Obradowała Rada Ministrów (komunikat)

12.10. Warszawa - CIR informuje:

Rada Ministrów minutą ciszy uczciła pamięć ofiar tragicznego wypadku samochodowego, do którego doszło dziś we wczesnych godzinach rannych w okolicach Nowego Miasta nad Pilicą. Premier poinformował, że na miejsce wypadku udał się minister spraw wewnętrznych i administracji Jerzy Miller. Wojewoda mazowiecki i łódzki w podległych sobie województwach ogłosili 3-dniową żałobę.

Podczas dzisiejszego posiedzenia Rada Ministrów przyjęła:

- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo farmaceutyczne,

- projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi,

- projekt ustawy o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,

- projekt ustawy o systemie informacji o ochronie zdrowia,

- projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty,

- projekt ustawy o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz niektórych innych ustaw,

- projekt założeń projektu ustawy o badaniach klinicznych produktów leczniczych i produktów leczniczych weterynaryjnych.

Podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia Programu wieloletniego na lata 2011-2020 pod nazwą "Narodowy Program Rozwoju Medycyny Transplantacyjnej". Przyjęła Sprawozdanie ministra zdrowia w porozumieniu z ministrem rozwoju regionalnego z realizacji programu wieloletniego pod nazwą "Wsparcie jednostek samorządu terytorialnego w działaniach stabilizujących system ochrony zdrowia" w roku 2009.

Pozytywnie zaakceptowała wnioski:

- o wyrażenie zgody na utworzenie instytucji gospodarki budżetowej pod nazwą Centrum Usług Wspólnych,

- ministra sprawiedliwości o wyrażenie zgody na utworzenie instytucji gospodarki budżetowej:

- Bałtycka Instytucja Gospodarki Budżetowej "BALTICA" z siedzibą w Gdańsku, z oddziałami w: Bydgoszczy, Włocławku i Potulicach,

- Pomorska Instytucja Gospodarki Budżetowej "POMERANIA" z siedzibą w Czarnem, z oddziałami w: Koszalinie i Goleniowie,

- Podlaska Instytucja Gospodarki Budżetowej "BIELIK" z siedzibą w Czerwonym Borze, z oddziałami w: Białymstoku, Olsztynie i Kamińsku,

- Mazowiecka Instytucja Gospodarki Budżetowej "MAZOVIA" z siedzibą w Warszawie - Bemowie, z oddziałami w: Warszawie - Mokotowie i Sieradzu,

- Zachodnia Instytucja Gospodarki Budżetowej "PIAST" z siedzibą w Wołowie, z oddziałami w: Rawiczu, Poznaniu i Kłodzku,

- Podkarpacka Instytucja Gospodarki Budżetowej "CARPATIA" z siedzibą w Rzeszowie, z oddziałami w: Tarnowie, Średniej Wsi i Wadowicach.

Przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym.

Rząd zajął stanowisko wobec dokumentu Unii Europejskiej: Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie pomocy państwa ułatwiającej zamykanie niekonkurencyjnych kopalń węgla (KOM (2010)372).

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o efektywności energetycznej.

Wydała rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie realizacji niektórych zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Podjęła uchwały w sprawie:- częściowego podziału środków na zwiększenie wynagrodzeń wynikających ze zmian organizacyjnych i nowych zadań w państwowych jednostkach budżetowych w 2010 r.,

- ustanowienia programu wieloletniego "KULTURA +".

Jeszcze w tym tygodniu, w czwartek 14 października, rząd rozpatrzy kolejne ustawy z pakietu zdrowotnego.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo farmaceutyczne, przedłożony przez ministra zdrowia.

Nowelizacja prawa farmaceutycznego dostosowuje polskie przepisy do prawa europejskiego.

Dyrektywa 2004/27/WE wprowadziła nowe okresy ochronne dla oryginalnych produktów leczniczych (tzw. wyłączność danych rejestracyjnych). Chodzi o okres, w którym wnioskujący o rejestrację leku generycznego nie może powołać się na wyniki badań klinicznych przeprowadzonych przez dysponenta leku oryginalnego. Zgodnie z dyrektywą nowy, podstawowy poziom wyłączności wynosi 8 lat. Jego wydłużenie o 2 kolejne lata (wyłączność rynkowa) umożliwia rejestrację produktu generycznego bez wprowadzania go do obrotu. Możliwy jest też, w przypadku dodatkowego wskazania, jeszcze jeden rok wyłączności (czyli formuła: 8+2+1). W Polsce obowiązuje obecnie 6-letni okres wyłączności danych. Wydłużenie okresu obowiązywania ochrony patentowej, zarówno w zakresie wyłączności danych, jak i wyłączności rynkowej, powinno mieć pozytywny wpływ na innowacyjność i skłonność do inwestowania w badania oraz rozwój nowych produktów leczniczych. W projekcie ustawy zdefiniowano również, czym jest "sprzedaż wysyłkowa produktów leczniczych". Z powodu
braku tej definicji, przedsiębiorcy prowadzący sprzedaż leków na receptę za pośrednictwem internetu twierdzili, że nie dokonują sprzedaży wysyłkowej, tylko sprzedaży pełnomocnikowi pacjenta, np. kurierowi. Biorąc pod uwagę dyrektywy 2001/20/WE i 2005/28/WE, do projektu nowelizacji Prawa farmaceutycznego wprowadzono kryteria, które przesądzają o tym, że dane badanie kliniczne jest niekomercyjne. Badanie kliniczne niekomercyjne ma charakter naukowy, natomiast nie jest nastawione na zysk finansowy. Prowadzenie takich badań pozwoli lekarzom uzyskać wyższy tytuł naukowy, np. doktora nauk medycznych.

Doprecyzowano przepis, zgodnie z którym sponsor dostarcza bezpłatnie uczestnikom badania klinicznego badane produkty lecznicze i urządzenia stosowane do ich podawania oraz finansuje świadczenia opieki zdrowotnej wynikające z prowadzonego badania klinicznego. Taki zapis ma przeciwdziałać wykorzystywaniu środków publicznych do prowadzenia badań klinicznych w zakładach opieki zdrowotnej.

Aby usprawnić postępowanie dotyczące wydawania pozwolenia na prowadzenie badania klinicznego do ustawy dodano przepisy, w których określono formę i zakres informacji dotyczących badania, przekazywanych ministrowi zdrowia przez prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (dalej zwanego Urzędem). Wprowadzono regulacje, z których jasno wynika, że odpowiedzialność za prowadzenie badania klinicznego ponosi sponsor, a nie badacz.

Zgodnie z projektem, pozwolenie na przeprowadzenie badania klinicznego będzie wydawał minister zdrowia na podstawie raportu zawierającego ocenę badania klinicznego, sporządzonego przez prezesa Urzędu. Ponadto projekt zobowiązuje prezesa Urzędu do wpisania badania klinicznego do Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych - po uzyskaniu pisemnej informacji od sponsora o rozpoczęciu badania. Wpis obejmie także informację o odmowie wydania pozwolenia na przeprowadzenie takiego badania.

W związku z koniecznością zapewnienia odpowiedniego przechowywania dokumentacji z badania klinicznego przez komisje bioetyczne wskazano podmioty mające prawo dostępu do tej dokumentacji. Założono, że komisja bioetyczna będzie przechowywać dokumentację z badania klinicznego przez 5 lat od początku roku kalendarzowego (po roku, w którym zakończono badanie). Badacz i sponsor będą także zobowiązani przechowywać taką dokumentację przez 5 lat, chyba że umowa między nimi przewiduje dłuższy okres. Zaproponowano, aby dokumentacja ta była udostępniana na każde żądanie ministra zdrowia lub prezesa Urzędu. W projekcie nowelizacji uregulowano kwestie prowadzenia inspekcji badań klinicznych. Wprowadzono wymagania dotyczące kwalifikacji inspektorów, co powinno zwiększyć rzetelność kontroli tych badań. Zgodnie z projektem, inspekcję badań klinicznych pod kątem ich zgodności z wymogami Dobrej Praktyki Klinicznej i Deklaracją Helsińską ma przeprowadzać Inspekcja Badań Klinicznych oraz odpowiednie organy państw członkowskich
UE lub państw EFTA - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Jeśli przeprowadzenie inspekcji będzie wymagać szczególnej wiedzy, to możliwe będzie powołanie ekspertów. Inspektorzy (pracownicy Urzędu) i eksperci będą zobowiązani do zachowania poufności danych udostępnianych im w trakcie inspekcji i pozyskanych w związku z jej przeprowadzaniem. W celu zapewnienia przejrzystości inspekcji, ekspert i inspektor będą musieli złożyć oświadczenie o braku konfliktu interesów z podmiotem poddawanym kontroli, np. sponsorem lub badaczem. Te rozwiązania zwiększą bezpieczeństwo pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych. Znowelizowane przepisy mają obowiązywać po 30 dniach od daty ogłoszenia ich w Dzienniku Ustaw.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o oświadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, przedłożony przez ministra zdrowia.

Nowe przepisy zakładają usprawnienie zarządzania listami oczekujących na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Obecnie zakres danych przekazywanych przez świadczeniodawców do NFZ (płatnika), dotyczących czasu oczekiwania na świadczenie, zależy od jego rodzaju. W przypadku świadczeń wysokospecjalistycznych, do NFZ przekazywane są dokładne dane osób oczekujących, w tym ich numery PESEL. Jeśli chodzi o pozostałe świadczenia, to NFZ dostaje jedynie dane zbiorcze, zwierające informacje o liczbie oczekujących i średnim czasie oczekiwania na zabieg. Proponowane rozwiązanie wprowadza możliwość zwiększenia zakresu danych, dotyczących pozostałych świadczeń, m.in. o numer PESEL.

Zaproponowano także rozwiązanie, które przewiduje przekazywanie wszystkich środków dotacji celowej ministra zdrowia wyłącznie na świadczenia opieki zdrowotnej dla nieubezpieczonych. Dotychczas ze środków dotacji były pokrywane także koszty administracyjne NFZ. W 2009 r. było to ponad 1 mln zł, czyli o taką kwotę było mniej środków na świadczenia zdrowotne. Rozwiązanie to ma dotyczyć nieubezpieczonych, np. kobiet w ciąży, dzieci do 18 roku życia, uzależnionych od narkotyków, skazanych.

Założono, że na podstawie znowelizowanych przepisów zostanie wydane rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej. Obecnie takie rozporządzenie wydaje Rada Ministrów. Większość nowych przepisów ma wejść w życie po 14 dniach od daty publikacji w Dzienniku Ustaw.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, przedłożony przez ministra zdrowia.

Zgodnie z projektem ustawy, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych będzie miał rangę centralnego organu administracji rządowej. Do jego kompetencji należeć będzie wydawanie decyzji w sprawach należących obecnie do ministra zdrowia, a dotyczących produktów leczniczych i środków biobójczych. Urząd będzie administrować dziedzinami związanymi z: dopuszczeniem do obrotu produktów leczniczych, dopuszczeniem do obrotu produktów biobójczych, wprowadzaniem do obrotu i do użytkowania wyrobów oraz badaniami klinicznymi. Zgodnie z przepisami, prezes Urzędu ma wykonywać swoje zadania przy pomocy czterech wiceprezesów. Do projektu ustawy wprowadzono również przepisy zwiększające przejrzystość działalności Urzędu, a także przepisy antykorupcyjne.

Zapisano, że Urząd nie będzie mógł prowadzić działalności dotyczącej doradztwa naukowego.

Projekt ustawy przewiduje funkcjonowanie 6 komisji - ds. produktów leczniczych, ds. Farmakopei Polskiej, wyrobów medycznych, produktów biobójczych, weterynarii oraz ds. produktów z pogranicza. Nowością są komisje weterynaryjna i do spraw produktów z pogranicza. Określono szczegółowo warunki i zasady działania tych komisji oraz wskazano zadania, jakie będą wykonywać.

Przyjęte w projekcie ustawy rozwiązania pozwolą rozdzielić kompetencje w dziedzinie rejestracji i refundacji leków.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia, przedłożony przez ministra zdrowia. W projekcie ustawy określono organizację i zasady działania systemu informacji w ochronie zdrowia. Przetwarzane w nim będą dane niezbędne do prowadzenia polityki zdrowotnej państwa, podnoszenia jakości i dostępności świadczeń opieki zdrowotnej oraz finansowania zadań z zakresu ochrony zdrowia. Zgodnie z projektem, na system informacji w ochronie zdrowia złożą się uporządkowane zbiory danych (rejestry i ewidencje medyczne) połączone wzajemnymi relacjami oraz procesy informacyjne zachodzące wewnątrz systemu.

Projekt przewiduje, że system informacji w ochronie zdrowia obsługiwany jest przez:

- Platformę Udostępniania On-Line Usług i Zasobów Cyfrowych Rejestrów Medycznych;

- Elektroniczną Platformę Gromadzenia, Analizy i Udostępnienia Zasobów Cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych.

Zgodnie z projektem, Platforma Udostępniania On-Line Usług i Zasobów Cyfrowych Rejestrów Medycznych jest systemem teleinformatycznym, umożliwiającym w szczególności: komunikowanie się Systemu Informacji Medycznej (SIM) z rejestrami medycznymi w celu pozyskiwania danych w nich przetwarzanych; dokonywanie aktualizacji danych w rejestrach medycznych; integrację rejestrów medycznych; udostępnianie usługodawcom i płatnikom danych z rejestrów medycznych. Według projektu, Elektroniczna Platforma Gromadzenia, Analizy i Udostępnienia Zasobów Cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych jest systemem teleinformatycznym, który umożliwia w szczególności dostęp usługobiorców do informacji o udzielonych i planowanych świadczeniach opieki zdrowotnej zgromadzonych w SIM.

Umożliwia także przekazywanie przez usługodawców do SIM informacji o udzielonych, udzielanych i planowanych świadczeniach opieki zdrowotnej. Zapewnia także wymianę między usługodawcami danych zawartych w elektronicznej dokumentacji medycznej, co jest niezbędne do zapewnienia ciągłości leczenia.

Założono, że system informacji w ochronie zdrowia obejmuje bazy danych funkcjonujące w ramach:- Systemu Informacji Medycznej; - dziedzinowych systemów teleinformatycznych; - rejestrów medycznych.

SIM jest systemem teleinformatycznym służącym przetwarzaniu danych dotyczących udzielonych, udzielanych lub planowanych świadczeń opieki zdrowotnej udostępnianych przez systemy teleinformatyczne usługodawców. System ten zakłada prowadzenie dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej, utworzenie elektronicznego modułu danych medycznych, a także elektroniczne rozliczenia usługodawców i płatników. Istotnym elementem funkcjonowania SIM będzie współpraca z Elektroniczną Platformą Gromadzenia, Analizy i Udostępnienia Zasobów Cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych. Zapewni ona dostęp do danych zgromadzonych w SIM.

SIM umożliwi wymianę danych i informacji między usługodawcami w zakresie wymiany drogą elektroniczną dokumentacji medycznej, automatycznego dostępu do dokumentów elektronicznych związanych z kontynuacją leczenia (e-skierowanie, e-recepta, e-zlecenie). Zapewni też dostęp usługodawców do informacji o stanie zdrowia pacjentów lub stosowanych poprzednio metodach leczenia. Przyspieszy wymianę informacji oraz ograniczy koszty związane np. z powtarzaniem badań diagnostycznych.

Zgodnie z projektem, SIM umożliwi wymianę danych i informacji między usługobiorcami i usługodawcami. Chodzi m.in. o umawianie się na wizyty on-line, monitorowanie sytuacji na liście osób oczekujących na udzielenie świadczenia finansowanego ze środków publicznych w trybie on-line, a także elektroniczne przypominanie o terminie wizyty. System zapobiegnie np. zapisywaniu się pacjentów na listy oczekujących do kilku lekarzy. Jednocześnie możliwe będzie sprawdzenie, czy daną usługę można wcześniej wykonać u innego usługodawcy. Dzięki SIM, już na etapie realizacji recepty, możliwe będzie wykrycie patologii polegających np. na realizowaniu recept wystawionych na osoby nieżyjące i fałszowaniu recept.

Jeśli chodzi o dziedzinowe systemy teleinformatyczne, to tworzy je 9 systemów teleinformatycznych. Są to: System rejestru usług medycznych Narodowego Funduszu Zdrowia; System statystyki w ochronie zdrowia; System ewidencji zasobów ochrony zdrowia; System wspomagania ratownictwa medycznego; System monitorowania zagrożeń; System monitorowania dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej; System monitorowania kosztów leczenia i sytuacji ekonomiczno-finansowej zakładów opieki zdrowotnej; Zintegrowany system monitorowania obrotu produktami leczniczymi; System monitorowania kształcenia pracowników medycznych.

Założono, że elementem systemu informacji w ochronie zdrowia będą rejestry medyczne, tworzone w celu monitorowania zapotrzebowania na świadczenia opieki zdrowotnej, monitorowania stanu zdrowia populacji, a także profilaktyki zdrowotnej i realizacji programów zdrowotnych. Przewidziano, że powstaną następujące rejestry medyczne: Centralny Wykaz Usługobiorców; Centralny Wykaz Usługodawców; Centralny Wykaz Pracowników Medycznych.

Założono, że większość przepisów będzie obowiązywać od 1 stycznia 2011 r.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, przedłożony przez ministra zdrowia.

Najważniejszym celem projektu nowelizacji ustawy jest wprowadzenie zmian dotyczących systemu kształcenia lekarzy i lekarzy dentystów. Jest to niezbędne nie tylko ze względu na długotrwały obecnie proces kształcenia podyplomowego (od momentu uzyskania dyplomu wyższej uczelni do momentu otrzymania dyplomu lekarza specjalisty), ale również z powodu deficytu kadry lekarskiej, w tym szczególnie specjalistów.

Jednym z ważnych rozwiązań jest wprowadzenie nowych uregulowań dotyczących studiów na kierunkach lekarskim i lekarsko-dentystycznym. Zmiana ta wynika z konieczności dostosowania do wymogów prawa UE (dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych). Na kierunku lekarskim ma obowiązywać co najmniej 6-letni okres studiów, obejmujący co najmniej 5500 godzin zajęć teoretycznych i praktycznych, a na kierunku lekarsko-dentystycznym - co najmniej 5 lat studiów teoretycznych i praktycznych.

Nowe przepisy wprowadzają obowiązek praktyki zawodowej na VI roku dla lekarzy oraz na V roku dla lekarzy dentystów. Zlikwidowany zostanie staż podyplomowy. Zmiany te oznaczają, że w systemie kształcenia lekarzy i lekarzy dentystów ważne stanie się praktyczne przygotowanie do wykonywania zawodu. Złożenie najważniejszych egzaminów końcowych dla kierunku lekarskiego ma się odbywać na V roku studiów, a dla lekarzy dentystów naIV roku. Na VI roku studiów lekarskich zaczną się praktyki zawodowe (dla lekarzy dentystów - na V roku).

Zlikwidowany będzie Lekarski Egzamin Państwowy (LEP) oraz Lekarsko-Dentystyczny Egzamin Państwowy (LDEP). Powodem jest dość powszechna opinia, że egzamin przeprowadzany w formie testu nie sprawdza poziomu praktycznych umiejętności lekarzy, dokumentujących ich przygotowanie do wykonywania zawodu. Wprowadzony będzie tzw. modułowy system specjalizacji. Moduł podstawowy obejmować ma treści uniwersalne dla danej grupy specjalizacji oraz wybrane zagadnienia nauczane obecnie w ramach stażu podyplomowego. Moduł specjalistyczny będzie bezpośrednio związany z przedmiotem specjalizacji i ma obejmować wiedzę ściśle specjalistyczną.

Zmiany obejmą również kwestie związane z przyznawaniem miejsc szkoleniowych na określone specjalizacje. Decyzje w sprawie przyznawania i rozdziału rezydentur na poszczególne województwa będzie podejmować minister zdrowia, decyzje w kwestii pozostałych wolnych miejsc - wojewoda. Zgodnie z projektem nowelizacji ustawy, funkcję kierownika specjalizacji będzie mógł pełnić lekarz specjalista wykonujący pracę na podstawie tzw. kontraktu. Ponadto lekarze będą mogli przystępować do zdawania Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego po raz czwarty i kolejny, aż do pozytywnego złożenia, ale po uiszczeniu opłaty za te powtórne egzaminy.

Doprecyzowano warunki przyznawania prawa wykonywania zawodu w zależności od posiadanych kwalifikacji i rodzaju posiadanego dyplomu ukończenia studiów w przypadku obywateli Unii Europejskiej i cudzoziemców nie będących obywatelami państwa członkowskiego UE. Zgodnie z ustawą, na czas odbywania stażu podyplomowego, stażu adaptacyjnego lub w celu złożenia testu umiejętności dla obywateli państw UE będzie przyznawane ograniczone prawo wykonywania zawodu. Skrócony zostanie, z dotychczasowych 3 miesięcy do 30 dni, termin wydania przez Okręgową Radę Lekarską prawa wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty.

Projekt nowelizacji ustawy przewiduje rozszerzenie definicji wykonywania zawodu lekarza i lekarza dentysty o "kierowanie zakładem opieki zdrowotnej". Ponadto tryb i sposoby odbywania szkolenia specjalistycznego przez lekarzy funkcjonariuszy Służby Więziennej, lekarzy funkcjonariuszy w jednostkach podległych MSWiA oraz MON będą określone w rozporządzeniach odpowiednich ministrów.

Staż podyplomowy dla lekarzy kończy się 31 października 2017 r., natomiast dla lekarzy dentystów - 30 września 2016 r. Oznacza to, że marszałek województwa będzie po raz ostatni organizował, finansował oraz zapewniał warunki odbywania stażu rozpoczynającego się dla lekarzy 1 października 2016 r., a dla lekarzy dentystów

1 października 2015 r.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra zdrowia.

Projekt nowelizacji ustawy umożliwi szybsze dochodzenie odszkodowania lub zadośćuczynienia za stwierdzone błędy medyczne, bez konieczności wstępowania na drogę sądową.

Obecnie dochodzenie odszkodowania za błąd medyczny możliwe jest tylko poprzez proces sądowy z powództwa cywilnego. Takie sprawy w sądzie trwają zwykle kilka lat. Zgodnie z projektem, uzyskanie odszkodowania lub zadośćuczynienia będzie możliwe na drodze administracyjnej. Znaczącą rolę w takim postępowaniu odegra wojewódzka komisja do spraw orzekania o błędach medycznych. Pacjent będzie miał wybór: będzie mógł skorzystać z drogi sądowej lub pozasądowego sposobu dochodzenia roszczeń.

Aby szkoda została zrekompensowana komisja będzie musiała ustalić czy nastąpił błąd medyczny (nieprawidłowe pod względem medycznym udzielenie świadczeń zdrowotnych w szpitalu, z którym wiąże się szkoda wyrządzona pacjentowi). Wniosek o ustalenie błędu medycznego trzeba będzie złożyć do komisji w ciągu jednego roku (od daty dowiedzenia się o zakażeniu, uszkodzeniu ciała lub rozstroju zdrowia albo śmierci), ale w terminie nie dłuższym niż 3 lata (od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie skutkujące ww. przypadkami). Komisja będzie wydawać w formie pisemnej orzeczenie o błędzie medycznym lub jego braku. Nie będzie natomiast badać rozmiaru szkody ani ustalać wysokości odszkodowania lub zadośćuczynienia. Propozycję odszkodowania będzie zobowiązany przedstawić zakład ubezpieczeń, który zawarł odpowiednią umowę ubezpieczenia ze szpitalem, w którym doszło do błędu medycznego. W projekcie przewidziano, że maksymalna wysokość odszkodowania i zadośćuczynienia wyniesie: 100 tys. zł w przypadku zakażenia, uszkodzenia ciała
lub rozstroju zdrowia pacjenta i 300 tys. zł w przypadku śmierci pacjenta.

Skargi pacjentów związane z błędami medycznymi dotyczą najczęściej: spraw związanych z porodem (37 proc.); zakażeń szpitalnych (24 proc.), nierozpoznania objawów zawału serca (9 proc.); uszkodzenia ciała podczas operacji tarczycy (8 proc.); pozostawienia ciała obcego po zabiegu (5 proc.); uszkodzenia stawów żuchwowo-skroniowych w protetyce stomatologicznej.

Nowe rozwiązania mają obowiązywać od 1 stycznia 2012 r. Po upływie 14 dni od daty ogłoszenia wejdą w życie przepisy, które dotyczą powoływania po raz pierwszy wojewódzkich komisji do spraw orzekania o błędach medycznych.

Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o badaniach klinicznych produktów leczniczych i produktów leczniczych weterynaryjnych, przedłożone przez ministra zdrowia.

Obecnie w prawie polskim dotyczącym problematyki badań klinicznych produktów leczniczych nie ma jednolitej, jasnej i przejrzystej regulacji. Powodem tego jest fakt, że wiele spraw uregulowano w aktach niższej rangi. Z tego też względu założenia do projektu ustawy zakładają ujęcie w jednym akcie prawnym wszystkich procedur związanych z wydawaniem pozwolenia na prowadzenie badania klinicznego i badania klinicznego weterynaryjnego. Zdaniem rządu, powstanie jednolitej ustawy obejmującej wszystkie zagadnienia dotyczące procesu wydawania pozwoleń na badania może być dobrą płaszczyzną do lokowania w Polsce większej liczby badań klinicznych.

Projektowane regulacje będą również zgodne z dyrektywą 2001/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z kwietnia 2001 r. w kwestiach wdrożenia zasady Dobrej Praktyki Klinicznej.

W projekcie ustawy zostaną określone prawa i obowiązki uczestników badań, sponsorów, głównych badaczy oraz ośrodków badawczych. Doprecyzowane zostaną procedury związane z rozpoczęciem, prowadzeniem i zakończeniem badania, przeprowadzaniem inspekcji, wytwarzaniem i importem badanych produktów leczniczych do celów badania klinicznego oraz zasady ubezpieczenia uczestników tych badań. Zmiany obejmą ponadto funkcjonowanie i organizację komisji bioetycznych.

Uszczegółowione będą przepisy regulujące tryb wydawania opinii o planowanym badaniu klinicznym przez komisje bioetyczne oraz pobieranie opłat za ich wydanie. Wnioski o wyrażenie opinii przez komisję będą składane przez sponsora lub głównego badacza.

W projekcie ustawy zostaną dokładnie określone warunki i tryb pracy komisji oraz terminy wydawania opinii. Zostanie ponadto wyraźnie wskazane, że opinia komisji bioetycznej jest decyzją administracyjną oraz podane przesłanki stanowiące podstawę do odwoływania się od jej decyzji do Odwoławczej Komisji Bioetycznej. Wprowadzony ma być obowiązek publikowania na ogólnodostępnym portalu internetowym informacji na temat prowadzonych w Polsce badań klinicznych. Zostanie ponadto wprowadzona definicja "głównego badacza". Będzie nim podmiot odpowiedzialny zarówno za prowadzenie badania w ośrodku klinicznym, jak sprawujący nadzór nad zespołem badawczym. Usystematyzowane będą przepisy dotyczące badań klinicznych wieloośrodkowych oraz wprowadzone rozwiązania wzmacniające rolę ich koordynatora. Dzięki temu uniknie się wątpliwości w kwestiach odpowiedzialności poszczególnych osób za prowadzenie badań.

W założeniach przyjęto, że gratyfikacje finansowe za uczestnictwo w badaniu klinicznym będą udzielane pełnoletnim i zdrowym uczestnikom badania. Będzie im również przysługiwać rekompensata za koszty poniesione w związku z udziałem badaniu. W projekcie ustawy uregulowane będą kwestie dotyczące udziału w badaniach osób dorosłych, małoletnich oraz osób całkowicie lub częściowo ubezwłasnowolnionych.

Właścicielem danych uzyskanych w trakcie badania klinicznego ma być sponsor tego badania. Przeniesienie całości lub części danych będzie możliwe pod warunkiem należytego udokumentowania. Podmiot, który uzyska w całości lub w części dane z przeprowadzonego badania klinicznego, musi przekazać te informacje prezesowi Urzędu łącznie z kopiami tytułu własności.

Zgodnie z założeniami, do projektu ustawy wprowadzone ma być rozwiązanie, na podstawie którego na formularzu zgody obowiązkowo będzie umieszczane stwierdzenie, że badanie kliniczne jest eksperymentem medycznym z użyciem produktu leczniczego. Będzie na nim zamieszczane także stwierdzenie, że oświadczenie zostało złożone po otrzymaniu odpowiednich informacji o istocie, znaczeniu, skutkach i ryzyku związanym z badaniem klinicznym. Tzw. badacz główny będzie zobowiązany do poinformowania uczestnika badania klinicznego (ustnie i pisemnie) o alternatywnych sposobach i metodach leczenia. Jeden z rozdziałów projektu ustawy zostanie poświęcony działaniom podejmowanym w przypadku pojawienia się zagrożenia bezpieczeństwa uczestników badania klinicznego. Obowiązki związane z zapewnieniem bezpieczeństwa będą należeć do badawcza głównego i sponsora badania. Sponsor badania ma być odpowiedzialny także za sprawy związane z ubezpieczeniem uczestników badania klinicznego - musi zawrzeć umowy obowiązkowego ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone uczestnikom badania.

W sprawach związanych z badaniami klinicznymi weterynaryjnymi wprowadzone zostaną przepisy regulujące system odpowiedzialności podmiotów prowadzących takie badania oraz zasady ubezpieczenia badań klinicznych. Wszystkie przepisy mają sprzyjać stosowaniu Dobrej Praktyki Klinicznej Weterynaryjnej. Badanie kliniczne weterynaryjne musi być poprzedzone wyrażeniem świadomej zgody właściciela zwierzęcia. Uregulowane będą sprawy związane z nadzorem badań. Inspekcje ma przeprowadzać prezes Urzędu (przed rozpoczęciem badania, w trakcie jego trwania lub po jego zakończeniu).

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia Programu wieloletniego na lata 2011-2020 pod nazwą "Narodowy Program Rozwoju Medycyny Transplantacyjnej", przedłożoną przez ministra zdrowia.

W latach 2011-2020 realizowany będzie program rozwoju medycyny transplantacyjnej. Dzięki programowi wzrośnie liczba przeszczepów, dzięki czemu więcej pacjentów zyska szanse na normalne życie.

W ciągu 10 lat przewiduje się osiągniecie następujących celów:

- Zwiększenie liczby przeszczepów od zmarłych dawców o co najmniej 100 proc. w stosunku do 2009 r.

- Zwiększenie liczby potencjalnych niespokrewnionych dawców szpiku o co najmniej 300 proc. w stosunku do 2009 r.

- Wzrost liczby przeszczepów nerki od żywego dawcy o co najmniej 500 proc. w stosunku do 2009 r.

- Rozwijanie publicznych i niepublicznych rejestrów niespokrewnionych dawców krwi pępowinowej.

- Budowa systemu organizacyjnego koordynatorów pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządów we wszystkich zakładach opieki zdrowotnej spełniających warunki do pobierania narządów od zmarłych dawców.

- Poprawa infrastruktury i unowocześnienie zakładów opieki zdrowotnej przeszczepiających narządy, komórki i tkanki, banków tkanek i komórek oraz medycznych laboratoriów diagnostycznych.

- Wdrożenie nowych rodzajów przeszczepów w grupach biorców o podwyższonym ryzyku.

- Rozwój i doskonalenie systemów monitorowania, nadzoru i kontroli jakości w transplantologii

Na program przeznaczonych zostanie rocznie 45 mln zł z budżetu państwa. Łącznie na realizację programu w latach 2011-2020 zaplanowano 450 mln zł.

Rada Ministrów przyjęła sprawozdanie ministra zdrowia w porozumieniu z ministrem rozwoju regionalnego z realizacji programu wieloletniego pod nazwą: "Wsparcie jednostek samorządu terytorialnego w działaniach stabilizujących system ochrony w roku 2009", przedłożone przez ministra zdrowia.

Program "Wsparcie jednostek samorządu terytorialnego w działaniach stabilizujących system ochrony w roku 2009" jest realizowany w latach 2009-2011, a jego celem ma być stworzenie warunków do rozwoju oraz wzrostu konkurencyjności regionów poprzez powstanie stabilnych ekonomicznie podmiotów udzielających świadczeń zdrowotnych.

Łączne nakłady na program wyniosą 1.381 mln zł. Na wykonanie zadań w 2009 r. zaplanowano 41.123 tys. zł, w 2010 - 350 tys. zł, a w 2011 r. - 989.877 tys. zł. W 2009 r. zainteresowanie programem zgłosiło 100 jednostek samorządu terytorialnego, które są organami założycielskimi dla 141 samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej (w tym województwa -52 zoz-y, powiaty - 58 zoz-ów, miasta na prawach powiatu - 12 zoz-ów, gminy - 19 zoz-ów).

Do końca 2009 r. wpłynęło 17 wniosków o udzielenie dotacji celowej z budżetu państwa na łączną kwotę 41.045.532,25 zł. W efekcie uregulowano część zobowiązań jest (powiaty: starachowicki, tomaszowski oraz miast: Kielce i Zamość) po zlikwidowaniu samodzielnych publicznych zakładach opieki zdrowotnej. Przejęte zobowiązania wynosiły 97 mln zł i zostały pokryte w 42 proc.

Nowopowstałe spółki powołane w miejsce zlikwidowanych zoz-ów uzyskują dobre wyniki finansowe oraz utrzymują płynność finansową. Żaden zakład nie odnotował ujemnego wyniku finansowego pod koniec 2009 r. Ich przychody ogółem wyniosły 89 mln zł, a koszty 86 mln zł. Na podstawie ankiet wysyłanych przez Ministerstwo Zdrowia można wnioskować, że ta forma wsparcia cieszy się dużym zainteresowaniem. Ocenia się, że w 2010 r. zostaną złożone 94 wnioski o udzielenie dotacji. Według stanu na 31 marca 2010 r. chęć udziału w programie zgłosiło 105 jst, które są organami założycielskimi dla 151 zakładów opieki zdrowotnej.

Największe zainteresowanie programem wykazują województwa: małopolskie (24 jst), dolnośląskie (21 jst), pomorskie (20 jst), najmniejsze zainteresowanie odnotowano w województwach: mazowieckim, podlaskim, podkarpackim.

Zakłada się, że w 2010 r. 89 szpitali zmieni formę organizacyjno-prawną z publicznej na niepubliczną, w tym:

- 56 w województwach,

- 30 w powiatach,

- 2 w miastach na prawach powiatu,

- 1 w gminie.

Rada Ministrów przyjęła wniosek o wyrażenie zgody na utworzenie instytucji gospodarki budżetowej pod nazwą Centrum Usług Wspólnych, przedłożony przez szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Rząd zgodził się na utworzenie przez szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów instytucji gospodarki budżetowej (IGB) pod nazwą Centrum Usług Wspólnych. Powstanie ono z przekształcenia gospodarstwa pomocniczego KPRM. Oznacza to przejęcie zadań gospodarstwa pomocniczego przez IGB, a tym samym zachowanie ciągłości i płynności obsługi logistycznej rządu.

Założono, że nowo powstałe Centrum Usług Wspólnych będzie mogło zostać wskazane, w zarządzeniu prezesa Rady Ministrów, jako centralny zamawiający. Oznacza to, że premier będzie mógł wyznaczyć Centrum do organizowania przetargów dla administracji rządowej, m.in. KPRM, ministerstw, urzędów centralnych, urzędów wojewódzkich. Centrum pełniłoby m.in. rolę centralnej komórki zakupów. Dzięki statusowi centralnego zamawiającego Centrum mogłoby uzyskać najkorzystniejsze warunki zakupu m.in. samochodów, paliwa, sprzętu komputerowego, urządzeń biurowych, energii elektrycznej, oprogramowania komputerowego. Pozwoli to obniżyć koszty świadczenia takich usług nawet o 20-50 proc.

Rada Ministrów przyjęła wniosek o wyrażenie zgody na utworzenie wskazanych w nim6 instytucji gospodarki budżetowej, przedłożony przez ministra sprawiedliwości.

Rada Ministrów zgodziła się na przekształcenie 22 gospodarstw pomocniczych (jednostek organizacyjnych Służby Więziennej), w 6 instytucji gospodarki budżetowej.

Powstaną następujące instytucje gospodarki budżetowej:

- Bałtycka Instytucja Gospodarki Budżetowej "BALTICA" z siedzibą w Gdańsku, z oddziałami w: Bydgoszczy, Włocławku i Potulicach;

- Pomorska Instytucja Gospodarki Budżetowej "POMERANIA" z siedzibą w Czarnem, z oddziałami w: Koszalinie i Goleniowie;

- Podlaska Instytucja Gospodarki Budżetowej "BIELIK" z siedzibą w Czerwonym Borze, z oddziałami w: Białymstoku, Olsztynie i Kamińsku;

- Mazowiecka Instytucja Gospodarki Budżetowej "MAZOVIA" z siedzibą w Warszawie - Bemowie, z oddziałami w: Warszawie - Mokotowie i Sieradzu;

- Zachodnia Instytucja Gospodarki Budżetowej "PIAST" z siedzibą w Wołowie, z oddziałami w: Rawiczu, Poznaniu i Kłodzku.

- Podkarpacka Instytucja Gospodarki Budżetowej "CARPATIA" z siedzibą w Rzeszowie, z oddziałami w: Tarnowie, Średniej Wsi i Wadowicach.

Organem założycielskim nowych instytucji będzie minister sprawiedliwości. Od przekształcanych gospodarstw pomocniczych przejmą one wszystkie należności, uprawnienia i obowiązki, a także środki pieniężne oraz rzeczowe składniki majątkowe (inne niż nieruchomości).

Zadania tych instytucji będą takie same jak gospodarstw pomocniczych. Instytucje te, jako podmioty w pełni samofinansujące, muszą prowadzić rentowną działalność gospodarczą. Ich przychody będą pochodzić ze sprzedaży wyrobów, towarów i usług. Osiągane zyski będą przeznaczane na zwiększenie funduszu instytucji, nagrody dla załogi oraz Fundusz Rozwoju Przywięziennych Zakładów Pracy.

Instytucje gospodarki budżetowej będą świadczyć usługi na rzecz ministra sprawiedliwości, jednostek podporządkowanych lub nadzorowanych przez ministra, a także innych jednostek organizacyjnych Skarbu Państwa i podmiotów pozabudżetowych.

Obecnie funkcjonujące gospodarstwa pomocnicze mają status przywięziennych zakładów pracy. Zapewniają one skazanym nie tylko zatrudnienie, ale często uczą zawodu i wyrabiają nawyk wykonywania pracy zarobkowej. Ocenia się, że spośród skazanych, którzy w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności podjęli pracę w przywięziennych firmach, 90 proc. nie wraca ponownie na drogę przestępstwa. Dzięki pracy w takich zakładach skazani mogą wywiązywać się też z zobowiązań finansowych, np. alimentacyjnych. W 2009 r. z wynagrodzeń skazanych odprowadzono 8 242 tys. zł na alimenty. Na Fundusz Pomocy Postpenitencjarnej przekazano 22 699 tys. zł. Z tych środków skorzystali skazani opuszczający więzienie po odbyciu kary. Otrzymali oni pieniądze na dojazd do miejsca zamieszkania i pokrycie kosztów utrzymania w pierwszym okresie po odbyciu kary.

O skali działalności tych firm świadczy także wysokość przychodów ze sprzedaży w latach 2005-2008 było to 400 - 500 mln zł rocznie, w 2009 r. (ze względu na kryzys) - 301 mln zł.

Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym, przedłożone przez ministra infrastruktury.

Przygotowane założenia do projektu nowelizacji ustawy wprowadzają zmiany dotyczące rynku międzynarodowego transportu drogowego. Dotychczasowe kompetencje ministra infrastruktury w tej dziedzinie przejmie, zgodnie z założeniami, Główny Inspektorat Transportu Drogowego (GITD).

Zgodnie z ustawą o finansach publicznych, od 1 stycznia 2010 r. zaczął się proces likwidacji gospodarstw pomocniczych. W resorcie infrastruktury działa Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego (BOTM), które - w imieniu ministra infrastruktury - wykonuje zadania związane m.in. z wydawaniem: licencji na międzynarodowy transport drogowy, zezwoleń na międzynarodowe linie, zezwoleń na zagraniczny przewóz osób i rzeczy, certyfikatów i świadectw dla kierowców. Zajmuje się także prowadzeniem rejestru przedsiębiorców i pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy.

W założeniach przyjęto, że zadania BOTM przejmie państwowa jednostka budżetowa, czyli Główny Inspektorat Transportu Drogowego. Pracownicy Biura od 1 stycznia 2011 r. staną się pracownikami Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego.

Do najważniejszych zadań GITD w zakresie międzynarodowego transportu drogowego należeć będzie m.in.:

- udzielanie, zmiana lub cofnięcie licencji na przewozy,

- wytwarzanie i przekazywanie polskich zezwoleń oraz przyjmowanie i dystrybucja zezwoleń zagranicznych w transporcie rzeczy,

- wydawanie (bądź odmowa wydania), zmiana, cofanie i kontrolowanie świadectw kierowców oraz prowadzenie rejestru wydanych świadectw,

- prowadzenie rejestru pojazdów i przedsiębiorców wykonujących międzynarodowy przewóz drogowy na potrzeby własne.

Opłaty za przejazd samochodu po drogach krajowych będzie wnoszona w GITD oraz w wojewódzkich inspektoratach transportu drogowego. Polskie organizacje zrzeszające przewoźników drogowych o zasięgu ogólnokrajowym będą mogły pobierać opłaty dopiero po zawarciu porozumień z GITD. Wpływy uzyskane z: opłat w międzynarodowym transporcie drogowym, wydawania wielokrotnego zezwolenia przez Europejską Konferencję Ministrów Transportu oraz opłaty za wydawanie zezwoleń na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób na i przez Polskę pojazdem samochodowym przeznaczonym do przewozu nie więcej niż 9 osób z kierowcą będą przekazywane na wyodrębniony rachunek bankowy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.

Do kompetencji ministra infrastruktury będzie należeć udzielanie, odmowa udzielania, zmiana lub cofnięcie zezwoleń zagranicznych na przewóz osób.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o efektywności energetycznej, przedłożony przez ministra gospodarki.

Dzięki rozwiązaniom zaproponowanym w projekcie ustawy powinna poprawić się efektywność energetyczna polskiej gospodarki i stan środowiska naturalnego. Proponowane regulacje powinny spowodować oszczędne i efektywne korzystanie z energii oraz zwiększyć liczbę inwestycji energooszczędnych. Chodzi przede wszystkim o zwiększenie oszczędności energii przez odbiorców końcowych, mniejsze zużycie energii przez urządzenia oraz zmniejszenie strat przesyle i dystrybucji energii elektrycznej, ciepła i gazu.

W projekcie ustawy zdefiniowano efektywność energetyczną, jako stosunek uzyskanego efektu użytkowego do wielkości zużycia energii. Jeśli ten sam lub lepszy efekt użytkowy uzyskamy kosztem mniejszego zużycia energii, to znaczy, że osiągnęliśmy większą efektywność.

W projekcie ustawy ustalono krajowy cel oszczędnego gospodarowania energią - będziemy dążyć do 9 proc. oszczędności energii finalnej do 2016 r. Cel ten będą realizować osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Minister gospodarki, co 3 lata, będzie sporządzał i przedstawiał do zatwierdzenia rządowi krajowy plan działań dotyczący efektywności energetycznej. Plan będzie zawierał m.in.: opis planowanych programów poprawy efektywności energetycznej, informację o postępie realizacji krajowego celu oszczędnego gospodarowania energią, a także analizę i ocenę wykonania planu za poprzedni okres. Plan będzie realizowany przez ministrów i wojewodów. Będą oni przekazywać ministrowi gospodarki roczne sprawozdania z jego wykonania. Minister gospodarki będzie sporządzał, m.in. na podstawie tych sprawozdań, raport i przedstawiał go Radzie Ministrów do zatwierdzenia.

W projekcie ustawy określono zadania jednostek sektora publicznego dotyczące efektywności energetycznej. Realizując swoje zadania, jednostki sektora publicznego mają stosować co najmniej jeden ze środków poprawy efektywności energetycznej wskazany w projekcie ustawy. Jednostki te mają również informować społeczeństwo, za pośrednictwem stron internetowych lub w inny sposób, o stosowanych środkach poprawy efektywności energetycznej. Ponadto jednostka sektora publicznego będzie sporządzać raz na 10 lat audyt energetyczny.

Projekt ustawy określa zasady uzyskiwania i umarzania świadectw efektywności energetycznej (tzw. białych certyfikatów). Wydawanie tych świadectw ma zachęcać do oszczędnego gospodarowania energią. Zadania związane z administrowaniem systemem świadectw efektywności energetycznej ustawa powierza prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (URE). W projekcie ustawy określono m.in. obowiązki i zadania prezesa URE związane z wydawaniem i umarzaniem świadectw efektywności energetycznej oraz prowadzeniem rejestru audytorów efektywności energetycznej.

Zgodnie z projektem ustawy, zadania prezesa URE to m.in.: ogłaszanie przetargów na realizację przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej; wydawanie świadectw efektywności energetycznej i ich umarzanie; wymierzanie kar pieniężnych za naruszenia ustawowe; wyrywkowe sprawdzanie poziomu oszczędności energii osiągniętej dzięki realizacji przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej.

Świadectwa efektywności energetycznej będą przyznawane w przetargu i wydawane przez prezesa URE w formie zaświadczenia. Udział w przetargu ma być bezpłatny, wymagana będzie jedynie prawidłowo wypełniona deklaracja przetargowa wraz z audytem efektywności energetycznej dla przedsięwzięcia zgłoszonego do przetargu. W przetargu wybierane będą projekty dające największe oszczędności energii przy najniższych kosztach. Świadectwo otrzyma projekt najbardziej energooszczędny.

Według ustawodawcy, poprawie efektywności energetycznej służą takie przedsięwzięcia, jak np.: izolacja instalacji przemysłowych; przebudowa lub remont budynków; modernizacja np. urządzeń przeznaczonych do użytku domowego, oświetlenia, lokalnych sieci ciepłowniczych; ograniczenie: przepływów mocy biernej, strat w transformatorach.

W projekcie ustawy wskazano naruszenia przepisów ustawy, za jakie prezes URE może wymierzyć kary pieniężne. Prezes URE będzie mógł nałożyć karę 20 tys. euro na podmiot, który np. nie zrealizował przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej chociaż się do tego zobowiązał; uzyskał oszczędność energii niższą niż określona w deklaracji przetargowej; pomimo zakazu uczestniczył w przetargach.

W projekcie wskazano zasady sporządzania audytu efektywności energetycznej oraz uzyskiwania uprawnień audytora efektywności energetycznej.

Ustawa ma obowiązywać do końca 2016 r. z wyjątkiem niektórych przepisów, dla których wyznaczono inne okresy obowiązywania. Ustawa ma wejść w życie po 3 miesiącach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, z wyjątkiem regulacji które będą obowiązywać w ściśle określonych terminach.

Rada Ministrów wydała rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie realizacji niektórych zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi.

Przewidziano podwyższenie wskaźnika stanowiącego podstawę do obliczania wysokości oprocentowania kredytów preferencyjnych udzielanych rolnikom. Wynika to ze znacznego spadku opłacalności udzielania tych kredytów przez banki, zwłaszcza spółdzielcze, które pozyskują środki na takie kredyty na rynku międzybankowym. Podwyższenie wskaźnika ma dotyczyć tylko kredytów preferencyjnych i ma zachęcić banki do ich udzielania rolnikom na inwestycje i wznowienie produkcji po klęskach żywiołowych. Oznacza to, że udzielanie kredytów preferencyjnych (z dopłatami ARiMR) powinno stać się bardziej opłacalne dla banków.

Obniżono do 0,1 proc. oprocentowanie kredytów dla producentów rolnych na wznowienie produkcji po wystąpieniu szkód spowodowanych m.in. przez powódź, huragan, obsunięcie ziemi, suszę, grad, deszcz nawalny, przymrozki wiosenne, piorun lub lawinę. Z kredytu na takich warunkach będą mogli skorzystać producenci rolni, którzy ubezpieczyli co najmniej 50 proc. powierzchni upraw rolnych i zwierząt gospodarskich. Rolnicy, którzy w ogóle nie ubezpieczyli upraw rolnych lub zwierząt gospodarskich będą mogli skorzystać z kredytów obecnie oprocentowanych w wysokości 3,24 proc.

Wprowadzono możliwość udzielania kredytów preferencyjnych na nabycie przez grupę producentów rolnych udziałów lub akcji zakładów przetwórstwa produktów rolnych lub rybnych. Przy czym kredyt nie będzie mógł przekroczyć 80 proc. wartości nabywanych udziałów lub akcji i nie może być większy niż 5 mln zł. Możliwe będzie udzielanie grupom producentów rolnych gwarancji lub poręczeń spłaty kredytów bankowych na sfinansowanie nabycia udziałów lub akcji spółek przetwórstwa produktów rolnych lub rybnych.

Wprowadzono możliwość czasowego (dwuletniego) okresu prolongowania kredytobiorcom spłaty odsetek od kredytów bankowych w przypadku potwierdzonych szkód spowodowanych przez powódź, huragan lub obsunięcie ziemi w 2010 r. Kredytobiorca prolongowane odsetki będzie spłacał po upływie okresu zawieszenia lub pomniejszą one kwotę dopłat określoną w umowie kredytu bankowego.

Nowe rozwiązania mają obowiązywać po 14 dniach od daty ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie częściowego podziału środków na zwiększenie wynagrodzeń wynikających ze zmian organizacyjnych i nowych zadań w państwowych jednostkach budżetowych w 2010 r., przedłożoną przez szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Rozdysponowano 1 228 261 zł z rezerw celowych budżetu państwa na wynagrodzenia osób zajmujących się obsługą programów finansowanych ze środków Unii Europejskiej oraz na sfinansowanie wynagrodzeń w związku ze zmianami organizacyjnymi i nowymi zadaniami realizowanymi w państwowych jednostkach budżetowych. Przewiduje się, że na wynagrodzenia członków korpusu służby cywilnej będzie przeznaczone 1 018 136 zł (bez pochodnych), a na wynagrodzenia osób nieobjętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń - 210 125 zł (bez pochodnych).

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia programu wieloletniego "KULTURA +", przedłożoną przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego.

Celem programu jest zwiększenie dostępu do kultury oraz zintensyfikowanie uczestnictwa w życiu kulturalnym mieszkańców terenów wiejskich i wiejsko-miejskich. Dzięki działaniom przewidzianym w programie poprawi się stan techniczny obiektów, w których mieszczą się biblioteki oraz unowocześni ich wyposażenie. Program zakłada budowę nowych bibliotek publicznych i remont wielu w najmniejszych miejscowościach - do 15 tys. mieszkańców. Powstanie również zintegrowana sieć pracowni digitalizacyjnych oraz przeprowadzona będzie masowa digitalizacja zasobów kultury. Program będzie realizowany przez 5 lat. Na jego realizację przeznaczono 516,25 mln zł (270 mln z budżetu państwa, 225 mln zł z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, 21,25 mln zł to wkład własny wnioskodawców w ramach programu "Digitalizacja").

Program "Kultura+" jest zbieżny z Programem Rozwoju Bibliotek realizowanym przez Fundację Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego. Jego cele wpisują się w założenia polityki kulturalnej Unii Europejskiej poprzez wspieranie procesów modernizacji bazy materialnej instytucji kultury oraz digitalizację zasobów dziedzictwa narodowego.

Działania przewidziane w Programie mają służyć wzmocnieniu znaczenia i zwiększeniu możliwości oferowanych przez gminne biblioteki publiczne. Wyposażenie tych ośrodków w nowoczesny sprzęt (Internet) umożliwi mieszkańcom wsi i małych miast dostęp do cyfrowych zasobów polskiego dziedzictwa narodowego. Efektem prac prowadzonych w 2010 r. i kontynuowanych w ramach programu "Kultura+" będzie to, że już pod koniec roku 2011 wszystkie biblioteki w Polsce będą miały dostęp do szerokich pasm sieci informatycznych.

Adresatami programu są samorządowe i państwowe instytucje kultury, archiwa państwowe oraz instytucje filmowe. Za zarządzanie strategiczne oraz zapewnienie środków finansowych na realizację programu będzie odpowiadał minister kultury i dziedzictwa narodowego. Operatorami programu będą: Instytut Ksiązki w Krakowie oraz Narodowy Instytut Audiowizualny.

Rozwój instytucji kultury, w tym bibliotek o szerokim profilu działania, służy rozwojowi kapitału społecznego i poprawie spójności społecznej. Wejście w życie programu "Kultura+" będzie skutkować zwiększeniem liczby inwestycji kulturalnych w Polsce, jak również w znacznym stopniu będzie przeciwdziałać wykluczeniu kulturalnemu małych społeczności oraz procesowi tzw. wykluczenia cyfrowego. Zwiększenie uczestnictwa w kulturze poprzez poprawę infrastruktury będzie prowadziło do poprawienia oferty kulturalnej instytucji, a co za tym idzie może skutkować zwiększeniem kompetencji lokalnych mieszkańców, co w pozytywny sposób może przełożyć się na sytuację w zakresie edukacji, jak również rynku pracy.

UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)

kom/ mick/