Troska o zwalnianego to ściema?

Półtora roku temu Karol dostał wypowiedzenie. Był jedną z dziewięciu zwolnionych osób. Na pożegnalnym spotkaniu pracodawca ze zbolałą miną oznajmił, że jego decyzja podyktowana jest trudną sytuacją przedsiębiorstwa (utrata kluczowych klientów i nowy konkurent na rynku). Podkreślał zasługi ludzi, z którymi musi się rozstać. Zapewniał, że gdy firma znów stanie na nogi, osobiście zadzwoni do całej dziewiątki, by zaoferować zatrudnienie, być może na bardzo atrakcyjnych warunkach. „Tymczasem nie zapomnimy o was – zapewniał „zredukowanych” – każdy będzie zapraszany na spotkania integracyjne, na niektóre szkolenia. A jak komuś bieda zajrzy w oczy, nie zostawimy w potrzebie”.

- Obiecanki, cacanki, a głupiemu radość – wkurza się Karol. – Oczywiście nie było żadnych zaproszeń na szkolenia i integracje. Gdy jeden z kolegów, chyba do dziś bezrobotny, poprosił dawną kadrową o zapomogę, odprawiła go z kwitkiem. Firma wyszła na prostą, ogłosiła nawet duży nabór pracowników. I co? O mnie i pozostałej ósemce nikt już nie pamiętał.

Przypadek Karola i jego kolegów to w Polsce standard. Zwalniani są pozostawieni bez pomocy, choć firmy niejednokrotnie obiecują im na odchodne wsparcie. A jeśli już pracodawcy decydują się na outplacement, to głównie z troski o własny wizerunek.

Outplacement to ściema

Aż 70 proc. uczestników ankiety, przeprowadzonej przez portale Pracuj.pl i ArchitekciKariery.pl, stwierdza, że w znanych im firmach nie prowadzi się żadnych działań, które miałyby pomóc zwalnianym pracownikom. Sześć na dziesięć osób z tej grupy przyznało, że w ogóle nie słyszało o pracodawcach prowadzących takie działania. A prawie 17 proc. respondentów w ogóle nie wie, na czym outplacement mógłby polegać.

Jednocześnie aż 67 proc. badanych uważa, że pracodawcy udzielają zwalnianym pracownikom dodatkowej pomocy przede wszystkim w trosce o swój wizerunek. Ponad połowa jest zaś zdania, że programy outplacementowe firmy wprowadzają ze strachu przed negatywnymi opiniami zwalnianych pracowników.

MS