komentarz(strona 72/173)

Podczas dzisiejszego wystąpienia w Rzymie szef Europejskiego Banku Centralnego odniósł się do ogólnych zagadnień polityki gospodarczo-fiskalnej prowadzonej przez rządy i nie nawiązał do kwestii możliwości wprowadzenia ujemnej stopy depozytowej, która pojawiła się podczas konferencji ECB w miniony czwartek.

Poniedziałek przynosi deprecjację złotego względem wszystkich głównych światowych walut. Inwestorzy mogą się już pozycjonować przed środową decyzją RPP w sprawie stóp procentowych.

Indeksy na Wall Street po pięciu latach wróciły do poziomu sprzed krachu. Naszym wskaźnikom daleko do odrobienia strat. Trudno więc wskazać uniwersalny horyzont, z punktu widzenia optymalizacji strategii. Ogólna zasada jest prosta: wydłużanie czasu trwania inwestycji zmniejsza ryzyko z nią związane.

Inwestorzy znów coraz częściej spoglądają na banki centralne. Ostatnie osłabienie dolara można przypisać oczekiwaniom, że FED mógłby zwiększyć skalę programu QE – tylko, że jeszcze kilkanaście tygodni temu optyka była zupełnie inna! Czy apetyty rozbudziła decyzja Banku Japonii z 4 kwietnia? To raczej seria słabych danych z głównych gospodarek, które zaczynają budzić poważne obawy, czy aby nie grozi nam znów globalne spowolnienie. W efekcie rośnie presja na cięcie stóp ze strony Europejskiego Banku Centralnego (dzisiaj), oraz Banku Australii (w najbliższy wtorek). Nie jest to jednak, aż tak pewne…

Początek bieżącego tygodnia przyniósł umocnienie złotego względem głównych walut. Indeks BOSSAPLN w poniedziałek i wtorek testował poziom 100 pkt. jako techniczny opór. Bariera ta nie została jednak przełamana, a w kolejnych dniach polska waluta nieco straciła na wartości. Na wykresach par walutowych ze złotym jest w tym tygodniu dość spokojnie, głównie ze względu na liczne święta narodowe na początku maja, nie tylko w Polsce, lecz także w Europie.

Posiedzenie Fed już za nami, ale w tym tygodniu liczy się przede wszystkim Europejski Bank Centralny. Konsensus rynkowy po raz pierwszy w tym roku zakłada obniżkę stopy referencyjnej. Jeśli EBC nie zdecyduje się na taki ruch, euro zapewne zyska. Na zagranicznych rynkach akcji nadal świetne nastroje i to pomimo kolejnych gorszych danych. Na EBC w tym tygodniu emocje się nie zakończą – w piątek w USA opublikowany będzie miesięczny raport z rynku pracy.

Przy braku istotnych informacji gospodarczych skrócony do trzech sesji świąteczny tydzień na warszawskim parkiecie rozpoczął się, co nie było zaskoczeniem, od niewielkich zmian cen.

W spokojnej atmosferze toczyły się poniedziałkowe notowania na większości światowych parkietów. Także na naszym rynku niewiele się działo. Główne indeksy poszły lekko w górę, kontynuując mozolną wspinaczkę z poprzedniego tygodnia.

W trakcie czwartkowej sesji warszawskie indeksy pozostawały w okolicach środowego zamknięcia. Przez większość handlu indeksu dwudziestu największych spółek pozostawał nieznacznie pod kreską podczas gdy indeksy małych i średnich spółek notowały umiarkowane wzrosty (zamknięcia sWIG80 +0,61%, mWIG40 +0,83%). Po optymistycznym początku, wygenerowanym najprawdopodobniej przez wczorajsze dynamiczne odreagowanie pod koniec handlu, indeksy szybko zamknęły lukę, a mieszane nastroje na zagranicznych rynkach nie stanowiły istotnego impulsu dla inwestorów w Warszawie.

Brak istotnych wydarzeń i informacji sprawił, że czwartkowa sesja przebiegała w spokojnej atmosferze i bez większych zmian indeksów. Można mówić o niewielkiej przewadze byków. Na naszym rynku była ona jednak słabo dostrzegalna. Nieco lepiej radził sobie wskaźnik średnich spółek.

Trudno ocenić, czy upubliczniona rekomendacja banku Goldman Sachs, którego eksperci wskazują na możliwość cięcia stóp procentowych o 25 p.b. przez Europejski Bank Centralny już podczas posiedzenia zaplanowanego na 2 maja, stała się pretekstem do wyraźnego spadku europejskiej waluty względem pozostałych na przestrzeni ostatnich godzin, ale trudno wskazać na inne czynniki tak dynamicznego ruchu.

Czwartek nie przyniósł dużej ilości publikacji danych, ale te, które się pojawiły znacząco wpłynęły na notowania chociażby pary GBPPLN. Na pozostałych parach ze złotym obserwujemy dziś względny spokój, a bieżące notowania są blisko cen z wczorajszego zamknięcia.

Paradoksalnie dość wiele. Ostatnie działania podejmowane przez Bank Japonii (ultraliberalna polityka, czyli niskie stopy procentowe i gigantyczna skala programu QE) zmieniły obraz na rynkach długu – japoński kapitał stał także za spadkami rentowności polskich obligacji. Innymi słowy, rynek antycypuje dalszy wzrost cen papierów licząc, że „japońskie źródełko popytu” szybko nie wyschnie.

Złotemu dziś nic nie pomagało. Nasza waluta traciła bardzo gwałtownie na wartości w relacji do wszystkich głównych światowych walut, pomimo nieco niższej stopy bezrobocia i spadku rentowności polskich obligacji.

Więcej emisji prywatnych z niższymi progami wejścia - takie będą praktyczne skutki obowiązywania nowelizacji ustawy o ofertach publicznych, która dziś wchodzi w życie.

Byki na naszym kontynencie przez większą część dnia starały się pchać indeksy w górę. Jednak ten niezbyt dynamiczny ruch został powstrzymany po rozpoczęciu handlu za oceanem, gdzie wskaźniki lekko traciły na wartości.

Pierwszy dzień tygodnia przynosi osłabienie złotego względem wszystkich głównych walut. Na złotego wpływa cofnięcie na rynku EURUSD oraz rewizja danych GUSu.

Piątkowa sesja na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie przyniosła próbę uspokojenia po trzech dniach konsekwentnej przeceny, której efektem jest tygodniowy spadek WIG20 o 5 procent.

Skala pesymizmu na otwarciu dzisiejszej sesji w Warszawie była, jak sądzę, największa w tym roku. Trudno twierdzić, iż jest to zjawisko nieuzasadnione - niemniej jak to zwykle bywa w takich przypadkach - WIG20 otworzył się na wyraźnym ponad półprocentowym plusie

Trzecie już nieudane głosowanie w parlamencie nad wyborem prezydenta we Włoszech nie wpłynęło zbytnio na rynek – inwestorzy liczą, że czwarte podejście będzie prostsze, gdyż konieczna będzie tylko większość 51 proc. Rozwiązanie prezydenckiego pata na dłuższą metę niczego nie zmienia – włoska scena polityczna pozostaje mocno skłócona i nie ma pewności, czy kolejne wybory (w czerwcu ?) to zmienią.