MF po posiedzeniu Komitetu Stabilności Finansowej (komunikat)

16.08. Warszawa - MF informuje:

Ustalenia KSF i rekomendowane działania w odniesieniu do instytucji parabankowych

W związku z trudną sytuacją klientów firmy Amber Gold i potencjalnym zagrożeniem powtórzenia się podobnej sytuacji w przyszłości, na posiedzeniu 16 sierpnia 2012 KSF przeanalizował otoczenie prawne i mechanizmy funkcjonowania instytucji parabankowych.

1. Instytucje parabankowe nie działają w oparciu o reguły Prawa bankowego, oferując usługi i produkty finansowe podobne do usług bankowych, oraz funkcjonują w obszarze nie objętym nadzorem Komisji Nadzoru Finansowego.

1. W instytucjach parabankowych może występować wysokie ryzyko utraty środków finansowych powierzonych tym instytucjom przez klientów. Stopień ryzyka związanego z działalnością tych instytucji wynika przede wszystkim z:

a. braku uregulowań prawnych w zakresie nadzoru finansowego nad działalnością instytucji,

b. braku kapitału adekwatnego do skali prowadzonej działalności,

c. braku wiarygodnego systemu gwarancji lub instytucji gwarantujących wypłatę powierzonych środków (w sektorze bankowym taką funkcję pełni Bankowy Fundusz Gwarancyjny),

d. częstego braku bieżącej i adekwatnej sprawozdawczości finansowej,

e. nieprzejrzystej struktury właścicielskiej oraz zarządczej, skutkującej niemożnością ustalenia podmiotów lub osób odpowiedzialnych za zarządzanie powierzonymi środkami,

f. zespołu innych cech, które powinny być brane pod uwagę, jako sygnały ostrzegawcze, przez osoby powierzające środki instytucjom innym niż banki:

- stopy zwrotu z powierzonych środków dużo wyższe niż przeciętne,

- długi okres działania bez należytego nadzoru oraz brak możliwości kontrolowania przez nadzór powiązanych instytucji,

- znamiona działania na niekorzyść spółki przez członków zarządu lub przez powiązane z nimi podmioty,

- bardzo wysokie oprocentowanie udzielanych kredytów.

Lista rekomendacji

W związku z koniecznością neutralizacji zagrożeń dla klientów oraz dla systemu finansowego jakie wynikają z działalności instytucji parabankowych, KSF rekomenduje podjęcie następujących działań:

1. Zmiana regulacji prawnych dających organom państwa zwiększone kompetencje nad funkcjonowaniem parabanków.

1. Przyjęcie zasady wzmożonej kontroli przez służby skarbowe i służby Generalnego Inspektora Informacji Finansowej wobec podmiotów, które znajdują się na liście ostrzeżeń publicznych Komisji Nadzoru Finansowego.

1. Wprowadzenie sankcji za brak aktualnego sprawozdania finansowego instytucji oferującej usługi finansowe w Krajowym Rejestrze Sądowym w postaci:

a. możliwości traktowania tego faktu jako przesłanki umieszczenia podmiotu na liście ostrzeżeń Komisji Nadzoru Finansowego

b. przyspieszenia postępowania zmierzającego do wykreślenia podmiotu parabankowego z KRS.

1. Wprowadzenie mechanizmów utrudniających lub ograniczających reklamę dla podmiotów umieszczonych na liście ostrzeżeń publicznych KNF. Zasady takie mogłyby zostać wpisane m.in. do kodeksów dobrych praktyk obowiązujących wydawców i właścicieli mediów.

1. Zacieśnienie współpracy i wymiana informacji pomiędzy MF, NBP, KNF i UOKiK w zakresie identyfikacji podmiotów prowadzących działalność parabankową oraz zwiększenie uprawnień interwencyjnych UOKiK.

1. Upowszechnienie listy ostrzeżeń publicznych w mediach realizujących misję publiczną.

1. Podjęcie działań edukacyjnych dotyczących relacji klient - instytucja parabankowa, w których kluczową rolę odgrywać powinny media i system edukacji.

Niezależnie od podjęcia wyżej wymienionych działań należy mieć świadomość, że rozwiązania prawne czy instytucjonalne nie są w stanie zapobiec wszystkim nieuczciwym działaniom osób wykorzystujących brak właściwej wiedzy u klientów instytucji parabankowych. Wobec tego niezbędne jest istotne podwyższenie sankcji karnych odstraszających podmioty oferujące usługi finansowe bez odpowiedniego zezwolenia. Wobec powyższego KSF rekomenduje podjęcie działań mających na celu istotne podwyższenie sankcji karnych za:

a. prowadzenie działalności bankowej bez wymaganego zezwolenia (takiej jak np.: gromadzenie środków pieniężnych w celu udzielania kredytów, pożyczek lub obciążania ich ryzykiem w inny sposób, sankcjonowanych przez art. 171 ustawy Prawo bankowe),

b. oszustwo (sankcjonowane przez art. 286 Kodeksu karnego),

c. fałszowanie dokumentów (sankcjonowane przez art. 270 Kodeksu karnego).

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść. (PAP)

kom/ wni/