Dokumentowanie wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej
Większość wydatków odliczanych przez podatnika w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy udokumentować.
Definicja dowodu
Dowodem poniesienia odliczonych w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków może być faktura, potwierdzenie przelewu bankowego, dowód wpłaty na poczcie lub rachunek, o ile zawiera dane identyfikacyjne podatnika i sprzedającego usługę, rodzaj zakupionej usługi oraz kwotę zapłaty.
Natomiast nie trzeba dokumentować wydatków, które podatnicy mogą odliczyć tylko do limitowanej kwoty 2280 zł. Są to koszty związane z:
- używaniem samochodu osobowego w związku z nieodzownym transportem na konieczne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej zaliczonej do II lub I grupy inwalidztwa albo niepełnosprawnego dziecka, które nie ukończyło 16. roku życia,
- utrzymaniem psa przewodnika przez osoby niewidome zaliczone do II lub I grupy inwalidztwa,
- opłaceniem przewodników osób niewidomych zaliczonych do I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa.
Posiadanie dokumentów chroni przed nieprzyjemnościami
Należy jednak pamiętać, że odliczone wydatki trzeba faktycznie ponieść, ponieważ fiskus może zażądać udowodnienia wykonania odliczonej usługi. Organ podatkowy może np. poprosić osobę niewidomą o podanie danych osobowych swojego przewodnika. Następnie podatnik i przewodnik zostaną wezwani do urzędu w celu udzielenia wyjaśnień, które zostaną skonfrontowane.
Dlatego warto dokumentować poniesione wydatki, tak aby w przyszłości uniknąć nieprzyjemności ze strony skarbówki. Jeżeli np. osoba niewidoma korzysta z pomocy przewodnika, powinna w przelewie bankowym opłacającym powyższą usługę zawrzeć jego dane.
Kamil Sztandera
Podatnik.info