Gdzie pracujesz? Wstyd się przyznać

Badanie CBOS „Prestiż zawodów” (publikacja raportu: styczeń 2009) wskazuje, że Polacy generalnie szanują zawody publiczne, także te z tak zwanej budżetówki. Profesor uniwersytetu, strażak, górnik, pielęgniarka, lekarz: na wizerunek tych osób w oczach obywateli nie mają wpływu negatywne wydarzenia, np. związane ze strajkami, żądaniami podwyżek, błędami w sztuce. Z powyższej zasady wyłamuje się m.in. zawód nauczyciela. W badaniu CBOS „Wizerunek nauczycieli” (publikacja raportu: grudzień 2012) tyle samo osób wskazało odpowiedź „nauczyciele cieszą się dużym szacunkiem” oraz „nauczyciele nie cieszą się dużym szacunkiem”.

Polecamy: Oszukują pracowników na każdym kroku

Dlaczego tak się dzieje? Teoretycznie, sytuacja powinna być taka sama jak w przypadku innych zawodów: pozytywny osobisty kontakt przebija medialne nagonki. Praktycznie, tak się jednak nie dzieje. Rozwiązanie tej zagadki kryje się w dwóch innych pytaniach badania: jedno z nich dotyczy „za długich urlopów”, a drugie – „pracy niewiele godzin tygodniowo”. Wyniki dają jasny obraz tego, co ludziom nie podoba się w zawodzie nauczycieli: 49 proc. zgodziło się w kwestii zbyt długich urlopów, również 49 proc. zgodziło się w kwestii niewielkiego czasu pracy. Wyjaśnienie jest proste: ludzie porównują swoje warunki pracy do warunków pracy nauczycieli i widzą różnicę na swoją niekorzyść. Poczucie krzywdy przesłania inne informacje o zawodzie nauczyciela, nawet te, które są odczuwane przez te same osoby: 86 proc. zgadza się, że nauczyciele są narażeni na duży stres, 83 proc. zgadza się z wielką odpowiedzialnością tej pracy, a 68 proc. docenia wysokie kwalifikacje nauczycieli.

Badanie nastrojów Polaków „Trusted Brand 2013. Trust in Professions”, przeprowadzone przez Reader’s Digest ukazuje podobne podziały. Na jednym końcu skali, tym pozytywnym, znajdują się piloci samolotów, lekarze, rolnicy, pielęgniarki, farmaceuci, oraz mimo wszystko nauczyciele (68 proc. wskazań). Na drugim końcu skali, tym nieufnym, znajdują się sprzedawcy samochodów, doradcy finansowi, politycy, piłkarze, agenci podróży i liderzy związkowi.
Nawet w Ameryce, kraju nieograniczonej tolerancji i tygla kultur, istnieje problem wizerunku branżowego. Oto ostatnia dziesiątka zawodów w zestawieniu „Best and Worst Jobs of 2013” według portalu CareerCast.com: miejsce 191 – obsługa pokładowa w samolocie, 192 – majster dachowy, 193 – listonosz, 194 – pracownik sczytujący liczniki, 195 – rolnik-mleczarz, 196 – pracownik platformy wiertniczej, 197 – aktor (zaskakująca ciekawostka!), 198 – pracownicy wojskowego biura rekrutacyjnego, 199 – drwal, 200 – dziennikarz w gazecie codziennej. W tym badaniu brano pod uwagę takie czynniki jak wymagania fizyczne, środowisko pracy, poziom stresu, wysokość dochodu, wizerunek rekrutacyjny. Wynik nie odzwierciedla więc jedynie masowych preferencji, ale również jakość wewnętrzną danego zawodu.

Czy można sformułować jakąś ogólną wskazówkę, która pomogłaby przedstawicielom mało atrakcyjnych zawodów w odnalezieniu się na rynku pracy w trakcie jego wykonywania lub zmiany? – Osobiste historie, w których doświadczyliśmy od tych osób zrozumienia, szacunku, pomocy, przeważają nad historiami innych ludzi – komentuje Iwona Firmanty, coach/trener wizerunku zawodowego. – Ludzie dobrze radzą sobie z odróżnieniem wizerunku medialnego od wrażenia odczuwanego podczas codziennej współpracy. Dlatego w przypadku zawodów niezbyt docenianych, nie należy przejmować się pierwszym wrażeniem, lecz skupić na wykonywanej pracy. Z upływem czasu początkowa nieufność zmieni się w szacunek. Im więcej osób zna ciebie osobiście, tym lepszą posiadasz reputację zawodową. Ponieważ koniec końców, każdy chce, żeby jego dziecko uczył nauczyciel-fachowiec, żeby listy i paczki dostarczał mu listonosz-fachowiec i żeby przykładowe drzewa w ogrodzie wyciął mu również drwal-fachowiec.

ML,JK,WP.P:L

Praca tymczasowa dla każdego. Sprawdź oferty!