniejsze, ponieważ w dłuższej perspektywie powodować to będzie dalsze pogłębianie się różnic między krajami bogatymi i biednymi. Byłoby to również sprzeczne z zasadą solidarności UE. Polska będzie również zabiegała, by parametry kluczowe dla absorpcji środków, w tym kwestia kwalifikowalności VAT, nie była gorsze niż w latach 2007-2013.
W kwestii Wspólnej Polityki Rolnej Polska stoi na stanowisku, by wypracowane zostały takie rozwiązania, które umożliwią polskim rolnikom konkurowanie na jednolitym rynku na sprawiedliwych zasadach poprzez mechanizmy wyrównywania płatności bezpośrednich w kierunku średniej UE. Uważamy, że istotnym wsparciem w polityce rolnej jest II filar, czyli program rozwoju obszarów wiejskich.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ kos/