Zawód dla... króla

"Bycie królem to praca na pełny etat" - powiedział król Szwecji Karol XVI Gustaw. Z kolei profesor kryminologii z Cambridge, Manuel Eisner uważa, że to najbardziej niebezpieczny zawód na świecie. Z jego badań wynika, że bycie władcą jest cztery razy bardziej ryzykowne niż kariera żołnierza. Z 1513 koronowanych głów 45 państw europejskich, co czwarta zmarła nagłą śmiercią.

Brytyjski uczony przyjrzał się biografiom dawnych władców - panujących w latach 600 - 1800. W ostatnim stuleciu królowie i królowie nie są na szczęście mordowani tak powszechnie, nie giną też w walce, ani od przypadkowych kul na polowaniach. Nadal są jednak celem ataków - zarówno przeciwników politycznych, terrorystów, a zwłaszcza... mediów. Mimo to o karierze władcy marzą miliony. Niestety bez rodzinnych koligacji, zdobycie takiej "pracy" jest niemal niemożliwe. Udaje się tylko bardzo nielicznym, którzy podbiją serce jakiegoś księcia czy księżniczki. I to właśnie te osoby z zewnątrz, które trafiają do królewskiej rodziny dzięki małżeństwu, wnoszą największy koloryt do zawodów koronowanych głów.

Ci, którzy urodzili się już jako pretendenci do tronu, rzadko kiedy mają w swojej biografii jakiekolwiek doświadczenie zawodowe. Wyjątkiem jest kariera wojskowa. Także pod względem wykształcenia przedstawiciele królewskich rodów ograniczają się do kilku dziedzin - zazwyczaj związanych z wojskowością, historią i dyplomacją, w końcu gdy zasiądą na tronie właśnie te umiejętności przydadzą im się najbardziej. W czym dokładnie specjalizują się królowie i książęta współczesnej Europy? Jakie skończyli studia, jakie epizody zawodowe mają na swoim koncie?

Królowa Elżbieta - kierowca i mechanik

Gdy królowa Elżbieta II przyszła na świat, wydawało się, że nie ma szansy na koronę. Wprawdzie była trzecia w kolejce do tronu (po swoim ojcu i jego bracie), ale to właśnie jej wuj, jako starszy dziedziczył tron. Jednak Edward VIII, by móc poślubić ukochaną, która była rozwódką, abdykował i na tronie zasiadł jego brat, a ojciec Elżbiety - Jerzy VI. Elżbieta miała wówczas 10 lat, a że nie miała brata, tylko młodszą siostrę, stało się dla niej jasne, że gdy umrze jej ojciec, ona zostanie królową. Gdy wybuchła II wojna światowa nastoletnia księżniczka spędzała czas na nauce języków obcych. Francuski znała już biegle, a w związku z panującą sytuację - naukę języka niemieckiego zarzuciła i skupiła się na historii Stanów Zjednoczonych.

Pod koniec wojny, 19-letnia Elżbieta, namówiła ojca, by pozwolił jej wstąpić do kobiecej służby wojskowej. Została podporucznikiem w Women's Auxiliary Territorial Service, gdzie przeszła szkolenie na kierowcę i mechanika i zdobyła stopień kapitana. Z wojskiem związany był też mąż królowej - Filip, książę Edynburga. W 1939 roku Filip jako najlepszy kadet ukończył Royal Naval College w Dartmouth. Na początku 1940 roku uzyskał tytuł aspiranta i trafił do marynarki. W 1941 roku przeszedł szkolenia w Portsmouth i został porucznikiem. Przydzielono go do służby na niszczycielu HMS Wallace, a rok później objął stanowisko pierwszego oficera na tym okręcie. Jeszcze przed ślubem z Elżbietą, Filip został instruktorem w Szkole Oficerskiej w Corsham. Książę kontynuował karierę w marynarce także po ślubie - pracował w admiralicji, jako pierwszy oficer niszczyciela HMS Chequers służył na Malcie, a w 1950 roku już jako komandor porucznik dowodził fregatą HMS Magpie. Kolejny awans - na komandora - otrzymał już po zakończeniu
czynnej służby w lipcu 1951 roku. Po dwunastu latach w marynarce, książę Filip skupił się na obowiązkach męża brytyjskiej królowej.

Poradnik dla wszystkich, którzy... nie znoszą swojej pracy!Poradnik dla wszystkich, którzy... nie znoszą swojej pracy!

Książę Karol wolał archeologię

Zacięcia do wojskowości nie odkrył w sobie książę Karol - pierwszy w kolejce do brytyjskiego tronu, który wyłamał się z rodzinnej tradycji i nie ukończył szkolenia wojskowego.

Książę zdał maturę z francuskiego i historii, a potem kontynuował naukę na uniwersytecie w Cambridge. Był słuchaczem min. na kierunkach antropologia, archeologia i historia. Pięć lat później 2 sierpnia 1975, został promowany do stopnia Master of Arts uniwersytetu Cambridge. Z wykształcenia książę Karol jest archeologiem, a jego specjalizacja to wyprawy krzyżowe.

Sportowa księżniczka Anna

Siostra księcia Karola - księżniczka Anna, zainteresowała się trzecią obok wojskowości i historii, dyscypliną dobrze widzianą na dworze - sportem. Kształcona według starego systemu - najpierw w pałacu Buckingham, potem w prestiżowej szkole w Kent, kończąc na podróży edukacyjnej do Francji, księżniczka zainteresował się jazdą konną. Od lat 70. reprezentowała kraj w Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego , wystąpiła na olimpiadzie w Montrealu w 1976 roku. Kilka razy została wybrana Człowiekiem Roku w brytyjskim sporcie. W 1983 została przewodniczącą Brytyjskiego Stowarzyszenia Olimpijskiego, a pięć lat później członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Dzięki swojemu zamiłowaniu, została też pisarką. Spod jej ręki wyszła książka - Riding Through My Life. W ślady matki poszła jej córka księżniczka Zara Phillips, która na tegorocznych Igrzyskach Olimpijskich zdobyła srebrny medal w drużynowym wszechstronnym konkursie konia wierzchowego.

William i Harry wybrali wojsko

Z kolei pretendenci do tronu, synowie księcia Karola - William i Harry, postanowili kontynuować rodzinne tradycje i skupili się na karierze wojskowej. Wprawdzie książę William przez cały okres edukacji interesował się głownie przedmiotami humanistycznymi - zwłaszcza geografią, historią sztuki i biologią, jednak po ukończeniu uniwersytetu St. Andrews w Szkocji, podjął naukę w Royal Military Academy, którą ukończył ze stopniem podporucznika. Od września 2012 roku, książę służył jako drugi pilot w 22 eskadrze RAF-u. Kilka miesięcy temu po dwuletnim stażu na helikopterach i egzaminie, który zdał 29 maja, porucznik Wales (bo takiego nazwiska używa w lotnictwie), został kapitanem Królewskich Sił Powietrznych RAF i tym samym zyskał uprawnienia do zajęcia fotela dowódcy śmigłowca ratunkowego Sea King.

Młodszy brat księcia Williama - książę Harry, zamiast śmigłowcem ratunkowym, woli latać jednym z najnowocześniejszych helikopterów, uzbrojonym w pociski Hellfire i działko łańcuchowe 30 mm. - Apachem. W przeciwieństwie do brata, młodszy syn księcia Karola, od razu po maturze wstąpił do Royal Military Academy w Sandhirst. Cztery lata temu młody książę przebywał na misji w Afganistanie, gdzie pracował w służbie naziemnej. Po raz drugi do Afganistanu pojechał w 2012 roku, gdzie do końca grudnia będzie uczestniczył w bojowych misjach jako drugi pilot Apacha.

Przedszkolanka i projektantka stron www

Bardziej nietypowe zajęcia - przynajmniej wśród członków rodziny królewskiej - miały żony następców tronu. Księżna Diana była przedszkolanką. Żona księcia Williama, księżna Catherine, "większość swojej dotychczasowej kariery zawodowej spędziła pracując jako projektantka stron internetowych, fotograf, specjalistka od marketingu i organizatorka imprez" - czytamy w wydanym przed ślubem Kate Middleton magazynie "Hello!"

Najbardziej krętą ścieżką zawodową podążała jednak Sarah Ferguson. Księżna Yorku, była żona księcia Andrzeja, przed ślubem była sekretarką. Na związku z królewskim synem jednak zbytnio się nie wzbogaciła i musiała sama zakasać rękawy. Jako że jest księżną, Sarah nie wypadało pracować na Wyspach Brytyjskich, wyjechała więc do USA, gdzie przez prawie dziesięć lat była twarzą Weight Watchers, a także porcelany Wedgwood. Napisała też serię książek dla dzieci o helikopterze Bugie, które podbiły amerykański rynek. Za oceanem Sarah Ferguson, pracowała też w CNN, w talk-show Larry'ego Kinga i wystąpiła gościnnie w jednym odcinku "Przyjaciół". Niestety księżna przez całe życie wydawała więcej niż udało jej się zarobić, stąd próba sprzedania praw autorskich do własnych książek, a potem w 2010 roku nawet własnego eksmęża, który nadal utrzymywał z żoną serdeczne stosunki. Nabywcą "znajomości z księciem Andrzejem" okazał się jednak nie biznesmen, a podstawiony dziennikarz, księżna wiec nie tylko nie zgarnęła obiecanego
pół miliona funtów, ale też stała się negatywną bohaterką dziesiątek publikacji medialnych.

Róbta co chceta

W kwestii wyboru drogi życiowej, na innych europejskich tronach panuje większa swoboda. Młodzi książęta, a przede wszystkim księżniczki szukają zawodowego spełnienia na własną rękę. Nie tylko te, które w rodzinę królewską się wrodziły, ale także te pochodzące z królewskiego rodu. Zanim Letizia Ortiz Rocasolano, została żoną hiszpańskiego księcia Filipa, Jej Królewską Wysokością Doną Letizią, Księżną Asturii, była dziennikarką. Ukończyła Uniwersytet w Madrycie, potem pracowała w Meksyku w czasopiśmie "Siglo 21", w hiszpańskim piśmie "La nueva Espana", gazecie "ABC" i agencji prasowej EFE. Piękna księżna była jednak najbardziej znana jako dziennikarka telewizyjna. Pracowała min. dla Bloomberg TV, CNN+ i TVE. Była min. korespondentką w Waszyngtonie, Nowym Jorku i Iraku.

Zawód dziennikarki wybrała też Charlotte Marie Pomeline Casiraghi, wnuczka księcia Monako Rainiera III i księżnej Grace (sławnej aktorki Grace Kelly), córka księżnej Karoliny Hanowerskiej i jej męża Stefano Casiraghi. 26 letnia Charlotte, w 2007 roku uzyskała dyplom filozofii na Sorbonie i rozpoczęła współpracę z brytyjską gazetą "The Independent". Współpracowała też z "AnOther" i "Above", gdzie zaprzyjaźniła się ze Stellą McCartney i zajęła tematyką mody. Wraz z przyjaciółkami stworzyła magazyn "Ever Manifesto" zajmujący się ekologią w powiązaniu z modą. Niedawno wnuczka Grace Kelly miała też okazję wcielić się w rolę modelki. Została twarzą marki Gucci dla strojów jeździeckich. Jak sama stwierdziła zdecydowała się na ten krok, by okazać szacunek 90-letniej tradycji marki. "Połączyło nas jeszcze jedno, wspólna pasja do jazdy konnej. Jednak nie reprezentuję żadnych produktów ani kolekcji" - powiedziała Charlotte Casiraghi w wywiadzie dla francuskiego "Elle". Ostatnie lata Charolotte poświęciła bowiem przede
wszystkim jeździectwu i od 2010 roku występuje w Global Champions Tourze - zajmującym się zawodami w skokach przez przeszkody.

Pracowite pszczółki

Z kariery zawodowej nie zrezygnowała też inna związana z dziennikarstwem księżna - księżna Laurentien, żona księcia Constantijna, najmłodszego syna holenderskiej królowej Beatrix i księcia Clausa. Laurentien ukończyła historię na Groningen University, nauki polityczne w Queen Mary College w Londynie, dziennikarstwo na University of California w Berkeley. Pracowała m. in. jako dziennikarka w Haagsche Courant, CNN, CALradio, Belmont European Policy Centre i dla Philipa Morrisa w Brukseli. Po ślubie przeniosła się do Londynu, gdzie pracowała dla BSMG Worldwide jako konsultantka, a także dla Corporate Communications Practice oraz World Wide Fund for Nature. Księżna skupia się też na walce z analfabetyzmem w Holandii.

Również Jego Królewska Wysokość Constantijn nie unika pracy. Pracował w holenderskim biurze Komisarza Europejskiego, Hansa van den Broeka, był konsultantem Booz Allen&Hamilton w Londynie, a także doradcą Ministerstwie Spraw Zagranicznych dla RAND Europe w Brukseli. Choć Małgorzata II nie musiała studiować, bo - jako następczyni tronu, przyszłość miała zapewnioną, królowa Danii jest bardzo dobrze wykształcona. Studiowała prehistorię i archeologię w Cambrigde, politologię na Uniwersytecie Aarhus i Sorbonie oraz ekonomię w London School of Economics. Również jej małżonek Henryk, książę Danii, lubił zdobywać wiedzę. Na Sorbonie studiował prawo i nauki polityczne. W École Nationale des Langues Orientales języki - chiński i wietnamski. Kształcił się też w Hongkongu i Sajgonie, a wojskową służbę odbył w armii francuskiej podczas wojny w Algierii. Nic dziwnego, że z takimi kwalifikacjami pracował we Francuskim Ministerstwie Zagranicznym i był sekretarzem ambasady w Londynie. Znajomość języków obcych to dla członków
rodzin królewskich priorytet.

Zamiłowanie do sportu

Biegle czterema językami mówi drugi w kolejne do luksemburskiego tronu, książę Feliks - były student Akademii Wojskowej w Sandhurst, a obecnie student architektury w Nowym Jorku. Jeszcze większe sukcesy językowe ma królowa Szwecji - Sylwia Bernadotte, żona króla Szwecji Karola XVI Gustawa. Urodzona w Niemczech, a wychowana w Brazyli, przyszła królowa jest tłumaczką i mówi w sześciu językach. Dzięki talentom językowym pracowała min. jako hostessa na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium, gdzie poznała szwedzkiego następcę tronu. Królowa Szwecji włada biegle szwedzkim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim i angielskim. Posługuje się także szwedzkim językiem migowym. W życiu koronowanych głów i przyszłych następców tronu istotną kwestią jest powinność. A tym czym księżniczki i książęta powinni się interesować z całą pewnością jest sport. Choć więc w żyłach Charlene Wittstock, nie płynie błękitna krew, to uczestniczka igrzysk olimpijskich w pływaniu z pewnością nadaje się do królewskiej rodziny.

Tego samego zdania był książę Albert - który nie tylko podziwia widowiska sportowe, ale sam też z zamiłowaniem uprawia wiele dyscyplin - żeniąc się z piękną pływaczką i sadzając ją na monakijskim tronie. Okazuje się jednak, że czym innym jest sportowiec olimpijczyk, a czym innym trener fitnessu. O ile Charlene nie budziła kontrowersji jako przyszła księżna, o tyle następczyni szwedzkiego tronu Wiktoria, musiała przejść prawdziwą drogę przez mękę, zanim zdołała przekonać bliskich by zaakceptowali jej wybranka na męża - Daniela Westlinga. Na przeszkodzie przyszłemu księciu stało urodzenie, kiepskie wykształcenie, brak znajomości języków obcych i pieniędzy. Ale księżniczka postawiła na swoim i w końcu poślubiła Daniela, właściciela klubu fitness, który jako prywatny trener Wiktorii, pomógł jej wyjść z anoreksji i problemów z wagą.

AD/AS

Poradnik dla wszystkich, którzy... nie znoszą swojej pracy!Poradnik dla wszystkich, którzy... nie znoszą swojej pracy!