rynek(strona 4/18)

Opublikowane dziś w nocy dane z Chin nastrajają pozytywnie i potwierdzają ożywienie w tamtejszej gospodarce. Odczyty były nieco wyższe niż wartości prognozowane przez analityków, co było dodatkowym impulsem do wzrostu apetytu na bardziej ryzykowne aktywa.

Dzisiejsza seria dobrych danych z Chin może przesądzić o tendencji na najbliższe tygodnie, a przynajmniej do czasu spodziewanej burzy politycznej związanej z negocjowaniem limitu zadłużenia USA.

Wzrost S&P do najwyższego poziomu od pięciu lat oparł się na danych makro. Dziś solidne liczby opublikowały Chiny. Czy Europie wystarczą cudze sukcesy?

… w zbyt silnej walucie. Tak można odebrać wczorajsze słowa jednego z członków Europejskiego Banku Centralnego (Ewalda Nowotnego), czy też niemieckiego ministra gospodarki (Phillipa Roeslera), którzy zbagatelizowali wtorkowe „ostrzeżenia” szefa Eurogrupy. Jeżeli jednak rynek zakłada, iż to przesądza sprawę, to może być w błędzie. Poczekajmy na ewentualne słowa przedstawicieli europejskich lobby biznesowych reprezentujących interesy eksporterów, czy też innych polityków (historia pokazywała, że Francja była na tym polu dość aktywna).

Notowania głównej pary walutowej pozostają bez zmian. Kurs EUR/USD stabilizuje się przy 1,33. Silniejszego ruchu możemy oczekiwać po ogłoszeniu wyników dzisiejszej aukcji hiszpańskiego długu (10:30). Większą zmiennością od rana wykazują się waluty antypodów. Po słabszych od prognoz danych z australijskiego rynku pracy, wobec amerykańskiej waluty na wartości najsilniej tracą dolary: australijski i nowozelandzki.

Dobre wyniki amerykańskich banków nie pozwoliły wczoraj na realizację zysków na amerykańskich parkietach i przyczyniły się do poprawy nastrojów w Europie. Mimo to dolar australijski stracił na wartości, czego przyczyną były słabe dane z rynku pracy. Dziś kolejne wyniki spółek oraz dane z USA.

W nocy S&P zbliżył się na pół punktu do rekordu hossy, ale go nie pokonał. To zaś rodzi obawy, że rynek jest zbyt słaby lub dostrzega nowe niebezpieczeństwa i hamuje zwyżki w Europie.

Poranny, czwartkowy handel na złotym przynosi lekką korektę ostatnich spadków na wycenie złotego. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,116 PLN za euro, 3,095 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,327 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu pozostają stabilne powyżej 4,0% (aktualnie 4,036% w przypadku obligacji 10-letnich).

Środa oznaczała początek publikacji kwartalnych raportów ze strony największych amerykańskich banków. Mocno zaskoczył Goldman Sachs i JP Morgan. Poprawiła się sytuacja na rynku w Warszawie, podczas gdy na rynku walutowym dalej osłabiało się euro.

Mimo niekorzystnych warunków, panujących w giełdowym otoczeniu, indeks naszych największych spółek usiłował przerwać trwającą od kilkunastu dni złą passę. Udało mu się powrócić powyżej 2550 punktów.

Słowa szefa gabinetu premiera Abe (Suga), iż japoński rząd nie pracuje i tym samym nie planuje w najbliższym czasie wydać oficjalnego komunikatu w kwestii wyraźnego osłabienia się jena na przestrzeni ostatnich tygodni, a także wypowiedzi niemieckiego ministra gospodarki (Roeslera), w których dał od do zrozumienia, iż nie podziela zbytnio obaw szefa Eurogrupy dotyczących kursu euro (zobaczymy, czy inni rzeczywiście myślą podobnie), sprawiły, iż „werbalny” impuls na rynku jena (umocnienie), oraz euro (osłabienie), stracił na znaczeniu w kolejnych godzinach handlu w środę.

Tytułowe stwierdzenie jest tak oczywiste, że często zapomina się o jego znaczeniu. Warto jednak patrzeć nie tylko na oficjalne stopy procentowe, ale na rynkowy koszt pieniądza. Jego wysokość trafnie wskazuje kierunek ruchu giełdowych indeksów.

Kolejne słowa japońskiego oficjela – tym razem sekretarza generalnego rządzącej partii LDP – iż nadmierne osłabienie jena, może być szkodliwe dla tamtejszego biznesu - doprowadziły do dalszego umocnienia się japońskiej waluty. Problem dostrzegła też Europa – szef Eurogrupy, Jean-Claude Juncker przyznał, iż kurs euro zaszedł „niebezpiecznie wysoko”, co natychmiast przeceniło wspólną walutę. Nastroje popsuły także prognozy Banku Światowego, który zrewidował swoje globalne oczekiwania, co do wzrostu PKB na ten i przyszły rok – odpowiednio do 2,4 proc. i 3,1 proc. Warto też pamiętać o wczorajszych ostrzeżeniach agencji Fitch względem USA, które przypomniały inwestorom, iż za chwilę czeka nas następna odsłona amerykańskiego „serialu zadłużeniowego”.

Gorsze od oczekiwań dane z gospodarki Niemiec, gdzie tuż przed godziną 9:00 poznaliśmy szacunkowe dane rocznej dynamiki PKB za 2012 rok (prognoza: +0,8%; poprzednia: +3,0%; odczyt: +0,7%) oraz perspektywa zbliżającej się korekty spadkowej w Stanach Zjednoczonych, uwidoczniona w coraz bardziej wyraźnym problemie dotyczącym wygenerowania istotnego ruchu wzrostowego spowodowało, iż indeks spółek o największej kapitalizacji rozpoczął dzisiejszy dzień od 10 punktowej luki bessy z otwarciem na poziomie 2549,83 pkt (-0,4%).

Z dzisiejszych słów przedstawicieli agencji Fitch można wywnioskować, iż prawdopodobieństwo cięcia ratingu USA w najbliższych tygodniach rośnie – tak się może stać w sytuacji ewentualnych opóźnień związanych z podniesieniem limitu zadłużenia USA.

Wtorek przyniósł pogorszenie nastrojów na europejskich parkietach oraz spadek indeksu WIG20 poniżej 2550 pkt. W trakcie sesji słabło także euro w stosunku do dolara, a w krajowej gospodarce potwierdzone zostało słabnące tempo wzrostu cen.

Złoty rozpoczął nowy tydzień od osłabienia do głównych walut. O godzinie 13:04 kurs USD/PLN testował poziom 3,0815 zł wobec 3,0748 zł w piątek na koniec dnia. Kurs EUR/PLN wzrósł natomiast do 4,1188 zł z 4,1022 zł. Deprecjacja polskiej waluty ma miejsce pomimo utrzymujących się relatywnie dobrych nastrojów na rynkach globalnych (większość parkietów w Europie rośnie), wzrostów EUR/USD do najwyższych poziomów od 11 miesięcy, czy też ponownego wzrostu cen polskich obligacji (spadku rentowności) po wyprzedaży przed weekendem.

Obserwowana od kilku dni siła małych spółek to klasyczny efekt stycznia. Statystykom można wierzyć lub nie, ale nie sposób nie wierzyć własnym oczom. W tym roku rajd small cap widać bardzo wyraźnie.

Szereg danych z amerykańskiej gospodarki w najbliższych dniach, oraz zaplanowane wystąpienia członków FED (dzisiaj wieczorem przemawiać ma też szef FED na Uniwersytecie w Michigan) mogą na powrót przywołać dyskusję nt. potencjalnego czasu trwania programu QE3 i tym samym przyczynić się do odrobienia ubiegłotygodniowych strat przez dolara. Pomału wyczerpuje się też presja na osłabienie jena, chociaż na otwarciu nowego tygodnia japońska waluta znów straciła. Przyczyniły się do tego komentarze premiera Abe, który stwierdził, iż rząd zawarł już porozumienie z Bankiem Japonii, co do zmiany celu inflacyjnego (chociaż bez określenia konkretnych ram czasowych). Szef japońskiego rządu zasugerował też, iż chciałby na fotelu prezesa BOJ widzieć osobę, która podzielałaby pogląd, iż bank centralny powinien działać w szerszych ramach (dbać też o wzrost zatrudnienia).

W poniedziałek inwestorzy kontynuują wyprzedaż szwajcarskiego franka w relacji do euro. Kurs EUR/CHF wzrósł do 1,2241 z 1,2181 w piątek na zamknięciu dnia. To najwyższy kurs od połowy grudnia 2011 roku. Sytuacja techniczna na wykresie EUR/CHF, po tym jak został przełamany lokalny szczyt na 1,2183 (maksimum z 17 października ub.r.), wskazują na możliwość kontynuacji wzrostów. Aczkolwiek wskazana jest duża ostrożność, gdyż krótkoterminowe wykupienie jest już duże, co może grozić gwałtowną realizacją zysków.