rynek walutowy(strona 52/60)

Protokół z posiedzenia FOMC na którym wydłużono program operation twist nie przyniósł jednoznacznego sygnału, że uruchomienie przez Fed kolejnej rundy ilościowego luzowania polityki pieniężnej jest jedynie kwestią czasu.

Protokół z posiedzenia Fed okazał się pretekstem do wyprzedaży euro i akcji – na QE3 bowiem jeszcze poczekamy. Polityka pieniężna rozluźniana jest w Azji, ale to dziś nie cieszy rynków. Dominują obawy o spowolnienie chińskiej gospodarki i jego wpływ na globalny wzrost. W nocy dane o PKB.

Czwartkowy, poranny handel przynosi nieznaczny spadek wartości notowań złotego. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,184 PLN za euro, 3,422 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,485 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu blisko poziomu 5,11% w przypadku instrumentów 10-letnich.

W czwartek rano indeksy giełd azjatyckich spadały szóstą sesję z kolei, inwestorów rozczarowała postawa banków centralnych. Ale europejskie parkiety mają już inne zmartwienia.

Główne postanowienia szczytu UE w Brukseli.

Podczas dzisiejszego wystąpienia w Bundestagu kanclerz Angela Merkel w zasadzie rozwiała oczekiwania tych, którzy liczyli na to, iż uda im się przeforsować europejską drogę na skróty.

Na dzień przed czerwcowym szczytem przywódców Unii Europejskiej (28-29 czerwca), który jest głównym wydarzeniem tego tygodnia i jednym z głównych wydarzeń miesiąca, na rynku walutowym dominuje atmosfera wyczekiwania.

Z jednej strony mamy do czynienia z naciskiem europejskich decydentów na kanclerz Niemiec w sprawie emisji euro obligacji, a z drugiej na twarde negocjacje z Angelą Merkel szykuje się Grecki premier Antonis Samaras.

Od początku tygodnia eurodolar stabilizuje się między 50- a 61,8 procentowym zniesieniem Fibonacciego trendu wzrostowego z pierwszej połowy miesiąca. Zakres wahań nie przekracza 90 pipsów. Obecnie notowania oscylują wokół 1,25. Cały czas utrzymujemy naszą prognozę na spadki wartości wspólnej waluty. Kurs EUR/USD w najbliższych dniach powinien osiągnąć poziom 1,23.

Mimo wzrostu awersji do ryzyka czerwiec jest miesiącem nadziei i miesiącem odreagowania. Z pewnością wielu inwestorów tak chciałoby go zamknąć, ratując w pewnym stopniu nieudany drugi kwartał. Jednak informacje, które docierają na rynek nie budują optymizmu – ostatnio jest to nie tylko Europa, ale także coraz gorsze dane z USA. Dziś w USA dane o zamówieniach dóbr trwałych, zaś w Europie ostatnie mniej lub bardziej formalne spotkania przed szczytem.

W trakcie porannego handlu złoty oscyluje blisko poziomów wyznaczonych podczas wczorajszej sesji amerykańskiej. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,2455 PLN za euro, 3,395 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,532 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu, w przypadku obligacji 10-letnich, pozostawały stabilne blisko 5,177%, natomiast na rynku dało się zauważyć nieznaczny spadek oprocentowania instrumentów o krótszym terminie zapadalności (2-letnie 4,691%, 5-letnie 4,767%).

Za nami tydzień osłabienia złotego. Mimo iż polska waluta straciła bardzo niewiele, taki kierunek na pozór może wydawać się dziwny mając na uwadze fakt, iż w poniedziałek rynki rozpoczęły pracę od dobrych informacji z Grecji. Na greckiej polityce nie kończą się jednak problemy ani Europy, ani globalnej gospodarki. Coraz bardziej jaskrawe symptomy spowolnienia to na tę chwilę główne zagrożenie dla złotego.

W ubiegłym tygodniu eurodolar poruszał się w łagodnym kanale spadkowym. Tydzień rozpoczął się od ogłoszenia wyników wyborów parlamentarnych w Grecji. Na fali pozytywnych dla rynków finansowych rozstrzygnięć politycznych kurs EUR/USD ustanowił tygodniowe maksimum na poziomie 1,2747. Był to zarazem najwyższy poziom od prawie miesiąca.

W czwartek jedna z największych agencji ratingowych dokonała redukcji wiarygodności kredytowej 15 globalnych banków. Warto zwrócić uwagę, że są to jedne z najbardziej znanych instytucji na świecie m.in. Credit Suisse zaliczył degradację aż o trzy stopnie.
O ile obniżka ratingów była sygnalizowana przez agencję Moody’s kilka miesięcy wcześniej, to nie należy bagatelizować jej znaczenia.

To, co dzisiaj wieczorem zostanie ustalone pomiędzy politycznymi liderami Niemiec, Francji, Włoch i Hiszpanii, będzie punktem wyjścia na szczyt całej Unii Europejskiej zaplanowany na najbliższy czwartek-piątek. Tymczasem coraz większy niepokój zaczyna budzić polityczna słabość włoskiego premiera Mario Montiego, który zdaje się tracić poparcie własnych polityków, a także ciągły upór Niemiec w kwestii warunków procesu większej integracji krajów strefy euro.

Inwestorzy przestali się łudzić, że agresywne działania ze strony banków centralnych nadejdą szybko. Kryzys zadłużeniowy w strefie euro pogłębia się, a kondycja światowej gospodarki ulega pogorszeniu.

Większa część czerwca upłynęła rynkom na wyczekiwaniu na decyzję greckich wyborców i decyzję amerykańskiego Fed. Rynki z obydwoma wydarzeniami wiązały nadzieje i o ile w przypadku Grecji zostały one w dużym stopniu spełnione, w przypadku Fed były po prostu nierealne. Teraz, gdy decyzja Fed jest już za nami, rynki mogą skoncentrować się na innych kwestiach, takich jak np. dane makro czy problem Hiszpanii. W jednym i drugim przypadku oznacza to powrót do nieciekawej rzeczywistości.

Podczas porannego handlu złoty oscyluje blisko poziomów ustalonych podczas wczorajszej sesji amerykańskiej. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,299 PLN za euro, 3,415 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,574 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu w dalszym ciągu pozostają w rejonie 5 - letnich minimów i w przypadku obligacji 10 - letnich wynoszą aktualnie 5,136%.

Niższy odczyt inflacji w maju przemawia za utrzymaniem oprocentowania stóp na niezmienionym poziomie w lipcu, zmniejsza też perspektywę ich podwyżki we wrześniu - uważają analitycy JP Morgan. Poprzednio bank spodziewał się w 2012 r. kolejnej zwyżki o 25 pb.

Plotki o których wspominałem w ostatnich komentarzach (mieszanka oczekiwań związanych z przyszłotygodniowym szczytem G20, a także posiedzeniem FED, oraz domysły nt. potencjalnej interwencji ECB na europejskim rynku długu, jak widać zaczynają żyć własnym życiem.