Tydzień jednej sesji

Kolejne trzy dni przyniosły korektę zwyżki, która dla wielu graczy była tyleż zaskakująca, co potwierdzająca opinie, iż wybicie nad 2630 pkt. jest w średnim terminie w zasięgu strony popytowej. W piątek trzydniowe cofnięcie bez większych emocji pozwoliło szukać wyciszenia, którego integralną częścią były skromne zmian wartości najważniejszych spółek i bardzo niski obrót właściwie od pierwszych minut handlu. Bilansem jest wzrost WIG20 o 0,3 procent z obrotem, który do ostatnich minut był przeszło połowę mniejszy niż na sesji poniedziałkowej. Dlatego też ocenę całości notowań warto umieścić w perspektywie tygodniowej, która pokazuje drugi z rzędu wzrost WIG20 o 1,7 procent. Zwyżką rynek potwierdza przewagę strony popytowej i słabość podaży, którą od września stać było ledwie na skromne i całkowicie bezpieczne korekty mocnej fali wzrostowej. W praktyce rynek sam narzuca analogię do własnego zachowania w końcówce zeszłego roku, który przyniósł godny mocnego półrocza grudniowy finisz. Bieżący tydzień jest wręcz
zaproszeniem do spoglądania poza 2630 pkt. i szukania oporów w rejonie 2800 pkt. Jeśli gdzieś należy szukać zagrożeń dla wzrostowego scenariusza, to w powrocie niepewności rynku, co do terminu pierwszego cięcia trzeciej rundy luzowania ilościowego przez Fed. Ostatnie w tym roku posiedzenie Federalnego Komitetu Otwartego Rynku przypada na połowę grudnia. Wcześniej pojawią się dane z amerykańskiego rynku pracy, które również będą bazą do spekulacji o przyszłych działaniach Fed. Na dziś stale zasadnym jest oczekiwanie, iż Fed nie wykonana żadnego gwałtownego ruchu i nie wystraszy rynkowych byków przesadną redukcją QE3. Z punktu widzenia rynkowych strategii oznacza to przymus trzymania się scenariusza wzrostowego tak długo, jak z parkietu nie popłynie sygnał lokalnego przesilenia i początku poważniejszej korekty.
Adam Stańczak
DM BOŚ