14.01. Warszawa - CIR informuje:
Podczas dzisiejszego posiedzenia rząd przyjął:
- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw;
- projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw;
- projekt ustawy o standaryzacji niektórych wzorów pism w procedurach administracyjnych;
- projekt ustawy o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
Rada Ministrów zaakceptowała założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra środowiska.
Celem projektu nowelizacji ustawy jest ograniczanie niekorzystnego wpływu instalacji przemysłowych na środowisko przez skuteczniejsze zapobieganie i zmniejszanie emisji zanieczyszczeń.
Rozwiązania przyjęte w projekcie nowelizacji ustawy wynikają z wdrożenia postanowień dyrektywy 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych (dyrektywa IED). Zmieniła ona zakres przepisów dotyczących wydawania pozwoleń zintegrowanych oraz zmodyfikowała wymagania szczegółowe dotyczące funkcjonowania instalacji przemysłowych, w tym dopuszczalne wielkości emisji. Jej podstawowym celem jest ujednolicenie i konsolidacja obowiązujących przepisów wspólnotowych dotyczących emisji przemysłowych (zastępuje siedem dotychczasowych dyrektyw), tak aby usprawnić system zapobiegania zanieczyszczeniom, powodowanym przez działalność przemysłową, oraz system ich kontroli. Jej stosowanie ma się przyczynić do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi i środowiska, m.in. przez redukcję emisji z instalacji przemysłowych.
Aby zrealizować zadania nałożone przez dyrektywę IED, dokonano zmian w funkcjonującym od 2001 r. systemie pozwoleń zintegrowanych, którego celem jest kompleksowa ochrona środowiska i poprawa jego stanu przez kontrolę emisji z dużych zakładów przemysłowych.
Proponowane zmiany, wynikające wprost z dyrektywy IED, dotyczą przede wszystkim zwiększenia roli wymagań, wynikających z najlepszych dostępnych technik (BAT), przez wprowadzenie nowego rodzaju dokumentów, tzw. konkluzji BAT. Są to dokumenty przyjmowane w formie decyzji Komisji Europejskiej, obowiązujące wprost dla instalacji we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej. Konkluzje BAT są prawnie wiążące, co oznacza, że określają wartości emisji, które nie mogą być przekroczone.
Do wymogów dyrektywy IED dostosowano także przepisy ustawy upoważniające ministra środowiska do wydawania rozporządzeń w sprawie standardów emisyjnych i pomiarów wielkości emisji. Stworzono podstawy prawne do wprowadzenia m.in. Przejściowego Planu Krajowego (PPK), jako mechanizmu derogacyjnego wynikającego z dyrektywy IED. PPK umożliwi operatorom niektórych dużych źródeł spalania paliw (LCP), po spełnieniu określonych warunków, skorzystanie z czasowego odstępstwa od zaostrzonych od 1 stycznia 2016 r. wymagań emisyjnych wynikających z dyrektywy IED.
Wdrażając postanowienia dyrektywy dodatkowo uporządkowano system prawny: dotyczący ochrony powierzchni ziemi i rekultywacji powierzchni ziemi. Doprecyzowano przepisy dotyczące dokonywania oceny wystąpienia zanieczyszczenia powierzchni ziemi oraz określenia sposobów prowadzenia rekultywacji terenów zanieczyszczonych.
Ponadto, niezależnie od wymagań dyrektywy IED, do projektu wprowadzono wiele zmian redukujących zbędne obciążenia administracyjne związane z wydawaniem pozwoleń emisyjnych.
Projekt zmienia też przepisy, które dotyczą zapobiegania i naprawy szkód w środowisku, polityki ekologicznej państwa oraz programu monitorowania emisji lotnych związków organicznych.
Rozwiązania ustawowe mają wejść w życie po 14 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra środowiska.
Celem projektu nowelizacji ustawy jest wdrożenie do polskiego prawa postanowień Ramowej Dyrektywy Wodnej oraz pozostałych dyrektyw dotyczących gospodarki wodnej w związku z koniecznością usunięcia naruszeń prawa Unii Europejskiej w tym obszarze.
- Ramowa Dyrektywa Wodna
- transpozycja (dotychczas niewdrażanych) definicji zawartych w tej dyrektywie,
- nadanie planom gospodarowania wodami na obszarze dorzeczy formy aktu prawa powszechnie obowiązującego (rozporządzenie Rady Ministrów),
- uzupełnienie transpozycji tej dyrektywy przez wprowadzenie przepisu, który będzie wskazywał, że celem ochrony wód jest osiągnięcie celów środowiskowych dla jednolitych części wód powierzchniowych, jednolitych części wód podziemnych oraz obszarów chronionych, o których mowa w Prawie wodnym, a także poprawa jakości wód oraz biologicznych stosunków w środowisku wodnym i na terenach podmokłych,
- umożliwienie podejmowania w każdym czasie koniecznych działań, w przypadku zagrożenia osiągnięcia celów środowiskowych (będą one mogły być podejmowane w każdym czasie, a nie wyłącznie w toku opracowywania projektu programu wodno-środowiskowego kraju).
- Dyrektywa powodziowa
Chodzi o usunięcie drobnych luk, które dostrzeżono w związku z analizą funkcjonowania dotychczasowych przepisów ustawy Prawo wodne oraz zarzutami formalnymi KE, w szczególności:
- zmianę definicji "powodzi",
- nowe uregulowania dotyczące koordynacji działań podejmowanych w zakresie stosowania tej dyrektywy i Ramowej Dyrektywy Wodnej w kwestii osiągnięcia celów zarządzania ryzykiem powodziowym oraz celów środowiskowych i ochrony wód,
- uzupełnienie regulacji dotyczących opracowywania planów zarządzania ryzykiem powodziowym dla obszaru dorzecza, którego część znajduje się na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz dla obszaru dorzecza, którego część znajduje się na terytorium państw leżących poza granicami UE,
- nadanie planom zarządzania ryzykiem powodziowym formy aktu prawa powszechnie obowiązującego (rozporządzenie Rady Ministrów).
- Dyrektywa o wodach podziemnych
- wprowadzenie definicji: "normy jakości wód podziemnych", "wartości progowej", "znaczącej i utrzymującej się tendencji wzrostowej" oraz "wartości tła",
- zmiana brzmienia upoważnienia do wydania rozporządzenia MŚ w sprawie kryteriów i sposobu oceny stanu jednolitych części wód podziemnych.
- Dyrektywa ściekowa
W świetle postanowień traktatu akcesyjnego, Polska uzyskała derogację dla art. 5.2 dyrektywy ściekowej, co oznacza, że jego postanowienia będą obowiązywały od 31 grudnia 2015 r. Z uwagi na nieprawidłową transpozycję dyrektywy ściekowej (art. 5.2 dyrektywy), konieczne są zmiany określające warunki wprowadzania ścieków do wód i do ziemi, w celu osiągnięcia stanu zgodności z prawem unijnym.
Prawidłowa transpozycja dyrektywy ściekowej odgrywa zasadniczą rolę w gospodarowaniu ściekami komunalnymi oraz ochronie środowiska wodnego, w tym wód powierzchniowych, do których ścieki są odprowadzane. W tym celu zaproponowano w szczególności:
- uzupełnienie upoważnienia określonego w art. 45 ust. 1 ustawy Prawo wodne o nowy pkt 4, przewidujący określenie najwyższych dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń dla oczyszczalni ścieków przyjmujących ścieki z aglomeracji,
- usprawnienie procesu wyznaczania aglomeracji,
- określenie gminy, która będzie pełnić rolę koordynatora w aglomeracji, obejmującej więcej niż jedną gminę (gmina wiodąca),
- zmianę definicji aglomeracji (chodzi o jej uzupełnienie o końcowy punkt zrzutu ścieków komunalnych),
- przeprowadzanie co dwa lata przeglądów obszarów i granic aglomeracji, i w razie potrzeby dokonywania w nich zmian,
- wprowadzenie elastycznego mechanizmu umożliwiającego dokonywanie zmian w obowiązujących uchwałach sejmików województw, co pozwoli na systematyczne dostosowywanie potrzeb inwestycyjnych - w ramach gospodarki ściekowej - do faktycznych potrzeb, w związku z ciągłą migracją ludności na terenach objętych obszarem i granicami aglomeracji.
- Dyrektywa OOŚ, Ptasia i Siedliskowa
Chodzi o naprawienie uchybienia wynikającego z nieprawidłowej transpozycji dyrektywy, skutkującego jej błędnym stosowaniem w odniesieniu do "prac utrzymaniowych".
Istotą zarzutów Komisji Europejskiej jest klasyfikowanie, w szczególności przez wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych, prac regulacyjnych jako prac utrzymaniowych. Skutkuje to unikaniem obowiązku uzyskiwania wielu decyzji administracyjnych, w tym decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, czy też przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszary Natura 2000.
Mając na uwadze konieczność zapewnienia w tym zakresie pełnej zgodności z prawem UE, zaproponowano:
- określenie wyczerpującego katalogu prac o charakterze utrzymaniowym (umożliwi to określenie zakresu tego rodzaju prac wykonywanych na wodach),
- wprowadzenie planów utrzymania wód (na podstawie których będą realizowane prace utrzymaniowe, opracowywanych przez dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej, z uwzględnieniem potrzeb z zakresu ochrony przed powodzią, konieczności osiągnięcia celów środowiskowych i ochrony wód) oraz przesłanek dopuszczalności nieosiągnięcia dobrego stanu ekologicznego oraz niezapobieżenia pogorszeniu stanu ekologicznego,
- poddanie planów utrzymania wód strategicznej ocenie oddziaływania na środowisko,
- poddanie planów utrzymania wód przeglądowi i aktualizacji nie rzadziej niż co 6 lat,
- określenie w ustawie o ochronie przyrody regulacji obejmujących: procedurę zgłaszania prac utrzymaniowych regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska, tryb postępowania w tej sprawie oraz określenie przypadków, w których zgłoszenie nie jest wymagane z uwagi na minimalny zakres ingerencji w środowisko wymienionych w tym artykule typów prac utrzymaniowych oraz ich bieżący charakter.
Nowe przepisy mają obowiązywać z dniem następującym po ich ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o standaryzacji niektórych wzorów pism w procedurach administracyjnych, przedłożony przez ministra gospodarki.
Wprowadzenie jednolitych wzorów wniosków (przygotowanych w formie dokumentów elektronicznych) w przypadku niektórych procedur administracyjnych związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej jest podstawowym celem proponowanej ustawy.
Standaryzacja wzorów wniosków umożliwi elektronizację i uproszczenie procedur administracyjnych, a w efekcie przyspieszy i ułatwi prowadzenie działalności gospodarczej. Przedsiębiorca będzie miał wybór - będzie mógł złożyć ustandaryzowany wniosek w formie elektronicznej lub papierowej (po uprzednim jego wydrukowaniu).
Wzory wniosków w postaci elektronicznej będą zamieszczone w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych (CRWD), umieszczonym na elektronicznej platformie usług administracji publicznej (ePUAP), na BIP organu odpowiedzialnego za opracowanie wzoru, na stronie internetowej Punktu Kontaktowego (ePK). Wzory wniosków będą precyzyjnie określać zakres wymaganych danych dla określonej procedury i zawierać wskazania, jakie dokumenty (załączniki) należy dołączyć. Ograniczy to liczbę wezwań przedsiębiorców do uzupełnienia braków, co znacząco przyspieszy realizację procedury.
Udostępnionych zostanie 68 projektów wzorów wniosków do procedur administracyjnych określonych w 22 ustawach. Wprowadzenie elektronicznych formularzy wniosków poprawi jakość korzystania przedsiębiorców z e-administracji. Jest to pierwszy etap porządkowania procedur administracyjnych związanych z podejmowaniem i wykonywaniem działalności gospodarczej w Polsce. Dzięki tej regulacji Polska może poprawić swoją pozycję w rankingu Doing Business - powinny się zmniejszyć obciążenia biurokratyczne związane z podejmowaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej.
Standaryzacja wniosków ma też duże znaczenie dla sprawnego przebiegu procesu cyfryzacji administracji publicznej, jest niezbędnym elementem docelowej elektronizacji procedur administracyjnych, co w efekcie powinno ograniczyć koszty działania administracji publicznej.
Proponowane rozwiązania stanowią kontynuację działań podejmowanych przez rząd, służących deregulacji gospodarki. Obecnie obowiązują trzy ustawy deregulacyjne. Pierwsza, która funkcjonuje od lipca 2011 r., umożliwia m.in. składanie w urzędach oświadczeń zamiast zaświadczeń, odpisów i wypisów, druga - zmniejszająca uciążliwe obowiązki informacyjne nałożone na przedsiębiorców - weszła w życie w 2012 r. Trzecia ustawa deregulacyjna zaczęła obowiązywać od początku 2013 r. Dzięki niej firmy o obrotach do 1,2 mln euro będą mogły skorzystać z rozliczenia VAT metodą kasową, czyli odprowadzania podatku po otrzymaniu zapłaty. Aktualnie trwają prace nad czwartą ustawą deregulacyjną, do której założenia rząd przyjął 23 kwietnia 2013 r.
Nowe regulacje mają wejść w życie po 6 miesiącach od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.
Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra gospodarki.
Potrzeba nowelizacji "ustawy o zapasach" wynika z konieczności wdrożenia dyrektywy 2009/119/WE, nakładającej na państwa członkowskie obowiązek utrzymywania minimalnych zapasów ropy naftowej lub produktów ropopochodnych.
Przyjęte rozwiązania mają poprawić konkurencyjność polskiego sektora naftowego przez zmianę podziału obciążeń, związanych z funkcjonowaniem systemu zapasów, między sektorem naftowym oraz organami publicznymi. Koszt funkcjonowania systemu nadal będzie obciążał podmioty sektora naftowego, jednak większą niż obecnie część obowiązków związanych z organizacją systemu zapasów interwencyjnych przejmie organ publiczny - Agencja Rezerw Materiałowych. Przyczyni się to do obniżenia kosztów prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze naftowym, ułatwi wejście na rynek nowym przedsiębiorcom i wzmocni konkurencję na krajowym rynku paliwowym.
Główne zmiany w systemie zapasów interwencyjnych dotyczą:
- sposobu obliczania ilości zapasów interwencyjnych i ich struktury produktowej
W tym przypadku implementacja dyrektywy oznacza zastąpienie zużycia wewnętrznego ropy naftowej i produktów naftowych przywozem netto ropy naftowej i produktów naftowych, wyrażonym w ekwiwalencie ropy naftowej, jako podstawy służącej do obliczenia wymaganej ilości zapasów. Wpłynie to na obniżenie wymaganej ilości zapasów interwencyjnych w skali kraju, co z kolei przyczyni się do obniżenia kosztów całego systemu zapasów interwencyjnych. Szacunkowo, wymagana ilość zapasów interwencyjnych, w wyniku zmiany sposobu obliczania, obniży się o ok. 320 tys. ton ekwiwalentu ropy naftowej.
- dostępności zapasów interwencyjnych
W tym przypadku wdrożenie dyrektywy polega na systematycznym zwiększaniu udziału zapasów utrzymywanych przez ARM w całości zapasów interwencyjnych. Jednocześnie określone zostaną wymagania dotyczące parametrów technicznych magazynów, w których utrzymywane będą zapasy interwencyjne. Poprawie dostępności technicznej zapasów mają również służyć uregulowania dotyczące statusu własnościowego i finansowego zapasów oraz ich właścicieli.
Postanowienia dyrektywy zostaną także wdrożone przez zmianę przepisów dotyczących zawieranych przez producentów i handlowców umów o magazynowanie zapasów obowiązkowych i umów biletowych, a także rejestru systemu zapasów interwencyjnych, kontroli i kar pieniężnych.
- nałożenia na Agencję Rezerw Materiałowych obowiązku tworzenia i utrzymywania "zapasów agencyjnych" i wprowadzenia w ramach "zapasów agencyjnych" możliwości utworzenia "zapasów specjalnych"
Dyrektywa umożliwia przedsiębiorcom "delegowanie" 10 proc. (docelowo 30 proc.) wielkości utrzymywanych zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw (tzw. Krajowej Centrali Zapasów). W ramach wdrożenia tego przepisu zaproponowano utworzenie nowej kategorii zapasów, tzw. zapasów agencyjnych (przez przejęcie części dotychczasowych obowiązków od przedsiębiorców). Będą one tworzone i utrzymywane przez ARM, a finansowane przez przedsiębiorców tzw. opłatą zapasową.
Przejęcie części zobowiązań dotyczących tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych przez Agencję, wpłynie pozytywnie na bilanse spółek naftowych. Chodzi o to, że obniżenie w pierwszym okresie o 10 proc., a do końca 2017 r. o 30 proc., wielkości utrzymywanych przez przedsiębiorców zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw - z wyłączeniem gazu płynnego (LPG) - zmieni podział obowiązków związanych z funkcjonowaniem systemu zapasów między sektorem naftowym a organami publicznymi.
Szacowana wartość 10 proc. zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw wynosi ok. 1 mld 483 mln zł. Przedsiębiorcy zyskają ok. 60 mln zł rocznie z tytułu nieponoszenia kosztów utrzymania części zapasów. Od 2015 do 2017 r. wielkość zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw utrzymywanych przez producentów i handlowców zmniejszy się z 76 do 53 dni. Oznacza to redukcję obciążenia o ok. 4 mld 450 mln zł.
Ponadto, w ramach zapasów agencyjnych, możliwe będzie tworzenie tzw. zapasów specjalnych (nie będzie to obowiązkowe).
- rejestru systemu zapasów interwencyjnych i dodatkowych obowiązków sprawozdawczych
W celu wypełniania zobowiązań sprawozdawczych nałożonych dyrektywą, zmodyfikowany zostanie dotychczasowy rejestr producentów i handlowców. Będzie on prowadzony przez prezesa ARM w systemie informatycznym. Ma się składać z trzech części: rejestru producentów i handlowców, rejestru zapasów interwencyjnych i rejestru zapasów specjalnych (prowadzony jest jedynie, gdy zapasy takie są utrzymywane na terytorium Polski).
Dodatkowo, w ramach implementacji dyrektywy, wprowadzono przepisy nakładające obowiązki sprawozdawcze na prezesa Agencji. Będzie on przesyłał Komisji Europejskiej skrócony odpis rejestru zapasów interwencyjnych (zawierający wskazanie ilości i postaci, w których są one utrzymywane, według stanu na ostatni dzień poprzedniego roku kalendarzowego). Ponadto, prezes Agencji - na wniosek Komisji Europejskiej - będzie jej wysyłał pełny odpis rejestru zapasów interwencyjnych lub rejestru zapasów specjalnych.
Z kolei na ministra gospodarki nałożono obowiązek sporządzania i przekazywania KE sprawozdań rocznych obejmujących analizę środków podjętych w celu zapewnienia dostępności fizycznej zapasów interwencyjnych, w przypadku podjęcia decyzji o nieutworzeniu zapasów specjalnych w wielkości wymaganej dyrektywą. Minister gospodarki ma także dokumentować rozwiązania zastosowane do zapewnienia kontroli zapasów interwencyjnych w sytuacji wystąpienia zakłóceń w dostawach ropy naftowej oraz obowiązek opracowania i uaktualniania krajowego planu działań interwencyjnych.
Rada Ministrów przyjęła założenia do projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, przedłożone przez ministra administracji i cyfryzacji.
Zmiany wprowadzone do ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne usprawnią realizację zadań w dziedzinie geodezji i kartografii, w szczególności w zakresie:
- wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych,
- prowadzenia ewidencji gruntów i budynków,
- prowadzenia geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu,
- udostępniania danych i materiałów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w tym pobierania opłat z tytułu tego udostępniania.
Nowe przepisy umożliwią likwidację barier w procesie inwestycyjnym przez doprecyzowanie relacji prawnych między wykonawcami prac geodezyjnych i kartograficznych a organami administracji geodezyjnej i kartograficznej, usprawnią obsługę koordynacji usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu.
W projekcie nowelizacji znajdą się także przepisy dostosowujące regulacje dotyczące odpowiedzialności zawodowej geodetów wykonujących samodzielne funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii do wymogów konstytucyjnych.
Zmieni się definicja "prac geodezyjnych". Doprecyzowana zostanie definicja "prac kartograficznych".
Założono rozszerzenie kompetencji marszałka województwa o zadania dotyczące aktualizacji bazy danych obiektów topograficznych. Jednocześnie będzie on zobowiązany do wykonywania i udostępniania kartograficznych opracowań tematycznych dla obszaru województwa, z zastrzeżeniem, że wykonywanie kartograficznych opracowań tematycznych (określonych w przepisach wydanych na podstawie ustawy z 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne) odbywać się będzie w uzgodnieniu z głównym geodetą kraju.
Dopuszczalne będzie współdziałanie merytoryczne i finansowe marszałków województw z głównym geodetą kraju w tworzeniu standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:25 000 oraz 1:50 000, przy czym wydzielone części tych przedsięwzięć finansować będzie samorząd województwa, jeżeli będzie zainteresowany przyspieszeniem działań w tym zakresie, zaś pozostała część tych przedsięwzięć finansowana będzie przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii ze środków budżetowych.
Nowe regulacje określą też zakres kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy w dziedzinie geodezji i kartografii. Obecnie kwestie dotyczące zakresu kontroli przedsiębiorców regulowane są w akcie wykonawczym. Proponuje się, aby kontrola ta dotyczyła:
- wykonywania obowiązku zgłaszania prac geodezyjnych lub prac kartograficznych;
- wykonywania obowiązku przekazywania do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego rezultatów prac geodezyjnych lub prac kartograficznych;
- przestrzegania przepisów dotyczących samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii;
- rzetelności wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych, w tym pomiarów geodezyjnych.
Zgodnie z założeniami, wykonawcą prac geodezyjnych lub prac kartograficznych będzie przedsiębiorca, państwowa lub samorządowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna legitymująca się odpowiednimi uprawnieniami zawodowymi w dziedzinie geodezji i kartografii.
W przypadku, gdy wykonawcą prac geodezyjnych lub prac kartograficznych, podlegających obowiązkowi zgłoszenia organowi Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, jest przedsiębiorca lub jednostka organizacyjna, a poszczególne czynności składające się na te prace nie będą realizowane samodzielnie przez osobę legitymującą się odpowiednimi uprawnieniami zawodowymi - przedsiębiorca lub kierownik jednostki organizacyjnej będzie musiał ustanowić kierownika prac geodezyjnych lub kierownika prac kartograficznych, posiadającego uprawnienia, który będzie odpowiedzialny za należyte wykonanie określonych prac geodezyjnych lub kartograficznych oraz ich końcowy rezultat.
W celu doprecyzowania obowiązku zgłaszania przez wykonawcę właściwym organom prac geodezyjnych lub kartograficznych, w założeniach przewidziano, że wykonawca będzie zobowiązany zgłosić te prace, które zamierza wykonać - w zależności od ich celu - właściwym miejscowo: starostom i marszałkom województw oraz głównemu geodecie kraju.
Obowiązek zgłaszania i przekazania do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego będzie dotyczyć także wykonanych (na zamówienie podmiotów publicznych) zobrazowań lotniczych, ortofotomapy wraz z wykorzystanymi do jej opracowania zbiorami danych geodezyjnych i fotogrametrycznych, numerycznego modelu terenu wraz z wykorzystanymi do jego opracowania zbiorami danych geodezyjnych i fotogrametrycznych.
Doprecyzowane będą informacje gromadzone w ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie z założeniami, ewidencja gruntów i budynków będzie obejmować informacje dotyczące m.in.: samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, właścicieli nieruchomości, informacje o wpisaniu do rejestru zabytków, wartości katastralnej nieruchomości, informacje dotyczące umów dzierżawy. Na uzupełnienie tych zbiorów będzie przeznaczony okres przejściowy - 3 lata od wejścia w życie nowych przepisów.
W celu doprecyzowania przepisów proponuje się zredagować, w postaci list wyliczeniowych, tematyczne rodzaje decyzji administracyjnych, orzeczeń sądowych, aktów notarialnych oraz innych dokumentów urzędowych, których odpisy powinny być przekazywane staroście, jako organowi właściwemu w sprawach ewidencji gruntów i budynków.
Nowe regulacje stworzą lepsze warunki prawne dostępu do dokumentów zawierających informacje niezbędne do aktualizacji ewidencji gruntów i budynków.
Umieszczanie na obszarach miast oraz w pasach drogowych istniejącej lub projektowanej zwartej zabudowy obszarów wiejskich, projektowanych sieci uzbrojenia terenu, niebędących przyłączami - będzie podlegać obowiązkowemu uzgodnieniu na naradach koordynacyjnych organizowanych przez starostę. Wszczęcie działań koordynacyjnych będzie następować w momencie przedłożenia staroście przez inwestora lub projektanta, dokumentów zawierających propozycję usytuowania tych sieci, wraz z wnioskiem o uzgodnienie tej propozycji.
O miejscu i terminie narad starosta będzie powiadamiać wnioskodawców oraz podmioty, które zarządzają sieciami uzbrojenia terenu, organy gmin, a także w uzasadnionych przypadkach inne podmioty, które mogą być zainteresowane rezultatami narady koordynacyjnej.
Z geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu będzie można wyłączyć sieci technologiczne przedsiębiorstw, które wykorzystywane są wyłącznie przez te przedsiębiorstwa i są położone na gruntach znajdujących się w ich wyłącznym władaniu. Wyłączenie będzie następowało w drodze decyzji administracyjnej wydawanej na wniosek przedsiębiorcy. W takim przypadku obowiązek prowadzenia ewidencji takich sieci, zgodnie ze standardami obowiązującymi dla prowadzenia geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, należał będzie do przedsiębiorcy.
Przedsiębiorcy będą mieli obowiązek udzielania projektantowi odpowiednich informacji o zakrytych przewodach i urządzeniach sieci technologicznych, nieobjętych geodezyjną ewidencją sieci uzbrojenia terenu, jeżeli opracowywany przez projektanta projekt budowlany obejmować będzie grunty należące do tych przedsiębiorców. Za udzielanie takich informacji przedsiębiorca będzie mógł pobierać opłaty (w wysokości nie wyższej niż wysokość opłat określona w ustawie Prawo geodezyjne i kartograficzne).
Zgodnie z założeniami, nieodpłatnie, będą udostępniane wszystkim zainteresowanym zbiory danych:
- państwowego rejestru granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych kraju,
- państwowego rejestru nazw geograficznych,
- zawarte w bazie danych obiektów ogólnogeograficznych,
- dotyczące numerycznego modelu terenu o interwale siatki co najmniej 100 m.
Nieodpłatny dostęp do wszystkich zbiorów danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w postaci elektronicznej będzie przysługiwał na cele: edukacyjne, badań naukowych oraz prac rozwojowych realizowanych przez uczelnie i jednostki naukowe, ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego państwa i jego porządku konstytucyjnego wykonywane przez służby specjalne.
Za udostępnianie materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, poza przypadkami określonymi w ustawie, będą pobierane opłaty.
Przewidziano także zmiany dotyczące ewidencji miejscowości, ulic i adresów, w której będą wykazywane - oprócz danych adresowych dotyczących budynków mieszkalnych oraz innych budynków przeznaczonych do stałego lub czasowego przebywania ludzi - także dane adresowe dotyczące innych obiektów, np. parkingów, garaży, wjazdów i wejść do parków, ogrodów oraz innych miejsc zorganizowanego wypoczynku lub działalności gospodarczej.
Nowe regulacje określają kary pieniężne za przetwarzanie danych i innych materiałów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego bez wymaganej licencji, niezgodnie z warunkami licencji lub ich udostępnianie wbrew postanowieniom licencji osobom trzecim. Karę pieniężną będzie nakładał w decyzji administracyjnej: główny geodeta kraju (jeżeli naruszenie warunków licencji dotyczy materiałów z centralnego zasobu geodezyjnego i kartograficznego) i wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego (jeżeli naruszenie warunków licencji dotyczy materiałów zasobu wojewódzkiego lub powiatowego). Kary pieniężne stanowić będą dochody budżetu państwa.
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi wyłączną i pełną odpowiedzialność za jego treść.(PAP)
kom/ aja/