Plaga zwolnień lekarskich z kodem "C". Wyróżnia się jedna grupa

Jak informuje portal Medonet, kod "C" na zwolnieniu lekarskim świadczy o niezdolności do pracy z powodu nadużycia alkoholu. W 2023 roku wystawiono 6,6 tys. zaświadczeń lekarskich z tym kodem. Najwięcej na okres od 1 do 5 dni. 

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Z najnowszych danych udostępnionych przez ZUS wynika, że z roku na rok następuje lawinowy wzrost zwolnień L4 z kodem "C". W porównaniu z rokiem 2022 ta liczba wzrosła o 7,6 proc., a wydanych na okres od 1 do 5 dni o 12 proc.

Zaświadczenia z kodem "C" są najczęściej związane z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami zachowania, ale również z innymi schorzeniami wynikającymi z nadmiernego spożycia alkoholu, takimi jak marskość wątroby, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, problemy z układem krążenia, czy układem oddechowym.

— O tym, czy choroba wynika z nadużycia alkoholu, czy z innych przyczyn, poświadcza lekarz. Po stwierdzeniu, że istnieje związek między spożyciem alkoholu i stanem chorobowym pacjenta umieszcza on w zaświadczeniu lekarskim kod literowy "C" — przekazała portalowi Katarzyna Krupicka, rzeczniczka prasowa ZUS z województwa podlaskiego.

ZUS zauważył, że ponad 75 proc. zaświadczeń lekarskich z kodem "C" wystawiono mężczyznom. W porównaniu z 2022 r ich liczba wzrosła o 7,8 proc. W 2023 roku najwięcej takich zwolnień wystawiono mężczyznom w wieku 40-44 lata, co stanowiło 18,7 proc. przypadków, oraz kobietom w wieku 30-34 lata, które stanowiły 22,3 proc. przypadków.

Przypomnijmy, kody na L4 służą opisywaniu przyczyn niezdolności pracownika do pracy. W aktualnym systemie funkcjonuje pięć kodów, oznaczanych literami od A do E. Kod A odnosi się do niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, która była przyczyną wcześniejszej absencji, pod warunkiem, że przerwa między zwolnieniami nie przekroczyła 60 dni. Kod B jest przypisywany w przypadku ciąży.

Kod C odnosi się do niezdolności wynikającej z nadużycia alkoholu. Z kolei kod D jest związany z gruźlicą, a kod E dotyczy niezdolności wywołanej chorobą zakaźną o długim okresie wylęgania (powyżej 14 dni) lub inną chorobą, której objawy pojawiają się po upływie tego okresu.