Obradowała Rada Ministrów (komunikat)

04.01. Warszawa - CIR informuje:

Podczas dzisiejszego posiedzenia Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego "Budowa Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku".

Przyjęła:

- projekt ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu przez Skarb Państwa wsparcia instytucjom finansowym oraz ustawy o dekapitalizacji niektórych instytucji finansowych,

- projekt ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw,

- założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego "Budowa Muzeum II wojny Światowej w Gdańsku", przedłożoną przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego.

Rząd zdecydował o ustanowieniu programu wieloletniego "Budowa Muzeum II wojny Światowej w Gdańsku", który będzie realizowany w latach 2011-2014, pod nadzorem, ministra kultury. Na jego sfinansowanie zostanie przeznaczone 358 432 000 zł z budżetu państwa.

Budowa muzeum jest realizacją zapowiedzi premiera Donalda Tuska, który w grudniu 2007 r. mówił o konieczności powołania instytucji ukazującej II wojnę światową ze wspólnej perspektywy: polskiej i europejskiej. Pierwszym krokiem do realizacji tego pomysłu było powołanie 1 września 2008 r. prof. Pawła Machcewicza na pełnomocnika prezesa Rady Ministrów ds. Muzeum II Wojny Światowej. Warto zauważyć, że chociaż od wybuchu wojny minęło ponad 70 lat, to na świecie nie powstało muzeum całościowo ukazujące przebieg największego w XX wieku konfliktu zbrojnego, który przyniósł ludzkości niewyobrażalne cierpienia. Należy podkreślić, że za granicą życzliwie przyjęto pomysł stworzenia muzeum w Polsce, w kraju, który pierwszy stawił zbrojny opór Hitlerowi, i usytuowania go w Gdańsku, w symbolicznym miejscu rozpoczęcia działań wojennych.

Muzeum zakłada prezentację wojennych doświadczeń Polski w szerokim kontekście, zarówno europejskim jak i światowym, z uwzględnieniem losów innych narodów oraz ich walki i cierpienia. Jednym z głównych celów muzeum będzie pokazanie doświadczenia wojennego Polski i innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej, pod wieloma względami odmiennego, i mało znanego w Europie Zachodniej i krajach pozaeuropejskich. Zasadniczy nacisk zostanie położony na przedstawienie w muzeum losów pojedynczych ludzi, oczywiście na tle wydarzeń historycznych, jednak historia militarna będzie tłem dla mało dotychczas eksponowanych aspektów wojny, np. życia codziennego cywili i żołnierzy, terroru okupacyjnego, ludobójstwa, oporu wobec okupantów i przemocy, kolaboracji z wrogiem. Takie ujęcie pozwoli spojrzeć na wojnę nie tylko przez pryzmat działań frontowych, ale także tragicznych przeżyć ludności cywilnej.

Muzeum ma być nowoczesnym obiektem pod względem formy, a także prowadzonej działalności wystawienniczej, edukacyjnej i badawczej. Ma służyć upowszechnianiu wiedzy o II wojnie światowej, pielęgnowaniu pamięci o jej ofiarach i bohaterach. Dzięki tej placówce Polska będzie mogła skuteczniej zwalczać nieprawdziwe i krzywdzące określenia "polskie obozy koncentracyjne". Oczekuje się, że muzeum wypromuje Polskę, jako kraj wartości i postaw obywatelskich, realizujący program zbliżania do siebie ludzi. Muzeum powinno przyczynić się też do większego zainteresowania turystów Gdańskiem i województwem pomorskim.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu przez Skarb Państwa wsparcia instytucjom finansowym oraz ustawy o rekapitalizacji niektórych instytucji finansowych, przedłożony przez ministra finansów.

Od początku obowiązywania ustawy, czyli od lutego 2009 r., żadna z instytucji finansowych nie wystąpiła o udzielenie wsparcia. Jednak ze względu na fakt, że negatywne tendencje na międzynarodowych rynkach finansowych mogą występować również w 2011 roku, zasadne jest utrzymanie możliwości udzielania wsparcia także i w tym okresie.

Z pomocy mogą skorzystać banki krajowe, zakłady ubezpieczeń, fundusze emerytalne i inwestycyjne, domy maklerskie oraz spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.

Udzielenie pomocy, zgodnie z przepisami, będzie możliwe pod warunkiem uzyskania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej ze wspólnym rynkiem. Taka zgoda KE na program pomocowy wydawana jest na ściśle określony okres. W związku z tym rząd proponuje zmianę art. 20 ustawy o udzielaniu przez Skarb Państwa wsparcia instytucjom finansowym oraz uchylenie art. 24 ustawy o rekapitalizacji niektórych instytucji finansowych. Zawarte w nich regulacje będą umiejscowione w przepisach określających warunki udzielania gwarancji (art. 6) oraz w art. 14 mówiącym o zasadach przejmowania instytucji finansowych.

Proponuje się, by zmienione przepisy weszły w życie w bardzo krótkim czasie.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego.

W projekcie nowelizacji ustawy uwzględniono rozwiązania, które zawarte są w dyrektywie 2010/13/WE o audiowizualnych usługach medialnych. Dzięki nowym rozwiązaniom, przepisy projektowanej ustawy będą tworzyły spójny akt prawny, regulujący podstawowe zagadnienia funkcjonowania mediów elektronicznych.

Zgodnie z projektem nowelizacji ustawy, przepisami objęte będą nielinearne audiowizualne usługi medialne (tzw. usługi na żądanie) oraz wszystkie linearne (programowe) usługi medialne. Z zakresu przepisów wyłączone zostaną np.: programy radiowe rozpowszechniane wyłącznie w systemach teleinformatycznych, strony internetowe prywatnych użytkowników, blogi, korespondencja elektroniczna, elektroniczne wersje gazet i czasopism, gry losowe i zakłady wzajemne, ale tylko wówczas, gdy nie stanowią części audycji medialnej.

Do projektu nowelizacji ustawy wprowadzono nowe definicje terminów: usługa medialna, audycja, audycja dla dzieci, odpowiedzialność redakcyjna, dostawca usługi medialnej, program, audiowizualna usługa medialna na żądanie, udostępnianie publiczne, przekaz handlowy oraz dostarczanie usługi medialnej. Dotychczasowy nadawca został zastąpiony "dostawcą usług medialnych".

Zgodnie z nowa definicją, usługa medialna ma być programem lub audiowizualną usługą na żądanie polegającą na dostarczaniu audycji, za które odpowiedzialność ponosi dostawca. Usługą będą również przekazy handlowe. Audiowizualną usługą medialną na żądanie - zgodnie z definicją - ma być usługa umożliwiająca odbiór audycji audiowizualnych w wybranym przez odbiorcę momencie, na jego zamówienie, na podstawie katalogu opracowanego przez dostawcę tej usługi.

Rozszerzeniu ulegną kompetencje Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (KRRiT) o objęcie nadzorem wszelkich usług medialnych, przewidzianych w projekcie ustawy oraz ich dostawców. Projektowane przepisy podkreślają szczególną kompetencję KRRiT w dziedzinie wspierania edukacji medialnej, co jest istotne dla dynamicznie rozwijającego się rynku usług audiowizualnych. Edukacja powinna objąć wszystkie grupy społeczne. Ponadto przewodniczący KRRiT otrzyma możliwość nakładania kar pieniężnych.

Zgodnie z projektem nowelizacji ustawy, rejestracja usług medialnych ma dotyczyć programów telewizyjnych rozpowszechnianych wyłącznie w systemach teleinformatycznych (a więc z wyłączeniem programów radiowych) oraz rozprowadzania programów. Przewodniczący KRRiT będzie prowadzić dodatkowe rejestry operatorów audiowizualnych usług medialnych. Konieczność wpisu do rejestru obejmie: rozpowszechnianie programu telewizyjnego wyłącznie w systemie teleinformatycznym oraz rozprowadzanie programu telewizyjnego. Do rejestru nie będzie wpisywane udostępnianie audiowizualnej usługi medialnej na żądanie.

Rejestr ma mieć charakter jawny, a za wpis do niego będzie pobierana opłata. W projekcie nowelizacji ustawy sprecyzowane warunki upoważniające do odmowy wpisu. Chodzi o sytuacje, gdy dostarczane usługi medialne będą poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa, porządku czy zdrowia publicznego. Przewiduje się, że dostawca usługi medialnej, przekazujący ją bez wpisu do rejestru, może podlegać karze pieniężnej.

Projekt nowelizacji ustawy ustanawia ogólne reguły dla wszystkich usług medialnych. Zakazuje nawoływania do nienawiści oraz proponuje rozwiązania ułatwiające osobom niepełnosprawnym (wzrokowo lub słuchowo) dostęp do programów. Nadawcy i dostawcy audiowizualni zostali zobowiązani do zapewnienia, by co najmniej 10 proc. programu, z wyłączeniem reklam i telesprzedaży, posiadało udogodnienia umożliwiające takim osobom odbiór programu (audiodeskrypcja lub przekaz migowy).

Uregulowano kwestie reklamy. Zgodnie z projektem, reklamą jest przekaz handlowy pochodzący od podmiotu publicznego lub prywatnego oraz związany z ich działalnością, który promuje sprzedaż lub odpłatne korzystanie z towarów i usług. Do reklamy zaliczono również autopromocję. Wyraźnie zaznaczono, że audiowizualne przekazy handlowe powinny być łatwo rozpoznawalne, natomiast reklamy i telesprzedaż muszą być łatwo rozróżnialne w stosunku do materiału redakcyjnego.

W projektowanej nowelizacji ustawy, ukrytą reklamę zastąpiono ukrytym przekazem handlowym. Wprowadzono zapis zakazujący nadawania ukrytych przekazów handlowych, podobnie jak to ma miejsce w przypadku obowiązującego obecnie przepisu dotyczącego zakazu ukrytej reklamy. Choć dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych liberalizuje zasady umieszczania reklam, to jednak rząd stoi na stanowisku, że na gruncie polskim dopuszczenie przerywania audycji dowolną liczbę razy i w każdym czasie nie będzie dozwolone. W związku z tym w projekcie nowelizacji ustawy wskazano, że przerwa między kolejnymi blokami reklamowymi w audycji w programie telewizyjnym ma wynosić 20 minut, natomiast w programie radiowym - 10 minut. Filmy fabularne i telewizyjne będą mogły być przerywane co 30 minut. Zakaz przerywania reklamami obejmie: serwisy info i magazyny na temat aktualnych wydarzeń, audycje o treści religijnej, audycje publicystycznych i dokumentalne krótsze niż 30 minut oraz audycje przeznaczone dla dzieci.

Wprowadzono ogólny zakaz lokowania produktów (z zastrzeżeniem) i bezwzględny zakaz lokowania tematów. Ma to służyć utrzymaniu niezależności redakcyjnej, swobody twórczej i dziennikarskiej. Lokowanie tematu, które polega na słownym nawiązaniu do produktu, usługi lub ich znaku towarowego, jest w większym stopniu ukrytym przekazem i odbiorcy mogą mieć trudności w odróżnieniu części scenariusza przygotowanego przez autorów od umieszczonego w nim lokowanego tematu.

Zmieniono również przepisy dotyczące sponsorowania. Będzie nim każdy wkład w finansowanie usługi medialnej lub audycji przez podmiot, który nie dostarcza usług medialnych i nie produkuje audycji. Odbiorcy usługi lub audycji muszą być poinformowani o sponsorowaniu.

Zawarte w projekcie nowelizacji ustawy przepisy w szczególny sposób będą chronić małoletnich. Nie będą mogły zawierać elementów zagrażających fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu ich rozwojowi. Dostawcy audiowizualnych usług medialnych mają być zobowiązani do stosowania zabezpieczeń technicznych oraz specjalnego oznaczania takich audycji.

Do projektu wprowadzono przepisy dotyczące promowania audycji europejskich. Przyjęto w tym względzie elastyczne rozwiązania oraz wprowadzono 3-letni okres przejściowy na wdrożenie 15 proc. kwoty katalogowej na audycje europejskie przewidzianej w dyrektywie. Zgodnie z projektem, 5 proc. kwoty katalogowej ma być osiągnięte w 2011 r., 10 proc. w 2012 r., a 15 - w 2013 r.

Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, przedłożone przez ministra infrastruktury.

Zgodnie z nowymi przepisami, zanieczyszczanie morza przez statki będzie przestępstwem przeciwko środowisku podlegającym sankcjom karnym. Chodzi o to, aby surowiej karać m.in. za zrzuty do morza oleju lub innych szkodliwych substancji ciekłych, np. chemikaliów.

Te zmiany wynikają z implementacji dyrektywy 2009/123/WE, która wprowadza katalog czynów zabronionych o charakterze przestępczym. Oczekuje się, że sankcje karne będą skuteczniejsze niż sankcje administracyjne lub odpowiedzialność cywilna za szkody wyrządzone środowisku. Surowe kary powinny sprawić, że przepisy ochrony środowiska będą lepiej przestrzegane.

W związku z tym w założeniach przewidziano kary za usuwanie ze statku substancji zanieczyszczających - w takiej ilości lub postaci - która może doprowadzić do pogorszenia jakości wody, zagrażać życiu lub zdrowiu wielu osób lub spowodować znaczne zniszczenie morskiej fauny i flory. Założono, że za takie przestępstwo, popełnione świadomie, będzie grozić kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Natomiast osoby działające nieumyślnie będą podlegały: grzywnie, karze ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2. Kara będzie mogła być nałożona np. na: armatora statku, załadowcę, kapitana lub członka załogi, a także inne osoby fizyczne lub prawne, które mogłyby skorzystać na zanieczyszczeniu wód morskich.

UWAGA: Komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)

kom/ wni/