złoty(strona 67/197)

Na najbliższy piątek zaplanowano konferencję Bena Bernanke w Jackson Hole. To tam, dokładnie rok temu prezes FEDu ogłosił, że bank uruchamia drugą rundę programu wykupu obligacji na kwotę 600 miliardów dolarów.

Warszawska giełda rozpoczęła poniedziałkowe notowania od spadków, jednak szybko zaczęła odrabiać straty z zeszłego tygodnia. Jednak kierunek, w jakim będzie podążać GPW jest wciąż wielką niewiadomą i w dużym stopniu zależeć będzie od informacji z zagranicy.

Trochę dziwny handel, gdzie bardziej liczyły się wskazania płynące z wykresów technicznych, niż fundamenty – tak można w skrócie scharakteryzować to, co działo się na rynkach w środę. Bo jak wytłumaczyć, że euro na rynkach światowych zbytnio nie potaniało, pomimo rozczarowania wynikami wtorkowego spotkania Merkel-Sarkozy (pisałem o tym rano).

Pierwszą reakcją inwestorów na postanowienia wczorajszego spotkania Merkel-Sarkozy była wyprzedaż akcji, ale już po południu większość europejskich indeksów poruszała się wyżej niż dzień wcześniej, a euro było najsilniejsze względem dolara o ponad 3 tygodniu.

W dzisiejszej prasie dominują artykuły odnośnie wejścia strefy euro w stagnację. Wczorajsze dane na temat wzrostu gospodarczego Niemiec i strefy euro ogółem były niepokojące. Wstępne dane na temat PKB Niemiec i Francji w II kwartale 2011roku były słabsze niż oczekiwano, a tempo wzrostu wszystkich krajów strefy euro wzrosło jedynie o 0,2% w ujęciu kwartał do kwartału. Rynek z pewnością nie oczekuje tego typu informacji w sytuacji, kiedy nastroje na rynkach pozostają nerwowe.

Kilka minut przed godziną 9:00 okazało się, że prasowe spekulacje nt. możliwego, czasowego powiązania kursu franka z euro pozostaną tylko plotkami. Narodowy Bank Szwajcarii podał w komunikacie, iż zwiększa płynność o kolejne 80 mld CHF (do 200 mld CHF) i nadal będzie wykorzystywać swapy walutowe – to na razie jedyne narzędzia do walki ze zbyt mocnym frankiem i wciąż takie same (to już trzeci komunikat SNB w ciągu ostatnich tygodni).

Podczas wczorajszej konferencji przywódcy Francji i Niemiec ujawnili swoje długoterminowe plany dotyczące stabilizacji strefy euro. Zaproponowane zostało wprowadzenie podatku od transakcji finansowych i podjęcie ściślejszej współpracy w zarządzaniu polityką gospodarczą w Europie. W tym celu utworzony miałby być rząd gospodarczy dla strefy euro.

Od rana rynki reagują na wyniki wtorkowego spotkania Merkel-Sarkozy. Brak działania ze strony europejskich przywódców w odpowiedzi na bardzo słabe dane makro ze Starego Kontynentu inwestorzy dyskontują ujemnymi indeksami giełdowymi oraz umacniającym się frankiem.

Jeżeli uważnie przyjrzymy się dzisiejszym publikacjom danych makroekonomicznych to powodu do zachwytów nie ma – rano rozczarował nas wstępny odczyt PKB z Francji za II kwartał, który nie uległ zmianie w ujęciu kw/kw, o godz. 11:00 okazało się, że produkcja przemysłowa w strefie euro nieoczekiwanie spadła w czerwcu o 0,7 proc. m/m, a w ujęciu rocznym zyskała tylko 2,9 proc. r/r.

Wczorajsza popołudniowa część sesji na rynkach walutowych przyniosła uspokojenie. Kurs EUR/USD poruszał się w dość wąskim przedziale 1,4240-80. Spadek zmienności wynikał z poprawy nastrojów będącej efektem m.in. zakazu krótkiej sprzedaży akcji spółek giełdowych we Francji, Hiszpanii Włoszech i Belgii.

Roczna dynamika cen konsumenta obniżyła się w lipcu do 4,1% z 4,2% w czerwcu, podczas gdy rynek (włącznie z nami) oczekiwał wzrostu do 4,3%. Niska inflacja to w dużej mierze znacznie mniejszy od zakładanego przez nas wzrost cen paliw (jedynie o 0,2% m/m), a także większe niż założyliśmy spadki cen odzieży i obuwia (-2,3% m/m), pokazujące, iż po wyraźnych podwyżkach na wiosnę sklepy musiały zaproponować wyjątkowo atrakcyjne warunki wyprzedaży aby pozbyć się letnich kolekcji.

Dzisiejszy Tages Anzeiger pisze powołując się na rozmowy z liderami 4 głównych ugrupowań politycznych w Szwajcarii, iż mogłyby one poprzeć działania Narodowego Banku Szwajcarii zmierzające do powiązania kursu franka z euro w wężu walutowym – ten temat wczoraj stał się jednym z głównych powodów, które doprowadziły do osłabienia franka względem głównych walut (na rynku pojawiły się plotki, iż nie odbyloby się to przy kursie EUR/CHF niższym od 1,15).

Rodzima waluta zyskuje dzisiaj na wartości w stosunku do franka szwajcarskiego. Pozytywna opinia agencji raitingowej Moody’s o obecnej sytuacji Polski miała pozytywny wydźwięk na polską walutę.

W łonie FED nie ma jednomyślności (a zatem program QE3 nie jest wcale tak pewny – zwłaszcza, jeżeli chodzi o jego skalę), rzecznik niemieckiego rządu twierdzi, że dyskusja nad zwiększeniem funduszy Europejskiego Funduszu Stabilności Finansowej nie jest obecnie potrzebna.

Od początku minionego tygodnia sytuacja na rynkach finansowych pozostaje bardzo nerwowa. Duża zmienność obserwowana na rynkach w ostatnim czasie sprawia, że sesję są bardzo ciekawe i emocjonujące. Tak było też i wczoraj.

Wczorajszy komunikat amerykańskiego banku centralnego nie do końca zadowolił inwestorów. Przekaz był głównie werbalny – zdecydowano się na usunięcie z komunikatu elastycznego zwrotu „przez dłuższy czas” i zastąpienie go sformułowaniem „co najmniej do połowy 2013 r.”, co oczywiście dotyczy niskiego poziomu stóp procentowych (0,00-0,25 proc.).

Środa przyniosła kontynuację spadków w całej Europie. Inwestorów zelektryzowała tym razem plotka o obniżeniu ratingu Francji - dementi niewiele pomogło. Bank Szwajcarii zapowiada interwencję. Ale frank nie chce odpuścić.

20 proc. osłabienie złotego w stosunku do franka szwajcarskiego może obniżyć konsumpcję o 0,4 pkt proc, ale nie zagrozi stabilności sektora finansowego - napisano w biuletynie Rady Gospodarczej przy premierze.

43 proc. Europejczyków - wynika z sondażu Eurobarometru przeprowadzonego wiosną 2011 r. - uważa, że negatywne skutki kryzysu na rynku pracy osiągnęły już punkt kulminacyjny. To o 1 punkt procentowy więcej niż rok temu i aż o 15 punktów procentowych więcej niż wiosną 2009 r.

Miniony dzień był jednym ze spokojniejszych jakie mogliśmy obserwować w poprzednich tygodniach. Sytuacja kryzysowa w Stanach Zjednoczonych została opanowana. Zarówno Izba Reprezentantów, jak i amerykański Senat zatwierdziły decyzję o podniesieniu ustawowego limitu zadłużenia oraz towarzyszący jej plan cięcia wydatków o 2,1 biliona dolarów w ciągu najbliższych 10 lat.