Windykacja długów krok po kroku

Spłata długu za pomocą szybkiej pożyczki

Brak środków finansowych na spłatę pożyczki może być sygnałem do skorzystania z szybkiej pożyczki. Często osoby, które po raz pierwszy pożyczyły pieniądze w danej firmie, mogą ją uzyskać za darmo bądź za symboliczną opłatą. Stali klienci mogą natomiast wziąć tzw. pożyczkę refinansującą, za pomocą której można spłacić zobowiązanie zaciągnięte jako pierwsze. Takie rozwiązanie jest oferowane np. przez firmę Pożyczka Plus. Dzięki niej można spłacić chociaż jedną lub kilka rat kredytu. Dla banku to sygnał, że pożyczkobiorca nie uchyla się od zapłaty, mimo kłopotów finansowych.

Wpisanie dłużnika na tzw. czarną listę

Wpisania na czarną listę dłużników, czyli do Rejestru Dłużników BIG (Biura Informacji Gospodarczej) może dokonać każda instytucja lub firma, w tym windykacyjna. Zostają tam wpisane osoby, które nie spłacały długów przez co najmniej 60 dni. Kwota do spłacenia musi natomiast przekraczać 200 zł. Wpisanie na czarną listę skutkuje niemożnością wzięcia zakupów na raty, otrzymania kredytu. Może też prowadzić do kłopotów z wynajęciem mieszkania bądź kupna telefonu w abonamencie. Warto jednak wiedzieć, że zanim wierzyciel wpisze kogoś do Rejestru Dłużników ma obowiązek przesłania wezwania do spłaty minimum 30 dni przed dokonaniem wpisu. Powinno ono zawierać informację o tym, że po przekroczeniu tego czasu i braku zapłaty zobowiązania, dane dłużnika zostaną przekazane konkretnego Biura Informacji Gospodarczej. Aby przestały widnieć w tym spisie, trzeba spłacić dług. Następnie wierzyciel w ciągu 14 dni powinien złożyć wniosek o wykreślenie danych z czarnej listy. Brak złożenia tego wniosku skutkuje nałożeniem grzywny o wysokości do 30 tysięcy złotych. Dane byłego dłużnika znikają z listy do 7 dni od czasu złożenia wniosku. Może to się też stać automatycznie po 3 latach od ostatniej aktualizacji danych w bazie i nie później niż po 10 latach od wpisania do Rejestru.

Bankowy tytuł egzekucyjny

Jeśli pożyczka zostanie wzięta w banku, może on wystawić dokument, tzw. tytuł egzekucyjny. Jest to potwierdzenie istnienia długu i mam ono moc wyroku sądowego. Dokument zostaje wydany pod warunkiem, że dłużnik podpisał zgodę na dobrowolne poddanie się egzekucji. Jest ona najczęściej podawana do podpisu wraz z umową kredytową. Sąd sprawdza natomiast czy ten dokument został podpisany przez upoważnioną osobę i nadaje mu klauzulę wykonalności. Dłużnik nie jest wzywany na sprawę, nie ma też o niej informacji. Podczas posiedzenia nie jest brana pod uwagę kwota długu do spłacenia, ani też powody, da których kredytobiorca nie spłaca zaciągniętego zobowiązania.

Co robi bank, kiedy dłużnik nie spłaca swoich zobowiązań?

Pierwszy krok pracowników banku po przekroczeniu terminu spłaty to telefon z pytaniem, z czego wynikają problemy ze spłatą długu. Będzie miał na celu ustalenie czy płynność finansowa została jedynie zachwiana czy też może być permanentna i skutkować niewypłacalnością. W następnej kolejności dłużnik dostaje listy polecone z wezwaniem do zapłaty. Jeśli to nie poskutkuje, sprawa zostanie przekazana do działu windykacji banku. Osoba zalegająca ze spłatą jest wpisywana na czarną listę dłużników. Następnie dług prawdopodobnie będzie sprzedany zewnętrznej firmie windykacyjnej. Windykator przekazuje natomiast nakaz zapłaty komornikowi.

Windykator a zaciągnięte długi

Windykator sięga najpierw po tzw. windykację przedsądową, która obejmuje telefoniczne i pisemne wezwania do zapłaty. Na tym etapie można też negocjować obniżenie długu, rozłożenie go na raty bądź odjęcie kwoty odsetek od zobowiązania do spłacenia. Jeśli osoba zadłużona nie zapłaci gotówki w wyznaczonym czasie, sprawa trafi do sądu. Wtedy windykator w ramach uproszczonego postępowania sądowego wnosi o wydanie nakazu zapłaty. Sędzia przed jego wystawieniem sprawdza jedynie czy dług rzeczywiście istnieje. Od wyroku można złożyć tzw. sprzeciw, który koniecznie należy uargumentować, np. przedawnieniem roszczenia. Jeśli nakaz zapłaty zostanie jednak wydany, musi zostać zaopatrzony w klauzulę wykonalności (również przez sąd). Wtedy windykator przekazuje dokument komornikowi.

Kiedy dług trafia do komornika

Komornik zajmuje część dochodów osoby, która zalega ze spłatą długów. Wyjątek to sytuacja, w której dłużnik nie ma środków na spłatę długów. Wtedy postępowanie jest umarzane. Nie kończy jednak sprawy zobowiązania na zawsze. Kiedy sytuacja finansowa zadłużonego się poprawi, postępowanie może zostać wszczęte ponownie. Warto wiedzieć, że to dłużnik zostaje obciążony kosztami postępowania sądowego, które stanowi wynagrodzenie komornika. Jego wysokość to: 8% w przypadku ściągania zadłużenia z wynagrodzenia za pracę bądź rachunku bankowego lub 15% dochodzonego świadczenia. Komornik może zająć wynagrodzenie, rentę bądź emeryturę. Kwota, którą pobiera nie może być wyższa niż:

• 3/5 wynagrodzenia w przypadku egzekucji świadczeń alimentacyjnych,
• 1/2 wysokości wynagrodzenia za pracę w sytuacji ściągania innych zobowiązań,
• 25% wysokości emerytury lub renty; wyjątkiem jest najniższa emerytura, której komornik nie może zająć,
• potrąceniu nie może też ulec minimalne wynagrodzenie za pracę.

Brak możliwości spłaty długów a upadłość konsumencka

Osoba, która nie ma możliwości spłacenia swoich długów może wnieść do sądu o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. To niestety skomplikowany proces. Szansę na wydanie takiej decyzji mają ci, którzy popadli w kłopoty finansowe nie z własnej winy, czyli np. na skutek choroby, utraty pracy bądź innych wypadków losowych. Dłużnik, który spełnia to kryterium, będzie musiał się dodatkowo pozbyć całego majątku i mieszkania. Zostaną one wystawione na licytację. Dochody z niej zostaną oddane wierzycielom. Nawet, jeśli sąd ogłosi upadłość konsumencką, osoba z długami dostanie tzw. plan spłat. Będą na nim widniały kwoty, które należy wpłacać co miesiąc.

Przedawnienie długów

Długi przedawniają się po pewnym określonym czasie. Nie trzeba ich wtedy spłacać. W przypadku sprzedaży do przedawnienia dochodzi po dwóch latach. Roszczenia okresowe (np. abonament za telefon) i koszty najmu nie muszą być regulowane po 3 latach. Płatności podatkowe ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, a zobowiązania finansowe wobec ZUS po upływie 10 lat. Pożyczka od osoby fizycznej również przedawnia się po 10 latach. Natomiast w przypadku umowy kredytowej są to 3 lata.