marzec 2005
Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych ogłosiła po raz czternasty oficjalną informację o stopach zwrotu poszczególnych funduszy emerytalnych, a także o średniej ważonej i o minimalnej wymaganej stopie zwrotu dla wszystkich OFE. Po raz drugi (poprzednio na początku października 2004 r.) zestawienie to obejmuje okres trzyletni. Do kwietnia ubiegłego roku KNUiFE (a wcześniej UNFE) podawała co kwartał do publicznej wiadomości informacje o dwuletnich stopach zwrotu.
Średnia ważona stopa zwrotu wszystkich otwartych funduszy emerytalnych za okres od 29.03.2002 r. do 31.03.2005 r. wyniosła 41,480%, zaś minimalna wymagana stopa zwrotu, stanowiąca połowę średniej ważonej stopy zwrotu, wyniosła 20,740%. Średnia ważona stopa zwrotu była o 12,344 pkt. proc. niższa od osiągniętej we wrześniu 2004 r.
Po raz kolejny wszystkie podmioty bez problemu osiągnęły minimalną wymaganą stopę zwrotu. Najwyższą stopę zwrotu w ww. okresie osiągnął Bankowy OFE (45,759%), zaś najniższą - Commercial Union OFE BPH CU WBK (37,059%). Zgodnie z obowiązującymi obecnie przepisami PTE Bankowy nabyło tym samym uprawnienia do wycofania wszystkich środków zgromadzonych na rachunku premiowym. Wyższą stopę zwrotu od średniej ważonej dla całego rynku poza OFE Bankowy osiągnęły również fundusze: ING Nationale-Nederlanden Polska (45,106%), Polsat (44,599%), AIG (43,815%), PZU Złota Jesień (43,006%), Generali (42,632%) i Dom (42,424%).
Bankowy OFE już po raz siódmy z kolei (począwszy od marca 2003 r.) osiągnął najwyższą stopę zwrotu. Należy zaznaczyć, iż w jego przypadku stopa zwrotu jest w pewnej mierze zawyżona w stosunku do pozostałych podmiotów drugofilarowego rynku. Jest o konsekwencją dopłaty, jaką w kwietniu 2002 r. fundusz musiał dokonać z rachunku rezerwowego oraz środków własnych zarządzającego nim towarzystwa (PTE PKO/Handlowy) w związku z niedoborem za okres 31.03.2000 r. - 29.03.2002 r. (dopłata ta wyniosła 16,4 mln PLN).
Zwraca uwagę bardzo mała różnica (spread)
między trzyletnią stopą zwrotu najlepszego i najgorszego funduszu emerytalnego. Wyniosła ona zaledwie 8,7 pkt. proc. i była ponad czterokrotnie mniejsza niż pół roku temu (wówczas wyniosła 38,647 pkt. proc.), a także najmniejsza w historii (uwzględniając również stopy zwrotu liczone w okresach 24-miesięcznych). Potwierdza to postępujące ujednolicenie wyników polityki inwestycyjnej poszczególnych OFE.
Jeżeli przyjmiemy, że jednym z dwóch istotnych czynników, mającym wpływ na stopy zwrotu realizowane przez OFE jest alokacja aktywów w podstawowe klasy instrumentów (papiery udziałowe vs papiery dłużne), otrzymamy kolejne świadectwo ujednolicenia polityki inwestycyjnej funduszy emerytalnych. Średnia różnica pomiędzy funduszem o największym i najmniejszym zaangażowaniu w akcje spadła w roku 2004 do 7 pkt. proc. podczas, gdy jeszcze w 2002 roku była trzykrotnie wyższa i wynosiła ponad 22 pkt. proc. To z jednej strony swoisty brak wiary w efektywne zmiany alokacji, poparty częściowo dokonaniami niektórych funduszy, z drugiej zaś - konsekwencja istotnego wzrostu wartości zarządzanych środków.
Tomasz Miziołek
Tomek Publicewicz
Analizy Online Sp. z o.o.
Pełna wersja raportu (z wykresami) dostępna w wersji 
