03.11. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszego posiedzenia Rada Ministrów przyjęła:
- projekt ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej, - projekt ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, - projekt ustawy o zmianie ustaw - Kodeks cywilny, Kodeks postępowania cywilnego oraz Prawo upadłościowe i naprawcze, - projekt ustawy o uchyleniu ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw.
Wydała rozporządzenia:
- w sprawie powołania Narodowego Komitetu Koordynacyjnego do Spraw Euro, Rady Koordynacyjnej oraz Międzyinstytucjonalnych Zespołów Roboczych do Spraw Przygotowań do Wprowadzenia Euro przez Rzeczpospolitą Polską, - zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu przygotowania oraz wykorzystywania publicznej i niepublicznej służby zdrowia na potrzeby obronne państwa oraz właściwych organów w tych sprawach.
Podjęła uchwałę zmieniającą uchwałę w sprawie harmonogramu zadań wykonywanych w ramach programu wieloletniego "Narodowy program zwalczania chorób nowotworowych" w roku 2009 oraz kierunków realizacji zadań tego programu na lata 2010 i 2011.
Rząd przyjął sprawozdanie z wykonania w roku 2008 ustawy z 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz o skutkach jej stosowania.
Rada Ministrów zajęła stanowisko w sprawie przyszłości członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Międzynarodowym Banku Współpracy Gospodarczej (MBWG) i Międzynarodowym Banku Inwestycyjnym (MBI).
Rada Ministrów wyraziła zgodę na zawarcie umowy sprzedaży jednostek AAU między Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej - ministrem środowiska Rzeczypospolitej Polskiej jako sprzedawcą a Europejskim Bankiem Odbudowy i Rozwoju (EBOR) działającym na rzecz rządu Hiszpanii jako kupującym (dokument rozpatrywany w trybie zastrzeżonym).
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej, przedłożony przez ministra spraw wewnętrznych i administracji.
W Polsce powstanie infrastruktura informacji przestrzennej. Obecnie nie ma aktu prawnego, który regulowałby zasady budowy i funkcjonowania infrastruktury informacji przestrzennej, choć obowiązek gromadzenia, aktualizacji i udostępniania danych dotyczących powierzchni Ziemi dotyczy wielu organów publicznych.
Dane przestrzenne to m.in. położenie i adresy budynków, granice gruntów, uzbrojenie terenu, sieci transportowe, wodociągowe, gazowe, telekomunikacyjne, obszary chronione, urządzenia do monitorowania środowiska, rozmieszczenie ludności, zasoby energetyczne itd.
Infrastruktura informacji przestrzennej ma obejmować wszystkie szczeble administracji publicznej i będzie służyć wszystkim jej użytkownikom w kraju i Unii Europejskiej.
Zbiory danych przestrzennych w postaci elektronicznej będą dostępne dla administracji, przedsiębiorców i obywateli. Projekt ustawy przewiduje, że dostęp do zbiorów będzie możliwy przez internet. Rozwiązanie to pozwoli ograniczyć uznaniowość urzędników, zarówno w udostępnianiu informacji, jak i podejmowaniu decyzji.
Istotą infrastruktury informacji przestrzennej jest interoperacyjność, czyli możliwość łączenia zbiorów danych przestrzennych gromadzonych przez różne podmioty. Współdziałanie partnerów współtworzących infrastrukturę oznacza budowę jej wspólnych elementów z wykorzystaniem nowoczesnych technologii i urządzeń, które zapewnią współdziałanie różnych systemów teleinformatycznych. Konieczne jest więc ujednolicenie pojęć i terminów stosowanych w informacji przestrzennej w różnych dziedzinach wiedzy, gospodarki, a często w różnych środowiskach.
Ponadto w projekcie ustawy określono zasady współdziałania organów administracji publicznej w tworzeniu infrastruktury przestrzennej oraz wspólnym korzystaniu z prowadzonych przez te jednostki zbiorów danych.
Przedkładany projekt ustawy wprowadza zmiany w ustawach: Prawo geodezyjne i kartograficzne, Prawo geologiczne i górnicze, Prawo ochrony środowiska, ustawie o statystyce publicznej, o ochronie przyrody, o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.
Ponadto włącza do polskiego systemu prawnego wymogi dyrektywy Inspire, która ustanowiła infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej.
Za tworzenie, utrzymywanie i rozwijanie infrastruktury informacji przestrzennej będzie odpowiedzialny minister spraw wewnętrznych i administracji, a część przypisanych mu zadań ma wykonywać przy pomocy głównego geodety kraju. Będzie on prowadził, m.in. z marszałkami województw, państwowy rejestr granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych kraju, zintegrowany z ewidencją gruntów i budynków oraz ewidencją miejscowości, ulic i adresów.
Rejestr ten będzie umożliwiał gromadzenie, aktualizowanie i udostępnianie danych dotyczących m.in. podziału kraju na potrzeby ewidencji gruntów i budynków, właściwość miejscową sądów, urzędów skarbowych, nadleśnictw, regionalnych zarządów gospodarki wodnej, itd. Rejestr będzie zawierał również adresy i ich lokalizację przestrzenną.
Nowym zadaniem głównego geodety kraju będzie ponadto tworzenie systemu i programu szkoleń w dziedzinie infrastruktury informacji przestrzennej oraz współdziałanie w ich realizacji z ośrodkami naukowymi, badawczo-rozwojowymi, organizacjami zawodowymi oraz firmami.
Główny geodeta kraju będzie miał także rozszerzone kompetencje dotyczące modernizacji ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości), tworzenia baz danych topograficznych i ogólnogeograficznych wraz z numerycznymi modelami terenu oraz zobrazowań lotniczych i satelitarnych.
Przestanie obowiązywać przepis dotyczący założenia i prowadzenia dla całego kraju mapy zasadniczej. Zgodnie z nowymi przepisami, obowiązkowe będzie założenie i prowadzenie w systemie informatycznym bazy danych obiektów topograficznych w skalach 1:500 - 1:5000. Baza obejmie miasta oraz zwarte, zabudowane i przeznaczone pod budowę obszary wiejskie i ma być zintegrowana z innymi bazami, m.in. z ewidencją gruntów i budynków.
Projekt ustawy jest elementem rządowego planu działania w zakresie rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Polsce.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, przegotowany przez ministra infrastruktury.
Projekt ustawy jest jednym z efektów prac zespołu "Polska Cyfrowa", powołanego przez prezesa Rady Ministrów w celu upowszechnienia dostępu do internetu w Polsce. Wejście w życie ustawy umożliwi realizację przedsięwzięć zawartych w "Planie stabilności i rozwoju - wzmocnienie gospodarki Polski wobec światowego kryzysu finansowego" oraz działań antykryzysowych.
Jednym z ważnych elementów Planu jest zwiększenie popytu inwestycyjnego w sektorze telekomunikacji. Technologie informacyjne i komunikacyjne są czynnikiem silnie stymulującym wzrost gospodarczy i zwiększającym zatrudnienie.
Zgodnie z projektem, jednostki samorządu terytorialnego (jst) będą mogły prowadzić działalność telekomunikacyjną oraz budować sieci jako zadanie własne (fakultatywne). Podejmowanie takiej działalności przez jst będzie obwarowane spełnieniem przewidzianych w projekcie wymagań. Działalność ta nie będzie mogła zakłócać konkurencji na rynku telekomunikacyjnym.
Założeniem projektodawców jest również, aby działalność jst w telekomunikacji sprzyjała pobudzeniu prywatnych inicjatyw inwestycyjnych. Projektowane przepisy ustalają zasady współkorzystania oraz dostępu do infrastruktury telekomunikacyjnej przedsiębiorców w myśl zasady, że skoro infrastruktura ta została zbudowana za środki publiczne, powinna służyć ogółowi (zasada otwartej sieci). Zasady dostępu powinny być równe i przejrzyste.
Projekt wprowadza także możliwość realizowania działalności telekomunikacyjnej przez podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej (tj. przedsiębiorstwa energetyczne prowadzące działalność gospodarczą dotyczącą przesyłania, dystrybucji paliw lub energii oraz przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, będące jednostkami sektora finansów publicznych lub nadzorowane przez takie jednostki). Ponadto, przewiduje się obowiązek udostępniania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym infrastruktury technicznej wykorzystywanej przez te podmioty do ich podstawowej działalności.
Zaproponowano ułatwienia w zakresie lokalizacji szczególnej formy inwestycji, jaką są regionalne sieci szerokopasmowe (sieci szerokopasmowe realizowane przez samorząd województwa lub porozumienie jst, budowane ze środków UE). Ułatwienia te są konieczne z uwagi na fakt, że środki przekazywane na ten cel przez Unię Europejską powinny być wykorzystane w określonych terminach, w przeciwnym przypadku przepadają. Skrócenie ścieżki inwestycyjnej dla tych projektów umożliwi pełne wykorzystanie funduszy europejskich.
Założono znaczne ułatwienia dla inwestycji telekomunikacyjnych na poziomie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Jako zasadę przyjęto, że plan taki nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności. Wyjątkiem będą względy bezpieczeństwa państwa, ochrony środowiska, zdrowia itp.
Nowe przepisy wprowadzają ułatwienia w dostępie do nieruchomości na potrzeby telekomunikacji (tzw. prawo drogi). W tym zakresie rozszerzono katalog podmiotów mogących żądać prawa drogi o jst prowadzące działalność w telekomunikacji oraz wzmocniono uprawnienia prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (UKE). Przewiduje się, że starosta (po uzgodnieniu z prezesem UKE) będzie wydawał zezwolenie na zajęcie nieruchomości pod instalację urządzeń łączności publicznej.
Projekt ustawy liberalizuje przepisy dotyczące zajęcia pasa drogowego na potrzeby infrastruktury telekomunikacyjnej oraz wykorzystania urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz związanych z ich eksploatacją.
Zgodnie z przepisami, zarządca drogi powinien udzielić zgody na zajęcie pasa drogowego na umieszczenie w nim infrastruktury i urządzeń telekomunikacyjnych, z wyjątkiem sytuacji, gdy mogłoby to spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego lub naruszenie wymagań wynikających z przepisów odrębnych. Przewidziano zmniejszenie stawek maksymalnych za zajęcie pasa drogowego dróg krajowych na potrzeby urządzeń telekomunikacyjnych.
Wprowadzono obowiązek lokalizowania kanałów technologicznych w pasie drogowym przy okazji budowy i przebudowy dróg publicznych, który realizowany będzie przez zarządców dróg.
Wprowadza się zmianę definicji inwestycji celu publicznego. Będzie nią przedsięwzięcie obejmujące działania wskazane w ustawie, bez względu na to, czy podmiot podejmujący te działania jest podmiotem prywatnym, czy publicznym. Projekt ponadto uchyla wymóg uzyskania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego - dla inwestycji celu publicznego z zakresu łączności innej niż infrastruktura o nieznacznym oddziaływaniu.
Dzięki ustawie łatwiejsze będzie inwestowanie w nowoczesną infrastrukturę telekomunikacyjną, zwiększy się konkurencja na tym rynku, a w konsekwencji nastąpi rozwój polskiego społeczeństwa informacyjnego i likwidacja wykluczenia cyfrowego. Powstanie szerokopasmowej sieci telekomunikacyjnej umożliwi rozwój e-usług (e-zakupy, e-bankowość, e-learning).
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustaw - Kodeks cywilny, Kodeks postępowania cywilnego oraz Prawo upadłościowe i naprawcze, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.
Przepisy projektowanej ustawy porządkują stan prawny związany z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z kwietnia 2008 r. w kwestii dochodzenia wynagrodzenia za szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem działanie sądu.
Nowe przepisy wskazują, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji, kończących postępowanie w sprawie, oraz od postanowień kończących postępowanie wydanych przez sąd drugiej instancji w: postępowaniu nieprocesowym, postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed zagranicznym sądem polubownym.
Skarga nie będzie przysługiwać od innych prawomocnych orzeczeń, w tym wydanych w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym i naprawczym. W przypadku szkód wyrządzonych w tych postępowaniach, strona może dochodzić wynagrodzenia bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności z prawem przed sądem powszechnym albo w sprawie o odszkodowanie od Skarbu Państwa.
Gwarancją w dochodzeniu wynagrodzenia szkody wyrządzonej przez wydanie niezgodnego z prawem orzeczenia, od którego skarga nie przysługuje, będzie w pierwszej instancji sąd okręgowy.
Przewidziano ponadto, że skarga kasacyjna jest dopuszczalna niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia. W tych sprawach, bez względu na wartość przedmiotu sporu, obowiązkowe będzie zastępstwo procesowe Skarbu Państwa przez Prokuratorię Generalną.
Ponadto w projekcie ustawy uregulowano dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach o uznanie lub stwierdzenie wykonalności wyroków sądów polubownych i ugód zawartych przed tymi sądami. W zależności od tego, czy wyrok (ugoda) wydały sądy polskie, czy zagraniczne przyjęto, że skarga kasacyjna może być dopuszczalna tylko w sprawie o uznanie lub stwierdzenie wykonalności sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed zagranicznym sądem polubownym. W takiej sprawie ma przysługiwać skarga o wznowienie postępowania i skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o uchyleniu ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw, przedłożony przez ministra finansów.
Uchylenie ustawy oznacza rezygnację z ustalania wynagrodzeń w ramach Komisji Trójstronnej ds. Społeczno-Gospodarczych (rząd, organizacje związkowe, pracodawcy). Od 1 stycznia 2010 r. wysokość przyrostu wynagrodzeń w przedsiębiorstwie mają ustalać uprawnieni do zawarcia zakładowego układu zbiorowego pracy, tj. zakładowa organizacja związkowa i pracodawca. Pozwoli to przedsiębiorcom swobodnie kształtować politykę płacową, z uwzględnieniem możliwości finansowych firmy.
Propozycja uchylenia ustawy negocjacyjnej stanowi realizację działań z "Pakietu działań antykryzysowych", wychodzi też naprzeciw postulatom zgłaszanym przez partnerów społecznych. Ustalany na tej podstawie maksymalny wskaźnik przyrostu wynagrodzeń u przedsiębiorców nie był przez nich traktowany jako maksymalny, a także nie był przestrzegany przez pracodawców i związki zawodowe. Po 14 latach obowiązywania ustawy (1995-2008) okazało się, że wszystkie obowiązujące, maksymalne roczne wskaźniki przyrostu przeciętnego wynagrodzenia były przekraczane przez przedsiębiorców państwowych, poza latami 2001-2002.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie powołania Narodowego Komitetu Koordynacyjnego do spraw euro, Rady Koordynacyjnej oraz Międzyinstytucjonalnych Zespołów Roboczych do spraw przygotowań do wprowadzenia euro przez Rzeczpospolitą Polską, przedłożone przez pełnomocnika rządu ds. wprowadzenia euro przez Polskę.
Zostaną powołane: Narodowy Komitet Koordynacyjny do spraw euro, Rada Koordynacyjna i Międzyinstytucjonalne Zespoły Robocze do spraw przygotowań do wprowadzenia euro przez Rzeczpospolitą Polską. Działalność tych instytucji zapewni skuteczne i płynne wprowadzenie Polski do strefy euro. Konieczność ich powołania wynika ze złożonego i wielopłaszczyznowego charakteru procesu przystępowania do strefy euro, a także doświadczeń państw członkowskich Unii Europejskiej, które wprowadziły lub przygotowują się do przyjęcia wspólnej waluty.
Narodowy Komitet Koordynacyjny do spraw euro
Komitet będzie działał przy Radzie Ministrów. W jego skład wejdą: pełnomocnik rządu do spraw wprowadzenia euro przez Rzeczpospolitą Polską; pełnomocnik zarządu Narodowego Banku Polskiego ds. wprowadzenia euro; przewodniczący Komitetu Rady Ministrów oraz członkowie kierownictwa urzędów, których przedstawiciele będą pełnili funkcje przewodniczących i wiceprzewodniczących zespołów roboczych.
Podstawowym zadaniem Komitetu będzie opracowywanie i przedstawianie rządowi propozycji działań lub wniosków mających na celu przygotowanie Polski do wprowadzenia euro. Komitet będzie także współpracował z pełnomocnikiem rządu przy inicjowaniu i monitorowaniu działań organów administracji rządowej podejmowanych w celu przygotowania naszego kraju do wejścia do strefy euro.
Rada Koordynacyjna
W skład Rady wejdą: pełnomocnik rządu do spraw wprowadzenia euro przez Rzeczpospolitą Polską, pełnomocnik zarządu NBP ds. wprowadzenia euro i przewodniczący zespołów roboczych.
Do zadań Rady należeć będzie współdziałanie z pełnomocnikiem rządu w zakresie monitorowania ewentualnych zagrożeń towarzyszących procesowi wprowadzania euro przez Polskę, a także koordynowania prac Zespołów Roboczych i Grup Zadaniowych oraz działań mających na celu przygotowanie Polski do wprowadzenia euro. Zadaniem Rady będzie też m.in. koordynowanie przygotowania i realizacji Narodowego Planu Wprowadzenia EURO (NPWE), powoływanie grup zadaniowych do rozwiązania określonych problemów, a także zamawianie ekspertyz i opinii.
Zespoły robocze
Zadania poszczególnych zespołów będą dotyczyć zagadnień: makroekonomicznych; dostosowań prawnych; administracji publicznej; sektora finansowego i stabilności finansowej; wprowadzenia banknotów i monet euro; przedsiębiorstw niefinansowych; ochrony konsumentów; strategii komunikacyjnej.
Do zadań wspólnych zespołów będzie należeć m.in. przygotowywanie zaleceń, ekspertyz i opinii oraz wkładu do NPWE. Zespoły będą organami opiniodawczo-doradczymi Rady Koordynacyjnej.
W ich skład wejdą przedstawiciele instytucji wybrani na podstawie kryterium merytorycznego. Pracom zespołu będzie przewodniczył przedstawiciel instytucji o dominującej roli w danym zespole. Rozporządzenie wejdzie w życie po 7 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu przygotowania oraz wykorzystywania publicznej i niepublicznej służby zdrowia na potrzeby obronne państwa oraz właściwości organów w tych sprawach, przedłożone przez ministra zdrowia.
Znowelizowane przepisy zastąpią obowiązujące rozporządzenie z 18 maja 2004 r. Ponad czteroletni okres jego obowiązywania wykazał, że wiele przepisów wymaga uszczegółowienia i modyfikacji z uwagi na zmiany organizacyjne, strukturalne i własnościowe jednostek organizacyjnych publicznej i niepublicznej służby zdrowia. Konieczne jest również uaktualnienie procedur dotyczących zabezpieczenia medycznego przedsięwzięć związanych z uczestnictwem w strukturach NATO i UE.
Szczegółowo określono wzajemne obowiązki i powinności. Potrzebę zdefiniowania tych spraw zgłaszały organy administracji rządowej, samorządowej oraz jednostki organizacyjne służby zdrowia zaangażowane w realizację zadań związanych z obronnością kraju. W przyjętych regulacjach nacisk położono na dokładne określenie roli i pozycji samorządu terytorialnego jako organu tworzącego dla większości jednostek organizacyjnych publicznej służby zdrowia.
Określenie "zakłady opieki zdrowotnej" zastąpiono wyrazami "jednostki organizacyjne publicznej i niepublicznej służby zdrowia". Zmiana ta zapewni im możliwość korzystania z uprawnień należnych jednostkom organizacyjnym realizującym zadania na rzecz obronności oraz - w przypadku niepublicznej służby zdrowia - umożliwi włączenie się w te zadania, np. lekarzy prowadzących indywidualne lub grupowe specjalistyczne praktyki lekarskie.
Do rozporządzenia włączono przepis, na podstawie którego możliwe będzie powiększanie szpitalnej bazy łóżkowej ponad normy przewidziane w rozporządzeniu ministra zdrowia z 10 listopada 2006 r. Umożliwi to jednostkom organizacyjnym publicznej i niepublicznej służby zdrowia zagęszczanie łóżek w salach i wykorzystywanie na ten cel również innych pomieszczeń, np. korytarzy, świetlic oraz przydzielonych w ramach świadczeń rzeczowych pomieszczeń w szkołach, internatach, domach kultury itp. Obniżono również dolną granicę liczby łóżek bazy szpitalnej i zastępczych miejsc szpitalnych.
Na organy samorządu terytorialnego nałożono obowiązek sporządzania bilansów kadrowych personelu medycznego na danym terenie.
Rozporządzenie uzupełniono o załącznik dotyczący procedur wydzielania łóżek na potrzeby służb mundurowych.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie harmonogramu zadań wykonywanych w ramach programu wieloletniego "Narodowy program zwalczania chorób nowotworowych" w roku 2009 oraz kierunków realizacji zadań tego programu na lata 2010 i 2011, przedłożoną przez ministra zdrowia.
W ramach programu nie wykorzystano 700 tys. zł. Kwota ta zostanie przeznaczona na zadania związane z ograniczeniem niepełnosprawności dzieci leczonych z powodu nowotworów złośliwych kości (chodzi o zakup ok. 10 endoprotez). Ponadto, ze względu na trwające wciąż konkursy na wybór realizatorów niektórych zadań programu, nie zostały dotrzymane terminy zawierania umów określone na I-II kw. br., dlatego przesunięto ich podpisywanie na I-III kw. bieżącego roku.
Rada Ministrów przyjęła sprawozdanie z wykonywania w roku 2008 ustawy z 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz o skutkach jej stosowania, przedłożone przez ministra zdrowia.
Sprawozdanie zawiera szczegółowe informacje dotyczące kolejnego roku stosowania ustawy, która ma zapewnić kobietom, płodom i noworodkom optymalne warunki zdrowotne, sprzyjające podejmowaniu przez kobiety świadomej decyzji o posiadaniu potomstwa.
Z danych Głównego Urzędu Statystycznego wynika, że w 2008 r. zarejestrowano 414 499 urodzeń żywych, tj. o ponad 26 tys. więcej niż w 2007 r. Zarejestrowano 2 338 zgonów dzieci w wieku poniżej pierwszego roku życia, tj. o 16 więcej niż w 2007 r. Podtrzymany został trend malejącej umieralności niemowląt. Potwierdza to współczynnik wyrażający liczbę ich zgonów na 1000 urodzeń żywych, który w ub.r. wyniósł 5,6 proc. (spadek o 0,4 pkt), a w 1990 r. wynosił 19,3 proc. Jednocześnie 775 noworodków pozostawiono w szpitalach z powodów pozamedycznych (o 62 więcej niż w 2007 r.).
Narodowy Fundusz Zdrowia finansował procedury związane z opieką nad kobietą w ciąży w ramach leczenia szpitalnego, ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (AOS) i profilaktycznych programów zdrowotnych. Z kolei z budżetu ministra zdrowia finansowane były programy polityki zdrowotnej państwa, istotne dla poprawy zdrowia kobiet i noworodków. Był to np. Program kompleksowej diagnostyki i terapii wewnątrzmacicznej w profilaktyce następstw i powikłań wad rozwojowych i chorób płodu - jako element poprawy stanu zdrowia płodów i noworodków na lata 2006-2008; Program badań przesiewowych noworodków w Polsce na lata 2006-2008. Kobietom w ciąży i matkom samotnie wychowującym dzieci było udzielane wsparcie na podstawie ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
Ze sprawozdania wynika, że zarejestrowano 499 zabiegów przerywania ciąży, tj. o 177 więcej niż w 2007 r. i o 159 więcej niż przed dwoma laty. 32 zabiegi wiązały się z zagrożeniem życia lub zdrowia kobiety, a 467 wynikało z badania prenatalnego wskazującego na duże prawdopodobieństwo ciężkiego nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. Nie odnotowano żadnego przypadku przerwania ciąży wskazującego, że była on wynikiem czynu zabronionego.
W prokuraturach zarejestrowano 262 sprawy o przestępstwa dotyczące m.in.: przerwania ciąży z naruszeniem przepisów ustawy; przerwania lub doprowadzenia ciężarnej do przerwania ciąży w wyniku stosowania przemocy; spowodowania śmierci ciężarnej w następstwie przerwania ciąży; uszkodzenia ciała dziecka poczętego lub rozstroju zdrowia zagrażającego jego życiu.
Biuro Praw Pacjenta przy ministrze zdrowia zarejestrowało 67 spraw pisemnych i 204 rozmowy telefoniczne, które miały głównie charakter skarg na brak poszanowania godności i intymności pacjentek w trakcie prowadzenia ciąży i porodu.
Minister edukacji narodowej zapewnił szkołom warunki do realizacji wiedzy o życiu seksualnym człowieka, zasadach świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa oraz metodach i środkach świadomej prokreacji.
Rada Ministrów zajęła stanowisko w sprawie przyszłości członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Międzynarodowym Banku Współpracy Gospodarczej (MBWG) i Międzynarodowym Banku Inwestycyjnym (MBI), przedłożone przez ministra finansów.
Rada Ministrów wyraziła zgodę na rozpoczęcie prac nad przyłączeniem Międzynarodowego Banku Inwestycyjnego (MBI) do Międzynarodowego Banku Współpracy Gospodarczej (MBWG). Istotnym i niezbędnym warunkiem włączenia się w proces przekształcania obu instytucji jest dokładne sprecyzowanie aktualnej sytuacji finansowej obu banków, w tym skali potencjalnych strat MBI.
Ostateczna zgoda strony polskiej na połączenie obu banków zostanie podjęta po wypracowaniu modelu działania i opracowaniu struktury nowego banku. Niezbędna jest również wiedza na temat kapitału, sposobu głosowania w najważniejszych kwestiach oraz informacja o liczbie głosów przydzielonych Polsce. Zgodnie z obowiązującą procedurą umów międzynarodowych, powinny zostać również określone cele działalności banku.
Międzynarodowy Bank Współpracy Gospodarczej (MBWG) i Międzynarodowy Bank Inwestycyjny (MBI) to instytucje pozostałe po Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG). Polska jest nadal członkiem MBWG, którego sytuację finansową można określić jako względnie dobrą, ponieważ bank unika nadmiernego ryzyka i uzyskuje niewielkie zyski. Gorsze jest położenie MBI, który jest obecnie zagrożony upadkiem.
UWAGA: Komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść. (PAP)
kom/ aja/