15.04. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął:
- projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej,
- projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw.
Rada Ministrów podjęła uchwały w sprawie przyjęcia:
- strategii "Bezpieczeństwo Energetyczne i Środowisko - perspektywa do 2020 r.",
- projektu Programu Operacyjnego Pomoc Żywnościowa 2014-2020,
- projektu Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (PROW 2014-2020).
Rząd przyjął informację o realizacji programu wieloletniego pod nazwą "Narodowy program przebudowy dróg lokalnych - Etap II Bezpieczeństwo - Dostępność - Rozwój" w latach 2012-2013.
Rada Ministrów zapoznała się z informacjami:
- na temat statusu prac nad Programem "Inwestycje Polskie" oraz założeń polityki inwestycyjnej spółki Polskie Inwestycje Rozwojowe SA,
- o realizacji "Planu prywatyzacji na lata 2012-2013" w roku 2013.
Przyjęto poprawki do sprawozdania komisji do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 2149 oraz 2255).
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedłożony przez ministra gospodarki.
Przedsiębiorca wprowadzający na polski rynek towar znajdujący się w obrocie unijnym, nie będzie musiał zamieszczać na jego opakowaniu adresu polskiego dystrybutora. Rozwiązanie takie przyniesie oszczędności przedsiębiorcom, którzy nie będą musieli zmieniać oznakowania towaru (lub jego opakowania) - w wysokości ok. 70 mln zł rocznie. Dzięki niższym kosztom sprowadzania towarów do Polski wzbogaci się ich oferta na krajowym rynku. Nowa regulacja ma obowiązywać od 1 stycznia 2015 r.
Na podstawie art. 20 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu w Polsce jest zobowiązany do umieszczania na nim pisemnych informacji w języku polskim określających: firmę przedsiębiorcy i jego adres oraz danych umożliwiających identyfikację towaru. Zgodnie z interpretacją tego artykułu, obowiązkowe jest umieszczanie na produktach adresu dystrybutora, który ma siedzibę w Polsce. Dla przedsiębiorców oznacza to koszty, wynikające z konieczności zmiany oznakowania produktu lub jego opakowania na potrzeby wprowadzenia go na polski rynek. Po zmianach nie będzie obowiązku podawania polskiego adresu dystrybutora, przewidziano natomiast odesłanie do oznaczenia producenta lub dystrybutora w którymkolwiek z państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego (na podstawie przepisów o ogólnym bezpieczeństwie produktów). Przedsiębiorca z Unii Europejskiej (lub innego państwa EOG - Islandii, Norwegii, Liechtensteinu) będzie mógł oznaczyć produkt adresem jego firmy
znajdującej się w UE/EOG.
Rozwiązanie to wpisuje się w konsekwentnie realizowane przez rząd działania deregulacyjne, ułatwiające prowadzenie działalności gospodarczej. Proponowana zmiana oznacza ograniczenie obciążeń dla przedsiębiorców przez redukcję obowiązków informacyjnych oraz zapewnienie realizacji wspólnotowej zasady swobody przepływu towarów.
Zaproponowano także rezygnację z obowiązku oznaczania towaru informacją umożliwiającą jego identyfikację, gdy przeznaczenie towaru w sposób oczywisty będzie wynikało z jego istoty, zapewniającej nabywcy świadomy wybór.
W przypadku sprzedaży z udziałem konsumentów, nadal będą obowiązywały przepisy dotyczące oznaczania towarów, określone w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra edukacji narodowej.
Projekt nowelizacji ustawy oświatowej umożliwia uczniom szkół podstawowych i gimnazjów dostęp do bezpłatnych podręczników, innych materiałów edukacyjnych i materiałów ćwiczeniowych. Darmowy podręcznik dla uczniów pierwszych klas już od tego roku szkolnego premier zapowiedział podczas konferencji prasowej, w trakcie której prezentował plany rządu na 2014 r.
Bezpłatny podręcznik dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjów jest standardem w większości krajów Unii Europejskiej. Przedkładany projekt noweli oświatowej to kolejny krok na drodze do realizacji projektu "darmowy podręcznik", pierwszym - była nowelizacja ustawy oświatowej, obowiązuje od 22 marca 2014 r., na podstawie której minister edukacji narodowej może zlecić opracowanie i wydanie podręcznika (lub jego części).
Zgodnie z projektem nowelizacji ustawy, zadaniem ministra edukacji będzie wyposażenie szkół podstawowych w bezpłatny podręcznik do zajęć z zakresu edukacji: polonistycznej, matematycznej, przyrodniczej i społecznej dla uczniów klas I-III. Projekt będzie wdrażany stopniowo. W roku szkolnym:
- 2014/2015 podręcznik trafi do uczniów klas I szkół podstawowych,
- 2015/2016 podręcznik otrzymają uczniowie klas II szkół podstawowych,
- 2016/2017 podręcznik zostanie przydzielony uczniom klas III szkół podstawowych.
Zapewnienie podręcznika do edukacji wczesnoszkolnej przez ministra edukacji jest formą wsparcia dla tego etapu kształcenia, i ma związek z objęciem obowiązkiem szkolnym od 2014 r. dzieci sześcioletnich. Oznacza to także odejście od oferowanych przez rynek coraz obszerniejszych, często nieuzasadnionych dydaktycznie, pakietów edukacyjnych. W praktyce do szkół trafiało dużo materiałów ćwiczeniowych, które ograniczały samodzielność ucznia i kreatywność nauczyciela. Opracowany przez MEN podręcznik ma sprzyjać samodzielności uczniów w rozwiązywaniu problemów, kształtowaniu postaw twórczych, stwarzaniu oryginalnych sytuacji dydaktycznych. Chodzi też o zakazanie praktyk wydawców, których celem jest nakłanianie szkół do wyboru konkretnego podręcznika, materiałów edukacyjnych oraz materiałów ćwiczeniowych, a także narzucania przez wydawców wymogu łącznego nabywania podręczników z innymi dodatkowymi materiałami przeznaczonymi dla ucznia.
Nowe przepisy wprowadzają zasadę kolegialnego wyboru podręcznika lub innego materiału edukacyjnego przez zespół nauczycieli prowadzących poszczególne zajęcia edukacyjne (np. zespół nauczycieli kształcenia zintegrowanego prowadzących zajęcia w klasach I-III szkoły podstawowej czy zespół nauczycieli prowadzących zajęcia z języka obcego w tych klasach), a na wyższych etapach edukacji - przez zespoły nauczycieli prowadzących zajęcia z poszczególnych przedmiotów.
Nowe regulacje określają również procedurę ustalania zestawu podręczników lub materiałów edukacyjnych, a także materiałów ćwiczeniowych stosowanych w danej szkole. Jeżeli nauczyciele nie uzgodnią wspólnej propozycji podręcznika lub materiału edukacyjnego - rozstrzygał będzie dyrektor szkoły. Ponadto, dyrektor szkoły będzie miał obowiązek podania do publicznej wiadomości zestawu podręczników lub materiałów edukacyjnych oraz informacji o materiałach ćwiczeniowych, które będą stosowne w szkole w danym roku szkolnym.
Projekt przewiduje również wprowadzenie wymogu opiniowania przez radę rodziców wyboru zaproponowanego przez nauczycieli i przedstawionego przez dyrektora szkoły zestawu podręczników lub materiałów edukacyjnych, a także materiałów ćwiczeniowych. Rozwiązanie takie zwiększa wpływ rodziców na proces nauczania-uczenia się ich dzieci. Zgodnie z projektem, nauczyciele klas I-III szkół podstawowych będą mogli korzystać z innego niż rządowy podręcznik, pod warunkiem, że jego zakup sfinansuje organ prowadzący szkołę.
Kolejna zmiana to zapewnienie dotacji celowej dla organów prowadzących szkoły podstawowe i gimnazja. Będzie ona przeznaczona na zakup: podręczników do nauczania języka obcego, materiałów edukacyjnych do jego nauczania lub materiałów ćwiczeniowych dla klas I-III szkoły podstawowej, podręczników, materiałów edukacyjnych lub materiałów ćwiczeniowych dla klas IV-VI szkoły podstawowej i podręczników, materiałów edukacyjnych lub materiałów ćwiczeniowych dla wszystkich klas gimnazjum. Zmiana ta będzie wdrażana stopniowo, począwszy od 2014 r., w którym dotacja celowa będzie udzielana na wyposażenie szkół podstawowych w podręczniki do nauczania języka obcego lub materiały edukacyjne do jego nauczania oraz materiały ćwiczeniowe dla klas I. W kolejnych latach dotacja obejmie następne klasy szkoły podstawowej i klasy gimnazjum.
Projekt nowelizacji ustawy zobowiązuje również szkoły podstawowe i gimnazja do zapewnienia uczniom bezpłatnego dostępu do podręczników, materiałów edukacyjnych (zastępujących lub uzupełniających podręcznik) oraz materiałów ćwiczeniowych. Zmiana będzie wdrażana sukcesywnie - począwszy od 2014 r. w odniesieniu do uczniów klasy I szkoły podstawowej. Podręczniki oraz materiały zastępujące lub uzupełniające podręcznik będą własnością organu prowadzącego szkołę. Podręczniki będą wypożyczane uczniom, zaś ćwiczenia zostaną im przekazane na stałe. Podręczniki i materiały edukacyjne mają służyć co najmniej trzem kolejnym rocznikom uczniów.
Zgodnie z projektem, zmienione zostaną warunki dopuszczania do użytku szkolnego podręczników. Zakazane będzie zamieszczanie w podręcznikach ćwiczeń, zadań i poleceń wymagających wypełniania. Chodzi o to, aby podręcznik mógł być przeznaczony do wieloletniego użytku. Obecnie korzystanie z podręczników używanych jest utrudnione ze względu na powszechną praktykę zamieszczania w nich ćwiczeń wymagających uzupełniania. Dotyczy to zwłaszcza podręczników do kształcenia zintegrowanego w klasach I-III szkoły podstawowej. Na podstawie obowiązujących przepisów, w tej samej szkole na poziomie poszczególnych klas, w różnych oddziałach mogą być stosowane różne podręczniki do tego samego przedmiotu, zgodnie z indywidualnym wyborem nauczycieli. Utrudnia to obrót używanymi podręcznikami w danej szkole, ale również uniemożliwia korzystanie z tego samego podręcznika przez kolejne roczniki uczniów. W projekcie nowelizacji przewidziano także wprowadzenie wymogu, aby szkolny zestaw podręczników obejmował po jednym podręczniku do
danego przedmiotu w danej klasie (przewidziane są wyjątki od tej zasady).
Szacunkowo na realizację projektu, w latach 2014-2023, trzeba będzie przeznaczyć ok. 3,8 mld zł.
Rząd chce zwiększyć dostępność podręczników dla uczniów, bo pozwoli to w pełni wdrożyć art. 70 ust. 2 konstytucji, czyli nakaz nieodpłatnego nauczania w szkołach publicznych. Dla rodziców rozpoczęcie roku szkolnego oznacza poważne obciążenie domowego budżetu. Według badań CBOS, na początku roku szkolnego 2013/2014 rodzice wydali na podręczniki, przybory szkolne, mundurki, opłaty (np. czesne, internat, stancja) średnio 1199 złotych, co stanowi 107 proc. kwoty z roku poprzedniego. Najwyższą pozycję w budżecie rodziny stanowi zakup podręczników szkolnych. Przeciętnie wydano na nie 382 złote w przeliczeniu na jedno dziecko, co stanowi wzrost o 4 proc. w stosunku do roku 2012/2013. Jednocześnie, realizowany od 2002 r., rządowy program "Wyprawka szkolna", mimo angażowania od kilku lat coraz większych środków na zapewnienie pomocy uczniom, nie zaspokaja ich wszystkich potrzeb.
Działania zmierzające do rozszerzenia oferty publicznych, bezpłatnych materiałów edukacyjnych, w tym podręczników, są realizowane od 2012 r., w szczególności w ramach projektu systemowego e-podręczniki do kształcenia ogólnego, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Chodzi o przygotowanie 62 darmowych e-podręczników i 2500 uzupełniających je zasobów edukacyjnych do większości przedmiotów ogólnokształcących (począwszy od szkoły podstawowej przez gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalne; kształcenie w zakresie podstawowym). E-podręczniki i inne e-zasoby będą udostępnione na tzw. otwartych licencjach, co oznacza, że każdy będzie mógł je dowolnie kopiować, wykorzystywać czy drukować. Korzystanie z takich podręczników umożliwi każdemu uczniowi swobodny i darmowy dostęp do treści edukacyjnych w dowolnym miejscu i czasie. Przygotowana została już platforma do udostępniania e-podręczników (www.epodreczniki.pl), na której są testowane od 30 września 2013 r. pierwsze moduły/działy e-podręczników
do matematyki. Testowe rozdziały podręczników do kolejnych przedmiotów będą udostępniane sukcesywnie. Wszystkie podręczniki będą gotowe do września 2015 r. Stałej rozbudowie podlegają również zasoby edukacyjne gromadzone na portalu wiedzy dla nauczycieli www.scholaris.pl. Materiały udostępnione obecnie na tym portalu dotyczą już ok. 75 proc. treści podstawy programowej kształcenia ogólnego.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia Strategii "Bezpieczeństwo Energetyczne i Środowisko - perspektywa do 2020 r.", przedłożoną przez ministra gospodarki.
Pogodzenie wzrostu gospodarczego z dbałością o środowisko to obecnie jedno z największych wyzwań, przed którymi stoi Polska. Ma to szczególne znaczenie w kontekście zmian zachodzących w światowej gospodarce, takich jak: wzrost poziomu życia obywateli, efektywne wykorzystywanie zasobów naturalnych czy zmiany wzorców produkcji i konsumpcji.
Strategia Bezpieczeństwo Energetyczne i Środowisko (BEiŚ) obejmuje dwa istotne obszary: energetykę i środowisko oraz określa kluczowe reformy i niezbędne działania, które powinny zostać podjęte w perspektywie do 2020 r.
Głównym celem strategii Bezpieczeństwo Energetyczne i Środowisko jest zapewnienie wysokiej jakości życia obecnym i przyszłym pokoleniom, z uwzględnieniem ochrony środowiska, oraz stworzenie warunków do zrównoważonego rozwoju nowoczesnego sektora energetycznego, zdolnego zapewnić Polsce bezpieczeństwo energetyczne oraz konkurencyjną i efektywną gospodarkę.
Cele szczegółowe i kierunki Strategii to:
- zrównoważone gospodarowanie zasobami środowiska
Będzie ono realizowane przez działania obejmujące: racjonalne i efektywne gospodarowanie zasobami kopalin, gospodarowanie wodami dla ochrony przed powodzią, suszą i deficytem wody, zachowanie bogactwa i różnorodności biologicznej, w tym wielofunkcyjnej gospodarki leśnej, uporządkowanie zarządzania przestrzenią.
- zapewnienie gospodarce krajowej bezpiecznego i konkurencyjnego zaopatrzenia w energię
Realizacja tego celu obejmuje: lepsze wykorzystanie krajowych zasobów energii i poprawę efektywności energetycznej, zapewnienie bezpieczeństwa dostaw importowanych surowców energetycznych, modernizację sektora elektroenergetyki zawodowej, w tym przygotowania do energetyki jądrowej, rozwój konkurencji na rynkach paliw i energii oraz umacnianie pozycji odbiorcy, wzrost znaczenia rozproszonych, odnawialnych źródeł energii, rozwój energetyczny obszarów podmiejskich i wiejskich.
- poprawa stanu środowiska
Cel ten będzie realizowany przez: zapewnienie społeczeństwu i gospodarce dostępu do czystej wody, racjonalne gospodarowanie odpadami, ochronę powietrza, w tym ograniczenia oddziaływania energetyki, wspieranie nowych i promocję polskich technologii energetycznych, promocję zachowań ekologicznych i tworzenie "zielonych" miejsc pracy.
Kluczowym czynnikiem warunkującym jakość życia ludzi i funkcjonowanie gospodarki są stabilne dostawy energii. Wykorzystanie zasobów energetycznych nie pozostaje jednak obojętne dla środowiska. Dlatego w obszarze energetyka i środowisko konieczne jest prowadzenie skoordynowanych działań wszędzie tam, gdzie aspekty te przenikają się w dostrzegalny sposób, jak również wytyczenie kierunków, w których powinna rozwijać się branża energetyczna oraz wskazanie priorytetów w ochronie środowiska. Jednym z nich jest zidentyfikowanie strategicznych złóż surowców energetycznych i ich ochrona przed zabudową infrastrukturalną. Dotyczy to szczególnie węgla brunatnego i gazu z łupków, którego wydobycie może przyczynić się do zmiany bilansu energetycznego.
Poprawa efektywności energetycznej to przede wszystkim zmniejszenie energochłonności polskiej gospodarki. Największym wyzwaniem jest modernizacja energetyki i ciepłownictwa (jednostek wytwórczych, sieci przesyłowych i dystrybucyjnych, także ich rozwój) oraz dywersyfikacja struktury wytwarzania energii elektrycznej - wprowadzenie energetyki jądrowej i zwiększenie udziału rozproszonych źródeł odnawialnych (głównie energetyki wiatrowej, biogazowni, instalacji na biomasę i solarnych), w tym mikroźródeł. Modernizację sektora należy powiązać z rozwojem kogeneracji i wprowadzeniem inteligentnych rozwiązań. Konieczne są przedsięwzięcia zwiększające konkurencję na rynku energii, w tym skuteczne rozwiązanie energetycznych problemów regionów, zwłaszcza w północno-wschodniej części kraju, gdzie utrudniony dostęp do energii elektrycznej jest głównym czynnikiem hamującym rozwój.
W okresie objętym Strategią polska elektroenergetyka będzie opierać się przede wszystkim na węglu. Produkcja energii elektrycznej w 2012 r., wg nośników, przedstawiała się następująco: węgiel brunatny 33,5 proc., węgiel kamienny 50,6 proc., gaz ziemny 3,3 proc., energia odnawialna (biomasa, biogaz, woda, wiatr) 10,4 proc., pozostałe paliwa 2 proc. Polska, dzięki znacznym złożom węgla w porównaniu z pozostałymi państwami UE, jest krajem bezpiecznym w kontekście produkcji energii elektrycznej i stosunkowo niskich kosztów jej wytwarzania.
Kolejnym elementem wyróżniającym krajową gospodarkę na tle gospodarek unijnych jest kwestia efektywności energetycznej. W ciągu ostatnich 20 lat dokonaliśmy dużego postępu w tej dziedzinie, jednak nadal energochłonność pierwotna PKB Polski, wyrażona w cenach stałych (rok bazowy to 2005) oraz parytecie siły nabywczej, jest wyższa o 19 proc. od średniej europejskiej. Poprawa efektywności energetycznej została uznana za priorytetowy kierunek w przyjętej przez rząd w listopadzie 2009 r. Polityce energetycznej Polski do 2030 r.
W ujęciu przestrzennym polską energetykę charakteryzuje więc zdecydowana nierównomierność. Obecne rozłożenie mocy wytwórczych powoduje, że kluczową kwestią dla bezpieczeństwa energetycznego niektórych regionów staje się stan techniczny infrastruktury oraz zdolność do transmisji energii (gęstość i stan techniczny sieci przesyłowych i dystrybucyjnych).
Jednym z priorytetów Strategii jest ułatwianie "zielonego" (sprzyjającego środowisku) wzrostu gospodarczego przez zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego i dostępu do nowoczesnych, innowacyjnych technologii, a także wyeliminowanie barier administracyjnych, utrudniających "zielony" wzrost.
Kolejnym wyzwaniem jest ograniczenie zanieczyszczeń powietrza oraz reforma systemu gospodarki wodnej. Efektem większościowego udziału węgla w gospodarce jest wysoki poziom emisji CO2 oraz innych substancji do powietrza, tj. dwutlenku siarki (SO2), tlenków azotu (NOx) oraz pyłów PM10 i PM2,5. Obserwowany od kilku lat na arenie międzynarodowej i polityce UE trend ograniczania poziomu emisji tego gazu, skutkuje stosownymi regulacjami prawnymi. Zgodnie z zapisami protokołu z Kioto, Polska zobowiązała się do 2012 r. ograniczyć emisję gazów cieplarnianych o 6 proc. w stosunku do poziomu z 1988 r. Do 2009 r. udało się zredukować o 27 pkt. proc. więcej emisji niż wyznaczony cel. Jednocześnie, przy tak dużej redukcji emisji, w ciągu ostatnich 20 lat odnotowaliśmy znaczący wzrost gospodarczy, przebiegający co najmniej dwa razy mniej emisyjnie niż w Europie Zachodniej. Dalsza redukcja zanieczyszczeń wymaga unowocześnienia sektora energetyczno-ciepłowniczego, poprawy efektywności energetycznej oraz ograniczenia tzw.
niskiej emisji.
Istotne znaczenie dla jakości życia i stabilnego rozwoju gospodarczego ma dostępność wody. Nowy system zarządzania zasobami wód, dokończenie inwestycji wodnościekowych, inwestycje w ochronę przeciwpowodziową z wykorzystaniem dużych zbiorników wodnych na cele energetyczne, to główne założenia zmian w gospodarce wodnej Polski.
Odpowiednie zarządzanie środowiskiem powinno uwzględniać nowoczesny system planowania przestrzennego i ocen oddziaływania na środowisko. W świetle wyzwań inwestycyjnych ważną rolę będzie odgrywało właściwe funkcjonowanie systemu oceny oddziaływania na środowisko dla planowanych przedsięwzięć (EIA) oraz strategicznych ocen oddziaływania na środowisko (SEA), które są podstawowym narzędziem wdrażania polityki zrównoważonego rozwoju. W energetyce, przemyśle, gospodarce wodnej, gospodarce odpadami, transporcie oraz ochronie terenów szczególnie cennych przyrodniczo (w tym obszarów w sieci Natura 2000) istotne jest, aby ocena oddziaływania na środowisko przedsięwzięć (również dokumentów strategicznych) była rzetelna, poprawna i zgodna z najlepszymi praktykami.
Strategia Bezpieczeństwo Energetyczne i Środowisko jest jedną z 9 zintegrowanych strategii rozwoju. BEiŚ uszczegóławia zapisy średniookresowej strategii rozwoju kraju (Strategia Rozwoju Kraju 2020) w dziedzinie energetyki i środowiska oraz stanowi ogólną wytyczną dla Polityki energetycznej Polski i innych programów rozwoju. Koresponduje z celami rozwojowymi określanymi na poziomie wspólnotowym (Europa 2020 - Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu) oraz celami pakietu klimatyczno-energetycznego. BEiŚ wyznacza ramy strategiczne dla dalszych prac programowych i wdrożeniowych, dotyczących adaptacji do zmian klimatu, ochrony zasobów naturalnych i środowiska przyrodniczego, jak również bezpieczeństwa i efektywności energetycznej.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia projektu Programu Operacyjnego Pomoc Żywnościowa 2014-2020, przedłożoną przez ministra pracy i polityki społecznej.
Program Operacyjny "Pomoc Żywnościowa" (PO PŻ) wpisuje się w krajowe i unijne strategie walki z wykluczeniem społecznym i ubóstwem. Jest kontynuacją programu "Dostarczanie nadwyżek żywności najuboższej ludności Unii Europejskiej" (PEAD) oraz wykonuje postanowienia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym.
Głównym celem programu jest zwiększenie bezpieczeństwa żywnościowego osób najbardziej potrzebujących, czyli zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym. Wsparcie będzie kierowane do osób najuboższych przez dostarczanie im produktów spożywczych wysokiej jakości lub zapewnienie posiłku.
Przyjęto, że w latach 2014-2015 pomocą w pierwszej kolejności będą objęci ci, których dochody nie przekraczają 813 zł - w przypadku osoby samotnej i 684 zł - na członka rodziny. W uzasadnionych przypadkach z pomocy będą mogły skorzystać osoby, które nie spełniają ww. warunków. Natomiast od 2016 r. kryteria mogą ulec zmianie (nowe zasady będą ogłaszane w wytycznych).
Z szacunków wynika, że w latach obowiązywania programu z pomocy będzie korzystało ok. 2,5 mln osób rocznie.
Program będzie realizowany w oparciu o 4 podstawowe operacje:
- dostawy żywności;
- dystrybucja żywności;
- działania na rzecz włączenia społecznego;
- działania dotyczące pomocy technicznej.
Przyjmuje się, że wykonawcami ujętych w programie działań będą dwa typy organizacji partnerskich. Pierwszy z nich to organizacje ogólnopolskie i ponadregionalne, czyli organizacje pozarządowe wybrane w drodze konkursu. Powinny to być organizacje dysponujące odpowiednią infrastrukturą do przechowywania (również w niskich temperaturach) żywności i możliwościami jej dystrybucji. Organizacja powinna ponadto posiadać zdolności administracyjne nie tylko w zakresie rozdziału produktów żywnościowych, ale również prowadzenia działań na rzecz włączenia społecznego czy zdolności współpracy z lokalnymi organizacjami charytatywnymi. Drugi typ to organizacje lokalne - chodzi tu o organizacje pozarządowe lub podmioty niepubliczne, które będą realizować zadania ujęte w programie na zasadzie umowy zawartej z organizacją partnerską ogólnopolską, ponadregionalną lub inną lokalną.
Do realizacji PO PŻ w 2014 r. wybrano 4 organizacje: Federację Banków Żywności, Caritas Polska, Polski Komitet Pomocy Społecznej i Polski Czerwony Krzyż. Dystrybucja żywości i realizacja innych, ujętych w programie działań, będzie się odbywać za pośrednictwem organizacji lokalnych.
Program Operacyjny "Pomoc Żywnościowa" będzie finansowany ze środków Unii Europejskiej i budżetu państwa w proporcji: 85 i 15 proc. Wstępna alokacja środków dla Polski na realizację programu w latach 2014-2020 wynosi 473 359 260 euro, wkład krajowy to 83 533 987 euro. Ocenia się, że środki finansowe, które w ciągu 7 lat realizacji programu otrzymają organizacje w formie ryczałtu, wyniosą 46 601 592 euro.
Przyjęty przez rząd program zostanie przedstawiony Komisji Europejskiej. PO PŻ będzie wdrażany przez: Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Ministerstwo Finansów oraz Agencję Rynku Rolnego.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (PROW 2014-202), przedłożoną przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi.
Rząd przyjął projekt Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (PROW 2014-202), co umożliwi rozpoczęcie jego negocjacji z Komisją Europejską. Program jest kontynuacją PROW 2007-2013.
Projekt PROW 2014-2020 opracowano na podstawie przepisów Unii Europejskiej, w szczególności rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 oraz projektów aktów wykonawczych Komisji Europejskiej. Program stanowić będzie podstawę realizacji celów II filara Wspólnej Polityki Rolnej w Polsce w latach 2014-2020, a zarazem jeden z elementów Umowy Partnerstwa, która została przyjęta przez rząd i przesłana 10 stycznia 2014 r. Komisji Europejskiej. W projekcie PROW 2014-2020 założono, że będzie on realizował cel ogólny i te cele szczegółowe "Strategii zrównoważonego rozwoju wsi, rolnictwa i rybactwa", które odpowiadają celom Wspólnej Polityki Rolnej oraz unijnym priorytetom rozwoju obszarów wiejskich. Na realizację programu w latach 2014-2020 Polska uzyska 8,598 mld euro ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Środki krajowe przeznaczone na jego realizację wyniosą ok. 4,915 mld euro i stanowić będą 36,37 proc. całego budżetu programu.
Program będzie kontynuował i rozwijał kierunki wsparcia realizowane w okresie po przystąpieniu Polski do UE. PROW 2014-2020 ukierunkowany został przede wszystkim na kwestie związane z budową konkurencyjności i wzrostu dochodowości w rolnictwie. Planowane w tym zakresie instrumenty wsparcia dotyczyć będą m.in. transferu wiedzy i innowacji oraz ułatwiania wprowadzania nowych rozwiązań w praktyce. Kontynuowane będzie wsparcie przyczyniające się do poprawy konkurencyjności rolnictwa, szczególnie w zakresie produkcji zwierzęcej, w tym chowu prosiąt, produkcji mleka i mięsa wołowego. Nowym istotnym instrumentem będzie premia na restrukturyzację małych gospodarstw rolnych. Młodzi rolnicy będą mogli ubiegać się o premię na rozpoczęcie działalności rolniczej. Zaplanowano również wsparcie dla rolników, którzy przekażą swoje gospodarstwo na powiększenie innego gospodarstwa rolnego.
W ramach organizacji łańcucha żywnościowego przewiduje się wsparcie inwestycji związanych z przetwórstwem i marketingiem artykułów rolnych, dalszy rozwój grup producentów oraz systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych. Ponadto, w celu ułatwiania sprzedaży bezpośredniej artykułów rolnych, planuje się kontynuację wsparcia na rzecz budowy i modernizacji targowisk. Obok pomocy w tworzeniu grup i organizacji producentów, wspierane będą różne formy wspólnych działań podejmowanych przez rolników, które przyczyniają się do poprawy konkurencyjności ich gospodarstw.
Przewidziano kontynuację wsparcia, które pozwali na odtwarzanie potencjału produkcji rolnej zniszczonego w wyniku wystąpienia klęsk żywiołowych i katastrof naturalnych, jak również wprowadzenie nowego działania, którego celem będzie ochrona gospodarstw rolnych przed tego typu zdarzeniami. Nowym działaniem będzie również rolnictwo ekologiczne, którego celem jest wzrost rynkowej produkcji ekologicznej. Przedsięwzięcia z zakresu ochrony środowiska (w tym wody, gleb, krajobrazu) i zachowania bioróżnorodności będą wspierane w ramach działań rolnośrodowiskowo-klimatycznych i zalesień. Kontynuowana będzie realizacja płatności na rzecz obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania.
W celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich kontynuowane będą działania przyczyniające się do rozwoju podstawowych usług (gospodarki wodnościekowej i dróg lokalnych), odnowy wsi, działalności pozarolniczej, które mają być realizowane zarówno w ramach odrębnych działań, jak również przez działanie Leader (kontynuacja wdrażania Lokalnych Strategii Rozwoju - Leader - wzmocni realizację oddolnych inicjatyw społeczności lokalnych).
Rada Ministrów przyjęła informację o realizacji programu wieloletniego pod nazwą "Narodowy program przebudowy dróg lokalnych - Etap II Bezpieczeństwo - Dostępność - Rozwój" w latach 2012-2013, przedłożoną przez ministra administracji i cyfryzacji.
"Narodowy program przebudowy dróg lokalnych - Etap II Bezpieczeństwo -Dostępność - Rozwój" rząd ustanowił 6 września 2011 r. Program ma być realizowany w latach 2012-2015 i ukierunkowany jest na podtrzymanie impulsów rozwojowych oraz wzmocnienie trendów modernizacyjnych w obszarze lokalnej infrastruktury drogowej. Jest on przykładem efektywnego współdziałania rządu i samorządu na rzecz przebudowy, budowy oraz remontów dróg gminnych i powiatowych. Stanowi kontynuację programu wykonywanego w latach 2008-2011. Rząd w październiku 2008 r. przyjął program, który zapewnia samorządom pomoc w przebudowie, budowie lub remontowaniu ważnych odcinków dróg gminnych i powiatowych, tak aby poprawić ich połączenia z siecią dróg wojewódzkich i krajowych, a także zwiększyć bezpieczeństwo ruchu drogowego. W rezultacie lokalne ośrodki gospodarcze stają się bardziej dostępne i intensywniej się rozwijają.
Od 2009 r. do końca 2013 r. jednostki samorządu terytorialnego zrealizowały 4,2 tys. zadań inwestycyjno-remontowych o wartości 7,8 mld zł. W efekcie w latach 2009-2013 zmodernizowano i rozbudowano sieć dróg lokalnych o długości 10,4 tys. km. Ze wsparcia skorzystało ponad 1,7 tys. gmin i powiatów, co stanowiło 62 proc. wspólnot samorządowych.
Program w latach 2012-2013 spotkał się z dużym zainteresowaniem samorządu terytorialnego. Efektywne wykorzystanie dotacji celowych (690 mln zł) umożliwiło zrealizowanie 1,1 tys. przedsięwzięć inwestycyjno-remontowych o wartości 1,7 mld zł. Wsparcie z budżetu państwa umożliwiło gminom i powiatom modernizację oraz rozbudowę sieci dróg lokalnych o długości ok. 2,2 tys. km.
W marcu 2014 r. rząd zwiększył wydatki budżetu państwa na realizację programu w br. z 250 mln zł do 700 mln zł (o 450 mln zł). W efekcie na realizację programu w latach 2012-2015 zostanie przeznaczone z budżetu państwa 2.400 mln zł. W wyniku podwyższenia środków na dofinansowanie zadań samorządowych w 2014 r. powstanie ok. 1.680 km dróg. Oznacza to, że do końca trwania programu, tj. 2015 r. powstanie ok. 6.080 km dróg lokalnych.
Rada Ministrów zapoznała się z informacją na temat statusu prac nad Programem Inwestycje Polskie oraz założeń polityki inwestycyjnej spółki Polskie Inwestycje Rozwojowe SA, przedłożoną przez ministra skarbu państwa.
Głównym celem Programu Inwestycje Polskie jest wsparcie realizacji wybranych, rentownych i pobudzających rozwój gospodarki inwestycji infrastrukturalnych. Inwestycje te dotyczą sześciu sektorów gospodarki: energetyki, węglowodorów (ropa naftowa i gaz ziemny), transportu, infrastruktury samorządowej (służącej zaspokajaniu potrzeb społeczności lokalnych), przemysłowej i telekomunikacyjnej.
Program kierowany jest do podmiotów prywatnych, spółek z bezpośrednim i pośrednim udziałem Skarbu Państwa, instytucji publicznych, samorządów oraz inwestorów zagranicznych, zainteresowanych inwestowaniem w Polsce.
Program wspierają Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK) - finansowanie dłużne i gwarancje oraz Polskie Inwestycje Rozwojowe SA (PIR) - finansowanie kapitałowe. Oba podmioty zostaną dokapitalizowane kwotą do 10 mld zł każdy. W grudniu 2012 r. rząd wyraził bezterminową zgodę na zbycie części pakietów akcji spółek: PGE SA, PKO BP SA, PZU SA i Ciech SA przez wniesienie ich do BGK i/lub spółki PIR. Akcje będą wnoszone stopniowo, w zależności od zapotrzebowania na finansowanie nowych projektów, a następnie sprzedawane w optymalnych warunkach rynkowych.
Spółka PIR została zawiązana 28 grudnia 2012 r. Jej celem jest wspieranie realizacji wybranych inwestycji infrastrukturalnych (bezpośrednich i pośrednich) w sposób uzasadniony, niepowiększający długu publicznego i aktywizujący kapitał prywatny. Główne zasady spółki PIR to: rozwojowość, rynkowość, aktywizacja kapitału oraz promocja dobrych praktyk.
Spółka zamierza inwestować bezpośrednio w projekty przy współudziale partnerów prywatnych lub publicznych, również w formule partnerstwa publiczno-prywatnego. PIR inwestuje w projekty o niskim lub średnim ryzyku (projekty obarczone wysokim stopniem ryzyka są wykluczane). Wybierane są więc projekty oparte na sprawdzonych technologiach i modelach biznesowych. Zaangażowanie w pojedynczą inwestycję wynosi od 50 do 750 mln zł, z możliwością odstąpienia - w uzasadnionych przypadkach - od ww. limitu. Inwestowanie pośrednie będzie dokonywane przez fundusze infrastrukturalne. Inwestycje pośrednie będą pełnić istotną rolę w przyciąganiu zagranicznych funduszy do inwestycji w polską infrastrukturę oraz wzmacniać rozwój tej klasy aktywów finansowych. Zaangażowanie Spółki w pojedynczy fundusz wynosi od 50 do 600 mln zł, niezależnie od rodzaju inwestycji.
Spółka Polskie Inwestycje Rozwojowe SA przyjęła zgłoszenia ponad 100 projektów inwestycji, przeanalizowała dotychczas 51, z których (według aktualnego stanu) 4 oceniono już jako perspektywiczne, zgodne z założeniami programu. Wobec tych projektów zawarto porozumienia co do dalszej współpracy:
- projekt inwestycyjny dotyczący zagospodarowania złoża ropy naftowej B8 na Morzu Bałtyckim;
- kompleks petrochemiczny zlokalizowany przy instalacjach LOTOS i Grupy Azoty;
- doprowadzenie sieci światłowodowej do 870 tys. mieszkań w całej Polsce;
- wybudowanie w Olsztynie nowoczesnej elektrociepłowni;
- projekt inwestycyjny dotyczący budowy elektrowni Łagisza w Będzinie z Grupą Tauron.
Ocena projektów, w tym pozyskiwanie nowych, będzie działaniem ciągłym realizowanym przez PIR i BGK.
Kluczowym działaniem zwiększającym możliwości kapitałowe BGK była sprzedaż akcji PKO BP, co spowodowało wzrost funduszy własnych banku z ok.1,9 do ok. 6 mld zł. Dzięki temu bank może zwiększyć limit finansowania dla pojedynczego podmiotu lub grupy powiązanych podmiotów z ok. 0,47 mld zł do ok.1,5 mld zł. Przykłady najważniejszych działań w ramach Programu Inwestycje Polskie:
- skumulowane zaangażowanie BGK w transakcjach zrealizowanych w ramach ww. Programu w 2013 r. wyniosło prawie 5,5 mld zł,
- w przypadku emisji obligacji rynkowych BGK uczestniczy w finansowaniu tylko wspólnie z podmiotami komercyjnymi (banki, fundusze emerytalne, fundusze inwestycyjne),
- w przypadku finansowania bilateralnego, oferta BGK jest wypełnieniem luki rynkowej wobec finansowania oferowanego przez podmioty (dłuższy okres finansowania),
- BGK w ramach transakcji podpisał umowy na organizację i gwarantowanie emisji obligacji na rzecz m.in.: TAURON Polska Energia, PKP Polskie Linie Kolejowe SA, PKN Orlen SA,
- obecnie finalizowane są transakcje, w których BGK zaangażuje ponad 1,6 mld zł (chodzi o I kwartał 2014 r.).
Od połowy marca 2013 r. obowiązuje rządowy program gwarancji de minimis.
Według stanu na koniec 2013 r. BGK udzielił gwarancji de minimis na łączną kwotę ok. 7 mld zł, a banki kredytujące przyznały kredyty w wysokości ok. 12 mld zł. Z programu gwarancji de minimis skorzystało ponad 38 tys. przedsiębiorstw (średnia wartość gwarancji 174 tys. zł, średnia wartość kredytu - 304 tys. zł).
Rada Ministrów zapoznała się z informacją o realizacji "Planu prywatyzacji na lata 2012-2013" w roku 2013, przedłożoną przez ministra skarbu państwa.
Dokument zawiera informacje o działaniach prywatyzacyjnych w 2013 r. i podsumowanie całego okresu obowiązywania Planu w latach 2012-2013. Przychody z prywatyzacji w 2013 r. wyniosły ok. 4,4 mld zł, co oznacza ok. 90 procentowe wykonanie planu przychodów. W latach 2012-2013 przychody z prywatyzacji stanowiły 13,554 mld zł.
W 2013 r. zrealizowano 193 projekty prywatyzacyjne dla 155 spółek, w tym 140 projektów dla 103 spółek objętych Planem. Procesami przekształceń własnościowych objęto 155 spółek. Sukcesem zakończono projekty dla 81 spółek z udziałem Skarbu Państwa. W całym okresie obowiązywania Planu zrealizowano łącznie 534 projekty prywatyzacyjne dla 298 spółek z udziałem Skarbu Państwa, z czego 85 proc. stanowiły projekty dla spółek objętych Planem. Pomyślnie zakończono 195 projektów dla 189 spółek, w tym 131 projektów dla 125 spółek z Planu i 64 projektów dla spółek dodatkowych. Próbę przekształceń własnościowych podjęto wobec 95 proc. spółek z Planu. W 2013 r. najwięcej przekształceń własnościowych zakończono sukcesem w branżach: transportowej, uzdrowiskowej i jednostek usługowych.
W ramach prywatyzacji branżowej (pozagiełdowej) w 2013 r. zrealizowano 181 projektów prywatyzacyjnych dla 143 spółek, co stanowiło prawie 94 proc. wszystkich wykonanych projektów. Umowy prywatyzacyjne zawarto dla 69 spółek z udziałem Skarbu Państwa, w tym dla 28 objętych Planem oraz dla 41 dodatkowych. 81 proc. zbytych spółek stanowiły podmioty z mniejszościowym udziałem Skarbu Państwa, których prywatyzacja jest trudniejsza, bo taki pakiet nie zapewnia pełnej kontroli w spółce. Z prywatyzacji pozagiełdowej uzyskano przychody w wysokości 510,594 mln zł. W latach 2012-2013 zrealizowano łącznie 498 projektów branżowych dla 263 spółek, co stanowi niemal 90 proc. wszystkich spółek objętych przekształceniami własnościowymi w tym okresie. Zawarto 159 umów prywatyzacyjnych dla 154 spółek. Najwięcej zbyto spółek z mniejszościowym udziałem Skarbu Państwa (66 proc.). Przychody z prywatyzacji pozagiełdowej to 2,475 mld zł.
W 2013 r. zrealizowano 5 projektów giełdowych. Prywatyzacja giełdowa przyniosła najwięcej przychodów - stanowiła niemal 90 proc. wszystkich przychodów osiągniętych w 2013 r. Do największych transakcji giełdowych należą oferty publiczne spółek: ENERGA SA i Polski Holding Nieruchomości SA. W 2013 r. przychody z prywatyzacji giełdowej wyniosły 3,885 mld zł. W latach 2012-2013 zrealizowano 14 projektów giełdowych dla 13 spółek z udziałem Skarbu Państwa. Przychody w tym okresie wyniosły 11,078 mld zł i stanowiły 82 proc. przychodów osiągniętych w ostatnich dwóch latach.
W 2013 r. przekazano nieodpłatnie na rzecz jednostek samorządu terytorialnego akcje/udziały Skarbu Państwa w 5 spółkach powstałych w wyniku komercjalizacji. W okresie realizacji Planu minister skarbu państwa nieodpłatnie przekazał akcje/udziały Skarbu Państwa w 14 spółkach na rzecz jednostek samorządu terytorialnego. Ponadto, w minionym roku akcje/udziały Skarbu Państwa w dwóch spółkach wniesiono na podwyższenie kapitału zakładowego innych podmiotów. Udziały wniesiono do dwóch spółek: Bumar-Mikulczyce Sp. z o.o. i Szczecińska Stocznia Remontowa Gryfia SA. W całym okresie obowiązywania Planu minister skarbu państwa wniósł akcje/udziały na podwyższenie kapitału zakładowego w 5 spółkach (4 sektora obronnego i 1 przemysłu chemicznego i tworzyw sztucznych).
Liczba spółek nadzorowanych przez ministra skarbu państwa w 2013 r. zmniejszyła się o 83 podmioty. 27 spółek wykreślono z Krajowego Rejestru Sądowego. Na koniec ub.r. 244 spółki z udziałem Skarbu Państwa były w stanie likwidacji, upadłości lub nie prowadziły działalności.
Podsumowując efekty realizacji Planu, należy uwzględnić fakt, że po 20 latach transformacji Skarb Państwa jest właścicielem aktywów, które - poza kilkudziesięcioma przypadkami - w coraz mniejszym stopniu są atrakcyjne dla potencjalnych inwestorów branżowych. Na przebieg przekształceń własnościowych, podobnie jak na wszystkie działania ekonomiczne i społeczne, wpływa też sytuacja makroekonomiczna na rynkach: krajowym i zagranicznym, a także czynniki wewnętrzne m.in.: atrakcyjność branży prywatyzowanych spółek, czy zagospodarowanie majątku niewykorzystywanego w ich podstawowej działalności. Z realizacji Planu wynika, że pozytywne efekty utrzymania wzrostu gospodarczego, coraz mniej spółek z udziałem Skarbu Państwa, a w konsekwencji ograniczenie znaczenia prywatyzacji wśród wszystkich przekształceń własnościowych wymagają określenia nowego kontekstu dla tych procesów i roli ministra skarbu państwa. Dlatego w najbliższych latach powinny być wprawdzie kontynuowane przekształcenia własnościowe, to jednak główny
nacisk będzie położony na efektywniejsze zarządzanie przez ministra skarbu państwa posiadanymi aktywami, budowę silnych grup przemysłowych zdolnych do konkurowania na rynku, podniesienie wartości spółek, ich innowacyjności, wzmocnienie nadzoru właścicielskiego i kompetencji organów spółek, a także zabezpieczenie interesów polskiej gospodarki i bezpieczeństwa państwa.
Rada Ministrów przyjęła poprawki do sprawozdania komisji do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 2149 oraz 2255), przedłożone przez ministra gospodarki.
Rząd zaproponował poprawki do projektu nowelizacji ustawy. Ich podstawowym celem jest doprecyzowanie przepisów pod kątem stworzenia narzędzi służących ograniczeniu "szarej strefy" w obrocie paliwami ciekłymi. Proponowane zmiany prowadzą do uporządkowania reguł działalności gospodarczej dotyczącej przywozu paliw ciekłych z zagranicy i produkcji paliw ciekłych, a za ich wprowadzeniem przemawia ważny interes publiczny. Chodzi o przeciwstawienie się oszustwom i nadużyciom podatkowym, ochronę konkurencji i autorytetu państwa oraz bezpieczeństwo paliwowe.
Przewidziano uzupełnienie projektu o wyłączenie rynku gazu płynnego LPG spod obowiązku składania zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10 mln zł, przy uzyskaniu koncesji na produkcję i obrót paliwami ciekłymi z zagranicą. Założono wprowadzenie przepisu ograniczającego obrót paliwami w kraju - do podmiotów posiadających koncesje wymagane przez prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Uznano kompetencje prezesa URE do nakładania kar (od 200 tys. zł do 1 mln zł) na podmioty prowadzące działalność gospodarczą dotyczącą wytwarzania lub obrotu paliwami ciekłymi, w tym obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą, bez wymaganej koncesji.
Przestępczość gospodarcza w sektorze paliwowym przynosi olbrzymie straty budżetowe. Oszacowano, że straty dla budżetu państwa z samego tylko tytułu nieodprowadzonych podatków od sprzedanych paliw wyniosły do 4 mld zł w 2013 r. Przestępczość gospodarcza ma także negatywny wpływ na przedsiębiorców prowadzących działalność zgodnie z prawem, przede wszystkim narusza uczciwą konkurencję na rynku paliwowym, i ostatecznie może doprowadzić do wypchnięcia z rynku uczciwe firmy. Do naruszeń przepisów regulujących obowiązki podatkowe i inne, dochodzi przede wszystkim w przypadku działalności polegającej na przywozie paliw z zagranicy celem wprowadzenia ich do obrotu.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ kfk/