15.02. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Zapoznał się też informacją na temat możliwych sposobów prowadzenia aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych w III okresie handlu uprawnieniami do emisji w ramach systemu EU ETS wraz z rekomendacją odnośnie sposobu sprzedaży uprawnień przez Polskę.
Rząd przyjął projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie Krajowego Programu Zapobiegania Zakażeniom HIV i Zwalczania AIDS.
Rząd przyjął:
- informację o realizacji programu wieloletniego pod nazwą "Narodowy program przebudowy dróg lokalnych 2008-2011" w okresie od 18 grudnia 2009 r. do 17 grudnia 2010 r.",
- sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć EURO 2012 oraz z wykonanych działań, dotyczących realizacji przygotowań Polski do finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012 (czerwiec-grudzień 2010 r.).
Ponadto zaakceptowano:
- założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz o zmianie niektórych innych ustaw,
- założenia do projektu ustawy o współpracy rozwojowej,
- założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie prawnej odmian roślin.
Rada Ministrów przyjęła także "Program prac rządu na rok 2011 wraz z wykazem dokumentów procedowanych bezterminowo". Po uwzględnieniu wszystkich uwag dokument zostanie umieszczony na stronach internetowych: http://bip.kprm.gov.pl, www.premier.gov.pl.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, przedłożony przez ministra środowiska.
Podstawowym celem proponowanych zmian jest dostosowanie polskich przepisów do wymogów unijnych, a w konsekwencji ułatwienie polskim przedsiębiorcom obrotu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w ramach systemu wspólnotowego. Chodzi też o doprecyzowanie obowiązujących przepisów.
Projekt ustawy określa zasady funkcjonowania w Polsce systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Zgodnie z projektem, system handlu uprawnieniami, obejmuje emisję gazów cieplarnianych z instalacji (ich działalność powoduje emisję) i operacji lotniczych (wykonywanych przez operatora statku powietrznego na terytorium państwa unijnego). Ustawa przewiduje włączenie do systemu handlu uprawnieniami do emisji nowej kategorii podmiotów, jaką będą operatorzy statków powietrznych.
Projekt ustawy powierza ministrowi środowiska nadzór nad systemem handlu uprawnieniami do emisji. Systemem administrował będzie Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami (KOBIZE). Przejmie on zadania Krajowego Administratora Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji (KASHUE).
Zgodnie z projektem, uprawnienia do emisji utrzymywane będą w Krajowym rejestrze uprawnień do emisji.
Wprowadzono zasadę swobodnego rozporządzania uprawnieniami do emisji. Dopuszczono możliwość przenoszenia niewykorzystanych uprawnień do emisji między okresami rozliczeniowymi. Postanowiono, że uprawnienia do emisji niewykorzystane w danym roku z okresu rozliczeniowego, zachowują ważność w kolejnych latach tego okresu. Takie rozwiązania zapewnią swobodny obrót uprawnieniami do emisji i umożliwią efektywne wykorzystanie przyznanych uprawnień.
Projekt zakłada, że rozdział uprawnień do emisji między prowadzących instalacje w okresie rozliczeniowym 2008-2012 będzie się odbywał, jak dotychczas, w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji lub zezwoleniu. Krajowy plan zawiera m.in. całkowitą liczbę uprawnień do emisji przeznaczonych do rozdziału w danym okresie rozliczeniowym, a także krajową rezerwę uprawnień do emisji dla nowych instalacji i tych w których dokonano zmian.
W projekcie zawarto również regulacje dotyczące przekazywania uprawnień do emisji podmiotom realizującym projekty wspólnych wdrożeń (JI), które wpływają na obniżenie emisji z instalacji. Dla zatwierdzonych projektów JI utworzono specjalną rezerwę uprawnień do emisji, z której korzystałby podmiot realizujący taki projekt.
W projekcie uregulowano kwestie zbywania uprawnień do emisji przez aukcje. Ich przeprowadzanie będzie wymagało zgody rządu, wyrażonej na wniosek ministra środowiska. Ze względu na pochodzenie uprawnień (niewykorzystane uprawnienia z rezerwy na nowe instalacje i z rezerwy na zatwierdzone projekty JI), na aukcje w okresie rozliczeniowym 2008-2012 trafi raczej niewiele uprawnień. Od 2013 r. państwa członkowskie będą musiały sprzedawać na aukcji wszystkie uprawnienia do emisji, które nie zostaną przydzielone.
Projekt zobowiązuje każdego prowadzącego instalację do uzyskania zezwolenia, które umożliwi mu zakup uprawnień do emisji. Zezwolenie będzie wydawane na wniosek prowadzącego instalację, na okres nie dłuższy niż 10 lat. W projekcie wskazano przypadki, kiedy prowadzący instalację musi wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia. Będzie to konieczne w przypadku np. przeprowadzenia zmiany w instalacji.
Wprowadzono także przepisy regulujące sposób wykorzystania uprawnień pozostałych po likwidowanych instalacjach, czyli takich, które przestały spełniać warunki uczestnictwa w systemie. Jeśli instalacja przestanie spełniać takie warunki, to przyznane jej uprawnienia zostaną włączone do krajowej rezerwy. Przedstawiono szczególne zasady wydawania zezwoleń podmiotom podejmującym realizację instalacji, które będą wytwarzały energię elektryczną.
Uregulowano zasady dotyczące monitorowania i rozliczania wielkości emisji przez operatorów statków powietrznych i prowadzących instalacje. Podmioty te będą musiały składać zweryfikowany raport z wielkości emisji do KOBIZE - do 31 marca każdego roku.
Projekt zawiera także rozdział dotyczący kar pieniężnych, które powinny skutecznie odstraszać przed łamaniem przepisów ustawy. Będą one wymierzane za nieprzedłożenie KOBIZE w terminie zweryfikowanego raportu o wielkości emisji (10 tys. euro) i za niezgłoszenie faktu, że instalacja przestała spełniać warunki uczestnictwa w systemie (5 tys. euro).
Ustawa ma wejść w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Zastąpi ona regulację z 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji.
Rada Ministrów zapoznała się z informacją na temat możliwych sposobów prowadzenia aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych w III okresie handlu uprawnieniami do emisji w ramach systemu EU ETS wraz z rekomendacją odnośnie sposobu sprzedaży uprawnień przez Polskę, przedłożoną przez ministra środowiska.
Zgodnie z rozporządzeniem wspólnotowym, państwa członkowskie Unii Europejskiej do 18 lutego br. muszą poinformować Komisję Europejską o wyborze sposobu prowadzenia aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych w latach 2013-2020. W tym okresie liczba uprawnień sprzedawanych na aukcjach będzie stanowić ponad 50 proc. całej puli uprawnień (pozostała część to uprawnienia przyznawane bezpłatnie).
W rozporządzeniu przewidziano dwa sposoby prowadzenia aukcji, jako jedyne możliwe do zastosowania. Pierwszy polega na tym, że państwa członkowskie mogą sprzedawać należne im uprawnienia do emisji na platformie organizowanej przez KE we współpracy z zainteresowanymi państwami (platforma wspólnotowa). Drugi sposób, to możliwość wyboru własnych platform aukcyjnych do sprzedaży uprawnień (krajowa platforma aukcyjna). W obu przypadkach zasady działania platform muszą być zgodne z zapisami rozporządzenia.
Wobec konieczności wyboru sposobu prowadzenia aukcji przez Polskę, minister środowiska przeanalizował wszystkie aspekty z tym związane, a dotyczące zwłaszcza zabezpieczenia przychodów z aukcji, kosztów związanych z działaniem platform oraz ich wpływu na funkcjonowanie rynku i cenę uprawnień. Minister środowiska zarekomendował wybór platformy krajowej do sprzedaży przysługujących Polsce uprawnień do emisji gazów cieplarnianych w latach 2013-2020 w ramach systemu EU ETS (Europejskiego Systemu Handlu Emisjami).
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra gospodarki.
Modyfikacja przepisów dotyczących Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), zmiany w zasadach zawieszania działalności gospodarczej oraz korekta przepisów związanych z tzw. punktem kontaktowym dla przedsiębiorców - to najważniejsze propozycje zmian wprowadzonych do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (SDG).
W związku z planowanym na 1 lipca 2011 r. uruchomieniem CEIDG zaproponowano kilka rozwiązań, dzięki którym ewidencja ta stanie się bardziej funkcjonalna. CEIDG to system umożliwiający ewidencjonowanie działalności gospodarczej drogą elektroniczną i udostępniający informacje o przedsiębiorcach. CEIDG będzie prowadzony przez ministra gospodarki.
Podstawową formą wpisu do CEIDG będzie tzw. samorejestracja, czyli składnie wniosku przed przedsiębiorcę za pomocą formularza na stronie internetowej. Jednocześnie taki wniosek będzie można też złożyć pisemnie. Przedsiębiorca sam zdecyduje czy wniosek (w formie papierowej) o wpis do CEIDG złoży urzędzie gminy, czy w urzędzie skarbowym.
Zaproponowano, aby wniosek o wpis do CEIDG był uzupełniony o oświadczenie o wyborze formy opodatkowania podatkiem PIT. Dzisiaj przedsiębiorca wniosek o wpis do gminnej ewidencji działalności gospodarczej może złożyć tylko w gminie. Jednocześnie odrębny wniosek o wyborze formy opodatkowania działalności musi dostarczyć do urzędu skarbowego.
W ramach CEIDG przewidziano także uruchomienie tzw. rejestru pełnomocnictw, który ruszyłby 1 stycznia 2012 r. Chodzi o rejestr pełnomocników, którzy reprezentują przedsiębiorców. W ramach udostępniania informacji o przedsiębiorcach, na stronie internetowej CEIDG byłyby podawane dane dotyczące firmy (m.in. adres, rodzaj i zakres prowadzonej działalności, posiadane zezwolenia i koncesje, itp.), nie byłyby natomiast upubliczniane dane osobiste prowadzącego działalność gospodarczą. Natomiast przedsiębiorca sam decydowałby, czy podać do publicznej wiadomości informację o adresie e-mail firmy i jej strony internetowej.
Jednocześnie obowiązujące przepisy doprecyzowano tak, aby przedsiębiorca mógł podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do CEIDG albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. Rozwiązanie to będzie korzystne dla firm, bowiem wpis do CEIDG oznacza, że wszystkie dane zawarte we wniosku zostały pozytywnie zweryfikowane w odpowiednich rejestrach i są poprawne. Wyraźnie wskazano, że przedsiębiorca we wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej będzie mógł określić późniejszy dzień rozpoczęcia działalności, niż dzień złożenia wniosku.
Nowe przepisy umożliwią też przedsiębiorcom zawieszanie działalności gospodarczej na określoną liczbę dni, miesięcy albo miesięcy i dni. Obecnie obowiązujący przepis określa minimalny okres zawieszenia jako miesiąc. Nowe rozwiązanie czyni tę procedurę bardziej elastyczną.
Jednocześnie uregulowano kwestie zawieszania działalności gospodarczej przez przedsiębiorców, którzy wykonują ją w różnych formach prawnych. Na podstawie obecnych przepisów nie mogą oni zawiesić działalności wykonywanej w jednej formie, a utrzymać drugiej formy lub pozostałych. Nowe przepisy to zmieniają. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w różnych formach prawnych będzie mógł zawiesić działalność gospodarczą tylko w jednej z nich.
Zaproponowano również ważne przepisy dotyczące tzw. punktu kontaktowego dla przedsiębiorców (na jego stronie internetowej znajdują się praktyczne i formalne informacje związane z prowadzeniem działalności gospodarczej). Postanowiono, że organy zobowiązane do udzielania informacji punktowi kontaktowemu będą musiały to robić w ściśle określonych terminach, a nie jak do tej pory "niezwłocznie". Powinno to skrócić czas pozyskiwania tych informacji przez punkt kontaktowy, a tym samym przyspieszyć ich przekazywanie przedsiębiorcom.
Na przedsiębiorców będących wspólnikami spółek cywilnych nałożono obowiązek podawania informacji o numerach NIP i REGON tych spółek.
Większość przepisów ma obowiązywać od 1 lipca 2011 r.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie Krajowego Programu Zapobiegania Zakażeniom HIV i Zwalczania AIDS, przedłożone przez ministra zdrowia.
Rząd zdecydował, że realizowany będzie Krajowy Programu Zapobiegania Zakażeniom HIV i Zwalczania AIDS.
Dotychczasowe doświadczenia i obserwacje oraz wieloaspektowość zagadnień HIV/AIDS, a także rosnące zagrożenie epidemią zachorowań uzasadniają konieczność przyjęcia i realizowania takiego programu.
Z danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego PZH wynika, że od początku epidemii HIV/AIDS do końca 2009 r. stwierdzono w Polsce zakażenie wirusem HIV u 12 757 osób, odnotowano 2 516 zachorowań na AIDS, a 1010 osób zmarło z przyczyn związanych z AIDS. Zachorowania na AIDS oraz zakażenia HIV najczęściej występują w dużych miastach i dotykają ludzi młodych - 54 proc. zakażonych HIV nie ukończyło 29 lat. Najwięcej zakażeń przybywa w województwach: dolnośląskim, warmińsko-mazurskim i mazowieckim.
Ocenia się, że w Polsce nawet 70 proc. zakażonych HIV może o tym nie wiedzieć. Dodatkowo nasz kraj jest narażony na zagrożenie epidemiologiczne ze strony państw Europy Środkowo-Wschodniej.
Program kładzie szczególny nacisk na zapobieganie zakażeniom wirusem HIV, czyli na profilaktykę HIV/AIDS, promowanie odpowiedzialnych zachowań seksualnych, minimalizowanie czynników powodujących ryzyko zakażenia. Przewiduje także wsparcie i opiekę zdrowotną dla zakażonych HIV i chorych na AIDS. Chodzi przede wszystkim o przeciwdziałanie stygmatyzacji i dyskryminacji zakażonych HIV oraz zapewnienie dostępu do diagnostyki i leczenia antyretrowirusowego. Przewiduje się również monitoring służący ocenie wykonania zadań i współpracę międzynarodową.
Po realizacji programu oczekuje się utrzymania stabilnej sytuacji epidemiologicznej zakażeń HIV, mimo dynamicznego wzrostu zakażeń w państwach sąsiednich, a także spadku liczby dzieci urodzonych z wirusem HIV. Efektem prowadzonych działań ma być także spadek śmiertelności wśród chorych na AIDS i poprawa jakości życia osób zakażonych HIV. Program powinien też zachęcać do anonimowych badań na obecność wirusa, które będą bezpłatne.
Program będzie realizowany przez ministra zdrowia, a koordynowany przez Krajowe Centrum ds. AIDS. Pierwszy taki program był realizowany w latach 1996-1998. Kolejne edycje obejmowały lata: 1999-2003, 2004-2006 i 2007-2011.
Rozporządzenie wejdzie w życie po 14 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw i zastąpi regulację z 2005 r.
Rada Ministrów przyjęła informację o realizacji programu wieloletniego pod nazwą "Narodowy program przebudowy dróg lokalnych 2008-2011" w okresie od 18 grudnia 2009 r. do 17 grudnia 2010 r.", przedłożoną przez ministra spraw wewnętrznych i administracji.
Rząd w październiku 2008 r. zdecydował, że pomoże przebudować, zbudować lub wyremontować ważne odcinki dróg gminnych i powiatowych, tak aby zostały one połączone z siecią dróg wojewódzkich i krajowych. W rezultacie lokalne ośrodki gospodarcze stałyby się bardziej dostępne, dzięki czemu mogłyby się intensywniej rozwijać.
Planowano, że modernizacja lub rozbudowa obejmie ok. 6 tys. km dróg gminnych i powiatowych. Z dotychczasowej realizacji programu wynika (jeśli w tym roku zostanie utrzymane tempo z lat poprzednich), że plan zostanie przekroczony, czyli do końca 2011 r. zmodernizowanych lub wybudowanych zostanie ok. 8 tys. km dróg samorządowych.
W okresie 2009-2010, samorządy każdego roku składały wnioski o dofinansowanie z budżetu państwa ok. 2 tys. projektów drogowych. Wnioskowały o przyznanie dofinansowania budżetowego (na modernizację i rozbudowę infrastruktury drogowej) w wysokości ponad 2 mld zł, czyli dwukrotnie więcej niż przewidywano w programie. Zakładano bowiem, że w każdym roku na realizację programu rząd i samorządy przeznaczą po ok. 1 mld zł (łącznie ok. 2 mld zł). W 2011 r. gminy i powiaty wnioskowały o dotację budżetową w wysokości 2,4 mld zł.
W 2009 r. dróg gminnych i powiatowych: przebudowano 1929 km, wybudowano 170 km i wyremontowano 646 km. Koszt tych inwestycji to 2.019.421 tys. zł, w tym dofinansowanie z budżetu państwa 959.958 tys. zł, wkład samorządu terytorialnego - 1.059.463 tys. zł. W realizacji programu udział wzięło 1031 jednostek samorządu lokalnego (36 proc.).
Umowy o udzielenie dotacji z budżetu państwa w 2010 r. przewidywały dofinansowanie przebudowy 1.998 km dróg gminnych i powiatowych, a także budowę 254 km i remont 684 km. Wartość zadań, objętych umowami o udzielenie dotacji, wyniosła 2.039.912 tys. zł. Obok dotacji z budżetu państwa w wysokości 994.856 tys. zł, wkład samorządu terytorialnego to 1.045.056 tys. Ocena wykonania zadań realizowanych w 2010 r. będzie możliwa dopiero po przekazaniu przez wojewodów pełnych informacji na ten temat.
Program na rok 2011 r. został również zmodyfikowany, aby ułatwić gminom i powiatom dotkniętym powodzią dostęp do środków budżetowych na odbudowę infrastruktury drogowej, która ucierpiała w trakcie tego kataklizmu w 2010 r. Według stanu na 17 grudnia 2010 r. zakwalifikowano 217 tzw. wniosków powodziowych o dotację budżetową (gminnych i powiatowych).
Działania naprawcze mają dotyczyć 738 km dróg lokalnych dotkniętych powodzią. Wnioski powodziowe stanowiły 32 proc. wszystkich wniosków zakwalifikowanych do dofinansowania w 2011 r. Przewiduje się, że oszczędności przetargowe pozwolą zwiększyć liczbę zadań realizowanych w 2011 r.
Rada Ministrów przyjęła sprawozdanie z realizacji przedsięwzięć EURO 2012 oraz z wykonanych działań, dotyczących realizacji przygotowań Polski do finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012 (czerwiec-grudzień 2010 r.), przedłożone przez ministra sportu i turystyki.
W ramach przygotowań Polski do Euro 2012 monitorowanych jest 216 projektów infrastrukturalnych bezpośrednio związanych z turniejem. Podzielono je na: kluczowe (np. inwestycje stadionowe i lotniskowe; połączenia komunikacyjne) ważne (istotne z punktu widzenia jakości organizacji imprezy) i pozostałe. Z pozyskanych danych wynika, że 82 proc. przedsięwzięć kluczowych realizowanych jest zgodnie z planem lub zostało zakończonych.
W II półroczu 2010 r. oddano do użytku 3 kluczowe inwestycje: stadion w Poznaniu, odcinek łączący autostradę A4 z drogą S7 oraz połączenie Obwodnicy Śródmiejskiej z Portem Lotniczym we Wrocławiu - etap II. W styczniu 2011 r. została oddana do użytku droga ekspresowa S8 Konotopa - Powązkowska (10 km).
W II półroczu ub.r. znacznie przyspieszyły także prace związane z przygotowaniami w obszarze bezpieczeństwa. Chodzi zwłaszcza o efektywną współpracę wszystkich organizacji w ramach działań Komitetu ds. Bezpieczeństwa. Dzięki czemu możliwe było podpisanie uszczegółowionej Mapy Drogowej współpracy Polski i Ukrainy. We wrześniu ub.r. Komitet przyjął Zintegrowaną Koncepcję Bezpieczeństwa.
W 2011 r. planowana jest realizacja kolejnych 19 przedsięwzięć kluczowych i ważnych, a przygotowania do mistrzostw wejdą w fazę strategiczną. Priorytetem będzie kontynuowanie prac infrastrukturalnych, intensyfikacja działań organizacyjnych, a także promocja Polski za granicą oraz zacieśnienie współpracy z Ukrainą. Niezbędne będzie również podjęcie działań, które uświadomią Polakom, że wszyscy jesteśmy gospodarzami UEFA Euro 2012.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz o zmianie niektórych innych ustaw, przedłożone przez ministra finansów.
Od 1 stycznia 2012 r. osoby, które nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są podatnikami podatku VAT, nie będą musiały posiadać Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP), wystarczy im tylko PESEL. Od 1 lipca 2011 r. firmom, które nadal będą musiały posiadać NIP, będzie on nadawany od razu, a nie w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez naczelnika urzędu skarbowego. Skróci to i uprości całą procedurę, która obecnie prowadzona jest na podstawie Ordynacji podatkowej.
Od 1 lipca 2011 r. ruszy też Centralny Rejestr Podmiotów Krajowej Ewidencji Podatników (CRP KEP), którego działalność skróci obieg informacji w urzędach skarbowych i przyspieszy obsługę podatników.
Zgodnie z założeniami, osoby fizyczne niemające firm i niepłacące VAT, w kontaktach z urzędem skarbowym będą mogły posługiwać się wyłącznie numerem PESEL. Obecnie nie tylko firmy, ale także osoby fizyczne mają nadawany NIP. Proponowane rozwiązanie ułatwi przede wszystkim kontakty z urzędami skarbowymi osobom, które nie zamierzają prowadzić działalności gospodarczej. Nie będą one musiały występować o NIP. Osoba fizyczna będzie mogła na wszystkich dokumentach zamieszczać numer PESEL, po którym zostanie zidentyfikowana przez administrację podatkową. Oznacza to odejście od kilku identyfikatorów podatkowych, z których jednym jest identyfikator NIP.
Zgodnie z założeniami, osoba fizyczna (nieprowadząca działalności gospodarczej, niepłacąca VAT), objęta rejestrem PESEL zostanie automatycznie zapisana w Centralnym Rejestrze Podmiotów Krajowej Ewidencji Podatników (CRP KEP) pod stałym numerem NIP (będzie to wewnętrzny numer w systemie informatycznym, nie udostępniany tej osobie). Jeśli taka osoba dokona zgłoszenia o podjęciu działalności gospodarczej, to informacja o NIP zostanie jej udostępniona. Od tego momentu NIP stanie się jej obowiązkowym identyfikatorem podatkowym, jako przedsiębiorcy. NIP umożliwi administracji podatkowej jednoznaczną, elektroniczną identyfikację takiego podatnika.
Od 1 stycznia 2012 r. przewidziano zniesienie obowiązku dokonywania zgłoszenia identyfikacyjnego (chodzi o aktualizowanie danych) do urzędu skarbowego przez osoby fizyczne objęte rejestrem PESEL (nieprowadzące działalności gospodarczej, niepłacące VAT). Osoby takie nie będą musiały zgłaszać w urzędzie skarbowym kolejnych zmian związanych z danymi, które zawiera rejestr PESEL. Naczelnik urzędu skarbowego "z urzędu" zaktualizuje te dane automatycznie, po ich otrzymaniu z rejestru PESEL. Oznacza to odciążenie obywateli od samodzielnego zgłaszania takich zmian skarbówce.
Założono, że Centralny Rejestr Podmiotów Krajowej Ewidencji Podatników (CRP KEP) będzie prowadzony przez ministra finansów. Rejestr będzie zawierał dane ewidencyjne z rejestru PESEL, które będą wiążące dla administracji podatkowej. Usprawni to i przyspieszy proces rejestracji podmiotów gospodarczych i nadawanie NIP.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o współpracy rozwojowej, przedłożone przez ministra spraw zagranicznych.
Współpraca rozwojowa stanowi jeden z ważnych obszarów polityki zagranicznej Unii Europejskiej. To jedna z najstarszych polityk wspólnotowych przewidzianych już w Traktacie o EWG z 1957 r. Od Traktatu z Maastricht z 1992 r., jako dziedzina polityki wspólnotowej uzupełnia politykę państw członkowskich.
Potrzeba uchwalenia ustawy wskazana została w "Strategii polskiej współpracy na rzecz rozwoju", przyjętej przez rząd w 2003 r. Polska, podobnie jak inne kraje UE, musi mieć nowoczesny, zinstytucjonalizowany system udzielania pomocy rozwojowej, oparty na standardach i procedurach umożliwiających sprawne oraz skoordynowane działanie w tej dziedzinie. Zgodnie z podjętymi zobowiązaniami Polska powinna przekazywać na pomoc rozwojową 0,17 proc. dochodu narodowego brutto.
Zgodnie z założeniami, w ustawie zostaną określone m.in.: cele, zasady, formy współpracy rozwojowej i podstawowe definicje, a także zadania i koordynacyjna rola ministra spraw zagranicznych oraz podmioty zaangażowane w realizację współpracy rozwojowej.
W założeniach zdefiniowano, że współpraca rozwojowa to ogół działań państwa-donatora (władz publicznych, organizacji pozarządowych, sektora prywatnego, społeczeństwa obywatelskiego, osób fizycznych) mających na celu bezpośrednie wsparcie zaspokajania potrzeb rozwojowych krajów-biorców tej pomocy. Polska pomoc najczęściej jest udzielana za pośrednictwem organizacji pozarządowych.
Współpraca rozwojowa ma się przyczyniać do zmniejszania dysproporcji rozwojowych. Ma służyć redukcji ubóstwa, poprawie stanu zdrowia ludności, wspieraniu trwałego rozwoju społeczno-gospodarczego, przestrzeganiu praw człowieka, promowaniu demokracji i społeczeństwa obywatelskiego, a także rządów prawa i zasad dobrego rządzenia. Wśród jej celów są także: promocja globalnego bezpieczeństwa, ochrona środowiska naturalnego, zapewnienie wsparcia i ochrony ofiarom konfliktów, klęsk lub katastrof poprzez udzielanie im pomocy humanitarnej.
Zgodnie z założeniami, minister spraw zagranicznych będzie odpowiedzialny za zapewnienie prawidłowej koordynacji współpracy rozwojowej. Funkcję tę będzie pełnił za pośrednictwem powołanego przez siebie Krajowego Koordynatora Międzynarodowej Współpracy Rozwojowej w randze podsekretarza stanu w resorcie.
Ponadto, przy ministrze spraw zagranicznych zostanie powołana Rada Programowa Współpracy Rozwojowej, jako organ doradczy. W Radzie zagwarantowany zostanie udział przedstawicieli parlamentu, organizacji pozarządowych i pracodawców. Będą oni uczestniczyć w tworzeniu wieloletniego programu współpracy rozwojowej oraz opiniowaniu przekazywanych ministrowi spraw zagranicznych innych dokumentów rządowych.
Obsługa działań związanych ze wspieraniem organizacji obywatelskich, niezależnych mediów, instytucji demokratycznych, rządów prawa oraz promowaniem ochrony praw i wolności człowieka w krajach niedemokratycznych zostanie zlecona Polskiej Fundacji Międzynarodowej Współpracy i Rozwoju "Fundacja Wiedzieć Jak". Jest to fundacja Skarbu Państwa, która będzie otrzymywać dotacje celowe z MSZ.
Ustawa nie spowoduje nowych obciążeń finansowych dla finansów publicznych z tytułu udzielanej pomocy rozwojowej.
Planuje się, że nowe regulacje wejdą w życie 1 stycznia 2012 r.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie prawnej odmian roślin, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi.
Podstawowa zmiana ma umożliwić większej liczbie rolników zwolnienie z opłat na rzecz hodowców w związku z korzystaniem przez nich z instytucji odstępstwa rolnego.
Odstępstwo rolne jest przywilejem, które pozwala rolnikowi na wysianie nasion odmiany prawnie chronionej (zebranych we własnym gospodarstwie) za odpowiednią opłatą na rzecz hodowcy. Zaproponowano, aby rolnicy posiadający grunty rolne o powierzchni do 25 ha (obecnie do 10 ha) mogli korzystać z odstępstwa rolnego bez uiszczania opłaty na rzecz hodowcy - z wyłączeniem prowadzących uprawę ziemniaka. Rolnicy zajmujący się uprawą ziemniaków będą mogli, jak dotychczas, korzystać z takiego przywileju w przypadku posiadania gruntów rolnych o powierzchni do 10 ha.
W założeniach przewidziano też poszerzenie katalogu gatunków roślin uprawnych podlegających odstępstwu rolnemu. W efekcie gospodarujący na gruntach do 25 ha będą mogli korzystać z odstępstwa, jeśli uprawiają: pszenicę zwyczajną, żyto, jęczmień, pszenżyto, owies, kukurydzę, rzepak, łubin żółty i wąskolistny, lucernę siewaną, groch siewny, bobik, wykę siewną, pszenicę twardą, rzepik, len zwyczajny (oleisty).
Przewidziano także regulacje, które umożliwią organizacjom hodowców pobieranie opłat od posiadaczy gruntów rolnych za używanie przez nich materiału siewnego ze zbioru odmiany chronionej. Doprecyzowano zasady udzielania kary grzywny za nieprzestrzeganie przez posiadaczy gruntów rolnych, przetwórców i ich organizacje obowiązku terminowego udzielania informacji o zakresie korzystania z odstępstwa rolnego.
UWAGA: Komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ aja/