Dlaczego jakąś pracę uważamy za najtrudniejszą?

Inna odpowiedź na to pytanie jest podobna: żadna praca nie hańbi, ale każda męczy. Czy jesteśmy w stanie zdefiniować, jaki zawód na świecie jest najtrudniejszy i dlaczego? W powszechnym mniemaniu najtrudniejszymi zawodami są takie, które wiążą się z ciężką pracą fizyczną - górnik, stoczniowiec, budowlaniec. Jednak każdy ocenia ewentualne zajęcia, którymi mógłby się parać, przez własny pryzmat. - To trudna kwestia, bo wszystko zależy od tego, kto daną opinię na ten temat wypowiada. Inna będzie trudna praca w mniemaniu kobiety, inna w przypadku mężczyzny - mówi Jowita Leśniewska, psycholog. Głównym kryterium przy ocenie, czy jakieś zajęcie jest łatwe czy nie, jest to, czy sami chcielibyśmy taki zawód wykonywać.

- I dlatego bardzo rzadko w tego typu dyskusjach przewija się na przykład aktor, który ma naprawdę ciężką robotę. Wiele osób chciałoby być aktorami, a nie zdaje sobie sprawy z tego, jakie to jest ciężkie - twierdzi Leśniewska. - Często równie ciężkie jak praca górnika czy hutnika. Innym kryterium oceny zawodów jest to, czy w powszechnym mniemaniu nadaje się on dla kobiet czy dla mężczyzn. Są przecież prace, które są szczególnie trudne dla kobiet i raczej ich nie wykonują. Przykładów można podać dużo - choćby prace przy remontach dróg, różnego typu pracach budowlanych, w mechanice, blacharstwie samochodowych. Przykładów jeszcze kilka by się znalazło, choć coraz częściej zawody, które jeszcze niedawno były zarezerwowane dla kobiet są już coraz bardziej sfeminizowane. Czas pracy także jest brany pod uwagę, jeśli oceniamy trudność wykonywanego zajęcia. Na przykład praca wykonywana w nocy, nawet jeśli nie wiąże się z dużym wysiłkiem fizycznym, jest dla większości z nas cięższa niż podobna, ale wykonywana w dzień.
Praca piekarza jest przykładem takiego właśnie zawodu.

Oczywiście za trudne uważamy także zajęcia, do wykonywania których potrzebne jest nie dość, że wysokie umiejętności, to jeszcze wykształcenie. - Mało kto zdecydowałby się zamienić pracą z neurochirurgiem, nawet, gdyby miał taką możliwość - mówi psycholog. - Niewiele osób bowiem chciałoby podejmować takie ryzyko, jakie podejmuje właśnie lekarz tej specjalności.

Podobnie jest na przykład z kontrolerem ruchu powietrznego. Tu kryteria są zbliżone: trzeba mieć umiejętności, wykształcenie, a do tego jeszcze cały czas trzeba mieć napiętą uwagę. I - co najważniejsze - ta praca wiąże się z dużą odpowiedzialnością. - Bardzo rzadko ktoś z własnej woli chciałby mieć większą odpowiedzialność niż ma. Taka sytuacja dotyczy głównie ludzi młodych, którzy dopiero budują swoją pozycję. Osoby, które dłużej pracują w jednym miejscu, nie chcą dokładać sobie nowych obowiązków - tłumaczy psycholog.

Za trudne uznajemy też prace, które wiążą się z ryzykiem - np. praca na wysokościach, tresowanie dzikich zwierząt, gaszenie pożarów, poławianie pereł. W wyobraźni te zajęcia wydają nam się znacznie trudniejsze niż wiele innych (nie koniecznie faktycznie łatwiejszych) właśnie dlatego, że jesteśmy przekonani o ich dużym stopniu zagrożenia życia. Ostatnim często wymienianym kryterium "trudnej pracy" jest obciążenie psychiczne. Może to być ogromna presja czasu, może być wspomniana już duża odpowiedzialność, ale także konieczność pracy np. z nieboszczykami. Doskonałym przykładem jest praca makijażystki. Jeśli specjalista w tej dziedzinie "maluje" gwiazdy nie uznamy jej pracy za trudną, tylko ciekawą. Jeśli natomiast pracuje w prosektorium i zajmuje się zwłokami - nasza ocena jest zupełnie inna. Bo dla wielu z nas strach czy stres związany z obcowaniem ze zwłokami jest tak silny, że nie pozwala nam podjąć takiego zadania. Jak widać lista trudnych zawodów jest szalenie długa. Wszystko zależy od kryterium, które
przyjmiemy i osobistych preferencji każdego z nas.

AD/MA