Szukanie dołka
Wczorajsza sesja zakończyła się silnym spadkiem indeksów. Najmocniej ucierpiały akcje spółek o dużej kapitalizacji, ale mWIG40 i sWIG80 również straciły ponad 2%. Po słabszym otwarciu inicjatywa należała do sprzedających, którzy sukcesywnie łamali kolejne poziomy wsparcia.
Zamknięcie nastąpiło w rejonie dziennego minimum, co potwierdza przewagę sprzedających i zapewnia negatywną wymowę sesji. WIG-20 już na otwarciu przebił wsparcia na 2164 i 2142, co stało się sygnałem do dalszej wyprzedaży. W kolejnych godzinach kupujący próbowali obronić poziom 2121 wynikający z 61,8% zniesienia wzrostu z 2009 do 2301. Niestety pułapu tego nie udało się utrzymać, a dzienne minimum zostało wyznaczone nieznacznie poniżej kolejnego wsparcia na 2100. Pułap ten wynika z lokalnego maksimum z 1 czerwca jak również z relacji między falami spadkowymi. Konsekwentnie zakładam, iż wzrost z 2009 do 2301 przybrał wzór impulsu, co z kolei sugeruje, iż spadek winien jedynie korygować zwyżkę, po czym ruch wzrostowy powinien być kontynuowany. Mam świadomość, iż w kontekście wczorajszej wyprzedaży trudno w taki wariant uwierzyć, ale na razie nie ma podstaw do zmiany podejścia. Najbliższe wsparcie dla indeksu wyznacza wczorajszy dołek na 2097, a w przypadku jego przełamania będę oczekiwał na test 2077 lub też
w mniej optymistycznym wariancie poziomu 2039. Cały czas należy pamiętać, iż ustalenie prawa do dywidendy na akcjach KGHM-u zaburza obraz wykresu. Jeśli spojrzymy na wykres WIG-u to spadek nie wygląda tak dramatycznie. Indeks naruszył wsparcie wynikające z równości fal spadkowych na 39045, ale nieznacznie poniżej widać następny, istotny poziom wsparcia wynikający z 50% zniesienia wzrostu na 38840. Myślę, że na tym pułapie kupujący będą próbowali przejąć inicjatywę. Jeśli pułap ten nie zadziała kolejne wsparcia to 38290 i 38120. Najbliższy opór dla WIG-20 znajduje się na 2112, a w razie jego przebicia będę zwracał uwagę na 2120. Kolejny znacznie istotniejszy poziom to 2142, a jego przebicie będzie sygnalizowało możliwość wyczerpania potencjału korekcyjnego.
Tomasz Jerzyk