17.09. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszych obrad rząd przyjął informację o skutkach obowiązywania ustawy z 25 marca 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych wraz z propozycjami zmian.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego "Priorytetowe zadania modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w ramach programów operacyjnych".
Przyjęto założenia do projektu ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
Wydano rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa.
Rada Ministrów przyjęła informację o skutkach obowiązywania ustawy z 25 marca 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych wraz z propozycjami zmian, przedłożoną przez ministra pracy i polityki społecznej.
Skutki obowiązywania ustawy z 25 marca 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych
Pod koniec 2012 r. do Otwartych Funduszy Emerytalnych (OFE)
należało 15,9 mln osób (7,6 mln kobiet i 8,3 mln mężczyzn). Największą liczbę członków miały: ING - 3 010 tys. (udział w rynku 18,9 proc.), Avila - 2 673 tys. (16,8 proc.) i PZU - 2 223 tys. (13,9 proc.). Najmniej ich było w: Pekao - 343 tys. (udział w rynku 2,2 proc.), Warcie - 312 tys. (2,0 proc.) i Polsacie - 301 tys. (1,9 proc.). Na koniec grudnia 2012 r. subkonta w ZUS posiadało 12,66 mln osób, którym otworzono rachunki w OFE, co oznacza, że liczba członków OFE, na których rachunki składka nie była przekazywana przekraczała 3,3 mln (20 proc. ogółu). Na tych subkontach zewidencjonowano 26 856,3 mln zł.
Wprowadzony z początkiem 2012 r. zakaz prowadzenia działalności akwizycyjnej przez Otwarte Fundusze Emerytalne spowodował, że losowanie stało się najważniejszym sposobem pozyskiwania członków przez OFE w przypadku osób rozpoczynających pracę.
Zakaz akwizycji sprawił, że w 2012 r. niewiele ponad 20 proc. ubezpieczonych samodzielnie zdecydowało o przystąpieniu do OFE. Jednocześnie konsekwencją zakazu akwizycji była też zdecydowanie mniejsza liczba osób, które decydowały się na zmianę funduszu. W efekcie przyniosło to ograniczenie wysokich kosztów akwizycji ponoszonych przez Powszechne Towarzystwa Emerytalne (PTE). Obecna skala transferów wskazuje na małe zainteresowanie członków OFE zmianą funduszu.
W 2010 r. ZUS przekazał do OFE ponad 22 mld zł, przy składce na poziomie 7,3 proc. podstawy wymiaru, natomiast w 2012 r., przy jej ograniczeniu do 2,3 proc. podstawy wymiaru, z ZUS do OFE trafiło 8,018 mld zł. W związku ze wzrostem stopy procentowej składki przekazywanej do OFE - do 2,8 proc. - w 2013 r. planuje się przekazać do funduszy ponad 11 mld zł.
Na koniec 2010 r. aktywa netto OFE wynosiły ponad 221,25 mld zł, pod koniec 2011 r. było to 224,72 mld zł, a w końcu 2012 r. - 269,6 mld zł. Oznacza to, że w 2011 r. wartość aktywów netto OFE wzrosła o 3,47 mld zł, a w 2012 r. prawie o 44,9 mld zł. Jednocześnie od 2001 r. do 2011 r. na rzecz spadkobierców i małżonków członków OFE - fundusze przekazały 845 mln zł z tytułu dziedziczenia.
W początkowym okresie funkcjonowania OFE wysokość opłaty od składki nie była ograniczona ustawowo i w skrajnym przypadku wynosiła nawet 10 proc., a wysokość opłaty za zarządzanie była ograniczona do 0,05 proc. miesięcznie, czyli 0,6 proc. rocznie. W 2004 r. zmieniono system opłat. Wprowadzono górne ograniczenie dla opłaty od składki (na początku 7 proc., docelowo 3,5 proc.) oraz zmieniono sposób naliczania opłaty za zarządzanie na regresywny, czyli im wyższe aktywa, tym niższa procentowa opłata: od 0,54 proc. rocznie do 0,276 proc.
Od początku 2010 r. obniżono do 3,5 proc. opłatę od składki (górna granica) i określono maksymalne wysokości wynagrodzeń za zarządzanie funduszem. Obniżenie opłat było korzystne dla członków OFE i nie obniżyło rentowności PTE.
Obecnie 11 z 13 OFE pobiera najwyższą dopuszczalną opłatę od składki, czyli 3,5 proc., co oznacza, że towarzystwa nie konkurują ze sobą za pośrednictwem cen na oferowaną usługę. Wysoka rentowność PTE i obniżone koszty ich działalności stwarzają możliwości dalszej obniżki opłat.
Z analizy lat 1999-2012 wynika, że fundusze wypracowywały dodatnie wyniki finansowe, z wyjątkiem 2008 r., w którym straty OFE wyniosły 20,5 mld zł i 2011 r., gdy strata osiągnęła 11 mld zł. Jednak osiągane wyniki finansowe były zmienne. Ma to znaczenie dla członków OFE, którym do emerytury zostało niewiele czasu, bo duża zmienność wyników finansowych, przekładająca się na wysokość zgromadzonego kapitału emerytalnego, w efekcie może rzutować na wysokość wypłacanego świadczenia.
Również stopy zwrotu uzyskiwane przez OFE były zróżnicowane. Było to ściśle powiązane z sytuacją na rynkach, na których OFE lokowały swoje aktywa, czyli przede wszystkim na rynku instrumentów dłużnych i rynku kapitałowym. W kryzysowym 2008 r. średnia stopa zwrotu miała wartość ujemną i spadła do minus 14,3 proc. W ciągu dwóch następnych lat średnie stopy zwrotu miały wartości dodatnie, aby w 2011 r. znowu osiągnąć minus 4,6 proc.
Inwestycje OFE koncentrują się głównie na krajowych instrumentach dłużnych i udziałowych. Najważniejszym składnikiem aktywów OFE są obligacje skarbowe, chociaż w ostatnich latach zauważono spadek udziału tych instrumentów w portfelu. Nie oznacza to jednak, że OFE pozbywają się obligacji skarbowych, gdyż ich nominalna wartość w portfelu wzrasta. Pod koniec grudnia 2012 r. udział krajowych akcji w portfelu OFE wynosił 34,2 proc., natomiast udział krajowych instrumentów dłużnych w portfelu OFE - 56,1 proc.
Istotnym składnikiem portfela OFE są obligacje emitowane przez Bank Gospodarstwa Krajowego. Na koniec 2012 r. ich wartość w portfelach OFE wyniosła 17,8 mld zł. Jednocześnie średnia wartość środków na rachunku OFE pod koniec 2012 r. wyniosła 16 854 zł. Z przeprowadzonych symulacji wynika też, że dla większości osób środki na rachunku w ZUS byłyby wyższe od średnich wielkości na rachunkach w OFE.
Z danych z końca 2012 r. wynika, że instytucje finansowe (np. zakłady ubezpieczeń, dobrowolne fundusze emerytalne) prowadziły 496 821 Indywidualnych Kont Zabezpieczenia Emerytalnego (to dodatkowe konta istniejące obok Indywidualnych Kont Emerytalnych). Na IKZE zgromadzono 52,8 mln zł.
Propozycje rządu dotyczące zmian w funkcjonowaniu systemu emerytalnego
- Przeniesienie wyrażonych obligacyjnymi zobowiązaniami Skarbu Państwa części uprawnień emerytalnych ubezpieczonych z OFE do ZUS; nastąpi umorzenie obligacji skarbowych przekazanych do ZUS; wprowadzony zakaz inwestowania przez OFE w obligacje skarbowe spowoduje redukcję długu publicznego w relacji do PKB, co z kolei podniesie wiarygodność Polski na rynkach finansowych i pozytywnie wpłynie na rating.
- Środki z OFE na 10 lat przed osiągnięciem wieku emerytalnego będą stopniowo przenoszone na subkonto w ZUS (tzw. suwak bezpieczeństwa), co spowoduje uniknięcie ryzyka tzw. złej daty; środki przeniesione na subkonto w ZUS będą waloryzowane.
- Składka przekazywana do OFE wyniesie 2,92 proc. wynagrodzenia brutto; zapewni to napływ środków do realnej gospodarki.
- Obywatele sami zdecydują, czy chcą aby ich składki były odprowadzane do OFE czy do ZUS; o uczestnictwie w OFE będą mogły zdecydować także wszystkie osoby, które dopiero rozpoczną karierę zawodową.
- Likwidacja minimalnej stopy zwrotu i zmiana obecnych limitów inwestycyjnych dla OFE; fundusze będą mogły więcej inwestować w realną gospodarkę, oznacza to podniesienie efektywności OFE dzięki konkurowaniu w obszarze inwestowania i uzyskiwania wyższych stóp zwrotu.
- Obniżenie o połowę maksymalnej wysokości opłaty od składki do 1,75 proc. (obecnie jest 3,5 proc.); dzięki temu wzrosną przyszłe emerytury.
- Zmiany w regulacjach dotyczących Indywidualnych Kont Zabezpieczenia Emerytalnego, aby zachęcić ludzi do oszczędzania w tym systemie; przewidziano m.in. wprowadzenie opodatkowania wypłat z IKZE zryczałtowanym podatkiem dochodowym w miejsce obecnie obowiązującego opodatkowania według skali PIT; ma być wprowadzony limit kwotowy wpłat na IKZE, jednakowy dla wszystkich, w wysokości podobnej do obecnie obowiązującego maksymalnego rocznego limitu wpłat na konto IKZE, tj. ok. 4 tys. zł; zostanie rozszerzona oferta produktowa podmiotów prowadzących działalność maklerską o możliwość inwestowania na koncie IKZE we wszystkie oferowane przez Skarb Państwa obligacje detaliczne.
Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego "Priorytetowe zadania modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP w ramach programów operacyjnych", przedłożoną przez ministra obrony narodowej.
Rząd ustanowił nowy program wieloletni "Priorytetowe zadania modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP w ramach programów operacyjnych". Program będzie finansowany z budżetu państwa. Koszt jego realizacji w latach 2014-2022 wyniesie 91.500,3 mln zł, w tym 15.937,1 mln zł ma być przeznaczone na wydatki w latach 2014-2016. Program zostanie ujęty w projekcie ustawy budżetowej na 2014 r. Większość zawartych w nim programów operacyjnych ma być realizowana z udziałem potencjału polskiego przemysłu obronnego. Proces modernizacji technicznej w latach 2013-2022 to przede wszystkim zagwarantowanie wyższego poziomu unowocześnienia uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Nadzór nad realizacją programu będzie sprawował minister obrony narodowej.
Pakiet programów operacyjnych:
- System obrony powietrznej - wydatki obejmą zapewnienie osłony obiektów, centrów administracyjno-operacyjnych wojsk w rejonach operacyjnego rozwinięcia i w trakcie połączonej operacji obronnej w układzie narodowym i sojuszniczym. Do 2022 r. - 26.411,6 mln zł, w latach 2014-2016 - 1.223 mln zł. Pieniądze będą przeznaczone m.in. na: przeciwlotnicze zestawy rakietowe średniego zasięgu Wisła i krótkiego zasięgu Narew, samobieżne i przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe Poprad i Grom/Piorun;
- Śmigłowce wsparcia bojowego, zabezpieczenia i VIP. Koszty do 2022 r. to 11.561 mln zł (w latach 2014-2016 zaplanowano 2.684,1 mln zł). Chodzi o zakupy śmigłowców: wielozadaniowo-transportowych, poszukiwawczo-ratowniczych SAR, zwalczających okręty podwodne, uderzeniowych i do przewozu VIP-ów;
- Zintegrowane systemy dowodzenia oraz zobrazowania pola walki C4ISR. Koszt do 2022 r. - 5.720,6 mln zł (w latach 2014-2016 na zakupy - 2.024,0 mln zł). Chodzi m.in. o: Mobilne Moduły Stanowisk Dowodzenia, aparatownie transmisyjne i teleinformatyczne, wozy dowodzenia i wozy dowódczo-bojowe, radiostacje programowalne (SDR) o wysokiej przepływności, taktyczne systemy transmisji danych;
- Modernizacja Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych. Koszty do 2022 r. - 8.648,2 mln zł. Chodzi o zastąpienie starych i wysłużonych wozów bojowych i czołgów nowymi, wyposażonymi w modułową platformę gąsienicową;
- Zwalczanie zagrożeń na morzu. Do 2022 r. - 13.755,5 mln zł, 2.928,1 mln zł w latach 2014-2016. Zakupy obejmą m.in. nowoczesne niszczyciele min Kormoran II, okręt patrolowy (podstawowa wersja) Ślązak, okręty obrony wybrzeża Miecznik, okręt rozpoznania elektronicznego Delfin, okręt ratowniczy, rakiety NSM dla NDR MW;
- Rozpoznanie obrazowe i satelitarne. Do 2022 r. koszt wynosi 2.550,9 mln zł (757,7 mln w latach 2014-2016). Chodzi m.in. o urządzenia umożliwiające osiągnięcie zdolności operacyjnej w zakresie rozpoznania obrazowego z bezzałogowych systemów powietrznych, utworzenie i wyposażenie Ośrodka Rozpoznania Obrazowego;
- Indywidualne wyposażenie i uzbrojenie żołnierza Tytan - do 2022 r. wydatki wyniosą ogółem 3.139,9 mln zł, w okresie 2014-2016 102,5 mln zł. Chodzi o opracowanie nowoczesnego indywidualnego uzbrojenia i wyposażenia żołnierza, zapewniającego optymalną integrację elementów wyposażenia i uzbrojenia z określonym rodzajem działań bojowych;
- Modernizacja wojsk rakietowych i artylerii - do 2022 r. na ten program operacyjny zostanie przeznaczone 6.992,7 mln zł, a w okresie 2014-2016 planuje się wydatki na kwotę 1.100,5 mln zł. Planuje się zakupy m.in.: modułów dywizjonowych 155 mm armato-haubic z inteligentną amunicją, dywizjonowych wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych Homar, samobieżnych moździerzy KTO-M120 Rak;
- Stymulatory i trenażery - do 2022 r. planuje się wydatki w wysokości 1.052,1 mln zł, w latach 2014-2016 701,1 mln zł. Zakupy obejmą m.in. symulatory taktyczne pola walki, symulatory i trenażery strzelań, symulatory misji samolotów i śmigłowców.
Ponadto przewiduje się zakupy m.in.: samolotów szkolno-treningowych AJT (koszt do 2022 r. 1.454,8 mln zł); samolotów transportowych (do 2022 r. - 452,5 mln zł), kołowych transporterów opancerzonych Rosomak (do 2022 r. - 7.862,7 mln zł); przeciwpancernych pocisków kierowanych Spike (do 2022 r. - 416,2 mln zł); nowego uzbrojenia obejmującego rozpoznanie patrolowe (do 2022 r. 1.481,6 mln zł).
Celem ustanowienia programu jest zapewnienie elastycznego finansowania jego zadań, w tym zaciągania zobowiązań w poszczególnych latach realizacji, do wysokości łącznej kwoty wydatków określonych dla całego programu (zgodnie z ustawą o finansach publicznych).
Obecny kryzys gospodarczy, mimo pewnych ograniczeń finansowych w latach 2008-2009, nie ma wpływu na możliwości rozwojowe Sił Zbrojnych RP. Utrzymano stabilną formułę planowania wydatków obronnych Polski. Zakłada się, że w najbliższych dziesięciu latach wydatki na obronę będą wynosić nie mniej niż 1,95 proc. PKB z roku poprzedniego, w tym na modernizację techniczną armii wyniosą ok. 131,4 mld zł.
Nowelizacja ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych RP z kwietnia 2013 r. przesądziła, że na wyposażenie armii w środki obrony przeciwrakietowej w ramach systemu obrony powietrza będą corocznie przeznaczone wydatki w wysokości sumy corocznych planowanych wydatków - jednak nie mniej niż 20 proc. środków przeznaczonych na modernizację techniczną wojska.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, przedłożone przez ministra środowiska.
W projekcie nowej ustawy zostaną przedstawione zasady postępowania ze zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym, które zapewnią jego zbieranie, a także przetwarzanie w sposób bezpieczniejszy dla zdrowia i życia ludzi oraz środowiska.
Projekt ustawy będzie zawierał regulacje wynikające z dyrektywy 2012/19/UE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (termin jej wdrożona mija 14 lutego 2014 r.), a także dodatkowo rozwiązania dotyczące elektronicznego monitorowania drogi przemieszczania się takiego sprzętu - od momentu jego wytworzenia do poddania go procesom odzysku, w tym recyklingu. Pozostałe zagadnienia zostaną przeniesione z obowiązującej ustawy.
Proponowane regulacje mają przede wszystkim spowodować osiągnięcie określonych dyrektywą 2012/19/UE poziomów: zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, jego odzysku i recyklingu, a także skutkować uszczelnieniem systemu gospodarowania takim sprzętem, tak aby odpady te nie trafiały w nieodpowiednie miejsca, np. do punktów skupu złomu nie posiadających zezwoleń na przetwarzanie zużytego sprzętu.
Zgodnie z założeniami, przedsiębiorca wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych - do końca 2015 r. - będzie zobowiązany do osiągania dotychczasowego minimalnego poziomu zbierania zużytego sprzętu, pochodzącego z gospodarstw domowych, w wysokości stanowiącej co najmniej 35 proc. masy wprowadzonego na rynek sprzętu w poprzednim roku kalendarzowym. Oznacza to, że do tego czasu wprowadzający sprzęt nadal powinien zbierać 4 kg zużytego sprzętu na mieszkańca (to poziom określony przez UE). Do tej pory to się nie udawało (w 2010 r. - 2,80 kg, w 2011 r. - 3,55 kg, w 2012 r. - 3,88 kg).
Jednocześnie od 1 stycznia 2016 r. wprowadzający sprzęt będzie musiał osiągać minimalne roczne poziomy zbierania zużytego sprzętu w wysokości nie niższej niż 40 proc. średniej masy sprzętu wprowadzonego do obrotu w trakcie trzech poprzedzających lat. Z kolei od 1 stycznia 2021 r. wprowadzający sprzęt będzie musiał realizować minimalny roczny poziom zbierania zużytego sprzętu w wysokości 65 proc. średniej masy sprzętu wprowadzonego na rynek w czasie trzech poprzedzających lat. Ponadto, przez pierwsze 3 lata od dnia wejścia w życie dyrektywy 2012/19/UE, tj. do 14 sierpnia 2015 r. będą obowiązywać dotychczasowe poziomy odzysku i recyklingu. Od 15 sierpnia 2015 r. zostaną one zwiększone o 5 proc.
W założeniach przewidziano przepisy ograniczające przemieszczanie się zużytego sprzętu, ale sprawnego (możliwego do ponownego wykorzystania). Przewożący taki sprzęt będzie musiał mieć dokumenty poświadczające, że jest to transport produktów, a nie odpadów. Jednocześnie wskazane zostaną sytuacje, w których transportujący nie będzie musiał posiadać wszystkich dokumentów, np. w przypadku przewożenia używanego sprzętu do naprawy na podstawie gwarancji.
Nowa ustawa zobowiąże sprzedawców detalicznych sprzętu elektrycznego i elektronicznego, prowadzących sklepy o powierzchni handlowej wynoszącej co najmniej 400 m kw., do nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 25 cm. W praktyce oznacza to, że będzie można oddać do sklepu małe sprzęty np. suszarkę, elektryczną szczoteczkę do zębów - bez konieczności nabycia w nim nowego towaru. Obecnie sprzedawca (detaliczny i hurtowy) sprzętu elektronicznego i elektrycznego dla gospodarstw domowych musi nieodpłatnie przyjąć zużyty sprzęt za sprzedany nowy produkt.
Założono, że główny inspektor ochrony środowiska (GIOŚ) będzie mógł nakładać kary pieniężne na przedsiębiorcę, który w terminie ustawowym nie złoży sprawozdania z wykonania obowiązków określonych ustawą lub złoży sprawozdanie nierzetelne. Oznacza to, że GIOŚ w większym stopniu będzie kontrolował i monitorował obowiązek prawidłowego raportowania.
Przyjęto, że krajowy rejestr przedsiębiorców działających w branży sprzętu elektrycznego i elektronicznego będzie prowadzony przez marszałka województwa w systemie teleinformatycznym, co umożliwi elektroniczne wprowadzenie do niego informacji o prowadzonej działalności przez m.in.: wprowadzających sprzęt elektryczny i elektroniczny oraz zbierających zużyty sprzęt, prowadzących odzysk, w tym jego recykling. W rejestrze będą odnośniki do stron internetowych rejestrów prowadzonych w innych krajach unijnych. Pozwoli to ujednolicić te rejestry pod względem zawartości, formatu i częstotliwości informacji przekazywanych przez przedsiębiorców.
Ma być stworzony elektroniczny system monitoringu przemieszczania się zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Dzięki temu możliwe będzie śledzenie jego drogi od momentu wytworzenia aż do ostatecznego zagospodarowania (recyklingu). Rozwiązanie to powinno ograniczyć tzw. szarą strefę na rynku gospodarowania zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym, która dotyczy głównie wystawiania fikcyjnych dokumentów potwierdzających przetworzenie tych odpadów, bez rzeczywistego ich zebrania.
Nowa ustawa ma wejść w życie po 14 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Przestanie jednocześnie obowiązywać regulacja z 2005 r.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa, przedłożone przez ministra spraw wewnętrznych.
Zmiana w rozporządzeniu dotyczy wskazania ministra spraw wewnętrznych, jako właściwego do wyrażania opinii w sprawie powołania członków rady nadzorczej spółki Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych SA.
Zgodnie z ustawą o komercjalizacji i prywatyzacji, rady nadzorcze spółek Skarbu Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki są powoływane przez walne zgromadzenia po zasięgnięciu opinii ministra właściwego ze względu na przedmiot działania spółki. Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych SA zajmuje się m.in. produkcją dowodów osobistych, paszportów oraz dokumentów dla cudzoziemców, a więc dokumentów objętych szczególnymi procedurami wytwarzania, co uzasadnia rolę ministra spraw wewnętrznych wobec tej spółki.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ aja/