Naruszenie zapory podażowej: 2703 – 2707 pkt

Warto na wstępie przypomnieć, że impet poniedziałkowej, silnej fali wzrostowej wyczerpał się dokładnie w rejonie ważnej zapory podażowej: 2703 – 2707 pkt.

Informacja jest istotna, gdyż w porannej fazie wczorajszego handlu doszło do naruszenie w/w przedziału, co niejako z założenia należało potraktować jako dość istotne wskazanie techniczne (sugerujące kontynuację ruchu wzrostowego zainicjowanego 18 lutego).

Przebieg porannej fazy handlu nie ułożył się jednak po myśli byków. Pomimo zaistniałego naruszenia, podaż bardzo szybko zablokowała tę inicjatywę, a brak reakcji ze strony popytu sprawił, iż notowania FW20H10 powróciły w szybkim tempie w okolice strefy: 2703 – 2707 pkt.

W kolejnych fragmentach sesji niedźwiedzie również akcentowały cały czas swoją przewagę. W konsekwencji dolna granica w/w zakresu została naruszona, a popyt pojawił się dopiero w rejonie intradayowej zapory Fibonacciego: 2697 – 2699 pkt.

Bykom udało się tutaj odeprzeć atak niedźwiedzi, choć skala wygenerowanego ruchu nie mogła na pewno w pełni satysfakcjonować posiadaczy długich pozycji. Niemniej notowania kontraktów powróciły w okolice znanego nam już obszaru cenowego: 2703 – 2707 pkt.

W końcowej fazie notowań, na skutek mało stabilnie zachowujących się indeksów za oceanem, ponownie doszło jednak do wyraźnego wzrostu presji podażowej. W konsekwencji zamknięcie marcowej serii kontraktów uplasowało się 23 punkty poniżej poniedziałkowej ceny odniesienia (spadek o 0.85%).

Wczorajsza sesja zaczęła się bardzo pomyślnie dla posiadaczy długich pozycji, gdyż już na wstępie notowań do doszło do naruszenia eksponowanej ostatnio przeze mnie zapory Fibonacciego: 2703 – 2707 pkt. W komentarzu porannym zwracałem jednak uwagę, że jeśli inicjatywa byków okaże się jedynie krótkotrwałym incydentem, niedźwiedzie niejako automatycznie uzyskają przewagę techniczną. Jak wiadomo bowiem naruszenia ważnych zapór podażowych również traktuje się często jako wartościowe wskazania techniczne informujące nas o aktualnym rozkładzie sił rynkowych.

Mniej więcej z takim właśnie scenariuszem mieliśmy wczoraj do czynienia i to poranne potknięcie popytu zaważyło tak naprawdę o przebiegu kolejnych faz notowań wtorkowej sesji. Warto w tym kontekście przypomnieć (informowałem o tym w komentarzach online), że technicznym sygnałem zapowiadającym kontynuację korekty spadkowej było przełamanie intradayowej zapory popytowej: 2697 – 2699 pkt (choć jak pamiętamy do przełamania strefy doszło dopiero w końcowej fazie notowań, gdyż wcześniej kupujący podejmowali jednak tutaj aktywne działania obronne).

Tak czy inaczej wspomniany zakres został zanegowany, co w kontekście wcześniejszego naruszenia strefy: 2703 – 2707 pkt należało traktować jako stosunkowo silny sygnał techniczny wskazujący na narastanie presji ze strony obozu podażowego. Już na samym finiszu doszło także do chwilowego przedostania się kontraktów poniżej kolejnego intradayowego wsparcia: 2684 – 2686 pkt, zbudowanego na bazie dwóch zniesień wewnętrznych: 38.2% i 61.8%. To naruszenie z kolei mogło już zostać potraktowane jako krótkoterminowy sygnał sprzedaży.

Obecnie za najbliższą zaporę popytową uznałbym zakres cenowy: 2661 – 2664 pkt, gdzie kluczową rolę odgrywa na pewno zniesienie 61.8% ostatniego impulsu wzrostowego. Biorąc pod uwagę przebieg wczorajszej sesji za oceanem (indeks S&P500 stracił na wartości ponad 1.5%), a także dzisiejsze, nienajlepsze nastroje panujące na rynkach finansowych (będące pokłosiem wczorajszych wydarzeń za oceanem) można w tej chwili za dość prawdopodobny wariant uznać test wspomnianej już zapory cenowej: 2661 – 2664 pkt. Jej przełamanie świadczyłoby, iż wczorajsze potknięcie byków było nieprzypadkowym zdarzeniem, sugerującym oczywiście kontynuację fali przeceny. W dość optymistycznym wariancie (dla posiadaczy krótkich pozycji) należałoby wówczas założyć możliwość ponownego dotarcia kontraktów do wsparcia Fibonacciego: 2622 – 2627 pkt.

Skoro mowa o w/w przedziale cenowym to musimy pamiętać, że koncentrują się tutaj projekcje dobrze znanej nam już, prowzrostowej formacji XABCD. Jest to według mnie dość istotna okoliczność, sprzyjająca w jakimś stopniu obozowi popytowemu. Co prawda wczorajsze naruszenie strefy: 2703 – 2707 pkt należy traktować jako silny sygnał techniczny, niemniej dopiero zanegowanie układu XABCD w pełni potwierdziłoby, że to sprzedający są w tej chwili głównym rozgrywającym na GPW.

Aktualnym oporem pozostaje oczywiście nadal zakres cenowy: 2703 – 2707 pkt i trzeba przyznać, że dopiero w przypadku jego sforsowania (co pewnie nie będzie łatwym zadaniem) moglibyśmy powrócić na ścieżkę silnych wzrostów. W pierwszej kolejności zwróciłbym jednak uwagę na naruszoną wczoraj w końcówce sesji strefę: 2684 – 2686 pkt i dużo istotniejszą zaporę popytową: 2661 – 2664 pkt. Nie ukrywam, że w przypadku powrotu kontraktów ponad zakres: 2684 – 2686 pkt zaistniałyby sprzyjające warunki do wykrystalizowania się ruchu kontrującego.

Paweł Danielewicz
Analityk Techniczny

| Dane prezentowane w niniejszym raporcie zostały uzyskane lub zaczerpnięte ze źródeł uznanych przez DM BZ WBK S.A. za wiarygodne, jednakże DM BZ WBK S.A. nie może zagwarantować ich dokładności i pełności. Niniejsze opracowanie i zawarte w nim komentarze są wyrazem wiedzy oraz poglądów autora i nie powinny być inaczej interpretowane. Dom Maklerski BZ WBK S.A. nie ponosi odpowiedzialności za szkody poniesione w wyniku decyzji podjętych na postawie informacji i opinii zawartych w niniejszym opracowaniu. Powielanie bądź publikowanie niniejszego opracowania lub jego części bez pisemnej zgody DM BZ WBK S.A. jest zabronione. |
| --- |