Gdzie nie zapłacisz wysokich podatków?

Oto kraje, które są bardzo atrakcyjne z punktu widzenia polskiego podatnika. Głównym kryterium ich wyboru przez ekspertów z ebroker.pl była wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych. Dzięki temu wyróżniono państwa i terytoria zależne, które stosują bardzo łagodną politykę podatkową. Europejskie obszary, które są najbardziej liberalne podatkowo (np. Gibraltar) pod względem obciążeń narzucanych na osoby fizyczne nie mogą konkurować z Arabią Saudyjską, Katarem czy też Kajmanami.

Pod względem produktu krajowego brutto na jednego mieszkańca żadne państwo nie może konkurować z Katarem. Ten kraj, który pod względem powierzchni jest 27 razy mniejszy od Polski, wciąż utrzymuje się w czołówce eksporterów ropy naftowej i gazu ziemnego. Katarski fiskus nie pobiera żadnych podatków od osób fizycznych. Zwolnione z opodatkowania są również dywidendy. Jedyną daniną publiczną jest pięcioprocentowa składka na ubezpieczenie społeczne.

Sułtanat Brunei to jedyny kraj wschodniej Azji, który zastosował zerową stawkę podatku dochodowego. Podobnie jak w przypadku Arabii Saudyjskiej przedmiotem opodatkowania (20 proc.) są tylko pensje uzyskiwane przez obcokrajowców. Obywatele Brunei na rzecz państwa przekazują jedynie składki związane z zabezpieczeniem socjalnym (8,50 proc. pensji). Identyczny koszt ubezpieczeń społecznych ponoszą lokalni pracodawcy.

Tu podatek dochodowy w ogóle nie istnieje. Nie muszą go płacić nawet zamożni cudzoziemcy. Opodatkowanie takich osób skutkowałoby ucieczką kapitału i krachem lokalnej gospodarki. Inną osobliwością Kajmanów jest brak obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych. Mieszkańcy we własnym zakresie pokrywają koszty usług medycznych i dobrowolnych planów emerytalnych.

Ropa wydobywana w jednym obszarze (Abu Safa) generuje aż 70 proc. dochodów budżetowych Bahrajnu. Taka zależność jest bardzo niebezpieczna dla kondycji lokalnego budżetu. Mimo tego emir Bahrajnu na razie nie zamierza opodatkowywać swoich obywateli. W ramach zabezpieczenia społecznego Bahrajńczycy odprowadzają do budżetu tylko 7,00 proc. swojej pensji. Bahrajn podobnie jak Arabia Saudyjska i Brunei ustalił odrębne zasady opodatkowania cudzoziemców. Muszą oni płacić między innymi dziesięcioprocentowy podatek za ... wynajem domu.

Państwo będące największym eksporterem ropy naftowej w ogóle nie musi uszczuplać pensji swoich obywateli. W Arabii Saudyjskiej podatek dochodowy płacą tylko cudzoziemcy. Jego stawka aktualnie wynosi 20 proc. i jest naliczana z uwzględnieniem zysków kapitałowych. Jedyną daniną publiczną, którą płacą rodowici Saudyjczycy jest składka na ubezpieczenie społeczne (9 proc. wynagrodzenia). Ich pracodawca finansuje drugą połowę kosztów związanych z zabezpieczeniem socjalnym.

W Kuwejcie bardzo rozbudowany sektor publiczny zatrudnia aż 93 proc. obywateli. Koszty jego funkcjonowania w 80 proc. są finansowane dzięki zyskom ze sprzedaży węglowodorów (ropy naftowej i gazu ziemnego). Kuwejt nie pobiera podatku dochodowego od swoich obywateli. Tamtejsi pracownicy ponoszą jedynie koszt zabezpieczenia socjalnego (7,50 proc. pensji). Większą część składki na ubezpieczenie społeczne (11,00 proc. pensji) finansuje ich pracodawca.

To państwa, w których przepisy podatkowe są wyjątkowo łagodne dla obcokrajowców i kapitału zagranicznego. Głównym celem istnienia rajów podatkowych nie jest ułatwianie nielegalnych działań międzynarodowych, ale przyciągnięcie przedsięwzięć gospodarczych do obszarów o słabej aktywności ekonomicznej. Raje podatkowe są wykorzystywane przez przedsiębiorców do transferowania zysków i unikania płacenia wyższych podatków w krajach macierzystych.

Raj podatkowy oferuje zagranicznym inwestorom korzystne albo zerowe opodatkowanie. Pozwala obniżyć koszty oraz ułatwia prowadzenie działalności gospodarczej przez: brak podatku dochodowego, brak wymiany informacji podatkowej z innymi krajami, brak wymiany informacji bankowej, czy ochronę majątku przed wierzycielami.

opr. bor,JK,WP.PL
na podst. ebroker.pl